Sint-Anna-ten-Drieën
De preekploeg houdt van een reactie
E-mail ons!

Wil je ons iets zeggen dat niet op deze blog moet verschijnen? Mail ons hier. Mag iedereen het lezen, klik dan op op het gele 'Uw positieve/negatieve reactie hier' onderaan de tekst.

Zoeken in blog

  • Website parochie
  • Preekstoel
  • Portaal preken.be
  • ANNA3
  • Sint-Anneke Centrum
  • 27-09-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Goed, omdat het goed is - 26e zondag door het jaar B 2015 - Fred

    Zesëntwintigste zondag door het jaar B 2015 - Zaterdag 26 en zondag 27 september 2015

    Eerste lezing: Numeri 11, 25-29 - 'Waarom komt u voor mij op?'
    EvangelieMarcus 9, 38-43.45.47-48 - 'Wie niet tegen u is, is voor u'

    Het is de laatste keer dat er een viering is op dit uur. Volgende week verandert alles. We zullen het weer gewoon moeten worden. Zoals we ook al gewoon zijn dat er het tweede weekend van de maand gebedsvieringen zijn. Dat was in het begin ook wel even wennen en een paar weerstanden overwinnen.

    Want we kregen vragen als: is dat wel hetzelfde als een mis? Antwoord: het is niet hetzelfde, maar het is wel evenwaardig. 
    En mag dat wel: iemand die zonder daartoe gewijd te zijn, als voorganger optreedt? Antwoord: dat mag inderdaad, die mensen, die we kennen als trouwe en vertrouwde gebedsleiders hebben daarvoor een opleiding gevolgd en een benoeming gekregen. 

    Hier en daar is er misschien nog iemand die wat wantrouwig staat tegenover gebedsvieringen, maar de meesten van ons zijn er intussen mee vertrouwd. Zoals we het ook gewoon zijn gaan vinden dat er ook leken naar voor komen om te preken. Dat het ook leken zijn die kinderen en jongeren voorbereiden op de eerste communie en het vormsel. 
    Dat leken de voorbereiding van doopvieringen op zich nemen. Allemaal mensen die geen officiële wijding daartoe hebben gekregen. Maar die wel heel erg gemotiveerd zijn en ongelooflijk hun best doen. Priesters kunnen het niet meer allemaal alleen aan.

    Maar dat is niet de enige reden. 
    Al eeuwen lang heeft de kerk te maken met de vraag wie er het recht heeft om bepaalde verantwoordelijkheden te nemen. Wie er het recht heeft om te spreken, te profeteren en in de naam van God of Jezus op te treden. In de eerste lezing ging het om twee leerlingen die er niet bij waren in de tent waar Mozes de Geest van God had doorgegeven. En toch gingen zij publiek profeteren. Het antwoord van Mozes is veelzeggend: Ik ga dat niet verbieden. Ik zou liever hebben dat heel het volk profeteerde en dat de Heer zijn Geest op hen allen legde.

    En in het evangelie hebben de leerlingen het moeilijk met iemand die in de naam van Jezus demonen uitdreef. Ook Jezus zegt hen die man niet tegen te houden. Wie goed doet moet niet terecht gewezen worden. Wie niet tegen ons is, is voor ons, zegt Jezus. Tweeduizend jaar geleden al, doorbrak Hij de verzuiling.
    Die verzuiling zien we trouwens niet alleen in partijen en verenigingen. Als we eerlijk zijn, zullen we wel merken dat ook wij vaak in hokjes denken. We hebben meestal een ander en milder oordeel over iemand die behoort tot ons groepje en we zijn wat meer wantrouwend over zogenaamde andersdenkenden. 

    Op welk nummer moeten wij geld storten als er zich bijvoorbeeld een grote natuurramp voordoet? Op het nummer van de christelijke zuil of dat van de islamitische of dat van de vrijzinnige? En wat is het verschil eigenlijk tussen al die verenigingen of groepen? Als mensen in grote nood verkeren, hebben zij dringend hulp nodig. Punt!

    Eén van de hete kwesties momenteel is de vluchtelingencrisis. Het thema is de aanleiding voor heel wat discussies en meningsverschillen. En ook een heleboel straffe uitspraken, die nadien enthousiast worden toegejuicht door sommigen en door anderen even fanatiek weerlegd. En naargelang van onze politieke voorkeur geven wij de sprekers gelijk of ongelijk. 
    Alsof dat het belangrijkste is en alsof het niet meer gaat over het onvoorstelbare leed en de grote onzekerheid van tienduizenden mensen. Onze eigen Jan Wouters schreef er een heel lezenswaard artikel over in het jongste parochieblad.

    Wie mag spreken in naam van de Geest? 
    Mozes voelde dat de last te zwaar op hem woog, als enige profeet. Daarom liet hij een deel van de Geest die hij gekregen had, rusten op de zeventig oudsten van Israël. Zij kregen dan ook recht van spreken. Maar ook Mozes zag snel in dat iedereen in het volk in die Geest kan delen. En hiermee zitten wij terug bij onze situatie vandaag.
    Want wij weten toch dat bij het vormsel die Geest wordt doorgegeven aan alle vormelingen. “Ontvang het zegel van de heilige Geest, de gave Gods” zegt de vormheer.  De vraag wie er in naam van de Geest mag spreken, is dus niet meer aan de orde. En zeker niet meer bij gelovige en gemotiveerde volwassenen.  Trouwens, ook de leerlingen van Jezus en later de apostelen hadden geen wijding ontvangen. En toch traden zij op in de naam van Jezus. En volgens het evangelie van vandaag mogen wij zo ook oordelen over alle mensen die goed doen. In uitzichtloze discussies daarover steken wij best niet te veel tijd meer.

    Houden wij het liever simpel, zoals Felix Timmermans schreef: de Geest waait waar Hij wil en staat nooit stil …

    Nog iets heel actueel om over na te denken. Neem bijvoorbeeld een echtpaar dat al heel lang samen is. Zelfs al 65 jaar. Ze hebben zes kinderen, die allemaal hebben geleerd dat inzet voor anderen en solidariteit zeer belangrijke waarden zijn in het leven. Ze zetten zich dan ook op diverse manieren in voor andere mensen. 
    Gratis, voor niets en  zonder hun tijd of hun uren te rekenen. Intussen heeft dat echtpaar ook al zoveel kleinkinderen en achterkleinkinderen dat ze de tel stilaan kwijt raken. En die treden allemaal  in hun voetsporen. 
    Kunnen die twee mensen zeggen dat zij de Geest van God hebben uitgedragen en waargemaakt in hun leven?
    ’t Zal wel zijn, zeker!

    27-09-2015 om 00:00 geschreven door de preekploeg  

    Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)


    20-09-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nieuwe misuren vanaf oktober - 25e zondag door het jaar B 2015 - Herman

    Vijfëntwintigste zondag door het jaar B 2015 - Zaterdag 19 en zondag 20 september 2015

    Eerste lezing: Wijsheid 2, 12.17-20 - 'Wij willen de vrome belagen'
    EvangelieMarcus 9, 30-37 - 'De Mensenzoon wordt overgeleverd'

    Verandering roept reactie op. 
    Dat is een wet in de fysica, maar dat geldt evengoed in menselijke verhoudingen en groepen. Veranderingen zijn altijd moeilijk en roepen weerstand op. 
    De veranderingen die we willen doorvoeren vanaf oktober zijn noodzakelijk om een drietal redenen.

    • Ten eerste heb ik een parochie bijgekregen om zorg voor te dragen. Ik kan niet overal tegelijk zijn, maar probeer elke parochie zoveel mogelijk en zo goed mogelijk te bedienen. 
    • Ten tweede weten we dat het verhaal van Sint-Lucas op zijn einde loopt. Het kerkfabriek en De Verrekijker voeren samen met het bisdom discrete besprekingen over de toekomst van Sint-Lucas. Het ziet er naar uit dat we in Sint-Lucas nog één, hoogstens twee jaar zullen blijven. 
    • Ten derde komt de Pastorale Eenheid eraan. Dit is een beleidslijn in het bisdom waarin parochies en andere geloofskernen in een bepaald gebied gegroepeerd worden in een nieuw netwerk. Voor Linkeroever betekent dit dat we zullen behoren tot de Pastorale Eenheid Antwerpen Centrum (dit is ongeveer Antwerpen binnen de Singel). Het proces naar deze Pastorale Eenheid moet nog beginnen en zal nog enkele jaren duren. Maar we bereiden ons er al op voor dat er één pastorale ploeg van priesters, pastorale werkers en diakens zal zijn voor heel Antwerpen.
    Gewikt en gewogen
    De Verrekijker heeft hier echt wel over gedacht, alle voor- en nadelen gewikt en gewogen. Zo zijn we tot de beslissing gekomen.
    De viering van 17 uur verschuiven we naar 18 uur. Zo heb ik iets meer tijd om van Sint-Joris naar Sint-Lucas te fietsen. Deze viering blijft, zolang we in Sint-Lucas blijven. 
    De vieringen op zondagmorgen brengen we samen in één viering om 11 uur in Sint-Anna-ten-Drieën. We hebben dit al een aantal keer gedaan op bijzondere momenten en we voelden ons steeds goed o.w.v. het samenhorigheidsgevoel.

    Een vaste regelmaat
    Ook mijn agenda speelt hier een rol. Ik heb een regeling uitgewerkt, waardoor ik mijn tijd kan verdelen tussen mijn drie parochies. Voor Linkeroever betekent dit: Het 1ste weekend van de maand ben ik hier. Dit wordt dan een Wegwijzerviering. Dit is een viering waarop in het bijzonder jonge gezinnen aangesproken worden. De eerstecommunievoorbereiding en de vormselcatechese krijgen hierin een plaats. De catechese in de voormiddag loopt uit in de eucharistieviering. Catechese in deze tijd is immers niet meer het van buiten leren van kennis, maar het inleiden en introduceren in de parochie en in de eucharistie. 
    Het 2de weekend van de maand ben ik in Sint-Walburgis en is het hier gebedsviering (heel het weekend). 
    Het 3de weekend ben ik op Linkeroever en is het gedachtenisviering, zoals het al was tot hiertoe. 
    Het 4de weekend ben ik in Sint-Joris en komt er hier een gastpriester. Louis Soetewey wil dit graag doen, zolang hij kan. 
    Een eventueel 5de weekend ben ik eveneens hier op Linkeroever.
    Voor die wegwijzerviering (catechese) en de gedachtenisviering (mensen van verder weg) is een later uur op de voormiddag echt wel noodzakelijk. 

    Het team van De Wegwijzer wilde één lijn trekken en slechts één keer een grote verandering doorvoeren. Daarom hebben we ervoor gekozen om reeds vanaf oktober 2015 te beginnen met de nieuwe regeling.

    Kiezen is verliezen. 
    Zo is dat nu eenmaal met een keuze die je maakt. Iedereen verliest een beetje. Ieder zal zich moeten aanpassen. We hebben geprobeerd alle argumenten in overweging te nemen en de beste (of de minst slechte) keuze voor de toekomst te maken, wetende dat dit nooit voor iedereen de ideale keuze is.

    Voor de Klokskesvrienden stelt dit een probleem, omdat ze jaren gewend waren na de mis van 10 uur samen koffie te drinken en gezellig samen te zijn. Er ligt er een voorstel klaar van het SAC, dat met hen verder zal besproken worden.

    Voor de liturgie, die op zondagvoormiddag samen zal gebeuren, is er een vergadering gepland nu donderdag om 19.30 uur in het Cultureel Centrum. Daar bekijken we hoe we een gezond evenwicht kunnen behouden tussen de gewoontes en het engagement van de vrijwilligers uit beide gemeenschappen. 

    Laten we vooral naar de voordelen kijken van (op termijn) één grote viering voor Linkeroever. Het gemeenschapsgevoel zal sterker worden. We voelen ons meer verbonden met elkaar. Het is prettiger liturgie te vieren als we het samen doen. Zo hebben we het reeds ervaren en zo willen we ook samen aan de toekomst werken. Een toekomst voor onze parochie op Linkeroever!
    Pastoor Herman Augustyns

    20-09-2015 om 00:00 geschreven door de preekploeg  

    Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)


    15-09-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wie denk jij dat Ik ben? - 24e zondag door het jaar B 2015 - Jan VN

    Vierëntwintigste zondag door het jaar B 2015 - Zaterdag 12 en zondag 13 september 2015

    Eerste lezing: Jakobus 2, 14-18 - 'Geloof zonder werken is dood'
    EvangelieMarcus 8, 27-35 - 'De Mensenzoon moet veel lijden'

    Beste vrienden,

    Mark Twain heeft ooit gezegd: “Over de teksten in de Bijbel die ik niet begrijp maak ik me geen kopzorgen, maar wel over die teksten die ik maar al te best begrijp.” 
    Wanneer ik eerlijk ben gaat het me met de tekst van vandaag net zo. Ik heb op z’n minst een vermoeden van de belangrijkheid van de vraag die Jezus  hier aan zijn vrienden en vriendinnen stelt.   “Wie zeggen de mensen dat ik ben?”

    En wanneer ik erover nadenk wordt me zelfs wat bang om het hart, want het lijkt me dat die vraag die Jezus stelt, van levensbelang is, dat mijn eigen “gelovig zijn” er uiteindelijk zelfs ten dele van afhangt. 

    Maar wat als ik de vraag misschien niet goed begrepen heb, of wanneer ik ze verkeerd beantwoord? 
    Reeds de eerste vraag die Jezus stelt: “Wie zeggen de mensen dat ik ben?” - bezorgt me kopzorgen, om niet te spreken van sommige antwoorden die de mensen je geven als je hen die vraag stelt. 
    Ik zie vandaag in mijn verbeelding…een wandeling. Iemand wandelt met zijn vrienden en moet eigenlijk een slecht nieuws  overbrengen. Ze denken dat hij de Messias is die met veel roem zal overwinnen en het rijk Gods zal installeren. Zijn boodschap is echter, neen ik ben een Mensenzoon en zal moeten lijden en zelfs sterven. Hij draait op de wandeling niet rond de pot en stelt rechtstreeks de vraag: “Wie zeggen de mensen dat ik ben?”.

    Wat als die vraag vandaag nog eens gesteld zou worden?  
    De beelden over Jezus die in omloop zijn tart werkelijk elke verbeelding. 
    Meer dan een derde van onze tijdgenoten in West Europa zeggen bv: “Jezus, leefde 2000 jaar geleden. Maar vandaag is de wereld heel anders dan toen, en daarom heeft Hij voor mij geen grote betekenis meer.”  
    Er is nog iets van geloof maar het heeft geen effect meer.
    Een kwart van de bevolking zegt: : “ Jezus was gewoon een mens, maar wel een fantastische mens. Hij wilde de mensen naar het goede leiden en daarom kan Hij ook vandaag nog tot voorbeeld worden genomen.”   Er is nog geloof maar we staan niet met vlag en wimpel te zwaaien. 

    De tweede vraag die Jezus stelt vind ik persoonlijk veel moeilijker. “Wie denk jij dat ik ben?” 
    Hier gaat het niet om de mening van iemand anders, maar om mijn eigen persoonlijke relatie met Hem. Hij vraagt me heel direct: “Wat beteken ik, Jezus, voor jou, Jan….”Hoe belangrijk ben ik voor jou? Vertrouw je me ook dan nog, wanneer je niet alles van mijn boodschap, en wanneer je niet alles wat in je leven gebeurt, begrijpt?”

    Die vraag is voor mij een uitnodiging, een uitdaging om zijn persoon en zijn boodschap beter te leren kennen en te zien.

    Wie denk jij dat ik ben?

    Als ik uit eigen ervaring mag spreken zie ik graag zijn gelaat of zijn schaduw of zijn uitgestoken hand… in de schone en positieve momenten in mijn leven.
    Ik zie hem als ik boven op een berg zit en de natuur bewonder. Ik zie hem als ik geniet van vrienden, van familie rondom mij, van de schittering in hun ogen wanneer we samen toffe momenten beleven.
    Ik zie hem in het gelaat van onze kinderen en kleinkinderen.
    Ik zie hem als ik de vele vrijwilligers bezig zie in onze maatschappij. Zij die het doen om te helpen, om te steunen, om hun talenten te delen om van mekaar te genieten….
    Ik zie hem als ik voor een kunstwerk sta, soms eeuwenoud, soms hedendaags.
    Ik zie hem als ik de muziek hoor die mij boeit, een vioolconcerto, een simpel lied in het West Vlaams dialect, of een lied in een Franse tekst die ontroert.

    Maar ik zie hem niet als ik de miserie rondom ons zie. De honderd duizenden vluchtelingen die het thuis niet meer zien zitten en naar een betere en veilige wereld willen komen.
    De lange rijen wachtenden die we zien. Wij zien niet de miserie die ze gekend hebben en die hen deed beslissen te vluchten.
    Ik zie hem niet in het geweld dat mensen mekaar aandoen. En dan zeker niet in het geweld omwille van een geloof. Ik zie hem niet in Syrië, in Bagdad, in dat bootje in de Middellandse zee, in het beeld van dat aangespoelde kind.
    Ik zie hem niet in het geroddel, de afgunst, het wantrouwen, het gebrek aan een positieve instelling dat wij allemaal ondervinden of zelf uitstralen.
    Ik zie hem niet als 3/4 van het nieuws negatief is en mij neerslachtig maakt.

    Wat zeggen de mensen die ik ben? 
    Vorige week nog hebben we met vrienden een halve avond gepraat over “zou er nu iets zijn na de dood of niet?” Ik geef toe, soms is het gemakkelijker te zeggen: “er is niets, Hij bestaat niet” dan er heilig van overtuigd te zijn dat er een God of een hemel of een hiernamaals is..
    Dat maakt ons zwak, dat maakt ons klein. Ik wou dat ik andere woorden kon uitspreken nu…maar ik ben wie ik ben.

    Op 18 november zal in de kathedraal een nieuw kunstwerk voorgesteld worden. “De man die het kruis draagt”. Tot de 20e eeuw heeft hedendaagse kunst altijd zijn plaats gevonden in het kerkelijk milieu. Elk kunstwerk was “in” in zijn tijd, het laatste echte nieuwe kunstwerk dateert van 1924 las ik, maar dat is eigenlijk niet waar.  Voor 2 jaar is een schitterend beeldje onthuld dat een symbool moet zijn voor alle misbruiken die in de kerkwereld gebeurd zijn.  De man die zijn kruis draagt is een groot bronzen werk van Jan Fabre.   Een levensgrote man draagt in de palm van zijn hand een kruisbeeld dat dubbel zo groot is. Het kruis balanceert op zijn uitgestoken hand. Controversieel, dat zal wel, niet elke gelovige zal zich comfortabel voelen bij dit werk. Het beeld lokt reflectie uit, het dwingt je je gedachten en geloof scherp te stellen.

    Het geloof is ook een evenwichtsoefening. Momenten van gedeelde overtuiging wisselen af met vragen en onzekerheid. Het is de wankelbaarheid van de mens. Mensen hebben momenten van diepe godsverbondenheid, en dan zie je hem….maar ook momenten van diepe vertwijfeling en dan zie je hem niet.
    Waarom vertel ik dit?  Omdat elke vorm van kunst kan helpen om het antwoord te formuleren op de vraag: “Wie denk jij dat ik ben?”
    Hoe zei Jezus het al weer in het evangelie van daarnet? “Als iemand achter mij wil komen moet hij ook zijn kruis opnemen:”  Wat een straffe uitspraak is dat!
    Ik wou dat wij dat konden.
    Als onze woorden maar overeen komen met onze daden, of onze daden overeenkomen met onze woorden.
    Dat is al een eerste stap. 

    met een idee van Frank There

    15-09-2015 om 17:37 geschreven door de preekploeg  

    Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)


    06-09-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Scheppingszondag - 23e zondag door het jaar B 2015 - Remy

    Drieëntwintigste zondag door het jaar B 2015 - Zaterdag 5 en zondag 6 september 2015

    Eerste lezing: Jesaja 35, 4-7a - 'Oren van doven worden geopend; de tong van stommen zal jubelen'
    EvangelieMarcus 7, 31-37 - 'Hij laat doven horen en stommen spreken'

    Beste mensen,

    Deze week is er weer een nieuw schooljaar gestart.
    Dat weten we via de kinderen, de kleinkinderen, radio en tv en misschien zijn er hier zelfs enkelen die het aan den lijve ondervonden hebben…

    Soms gaat dat gepaard met vreugde en enthousiasme want er liggen nieuwe uitdagingen klaar : een nieuwe juf, een nieuwe meester, een nieuwe klas, misschien zelfs een nieuwe school.
    Spannend maar leuk want veel is nog spiksplinternieuw : de boekentas, de fiets, vriendjes, voor sommige nerds de leerstof enz…

    Soms gaat dat nieuwe schooljaar gepaard met pijn en verdriet want de vakantie is voorbij.  Oei die meester of die juf !  Een nieuwe school die redelijk ver weg is.  Opnieuw in dezelfde klas terwijl de vriendjes naar een hoger jaar zijn mogen gaan.  Ga ik deze studierichting wel aankunnen enz…
    Beangstigend maar noodzakelijk want het leven is bijzonder dynamisch en niets blijft zoals het was.

    Dat geldt ook voor een parochie.
    Een parochie zal, zeker in de huidige maatschappelijke context, dynamisch zijn en veranderen of… ze zal helemaal niet zijn.

    Sint-Anna-ten-Drieën wil niet verzinken in lethargie, in zelfvoldaanheid, in alleen maar gezaag en geweeklaag. 
    De parochie wil en kan dus niet statisch zijn, zoveel is duidelijk.

    In mei 2014 werd de vernieuwde beleidslijn van de parochie voorgesteld.
    In een redelijk talrijk bijgewoonde vergadering werd De Verrekijker met de zes platformen in een mooie brochure aangereikt.
    De doorgedreven invoering ervan is noch eenvoudig, noch vanzelfsprekend.

    Het parochieteam heeft beslist om wat gas te geven en twee nieuwe stappen te zetten.
    De meest ingrijpende stap voor ieder van ons is de wijziging van de uren van de vieringen.

    Vanaf het eerste weekend van oktober, het weekend van de Sint-Annekesfeesten,  zullen er twee vieringen op linkeroever zijn.  Op zaterdagavond om 18.00 uur in de Lucaskerk, en dit zolang die kerk nog in gebruik blijft, en op zondagmorgen om 11.00 uur hier in Sint-Anna-ten-Drieën.

    Onze pastoor Herman heeft een bijkomende opdracht gekregen in Sint-Joris aan de andere kant van het water.  De vieringen daar en hier zijn haast niet te combineren.  Beide gemeenschappen doen dus water bij hun wijn.
    En ja, we hopen ook dat het terug brengen van het aantal vieringen een positief effect zal hebben op de aanwezigheid in de resterende vieringen.
    Spelen nog mee, maar hoeven hier niet verder uitgelegd te worden : de mogelijke herbestemming van de Lucaskerk en de invoering van de Pastorale Eenheden door het bisdom.

    Wat we in het begin van dit woordje over de eerste schooldag hebben gezegd, geldt ook voor de parochie.  Voor sommigen zal deze nieuwe regeling als  beangstigend overkomen en misschien zelfs ontgoocheling en weerstand oproepen.  We willen daar heel veel begrip voor opbrengen en rekening houden met gevoeligheden,  maar er is geen andere weg.

    Nog drie klassieke weekends te gaan en dan is het zover.  Ondertussen trachten we iedereen te informeren via het parochieblad, de website, sinds enkele dagen ook onze enig mooie en spiksplinternieuwe elektronische nieuwsbrief en vooral met mond aan mond reclame.
    We willen dus een warme oproep doen om deze wijziging door te vertellen.  Liefst op een manier die mensen, die naar de kerk gaan en in het evangelie een goede oriëntering zien, siert.  Deze regeling is echt wel getroffen in het algemeen belang van de parochie én haar werking. Dat dit voor sommigen persoonlijke moeilijkheden creëert is haast vanzelfsprekend. Het zou dan ook mooi, christelijk en evangelisch zijn dat het doorvertellen van de nieuwe uren meer positief geduid wordt, dan dat het voorwerp van achterklap en gezaag zou zijn.   We rekenen echt wel op jullie.

    Die ‘we’ moet dan ook eventjes geduid worden en tegelijk is dat de tweede stap dat ik jullie hier vandaag moest aankondigen.

    De parochie Sint-Anna-ten-Drieeën heeft geen parochieteam meer.

    De functies en opdrachten van dat parochiaal beleidsorgaan worden vanaf dit werkjaar volledig over genomen door De Verrekijker.  
    Deze naamswijziging is een logisch gevolg van de herstructurering waarvan we in het begin van dit woordje ook al spraken.
    Voor de parochiale werking zal er weinig of niets veranderen.
    De leden van het parochieteam blijven zetelen in De Verrekijker en dit met alle opdrachten en engagementen van vroeger.
    De mensen die De Verrekijker bevolken zijn : Bavo Van Soom,
    Lieven Tiebos, Gilbert d’Houwe, Lies Vernimmen, Marc Mestdagh die vanuit de Walburgisparochie (ook een opdracht van Herman!) tracht zoveel als mogelijk aanwezig te zijn.  Jan, onze parochieassistent en AnnemieVan Passen, die knarsetandend op verlof aan dit mededelingsmoment zit te denken.  Natuurlijk vergeten we Herman Augustyns onze pastoor niet.
    En ikzelf (Remy Van Looveren) mag deze club voorlopig modereren.

    Het is onze optie dat je voortaan nergens nog de melding ‘parochieteam’ ziet, maar alleen De Verrekijker.

    Ook hiervan vragen we, als je ’t doorverteld, dit te doen met de juiste evangelische ingesteldheid: positief en gericht op een haalbare toekomst.  En bovenal correct.  Niet van ‘het schijnt’ of ‘heb je gehoord’ of weet je nu wat ?  

    De mensen van De Verrekijker blijven nog eventjes beschikbaar om op eventuele vragen te antwoorden en uw reacties te beluisteren.

    Hartelijk dank voor uw volgehouden aandacht.
    Nog een fijne scheppingszondag en wel thuis.

    06-09-2015 om 00:00 geschreven door de preekploeg  

    Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)


    De preekploeg van Sint-Anna-ten-Drieën, Antwerpen Linkeroever

    In een eucharistie-viering volgt na het evangelie meestal een preek of homilie. In onze parochie bestaat hiervoor (al jaren) een preekploeg. Ze bestaat uit een zestal mensen die, na onderlinge afspraak, geregeld een "preekbeurt" verzorgen.
    Momenteel zijn dat Ria, Hilda, Marc, Jan, Gie en Fred. Pastoor Herman maakt uiteraard ook deel uit van de preekploeg en komt zelf ook meermaals aan de beurt.
    De bedoeling van een homilie is niet een universele waarheid te verkondigen die iedereen verplicht moet geloven en zeker niet de mensen terecht te wijzen. In een homilie willen wij de lezingen uit de bijbel een beetje verduidelijken en trachten wij ze in verband te brengen met de actualiteit van vandaag.
    Dat is niet altijd even simpel en daarom proberen wij elkaar te helpen. Elke maand komen wij samen om de lezingen uit de bijbel te bespreken en elkaar te inspireren bij het opstellen van de preek.
    In deze blog publiceren wij niet alleen onze homilies, maar staan wij ook open voor uw reacties.

    Blog als favoriet !
    Archief per maand
  • 03-2024
  • 02-2024
  • 01-2024
  • 12-2023
  • 11-2023
  • 10-2023
  • 09-2023
  • 06-2023
  • 05-2023
  • 04-2023
  • 03-2023
  • 02-2023
  • 01-2023
  • 12-2022
  • 11-2022
  • 10-2022
  • 09-2022
  • 06-2022
  • 05-2022
  • 04-2022
  • 03-2022
  • 02-2022
  • 01-2022
  • 12-2021
  • 11-2021
  • 10-2021
  • 09-2021
  • 06-2021
  • 11-2020
  • 10-2020
  • 09-2020
  • 07-2020
  • 06-2020
  • 05-2020
  • 04-2020
  • 03-2020
  • 02-2020
  • 01-2020
  • 12-2019
  • 11-2019
  • 10-2019
  • 09-2019
  • 06-2019
  • 05-2019
  • 04-2019
  • 03-2019
  • 02-2019
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 02-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 06-2008
  • 05-2008
  • 04-2008
  • 03-2008
  • 02-2008
  • 01-2008
  • 12-2007
  • 11-2007
  • 10-2007
  • 09-2007
  • 08-2007
  • 07-2007
  • 06-2007
  • 05-2007
  • 04-2007
  • 03-2007
  • 02-2007
  • 01-2007
  • 12-2006

    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs