Wil je ons iets zeggen dat niet op deze blog moet verschijnen? Mail ons hier.
Mag iedereen het lezen, klik dan op op het gele 'Uw positieve/negatieve reactie hier' onderaan de tekst.
(af)wachten wordt: waken - 1e zondag advent A 2016 - Gie
Eerste zondag van de advent A 2016 - Zondag 27 november 2016
Eerste lezing: Jesaja 2, 1-5 - 'De Heer zal ons de weg wijzen en wij zullen Zijn paden bewandelen'
Evangelie: Mattheüs 24, 37-44 - 'Wees waakzaam, want jullie weten niet wanneer de Heer komt'
--- (af)wachten wordt: waken ---
Het is weer zover, het is weer advent. Kijk hoe het eerste kaarsje brandt. STOP!
Als we zo doorgaan, zijn we met Kerstmis nog alleen bezig met het zingen van zeemzoete kerstliedjes.
Jullie willen toch ook een Kerstfeest met body, een feest waar vlees aan zit? Of, een beetje triviaal gezegd, een Kerstfeest met ballen!
Tijd dus om jullie efkes wakker te schudden. Dat is wat Jesaja doet. Hij leefde in de tijd dat Judea bezet werd door Assyrië en vele bewoners gedeporteerd werden. Hij kàn over zijn land dus niet anders dan schrijven in een visioen. Hij schrijft héél overtuigend, hoe het zal zijn als zwaarden worden omgesmeed tot ploegijzers en speren tot snoeimessen. Als geen volk nog het zwaard zal trekken tegen een ander volk, als er écht vrede is. Een beetje Wat als? maar dan in het echt. Bemoedigend en uitnodigend: kom, doe mee, laten we leven zoals de Heer dat wil.
Mattheus denkt verder in dezelfde richting. Hij doet er zelfs nog een schepje bovenop. Jullie kunnen niet in de toekomst kijken, schrijft hij, jullie weten niet op welke dag jullie Heer komt. Blijf dus niet afwachten tot het gebeurt. Als je perspectief hebt, als je iets hebt om naar uit te kijken, dan kun je verder zien.
Maak je klaar, schrijft Mattheus. Wees voorbereid, zoals Noach deed toen hij de ark bouwde. Wacht niet lijdzaam af maar kijk vol verwachting uit naar wat komen gaat.
Hopelijk heb je ze al gezien, de affiche van Samen tegen armoede. Er staan 7 mensen op en het opschrift: Armoede is een verhaal van 1 op 7. Die slogan deed mij denken aan wat je tegenwoordig bij sommige winkels ziet: open 24 op 7. Dat betekent zoveel als: de hele dag lang, alle dagen van de week. Datzelfde geldt ook voor armoede: je bent niet een paar uur per dag arm, of maar enkele dagen per week.
Wij staan er te weinig bij stil, maar, in onze rijke landje leven één miljoen 700 duizend mensen in armoede! Dat is meer dan 1 op 7! Van ieder rijtje van 7 mensen zoals op de affiche, wordt er één uitgesloten van de vele mogelijkheden die de samenleving ons biedt.
Armoede stelt zichzelf niet te koop. Achter vele gevels schuilt een veel complexer verhaal dan je denkt. Sommige dingen zie je maar, als je ze wil zien, als je er ook écht oog voor hebt.
Dit klopt nog lang niet met Gods visioen van licht voor iedereen, dat Jesaja ons voorspiegelt. Eens op een dag zullen alle volken worden samengebracht op de berg van de Heer. Hij zal hen de weg wijzen, en wij zullen zijn paden bewandelen.
De verwezenlijking van zon visioen is altijd weer een samenspel tussen de belofte van God enerzijds, en het engagement van ons anderzijds.
Samen Tegen Armoede nodigt ons uit om niet lijdzaam af te wachten, maar om in actie te komen. Bijvoorbeeld zoals Bas, links op de affiche. Hij is twaalf, houdt van muziek en ook van sport. Maar Bas kent zijn wereld en ook de vierde wereld.
Want Bas is opgegroeid met de verhalen over Robby, in de boekjes van Welzijnszorg. Hij weet dat 1 op 5 kinderen in armoede leeft. Kinderen die, zoals Robby, dikwijls op hun broertje moeten passen, die nooit op reis kunnen gaan... Daarom wilde Bas graag iets extra doen voor mensen in armoede in de buurt.
Hij weet dat deze mensen terecht kunnen in een winkeltje, zoals De Lage Dorpel in Wijnegem of het Onthaal Sint-Antonius dat wij kennen van de Door de mazen van het net-actie.
Om hen te helpen, ging Bas zijn beste beentje voorzetten en begon hij te trainen voor de short run, 5 kilometer van de Ten Miles. Familie en vriendjes konden hem sponsoren. Op die manier, kreeg hij geld bij elkaar om iemand anders vooruit te helpen. Ook op nog een andere toffe manier.
Op 30 april deed Bas zijn vormsel. Het geld dat hij voor zijn communie kreeg, deelde hij in twee: de ene helft ging bij zijn sponsorgeld, de andere helft ging naar een nieuwe basgitaar. Zelfs een kleine held als Bas, kan het armoedemonster een toontje lager laten zingen.
Het is weer advent, de voorbereiding op Kerstmis.
Wij begonnen die vandaag met Bas, de grote kleine held op de affiche.
En over 4 weken, met Kerstmis, zullen we eindigen bij die andere Kleine, héél grote, die niet op de affiche staat.
Maak je klaar, bereid je voor, zoals Noach met de ark. Of zoals de leuze van de scouts: be prepared, wees voorbereid.
Wees in verwachting naar wat komen gaat. Dat is advent, Amen.
Inspiratie deels gevonden in: notas van Egbert Roose en de homilie van de Vlaamse Bisschoppen naar aanleiding van de invoering van de aangepaste versie van het Onzevader
Evangelie: Lucas 23, 35-43 - 'Toespraak over de val van Jeruzalem en de komst van de Mensenzoon'
--- Samen leren we het nieuwe Onze Vader zingen ---
Hier de nieuwe tekst, met in cursief de wijzigingen voor Vlaanderen.
* Onze Vader, die in de hemel zijt, * uw naam worde geheiligd, uw rijk kome, uw wil geschiede * op aarde zoals in de hemel.
Geef ons heden ons dagelijks brood en vergeef ons onze schulden, * zoals ook wij vergeven aan onze schuldenaren, * en breng ons niet in beproeving, maar verlos ons van het kwade.
Evangelie: Lucas 21, 5-19 - 'Toespraak over de val van Jeruzalem en de komst van de Mensenzoon'
--- Samenspannen naar beter leven ---
Lieve mensen,
omdat we blijven streven naar nooit meer oorlog, gedenken wij op 11 november de wapenstilstand van weleer!
Omdat wij blijven streven naar nooit meer oorlog beleefden vorige zaterdag 5 november, ongeveer 700 mensen hier een Vredesconcert! nog steeds in t kader van de herdenking van den grote oorlog 1914-1918!
In de liederen hoorden we de gewone soldaten zingen hoe Alles ooit goed komt en hoe alles voorbij gaat Zo zongen ze om er de moed in te houden. Uitzingen dat de ellende van een oorlog en een bezetting niet definitief is, dat ook het grootste machtsvertoon voorbijgaat Zon positieve gedachte behouden is zo belangrijk om er niet aan ten onder te gaan.
Het evangelie zegt vandaag net hetzelfde tot die jonge christen gemeenschap van toen Lucas dit evangelie schreef, het evangelie zegt tegen die gemeenschap die vervolgd wordt : Mensen, alles gaat voorbij.
En dat evangelie zegt dat nog altijd, tegen mensen in deze tijd en vooral ook tegen ons! Onze levenservaring zegt hoe veel van wat we moeten meemaken voorlopig is, voorbijgaand is , good-luck en tegenslag, vreugde en verdriet
Onze generatie ervaart dat wellicht nog sterker dan de vorige.
11/9! Wij zijn de generatie die op enkele ogenblikken tijd de WTC torens zagen instorten : geen steen werd op de andere gelaten. De WTC torens, toen de hoogste van de hele wereld, toen de trots van Amerika! Deze week 9/11 met de nog steeds de te dragen gevolgen van die grote ineenstorting: Donald Trump gekozen om de nieuwe president van dat trotse Amerika, te worden!
Wij zijn de generatie waarvan één op de drie kinderen in een nieuw samengesteld gezin zijn terechtgekomen omdat het oorspronkelijk gezin waarin zij ontvangen zijn, ineengestort is.
Wij zijn de generatie die 100-duizenden vluchtelingen zien toestromen uit ineengestorte naties, uit nieuwe oorlogsgebieden! Een deel dat kiest voor het rijke westen, voor ons verzekerd mooie bestaan. Een deel dat vlucht om zo vlug mogelijk terug te keren als wapenstilstand zich aankondigt in hun moederland.
Wij zijn de generatie die onze kerken zien ontwijd worden.
Het lijkt alsof niets nog heilig is voor onze generatie : het gezin niet, het lichaam niet, de vrouw niet, de kerken niet, zelfs de dode niet!
Alles wordt omvergeworpen : geen steen wordt op de andere gelaten.
De vraag is : hoe gaan we daar als christen mee om ? Doen alsof er niets aan de hand is, of fatalistisch de gebeurtenissen afwachten t kan gemakkelijk zijn, maar is zeker niet moedig.
Wat zegt ons het 2e luik van dit evangelie: Gij wordt voorgeleid aan koningen en gouverneurs omwille van mijn naam; dat geeft u de gelegenheid om te getuigen. Neem u heilig voor om u er van tevoren geen zorgen over te maken hoe u zich zult verdedigen. Want Ik zal u wijze woorden in de mond leggen, zodat geen van uw tegenstanders u zal kunnen weerstaan of tegenspreken
Het zal erop aankomen om te durven getuigen zegt het evangelie.
Wij zijn de generatie waarin onbenulligheden worden verheven tot symbolen om voor te leven. Het gouden kalf uit onze gewijde geschiedenis van weleer is nooit ver weg geweest! Wij zijn de generatie van koning auto, van koning voetbal, van koning fuif, van koning Pokemon. Alles is goed om zich aan vast te houden.
Onze generatie heeft christenen nodig, heeft ons nodig die in hun levensbeschouwing verder kijken dan het eindige, die naar het on-eindigende durven kijken. Mensen die moed houden om op te komen tegen de afgoden van de tijd.
Onze generatie heeft heel veel van die mensen!
Daarom is er onze organist Johannes Tuy die op de 15de verjaardag van 9/11 de herkenningsmelodie speelde van elke gedachtenis die plaats heeft op punt Zero..
Daarom is er Veerle Malschaert. Veerle, als moeder van 2 kinderen, pas gescheiden en soms ontroostbaar.. Ze brengt ze een onemanshow. Ontwapenend eerlijk en kwetsbaarder dan ooit, brengt zij ontroering met een schaterlach
Daarom is er Tutti Fratelli. Reinhilde Decleir en Nienke Reehorst die vluchtelingen op het podium zet voor het grote publiek en hen zo een waardige plaats geven in het leven.
Daarom is er Marc Sleen die met zijn cartoons en stripverhalen de wanorde aanklaagt door, met een voor een lach.
Daarom mogen we bij het overlijden van Leonard Cohen, over heel de wereld, genieten van zijn getuigenisliederen die voortdurend zoeken naar hoe moet dat in deze wereld?
Daarom is er Anna3 die naast de eucharistievieringen plaats geeft aan orkesten, koren, individuen, die met de schoonheid van de muziek opkomen tegen de wantoestanden in de maatschappij.
Daarom is er het jaar van de Barmhartigheid! Waar over de hele wereld aandacht is voor de 7 werken van barmhartigheid. Kijken we naar zondag 6 november, waar over de hele wereld in zoveel mogelijk gevangenissen, de Bisschop van de streek of de vicaris ging bidden, samen met hen. Waar koren moed gingen inzingen, en 1000zende mensen een ketting van barmhartigheid vormden rond hen.
Zon getuigende mensen zijn kostbaar in onze samenleving. Zij zijn als reddingswerkers in het puin van de ingestorte zekerheden. Zij zijn het straaltje hoop in de moeilijkste omstandigheden van ons leven. Zij vechten tegen de verwoestende kracht die leeg maakt en onleefbaar.
Mensen die, christelijke waarden in het vaandel dragen, ook al komen ze niet zo regelmatig naar de kerk. Mensen die diep, eerlijk, rechtvaardig omgaan met de kwetsbaarheid van het leven zijn veel christelijker dan zijzelf ooit zouden kunnen denken!
In de grootste verschrikkingen, is de hoop het grootst voelbaar. Zo buigen we spannend samenleven om naar samenspannen op weg naar een beter leven.
Evangelie: Lucas 9, 18-23 - 'Het lijden van de Mensenzoon en zijn volgelingen'
--- Wie ben Ik? ---
Mag ik de eerste zin van het laatste verhaal, het evangelie, dat daarnet werd voorgelezen, nog eens herhalen?
Jezus was samen met enkele vrienden eens aan het bidden. Dat is precies wat wij hier nu ook aan het doen zijn. We komen samen met vrienden, met familie, met alle mensen die eigenlijk hetzelfde gedacht hebben samen komen om bij mekaar te zijn en misschien te bidden.
Oh wat is dat moeilijk vandaag.
Bidden. Wij kennen dat van op schone prentjes, of van in boeken, wij kennen dat van onze grootouders, wij kennen dat van op tv als we de paus zien .
Maar hier, in deze ruimte, nu op dit moment? Daar hadden we misschien nog niet aan gedacht?
Omdat bidden soms zo moeilijk is, omdat we dat niet meer gewoon zijn, lezen we hier elke week een verhaal voor. Vandaag over een mier en een graankorreltje dat een jaar later een heel veld werd.
Maar we lezen ook elke week een stukje uit het leven van Jezus voor. Gewoon om het beter te begrijpen, gewoon om Jezus beter te leren kennen, of dichter bij ons te hebben. Zo kunnen we hem hier aanspreken, en dat is bidden.
De bijeenkomst van vandaag noemen we een wegwijzerviering Dat is speciaal, weet je waarom? Omdat jullie er zijn. Omdat er vele gezinnen zijn, ook papas en mamas, en broers en zusjes. Dus veel jonge mensen. Dat doen we 1 keer in de maand. Zo speciaal jongeren en jonge gezinnen uitnodigen, samen met de wat ouderen luisteren naar dat verhaal van die Jezus.
En samen proberen te bidden.
En elke keer in de wegwijzerviering gaan we dan een speciaal vredesmoment inlassen. Zoals gisteravond de kerk hier helemaal vol zat voor een vredeconcert. De vrede: is een heel belangrijk onderdeel van onze viering. Je moet straks ook maar eens naar die kruisweg gaan zien. Gaat allemaal over de eerste wereldoorlog. Hoe meer we weten over de oorlog, hoe belangrijker de vrede wordt.
Nu terug naar ons verhaal.
Wat zeggen de mensen over mij vraagt Jezus dan aan ons. Wie zeggen de mensen dat Ik ben?
Dit is een beetje zoals daarstraks, toen de priester onze naam vroeg wie ben jij?
Het is heel belangrijk dat de mensen u kennen, ja zelfs bij uw naam. Als men uw naam kent, dan hoor je erbij. Het is helemaal anders als men zegt: zeg, dingeske, of zeg manneke, of zeg juffrouwke
Dan weet je amper of iemand het tegen u heeft. Maar als men zegt Zeg Sylvia, of zeg Brent, dan weet je die kennen mij hier
Zo is het met Jezus ook gegaan. De mensen zeiden: Je bent als Johannes de Doper Dat is iemand die net voor Jezus kwam en de mensen aansprak, en hen overtuigde Je moet goed doen En hij trok ze mee in de club. Ze hoorden erbij.
Maar toen zei Jezus iets heel moeilijk.
Hij vroeg hen zelf, hou het maar voor u. Loop er niet mee rond.
Hij vertelde hun Er zal een tijd komen dat ze mij niet meer willen, dat ze mij zullen vernederen, slaan, pesten, uitlachen, ja zelfs doen verdwijnen. Maar na 3 dagen zal ik terugkomen en bij jullie zijn.
Toen waren ze gerust en toen zeiden ze: er kan niets gebeuren met ons. Wij gaan hem volgen, en we zullen regelmatig terug samen komen en met hem spreken. En dat is nu precies bidden. Dat is wat wij hier elke week doen.
Niet meer niet minder.
Ik krijg hoe langer hoe meer het gevoel dat Hij erbij is. Hopelijk zien wij jullie hier nog dikwijls terug. Dan vertellen we samen verhalen en luisteren we naar Hem en ook naar mekaar.
Iedereen die hier zit, wenst jullie een schitterende voorbereiding naar jullie groot moment binnen een 6 tal maanden. En uw ouders en familie willen met jullie naar iets toeleven. Als een grote vriendenploeg, samenkomen om te luisteren en te vertellen. Dat is al een grote stap om te leren bidden.
In een eucharistie-viering volgt na het evangelie meestal een preek of homilie. In onze parochie bestaat hiervoor (al jaren) een preekploeg. Ze bestaat uit een zestal mensen die, na onderlinge afspraak, geregeld een "preekbeurt" verzorgen. Momenteel zijn dat Ria, Hilda, Marc, Jan, Gie en Fred. Pastoor Herman maakt uiteraard ook deel uit van de preekploeg en komt zelf ook meermaals aan de beurt. De bedoeling van een homilie is niet een universele waarheid te verkondigen die iedereen verplicht moet geloven en zeker niet de mensen terecht te wijzen. In een homilie willen wij de lezingen uit de bijbel een beetje verduidelijken en trachten wij ze in verband te brengen met de actualiteit van vandaag. Dat is niet altijd even simpel en daarom proberen wij elkaar te helpen. Elke maand komen wij samen om de lezingen uit de bijbel te bespreken en elkaar te inspireren bij het opstellen van de preek. In deze blog publiceren wij niet alleen onze homilies, maar staan wij ook open voor uw reacties.
