Zoeken in blog

Inhoud blog
  • Rijstpap en immanente gerechtigheid
  • rust
  • klacht
  • gekregen
  • het kleine wereldtheater (3)
  • overloop
  • europees muziekfestival voor de jeugd
  • herhaling van een begin
  • het kleine wereldtheater (2)
  • Een job vol verleiding (slot)
  • Een job vol verleiding (1)
  • De breedbandpeuter
  • het kleine wereldtheater (1)
  • Eerst oompje
  • Geleende filosofie
  • Canvas-tip (op de valreep)
  • Gekregen
  • Over troost en verwondering - Epiloog
  • Over troost en verwondering (slot)
  • Over troost en verwondering (1)
  • Overdaad is ook niet alles
  • Een gedreven man
  • De benauwdheid van MR
  • Die Weisse Rose
  • In het land van de blinden...
  • In der Beschränkung zeigt sich der Meister
  • De koning drinkt
  • Jamais le dimanche-Ποτέ την κυριακή
  • Overgang
  • Niet kapot te krijgen - een roos verhaal...
    Archief per maand
  • 10-2010
  • 07-2010
  • 05-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 06-2008
  • 04-2008
  • 03-2008
  • 02-2008
  • 01-2008
  • 12-2007
  • 11-2007
  • 07-2007
  • 06-2007
  • 05-2007
  • 04-2007
  • 03-2007
  • 02-2007
  • 01-2007
  • 12-2006
  • 11-2006
  • 10-2006
  • 09-2006
  • 08-2006
  • 07-2006
  • 06-2006
  • 05-2006
    Errare humanum est
    wie zich van blog heeft vergist hoort hier thuis
    26-03-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Over troost en verwondering (slot)

    De troost die ik op National Geographic pleeg te vinden, wordt soms vervangen door verwondering. Zo zie ik mijn geliefkoosde programma's met amorele predators wel eens ingeruild voor iets wat doorgaat voor historisch onderzoek. De Da Vinci Code is natuurlijk numero uno als het erom gaat een potje te maken van feiten en fictie. Dan Brown komt echter niet zomaar uit de lucht gevallen. Er is al lang een trend om bijbelse onderwerpen of christelijke relicten met zogenaamd wetenschappelijke methodes te lijf te gaan: de Heilige Graal, de lijkwade van Turijn, het kruishout, de vingerkootjes van Antonius van Padua, de dagboeken van de Borgia's...
    Maar de bijbelvastheid van ganse volksstammen in de Verenigde Staten zorgt sinds enige tijd voor een dubbele aanpak: er is overtuiging en er zijn financiële middelen. En zo komt het dat een volledige expeditie de Zwarte Zee afdweilt, op zoek naar de Ark van Noë. Met resultaat nul, uiteraard, maar het levert NG en velen onder ons mooie beelden op en het houdt het volk van de Biblebelt bij de les. Als de zee niets oplevert, dan maar de aandacht verlegd naar de berg Ararat, tussen Armenië en Turkije. Noë moet toch ergens aangeland zijn en gezien de waterstand op dat tijdstip zal het wel op een bergkam geweest zijn zeker!
    Het laatste wat ik van dit soort programma's in de vlucht heb meegenomen alvorens de plaat te poetsen was de zwaarwichtige kwestie van de juiste situering van het aards paradijs.
    Als bewoners van de tanende plek België weten wij natuurlijk al langer dan negen maanden dat er niet moet gezocht worden binnen onze grenzen. Sinds kort is zelfs Luxemburg afgevallen, of ging het om een andersoortig paradijs? Bovendien zijn wij, Europeanen, sceptici en in het beste geval twijfelaars. Amerikanen pakken dergelijke dingen forser aan. Het vermoeden dat Adam en Eva met hun twistende zonen Kaïn en Abel ergens in Tweestromenland (het huidige Irak) van hun grond werden verjaagd, vond reeds lang voor 9/11 ingang.
    Je kan er donder op zeggen dat enkele filmploegen, embedded welteverstaan, mee opgerukt zijn om ter plekke bewijzen te zoeken. Niet voor mij dus. Ik haak af, want troost is niet inwisselbaar voor verwondering. Zeker niet als die wordt opgewekt door de taaie aandrang om bevestigd te willen zien wat eigenlijk onderwerp van geloof moet blijven.

    26-03-2008 om 00:00 geschreven door Raf  


    25-03-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Over troost en verwondering (1)

    National Geographic is mijn geliefkoosde TV-zender voor die ogenblikken waarop ik het moeilijk heb met de Homo sapiens. Zelfs kolosali krokodili verbergen achter hun bloeddorstige blik iets van tederheid, zo komt het toch over als moeder Krok (die haar geslacht overigens dankt aan de broedtemperatuur van het ei waarin zij ooit tot ontwikkeling kwam) haar jongen liefdevol in de bek neemt om hen toe te vertrouwen aan het zo levensnoodzakelijke water. Ook de luipaard, wiens gevlekte vel onder ons gezegd stukken beter oogt dan de namaak die zo in trek is bij sommige dames, blijkt zich op ontroerende wijze te kunnen ontfermen over een apenjong.
    Eerlijkheidshalve dient gezegd dat het beestje verweesd achterbleef nadat zijn moeder op efficiënte wijze door de toekomstige adoptant was binnengespeeld. Maar dat is de gang van de natuur, zonder schuld of schaamte, en dit soort beelden biedt mij troost telkens als ik mij lichtelijk ontgoocheld over het menselijk tekort heb teruggetrokken voor de buis.

    25-03-2008 om 02:01 geschreven door Raf  


    16-03-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Overdaad is ook niet alles

    De Nederlander Bas Heijne is schrijver en essayist. Dinsdag geeft hij bij deBuren (het Vlaams-Nederlands huis, gelegen naast de Munt) een lezing over Onredelijkheid en de Nederlandse identiteit. Na afloop gaat hij in debat.
    In De Standaard van 15-16 maart staat alvast een voorproefje onder de titel:

    De hybride samenleving, WAAROM IS ER ZOVEEL ONVREDE IN HET WESTEN?

    Over de inhoud van het stuk wil ik het niet hebben, wel over de vorm. Nederlands blijkt soms een moeilijke taal te zijn: de opeenstapeling van je's legt aan menige Vlaamse mond tongbrekende maneuvers op.

    [...] Ik denk eerder dat het precies omgekeerd werkt: als je je bewust wordt van je eigen verschillende identiteiten en verwantschappen, voel je je juist niet ontworteld of verloren in een wereldwijd netwerk van Blackberries en transatlantische vluchten. Integendeel, door je te hechten aan je verschillende identiteiten kun je je geworteld voelen in een geglobaliseerde wereld, zonder dat je de complexiteit ervan hoeft te ontkennen.

    www.deburen.eu

    16-03-2008 om 00:00 geschreven door Raf  


    01-03-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een gedreven man

    Wim Van Gansbeke (Brakel, 1938) werkte van 1962 tot 1989 voor de BRT-Radio, aanvankelijk als omroeper, vervolgens als producer. Als theaterrecensent was hij te horen op Omroep Brabant (de latere Radio 2) en Studio Brussel. Van 1989 tot 1994 was hij verbonden aan de krant De Morgen. Van Gansbeke staat bekend als een van de toonaangevende Vlaamse theatercritici van zijn generatie. Hij was geliefd én werd verguisd wegens zijn scherpte, zijn consequente houding, zijn analytisch en kritisch vermogen en de uitgesproken vorm waarin hij zijn recensies goot. Van Gansbeke was een fervent pleitbezorger van de theatervernieuwing in Vlaanderen in de jaren ‘70, ‘80 en ‘90.[...]
    Van Gansbeke stond ook drie keer zelf op de planken, ondermeer in 'Sulla en de mus', een stuk over zijn eigen leven, speciaal voor hem geschreven door Josse De Pauw. Wim overleed in Ukkel op zaterdag 16 februari 2008.
    (Uit een In memoriam Wim Van Gansbeke op de site van het NTG-Gent)

    “Ik wil een theater dat helder is zonder stom te zijn, dat duidelijk is zonder moraliserend te zijn, dat amoreel is zonder schroom, dat begrijpelijk is zonder kinds te zijn, dat zegt wat het op zijn lever heeft, dat niet verhult maar onthult, dat storend werkt, dat een politieke daad is, dat agressief is, dat me waanzinnig aan het huilen maakt, dat me uitzinnig aan het lachen brengt, dat adembenemend reëel is, dat me ondersteboven gooit, dat me de keel dichtknijpt, dat me niet met rust laat, dat me gelukkig maakt, dat schijt heeft aan academische ethica, esthetica, fonetica en logica, dat zijn eigen logos is, dat persoonlijk en exemplarisch is. Dat de waarheid is. En de waarheid ligt NIET in het midden. [...]”
    Fragment uit Sulla en de mus, verteld door Wim Van Gansbeke (uit hetzelfde In memoriam)

    01-03-2008 om 14:44 geschreven door Raf  


    27-02-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De benauwdheid van MR
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Zowel op zijn werkplek, De Standaard, als op de VRT bij Phara kreeg journalist Marc Reynebeau het een beetje benauwd. De Gravensteengroep had enkele dagen daarvoor zijn eerste manifest het licht laten zien en Marc zag het meteen als zijn plicht om het vaderland ter hulp te snellen. Uit de talloze zure passages in zijn Standaard-column (In de schaduw-26/02) pik ik er één:

    "Dit is in alle opzichten een curieuze tekst. En, vreemd genoeg, eigenlijk niet eens om zijn inhoud. Die draait helemaal rond een klassieke Vlaams-nationalistische stelling: de absolute onwrikbaarheid van de taalgrens. Willen de Franstaligen daar toch aan tornen, aldus de tekst, dan moet Vlaanderen maar onafhankelijk worden. Nu kent iedereen natuurlijk de politieke realiteit dat de Franstaligen daar inderdaad willen aan tornen. Als de tekst deze voorwaarde stelt, is de afscheiding natuurlijk onafwendbaar. Ergo: dit is een separatistisch pamflet."

    Ook deze tekst van Marc is curieus. In onze federale staat zijn de grenzen van de deelstaten vastgelegd. We hebben het dus allang niet meer over een taalgrens. Kennelijk is dat in Franstalig België nog niet doorgedrongen en ook niet bij Reynebeau. Onwrikbaarheid is dus het juiste woord en van tornen kan geen sprake zijn. Omdat het manifest dat bevestigt zou het separatistisch zijn, terwijl juist de Franstaligen de toekomst van het land op het spel zetten door steeds weer het territorialiteitsprincipe in vraag te stellen. Reynebeau kan zich beter tot hen richten met de dringende vraag niet meer te tornen aan.
    Nog even terzijde: ook al zou dit een separatistisch manifest zijn (wat het niet is), dan is zoiets perfect legitiem en verdient het niet per se de denigrerende naam pamflet. Tja, benauwdheid kan iemand parten spelen.

    Wie het manifest wil nalezen en eventueel onderschrijven (ten zeerste aanbevolen want het betreft hier een belangrijk politiek signaal):

    http://www.gravensteengroep.org/

    27-02-2008 om 17:49 geschreven door Raf  


    25-02-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Die Weisse Rose
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Op de ARD (Arbeitsgemeinschaft der öffentlich-rechtlichen Rundfunkanstalten der Bundesrepublik Deutschland) werd afgelopen nacht Die Weisse Rose (1982) uitgezonden, een film over de gelijknamige verzetsbeweging aan de universiteit van München. Een groep van een vijftal studenten waaronder Hans Scholl en zijn zus Sophie drukte en verspreidde vanaf juni 1942 anti-nazipamfletten. Zij werden daarbij geïnspireerd en begeleid door enkele professoren. Begin februari 1943 kalkte de groep leuzen op de universiteitsmuren en op 18 februari, kort na het Duitse debacle in Stalingrad werden Hans en Sophie betrapt bij het uitdelen van hun laatste pamflet:

    "De afrekeningsdag is gekomen, de dag waarop de Duitse jeugd zal afrekenen met de meest verbijsterende tirannie die ons volk ooit heeft moeten verdragen. In naam van het gehele Duitse volk vragen we aan Adolf Hitler de teruggave van onze persoonlijke vrijheid, het meest waardevolle bezit der Duitsers..."

    Al op 22 februari volgde hun proces. De beruchte rechter Freisler, president van het Volksgerichthof, veroordeelde hen tot de guillotine. Dezelfde dag werd het vonnis uitgevoerd. Ook de andere leden van Die Weisse Rose werden terechtgesteld.

    De inhoud van het eerste pamflet was nog redelijk 'braaf', maar vanaf het tweede werd de toon heel scherp. Daarin werd o.a. het massaal vermoorden van Poolse Joden na de Duitse inval op striemende wijze aangeklaagd.
    Uiteraard wordt in Duitsland de herinnering aan deze verzetsgroep levendig gehouden, daarbij in acht nemend dat er intern niet zoveel verzet is gepleegd tegen het Nazi-regime. Vooral Hans en Sophie Scholl zijn uitgegroeid tot symbolen.

    25-02-2008 om 02:27 geschreven door Raf  


    23-02-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.In het land van de blinden...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    23-02-2008 om 00:00 geschreven door Raf  


    17-02-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.In der Beschränkung zeigt sich der Meister

    Een vreemde titel in DS van vandaag.
    Ik weet het, titels mogen niet te lang zijn, maar het effect dat je hier ziet doet een beetje denken aan de typisch Brusselse gewoonte om tweetalige adressen in te korten, genre Squaire de Meeûs Squaire.


    Man die agent spoorwegpolitie slaat in Namen op de vlucht

    BRUSSEL - Een drugshandelaar is zaterdagavond op de vlucht geslagen, nadat hij een lid van de spoorwegpolitie geslagen had. De agent probeerde de man op te pakken, zo meldt het parket van Namen zondag.


    NB-Die van Antwerpen hebben geen redenen om te gniffelen over de Brusselaars zolang zij het verschil niet kennen tussen slaan en slagen.

    17-02-2008 om 00:00 geschreven door Raf  


    15-02-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De koning drinkt

    Van politicologen wordt nogal welwillend gezegd dat ze dicht bij de politieke realiteit staan. De fantasierijke bijdragen van een meerderheid uit deze beroepsgroep die de laatste maanden over ons werden uitgestort leveren daar zeker niet het bewijs van. Kerkjuristen hebben dan weer hun eigen kwaliteiten waarvan de afstraling in de media hun eigenlijke beroepskwalificaties met de mantel der ironie bedekt.
    Van filosofen verwachten we, traditioneel als we zijn, een moeilijk discours, hermetisch en al te dikwijls zwevend op een onbereikbare hoogte boven onze hoofden.
    Maar laat ons dan De Standaard van donderdag 14 februari even openslaan op bladzijde 22 en lezen hoe filosoof Peter De Graeve (UA) kort op de bal speelt. Deze krant had die bal vanaf vorige week vrijdag in beweging gebracht onder de slogan
    De Standaard licht door. Verdwijn dan, Hooghe en Torfs, en werp uw kroon naar De Graeve!

    Ons best bewaarde staatsgeheim

    Claude Lefort is een van de belangrijkste Franse politieke filosofen van de voorbije decennia. Weinig bekend bij het grote publiek, maar zijn invloed bij politieke filosofen in Vlaanderen en Nederland is niet gering. Zijn inzichten hebben de ideeën over democratisch bestuur bij een generatie intellectuelen gestuurd.
    Volgens Lefort onderscheidt de moderne democratie zich van het Ancien Régime en het totalitarisme op één enkel, beslissend punt: in de democratie is 'de plaats van de macht leeg'. De toverformule van het Ancien Régime: 'Le Roi est mort, vive le Roi!' werd door de Franse (en, niet te vergeten, mede door de Amerikaanse) revolutie ontluisterd en ontkracht. Maar ook het totalitaire idee dat 'de wil van de Führer (de Duce, de Partijleider) wet is', staat volgens Lefort haaks op het moderne ideaal van een humane democratie. Het totalitarisme - te rechter en te linker zijde - kan volgens hem beschouwd worden als de historische uitzondering die de democratische regel bevestigt. Vroeg of laat moeten de Hitlers en Stalins van deze tijd zich rekenschap geven van, en de prijs betalen voor, het feit dat zij aan de macht kwamen via verkiezingen of na een volksopstand tegen een tirannie. De democratie is de menselijke, en dus onvolmaakte, verwezenlijking van een politiek Verlichtingsideaal: de macht bij het volk, voor het volk, door het volk.

    Groot is het gevaar, in dit politieke bestel, van ongecontroleerde volksmacht, van populisme en demagogie. Maar dit onvermijdelijke risico verdwijnt in het niets bij de praktijk die erin bestaat de controle op de macht, om wat voor reden ook, dan maar aan het volk te onttrekken. Op de plek waar vroeger de troon van een zonnekoning of keizer stond, is nu een 'gat' geslagen. In onze politieke cultuur wordt deze leemte om de zoveel jaar tijdelijk gevuld door een verkozen president of premier, en door een verkozen parlement: zoiets heet democratie. Macht wordt niet langer belichaamd, maar ontleend, gehuurd. Niemand kan nog regeren bij de gratie Gods, of beschermd worden tegen de stem en het oog van het volk. De minotaurus is geslacht. Ariadne gaat op vrije voeten. Het labyrint staat leeg.

    'De plaats van de macht is leeg.' Met deze mysterieuze formule sprak Claude Lefort dus een ijzeren wet uit: wie vandaag, op welke wijze ook, alleen wil heersen, doet afbreuk aan het wezen van het democratische. Macht willen uitoefenen zonder door het volk voortdurend bekeken, beluisterd en beoordeeld te worden, getuigt van een autoritaire mentaliteit. Wie ervan uitgaat dat hij het recht heeft beslissingen te nemen voor de gemeenschap der burgers ('We, the people…') zonder hiervoor verantwoording af te leggen of zonder de burgers er rechtstreeks bij te betrekken, is fundamenteel ondemocratisch.

    Ons dierbaar België is van top tot teen doordrongen van een dergelijk autoritaire, antidemocratische geest. Naar aanleiding van het uitlekken van zogezegd vertrouwelijke gesprekken met de vorst doen sommige vazallen nu alsof ze 'erg verontwaardigd' zijn. Zij verkondigen dat de spelregels zijn vervalst. Maar dat diezelfde monarch diezelfde vertrouwelijkheid misbruikt om aan te sturen op een breuk binnen een democratisch verkozen politieke formatie (het 'kartel'), en dus op het ongedaan maken van een verkiezingsuitslag, is niets minder dan verraad aan de democratie. Dat hij persoonlijk lobbyt voor de 'federale kieskring', een particratisch kiessysteem, dat de democratische macht en inspraak van een gedeelte van zijn bevolking (nog) meer zal insnoeren, getuigt van een vorm van despotisme, een Belgische vorst waardig. Diegenen die dit koningshuis verheffen tot een 'morele macht' of tot het 'bindende element' in een chaos van centrifugale krachten, maar die het tegelijk steunen in zijn aanhoudende autoritarisme en zijn voortdurende blijken van minachting voor de democratie, zijn de echte valsspelers. Zij fluisteren ons voortdurend in dat de wij, het volk, moeten wijken voor de vorst. Dat de verkiezingen onderdoen voor de gevestigde machten, voor de troon. Dat niet de staat hervormd moet worden, maar de hervormingsgezinde partij, het kartel. Dat niet het regime plaats moet maken, maar het volk.

    Hoelang nog, Catilina? Men zeurt ons de oren van het lijf over een bedreigde solidariteit. Maar dat de democratie zelf wordt vertrapt door hen die er hun carrière, hun buitenlandse reisjes en hun bodemloze rijkdom aan te danken hebben, mag niet meer worden gezegd? Dat de voorbije acht maanden de trouw aan de federatie, of tenminste aan de numerieke meerderheid ervan, in de feiten is geridiculiseerd, mag geen voorwerp van discussie meer zijn? Hoelang nog?

    Het wordt steeds duidelijker dat in deze crisis van het regime sommigen er niet langer voor terug schrikken de democratie zelf op het spel te zetten, in dubbel opzicht. Ten eerste wordt nu alles in het werk gesteld om de 'instellingen' (in feite: de belangen van de monarchie, van enkele hovelingen en van een francofone kaste) tegen de logica van de verkiezingsuitslag in Vlaanderen te beschermen. Zo wordt een oligarchie gevestigd, of in zijn bestaan bévestigd, waarvan de mentaliteit steeds meer aanleunt bij de standenmaatschappij van 1788. Want de federale kieskring wordt een electoraal wapen in de handen van een elite.

    Het tweede effect is fundamenteler. De democratische stem zelf is nu al maandenlang vakkundig gesmoord, afgeklemd, uitgeschakeld. De voedingsbodem van de politieke solidariteit in dit land is daardoor vergiftigd. Velen die op 10 juni hun stem uitbrachten, leren nu te leven met de wetenschap dat die geen gewicht heeft gehad, zich niet 'leent' tot de macht. Dat in de geheime praatjes met de vorst keer op keer de democratie wordt verkracht, vindt blijkbaar niemand 'erg'. Op de troon zit een geslacht dat zijn zin doordrijft, tegen de wil van het volk in. In België is de plaats van de macht nooit leeg gemaakt. Hier is de democratie zelf leeg. Dat is ons best bewaarde geheim. Elk colloque singulier mag gaan over wat je maar wil - de kwaliteit van een porto of de meubelen van Napoleon - één waarheid hangt als een devies boven dit geniepige onderonsje: de democratie is dood, leve de monarchie.

    15-02-2008 om 02:23 geschreven door Raf  


    10-02-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Jamais le dimanche-Ποτέ την κυριακή

    Een mens leert elke dag bij. Al surfend in een poging om stof bijeen te sprokkelen voor een wetenschappelijk getint stukje, kwam ik op een site die maar één tekst vertoonde, maar dan wel een heel duidelijke tekst: 

    Vandaag is het zondag. We wijden deze dag in het bijzonder aan de dienst van God. Wij beschouwen de zondag als een rustdag, een opdracht van God en een geschenk, waar we dankbaar voor mogen zijn. Om die reden actualiseren we onze site vandaag niet.
    Staat het nieuws dan stil op zondag? Nee, dat niet - we leven in een jachtige tijd waarin het verschil tussen zondagen en werkdagen helaas steeds kleiner wordt.
    Morgen brengen we u graag weer op de hoogte van de dagelijkse gebeurtenissen, voorzien van achtergronden, commentaar en opiniërende artikelen. Zoals u dat van ons gewend bent.

    Hoofdredactie Reformatorisch Dagblad 

    Wie dus vanaf maandag op onderstaande link klikt, wordt geconfronteerd met een andere tekst. Toevallig heb ik een zelfuitdovend item ontdekt!

     http://www.refdag.nl/zondag   

    10-02-2008 om 21:30 geschreven door Raf  


    02-02-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Overgang


    de tederheid is weer voorbij
    de zinnen zijn verzet
    en uitgeblust de vuren

    laat binnen nu het donker
    en knijp de ongebruikte ogen
    ontdoe de huid van overschot
    de voeten van hun overtal

    waar is de plek die groeit
    de kiem van nieuwe wensen

    ------------------------------------
    uit 'Vrije val' door R.Vijzel

    02-02-2008 om 23:51 geschreven door Raf  


    22-01-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Niet kapot te krijgen - een roos verhaal...

    Dat wij het van de brains moeten hebben is een lied dat uit alle windstreken op onze oren afkomt. Het refrein van dat lied is doorspekt met woorden als inventiviteit en innovatie.
    Er zijn knappe koppen, mensen met ideeën.
    Sommige onder hen hebben ook nog iets meer: doorzettingsvermogen.
    Op de site van 6minutes zie je ze allebei, het idee en de volgehouden uitwerking.
    Speels en onnuttig en het begint ook nog in mineur...
    Maar de boodschap is onmiskenbaar positief. 

    22-01-2008 om 22:05 geschreven door Raf  


    19-01-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.En dan nu het slechte nieuws...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Er is een malaise op de Brusselse beurs. Het gevaar van veel publiciteit daarrond is goed gekend: nog meer beleggers met angst om het hart en nog meer aandelen die op de markt worden gegooid. De kranten blijven enigszins op de vlakte, maar uiteraard kunnen ze niet zwijgen. Vandaag in DS, voor wie het aanbelangt.

    Wie tegen een stootje kan krijgt een link naar een zeer interessante uitzending van de VPRO in de rubiek Tegenlicht onder de titel: De dag dat de Dollar valt. De uitzending dateert van 2005 maar heeft aan actualiteitswaarde niets ingeboet. Dat was ook de mening van de VPRO zelf, want deze week werd het document heruitgezonden. De stijl lijkt hier en daar op die van Bye Bye Belgium! U bent gewaarschuwd.

    Om te eindigen een DS-bericht dat vandaag de voorpagina siert(!). Dit was dan de rotte kers op de toch al onsmakelijke taart.


    19-01-2008 om 00:00 geschreven door Raf  


    09-01-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De kaakslag van Sarko
    Ik heb een grote bewondering voor 'knutselaars' die erin slagen een klankband te manipuleren.
    Op www.edison.be/2008 vond ik een geslaagde poging. Leterme et Sarkozy même lutte!  

    09-01-2008 om 00:00 geschreven door Raf  


    05-01-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Spijtig
    Mijn bron DS Online onthulde vandaag:

    [...] De Belgische vereniging van ufo-fanaten Sobeps ('La Société Belge d'Etudes des Phénomènes Spatiaux') heeft op 31 december definitief de vliegende schotels in de kast opgeborgen, zo heeft de krant La Meuse bericht.
    Gebrek aan geld en aan waarnemingen van niet-geïdentificeerde vliegende voorwerpen aan de Belgische hemel hebben tot de liquidatie van de organisatie geleid.

    De vzw Sobeps werd in 1971 opgericht om informatie te vergaren over (vreemde) verschijnselen aan de hemel en om die wetenschappelijk te doorgronden. De vereniging kreeg de wind in de zeilen toen ze in 1990 ermee belast werd getuigenissen te verzamelen van mensen die van 1989 tot 1991 verklaarden ufo's te hebben gezien (wat vooral in Wallonië gebeurde).[...]

    Eerlijk gezegd, deze vereniging speelt wel erg kort op de bal. Tot Kerstmis 2007 zorgde onze André Flahaut nog voor voldoende niet-geïdentificeerde voorwerpen, die dan weliswaar, na enig onderzoek bleken te behoren tot ons aller luchtmacht en waarin vervolgens bijna steeds de minister van Defensie himself als passagier kon geïdentificeerd worden. Sobeps heeft minister De Crem dus nauwelijks een week gegund om te bewijzen dat hij het minstens even goed kan. Oef(o)!    
      

    05-01-2008 om 17:03 geschreven door Raf  


    03-01-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Voor het goede doel

    Woensdag in De Standaard:

    Geen gratis massage meer voor Australische ambtenaren

    CANBERRA - De nieuwe Australische regering heeft een eind gemaakt aan een voorrecht dat bepaalde hoge ambtenaren genoten onder de vorige regering: een rugmassage op kosten van de belastingbetaler. Staatssecretaris van financiën Chris Bowen noemde de gratis massages een uitwas van overheidsuitgaven onder de vorige conservatieve regering waarop de nieuwe ploeg van premier Kevin Rudd gaat bezuinigen. Het ging om een ad hoc privilege, zei hij, dat slechts gold voor bepaalde overheidsdiensten, waaronder het ministerie van Financien en het bureau voor de Statistiek.

    Over onze Financiën en over onze Nationale Statistieken is er bij mijn weten geen groot enthousiasme waar te nemen.
    Als een eenvoudige rugmassage zou kunnen helpen, vooruit met de geit! En Australië zou beter twee keer nadenken alvorens een goed gebruik af te schaffen dat resultaten heeft opgeleverd.

    03-01-2008 om 23:05 geschreven door Raf  


    01-01-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.The Global Village

    Begin juni 2007 vulden Huan en Yu Lin met vaardige handen de laatste dozen met vuurwerk, bestemd voor Europa. De meisjes werkten parttime in een van de ambachtelijke vuurwerkfabrieken van het Zuid-Chinese stadje Qiaotou.

    Eind juni vertrok de Rimini, een oud Italiaans vrachtschip dat onder Maltese vlag voer, uit de haven van Nansha. De lading bestond voor een belangrijk deel uit afgewerkte producten, waaronder vuurwerk, en de bestemming was Rotterdam.

    Ergens in juli legde de Rimini aan in de Nederlandse haven. De grotendeels uit Maleisiërs samengestelde bemanning trok met bekwame spoed richting binnenstad. De Zweedse kapitein Arnoldsson bleef met enkele officieren achter om het lossen te bespreken met de havenautoriteit.

    Chauffeur Piet Vangeel reed voldaan van de kade weg. Het laden met de dozen vuurwerk was vlot verlopen. Hij haastte zich naar de opslagplaats van het bedrijf waarvoor hij werkte, Peter Van de Werf Pyrotechniek BV aan de rand van Breda, want hij diende het traject verschillende keren af te leggen gezien de strenge reglementering sinds de vuurwerkramp van Enschede op 13 mei 2000.

    Eind november reed Vangeel in een kleine bestelwagen over de Antwerpse ring. Hij was op weg naar enkele adressen in het Waasland met een levering vuurwerk. Hij verheugde zich al bij de gedachte dat hij op de terugweg een goede Belgische frituur zou aandoen.

    Jozef Vandermeren hield even de deur van zijn krantenwinkel in Zele open, terwijl Piet Vangeel zijn grote kartonnen dozen op een kiepkarretje binnenbracht. Na een informele babbel tekende hij voor ontvangst.

    Op zaterdag 29 december stapten Joost en Dirk de krantenwinkel van Vandermeren binnen. Zij wachtten met ongeduld tot zij aan de beurt waren en kochten het zwaarste spul uit het assortiment.

    Maandag 31 december. Middernacht kwam dichtbij. Joost had een groep vrienden uitgenodigd op de ouderlijke boerderij, aan de rand van Zele. Het ging er gezellig aan toe met in het begin wat sterk spul om vlug op dreef te komen. Toen het zover was liep de bende joelend naar buiten. Dirk beheerde de zaak zo goed en zo kwaad als mogelijk. Toen de eerste vuurpijl de lucht inging begonnen in de naastgelegen weide twee paarden onrustig heen en weer te lopen. Op de achtergrond hoorde en zag je de relatieve drukte op de E17.

    Dirk was de controle kwijt. Iedereen stak op eigen houtje zijn stukje vuurwerk af. Het knalde aan alle kanten. Niemand had oog voor de paarden die op hol waren geslagen.

    E. had nog moeten werken in Gent. Dit jaar was het haar beurt geweest en nu haastte zij zich met haar vriend en een vriendin via de E17 naar Lokeren om toch nog iets van oud op nieuw mee te kunnen pikken. Het was vrij rustig, het zicht was goed en de auto reed 120.

    Inspecteur Vandenborre van de politiezone Zele kreeg rond half drie 's morgens een telefoon van Belga. Hij deed het relaas over het ongeval dat even over twaalven had plaatsgevonden op de E17.

    R. stond dinsdag de 1ste januari op rond half negen. Hij liep naar zijn laptop en klikte als naar gewoonte op DS Online. Het volgende bericht trok zijn aandacht:

    http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelId=DMF01012008_003

    01-01-2008 om 00:00 geschreven door Raf  


    28-12-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Winter

    de vorst stond voor mijn deur
    geheel verdwaasd
    de wasem vastgepriemd
    in duizend witte stekels

    een boom hief kranig
    takken in de lucht
    zo breekbaar en gesplinterd
    met vastgeworden kou

    ik hield mijn adem in
    te kostbaar en te iel
    maar geven moet je toch
    aan moedertje natuur

    28-12-2007 om 14:18 geschreven door Raf  


    26-12-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een omfloerste boodschap
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De kerstboodschap van Albert (de Tweede, Deux, der Zweite) wordt tijdens deze dagen van vrede en (vr)eten misschien maar door een enkeling onder de loep genomen. Sommige kranten hebben al spaarzame, voorzichtige commentaar. De tekst is dan ook voer voor politieke exegeten, zoals gebruikelijk bij 'un produit fournissé par la Cour'. Een koninklijke boodschap heeft voornamelijk als doel uit te stijgen boven het dagelijkse politieke gefriemel en zo de hoofden min of meer in dezelfde richting te duwen. Wel, Laken slaagt daar zelden of nooit in. Het wollige taalgebruik en de dubbelzinnigheden leiden er juist toe dat men leest wat men graag leest. Resultaat? Een nieuwe splijtzwam in de toch al aardig onder de schimmels zittende Belgische keuken.
    Bloggers spelen sneller en anders in op de actualiteit dan kranten, soms tot groot ongenoegen van deze laatsen. Een knap staaltje van uitstekende blogjournalistiek in verband met het hier aangesneden onderwerp vind je bij LVB.net, de meermaals in de kijker lopende blog van Luc Van Braekel.

    http://lvb.net/item/5860

    26-12-2007 om 11:44 geschreven door Raf  


    24-12-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Arme Dobbelaere
    Gisteren tegen middernacht deed ik nog even DS Online open.
    Het gevolg hiervan lees je hieronder. Eerlijk, ik kon het niet laten.

    Geachte heer Dobbelaere,

    Ik wil er u op wijzen dat de poetsvrouw of de nachtwaker zich hebben geamuseerd met het opstellen van titels voor DS Online.
    Ten bewijze:

    'Deelstaten onderleggen mee over staatshervorming'

    Omdat ik een beetje vrees voor uw job als dit de algemene regel wordt, heb ik u deze e-mail gestuurd.

    Met vriendelijke groeten,

    Raf xxxxxxx

    -----------------------------------------
    PS-En ja hoor, vanmorgen las ik:

    'Deelstaten overleggen mee over staatshervorming'

    24-12-2007 om 00:00 geschreven door Raf  




    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Blog als favoriet !

    Links
  • Ad Merum Usum
  • Yilli's Yolige Yachtvelden
  • Luc Van Braekel
  • Johan Sanctorum
  • Victa placet mihi causa

    Nog links
  • Menck
  • Speedy
  • Marlon Vanco
  • Guy Willems
  • Kate

    Nog links (2)

  • Laatste commentaren
  • EGEN (new female jordans)
        op Zwaaien naar A.
  • zenobia = prachtige parodie op AMBROSIA van jan engelman (h declercq)
        op Hoe dicht is de dichter?
  • ten dele verlost (raf)
        op Onbewaakt
  • dank je (raf)
        op klacht
  • knap (hel decker)
        op klacht
  • ...een begin... (Nagolore)
        op herhaling van een begin
  • ! (Aïda)
        op herhaling van een begin
  • welcome back (hel decker)
        op herhaling van een begin
  • fijn (zeezicht)
        op herhaling van een begin
  • Duiding (NicolasR)
        op Een job vol verleiding (slot)

  • Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs