Sint-Anna-ten-Drieën
De preekploeg houdt van een reactie
E-mail ons!

Wil je ons iets zeggen dat niet op deze blog moet verschijnen? Mail ons hier. Mag iedereen het lezen, klik dan op op het gele 'Uw positieve/negatieve reactie hier' onderaan de tekst.

Zoeken in blog

  • Website parochie
  • Preekstoel
  • Portaal preken.be
  • ANNA3
  • Sint-Anneke Centrum
  • 30-03-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zie het onverwachte - 4e zondag vasten A 2014 - Marc

    Vierde zondag van de veertigdagentijd A 2014 - Zaterdag 29 en zondag 30 maart 2014

    Eerste lezing: 1 Samuël 16, 1b.6-7.10- 13a - 'David tot koning gezalfd'
    EvangelieJohannes 9, 1-41 - 'De blindgeborene'

    Van David wordt in de eerste lezing verteld, dat hij rossig haar had. Venetiaans blond, wordt het ook genoemd. En – zo zegt men toch –  mensen met dat prachtig haar – zijn niet alleen van haar, maar soms ook van karakter, een buitenbeentje: mensen met pit.
    David was een buitenbeentje. En God heeft het voor buitenbeentjes. Wie heeft Hij nodig om zijn volk te leiden? Niet een van die zeven oudere zonen van Isaï. Voor ons mensen is zeven een heilig getal, dat volmaaktheid inhoudt. Maar God kiest niet voor een van die zeven stoere helden, Hij doet het onverwachte en kiest voor een rossige snotneus waar men nog niet aan gedacht heeft hem van achter zijn schapen te roepen om de profeet eens een handje te komen geven. 

    Ook Jezus was een buitenbeentje. We weten niet of hij ook ros was, maar hij was zeker een rosse van karakter. En hij heeft het voor andere buitenbeentjes. Zoals die blindgeborene uit het evangelie vandaag. 
    Jezus kijkt naar mensen, zoals God naar mensen kijkt. Hij kijkt anders. David was geen achterkomerke maar een leider. De blindgeborene was geen marginaal maar een mens in nood, en een mens in staat tot geloof. 
    De Farizeeën zijn blind voor wat Jezus ziet. Voor hen is die bedelaar 'in zonde geboren'. Voor hen is Jezus een aansteller, is hij niet de zoon van de timmerman – iemand die nooit gestudeerd heeft, zoals wij? Het is hun pretentie die hen verblindt: zij zijn zo overtuigd van eigen gelijk dat zij niet meer kunnen en willen openstaan voor Gods onverwachte. 

    Zoveel is er niet veranderd. Horen wij ook vandaag niet zeggen, dat wie in armoede leeft, het aan zichzelf te danken heeft? Zo waren er in Jezus' tijd velen die lijden aanzagen als een straf voor zonde. Maar God wil niet dat mensen in miserie leven, Hij laat geen mens lijden om hem te straffen. Hij wil verlossing voor mensen, en Jezus toont dat in dit wonderverhaal. Zoals hij ook toont dat de sabbat, en alle religieuze voorschriften, er niet zijn om onze vroomheid te kunnen bewijzen, maar om God te eren. En God eren wij door te proberen zo goed als God te zijn.
    Nu heeft Gods goedheid onze medewerking nodig. Jezus opent de ogen van de blindgeborene,  maar dat kan slechts omdat die man open staat voor Jezus: 'Wie is de Mensenzoon, dan zal ik in hem geloven' zegt hij. Geestelijk is die man niet blind. Zoals de Farizeeën geestelijk zo blind zijn, dat ze Gods werk niet kunnen herkennen in wat er voor hun ogen gebeurt.

    Het evangelie is geen verhaal over lang vervlogen tijden. Vandaag wil Jezus ook onze ogen openen. En als wij hem onze ogen laten openen, zullen we zien dat God wonderen blijft doen. Want God doet veel wonderen door ons. Wij zijn geschapen naar Gods beeld en gelijkenis: onze handen zijn Gods handen. Er gebeuren wonderen wanneer we een hand uitsteken naar de mens naast ons, thuis, op straat, op ons werk: een helpende hand, een arm om de schouder, een steun om recht te staan. 
    Gewoon goed zijn voor elkaar kan mensen uitzicht geven en moed om op te staan. En er gebeuren wonderen als dokters mensen genezen, hoop geven, pijn verlichten, als politici kinderen uit armoede halen, verzoening brengen, bekommerd zijn niet om het eigen belang maar om het algemeen belang. Er gebeuren wonderen als mensen zich inzetten voort andere mensen.

    Maar soms is de nacht van de ziekte, het lijden, de wanhoop, de dood zo donker, dat we de verlossing niet meer zien. Daarom zijn we hier, om ook dat geloof te vinden. Het evangelie wil getuigen dat in de donkerste nacht van een blindgeborene licht kan schijnen. Ook als wij dat nu nog niet kunnen zien. 
    Wat er ook gebeurt, hoe diep we ook vallen, God zal ons niet in de steek laten. Ik hoop en ik wens dat wij dan kunnen ontdekken dat ons geloof sterk genoeg kan zijn: een geloof dat God alles ten goede leidt, dat hij het onverwachte voor ons zal tot stand brengen, ook als wij menselijkerwijze niets meer te verwachten hebben. En ik hoop en ik wens, dat we elkaar in dat geloof kunnen sterken, als we het nodig hebben.

    30-03-2014 om 21:29 geschreven door de preekploeg  

    Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)


    23-03-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Water verbindt ons?! - 3e zondag vasten A 2014 - Fred

    Derde zondag van de veertigdagentijd A 2014 - Zaterdag 22 en zondag 23 maart 2014

    Eerste lezing: Exodus 17, 3-7 - 'Het water uit de rots'
    EvangelieJohannes 4, 5-42 - 'De Samaritaanse vrouw'

    Het evangelie zonet bracht ons bij een gesprek aan een bron. De Jakobsbron. 
    Die bron van Jakob is een oude bron die al voorkomt in de verhalen van de aartsvaders. Voor mensen in die tijd was een bron een belangrijke en betekenisvolle plaats. Een bron kan een conflictgebied zijn, soms wordt erom gevochten. Nu nog altijd trouwens. Maar een bron is ook vaak een plaats van ontmoeting. Mensen komen er water putten en geraken met elkaar in gesprek.

    En het gesprek hier gaat tussen Jezus en een Samaritaanse vrouw. Dat is al niet helemaal normaal. 
    Joden en Samaritanen gingen eigenlijk niet met elkaar om. Ze hebben een ander geloof, een verschillend verleden, een andere achtergrond. Vandaar dat het gesprek wat aarzelend en zelfs een beetje wantrouwig begint. De gesprekspartners kennen elkaar niet genoeg. 

    We herkennen die situatie heel goed. Ze is eigenlijk van alle tijden. In onze huidige multiculturele maatschappij is het niet anders. Bij ontmoetingen tussen mensen die niet dezelfde achtergrond hebben is er nog steeds vaak een vorm van wederzijds wantrouwen. Of op zijn minst voelen we ons wat onwennig. 
    En ook al doen vele mensen echt hun best om elkaar te aanvaarden, om iedereen in zijn waardigheid te laten, het lukt vaak niet helemaal. Zelfs als we bruggen willen bouwen naar elkaar, blijven we soms nog steken in het wij-zij denken.
    We hoeven het zelfs niet te gaan zoeken bij andere culturen. We voelen ons toch zo goed in ons eigen kringetje, bij onze vertrouwde familie en vrienden. Het kan even duren vooraleer wij nieuwe bewoners in onze buurt leren kennen en aanvaarden. Bij de fusie van onze drie voormalige parochies – nu tien jaar geleden – moesten er ook drempels worden overwonnen. En er bleef nog een hele tijd wat terughoudendheid, wat gebrek aan vertrouwen. 

    Soms is het gewoon ludiek, zoals bij de rivaliteit tussen twee sportclubs. Of tussen de scouts en de pleplo. Maar toch: als we ergens een studiedag of een info-avond meemaken, kijken we bij het binnenkomen steevast eens rond: kennen we hier iemand? Dan gaan wij daar bij zitten.

    Dat Jezus het gesprek aangaat met de Samaritaanse vrouw is dus opmerkelijk.  De vrouw zelf vindt het ook vreemd. Jezus toont zich meteen als iemand die muren afbreekt en grenzen overschrijdt. Hij heeft dorst en vraagt de vrouw om water. 
    Ook weer niet voor de hand liggend, want die vrouw moet hard werken om water te putten. Haar nood moet hoog zijn, want midden op de dag, in de brandende zon, als geen mens zich buiten waagt, verzet zij het zwaarste werk van de dag: een emmer water ophalen en leeggieten in een kruik om die dan naar huis te dragen.  

    En aan haar vraagt Jezus dus water om te drinken. Want hoe verschillend Joden en Samaritanen ook zijn, zij drinken van hetzelfde water. Hoe uiteenlopend onze culturen, ons verleden, onze achtergronden, mensen hebben allemaal honger en dorst. En vooral behoefte aan water. Al meer dan twintig jaar geleden hebben de Verenigde Naties 22 maart – vandaag/gisteren dus - uitgeroepen tot Wereldwaterdag.

    Bij ons stroomt water uit de kraan, maar voor een groot deel van de wereldbevolking is dat niet zo. Bijna 768 miljoen mensen beschikken niet over veilig, drinkbaar water. Velen moeten nog altijd elke dag ver lopen om water te halen of riskeren ziek te worden of te sterven door onzuiver water te drinken. Water gaan putten uit de bron lijkt voor ons dan wel wat exotisch of iets van lang geleden, voor velen is het nog bittere realiteit.

    En Jezus belooft de Samaritaanse vrouw dat Hij haar levend water kan geven. 
    Water dat ervoor zorgt dat men nooit meer dorst krijgt. Het gaat hier niet om water dat op de een of andere manier is betoverd. In het Semitische taalgebruik van die tijd betekent het gewoon: fris, vloeiend water uit een bron of een rivier. En dus geen stilstaand en dus dood water, uit een poel of vergaarbak.

    Maar Jezus bedoelt het natuurlijk ook in spirituele zin. Water is levensnoodzakelijk, zo mogelijk nog belangrijker dan brood. Voor iemand die echt uitgeput en uitgedroogd is, is een teug water zaligmakend. En Jezus wil voor mensen zo zalig, zo belangrijk, zo levensnoodzakelijk zijn als water.
    Water is wat mensen nodig hebben om echt als mens te kunnen leven. Het betekent zoveel meer dan alleen maar water. 
    Liefde bijvoorbeeld, in alle mogelijke betekenissen. En ook kracht en moed en vergeving en vrede en geluk. Voor gelovigen is Jezus dat. En als wij Hem willen volgen, moeten wij voor anderen, voor  elkaar levend water zijn … 

    23-03-2014 om 09:04 geschreven door de preekploeg  

    Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)


    15-03-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.10 jaar Sint-Anna-ten-Drieënparochie en zending van Jan Wouters - 2e zondag vasten A 2014 - Wivina
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Tweede zondag van de veertigdagentijd A 2014 - Zaterdag 15 en zondag 16 maart 2014

    Eerste lezing: Genesis 12, 1-4a - 'De roeping van Abraham'
    EvangelieMattheüs 17, 1-9 - 'Gedaanteverandering'

    De preek werd vandaag uitgesproken door Bisschop Mgr. Johan Bonny.
    In de plaats wordt een verslagje van de dag gepubliceerd.

    Feesten, daar kennen we hier iets van! Er is altijd wel een gelegenheid om dat te doen.
    Zondag 16 maart, was weer zo’n feestelijke dag.  Tien jaar zijn we nu een parochie : Sint Anna-ten-Drieën.

    Een parochie vormen uit drie parochies, dat gaat zo maar niet van zelf.  Elke parochie heeft zo zijn eigenheid en wil die ook behouden.
    Toen het kerkje van Onze Lieve Vrouw ter Schelde afbrandde, waren we in rouw en as. Gelukkig werden we heel goed opgevangen in Sint Lucas.  Dat we „ons” kerkje moesten missen vonden we allemaal heel erg.  Maar we voelden ons vlug thuis in de Lucaskerk.
    Een kerk minder, een parochie minder.  Van de noodzaak een deugd maken en van twee een maken en dan een nieuwe naam kiezen waar iedereen zich kon in vinden.  We stelden ons allemaal de vraag, is dat àl tien jaar?  Zo vlug gaat de tijd, als je het ergens goed vindt.
    Afgeladen vol
    Tien jaar.  Een gelegenheid om te vieren.  De Bisschop Mgr. Johan Bonny werd uitgenodigd.  Hij komt blijkbaar graag.  Kan ik me indenken.  Telkens hij hier komt, zit de kerk afgeladen vol.  En dat is dan toch zalig binnenkomen!
    Vieren deden we niet alleen die tien jaar, maar ook de zending van Jan Wouters - die hier trouwens al een hele tijd werkzaam is - als parochiaal werker zou bevestigd worden.
    Natuurlijk mocht de jeugd niet ontbreken, dus werden de eerste communiekantjes in de viering betrokken.
    Hij geniet
    Wat ik zelf altijd heel erg waardeer is het welkom bij het binnenkomen van de kerk.  Een goede morgen en een misboekje wordt dan aangeboden.  Dat is wel iedere week zo.  Maar dit keer een feestelijk boekje met op het voorblad de beeltenis van de H. Anna, naar een prent ontworpen voor onze parochie door Veerle Rooms.
    Het werd een zinvolle en mooie viering, die geopend werd door Herman.  Daar geniet hij zichtbaar van!
    Het openingslied was goed gekozen: “Mensen van overal aangewaaid” want dat zijn we.
    Met de ondersteuning van het Sint Annakoor klonk dit overweldigend.
    Het Sint-Annakoor, deed zoals we van hen gewend zijn, weer haar best.  Ze waren mooi in het zwart, de heren met een rode das en de dames met een mooie rode bloem.  Het gaf me een beetje een Sinksen gevoel!
    Mooie momenten
    De bisschop ging voor in de viering. Hij doet dat op een heel rustige manier.  De lezingen pasten goed in de viering.  Zeker het Evangelie.  Drie tenten bouwen, dat zou een mens zo nu en dan eens moeten doen.  Om mooie momenten vast te houden.
    Iets om over na te denken vond en vind ik nog, de tekst van de gezongen Acclamatie :
    „Geloven begint in het opstaan van armen,
      hopen begint in het diepst van de wanhoop,
      liefhebben waar je geen liefde meer hebt.”
    In zijn Homilie ging de Bisschop verder in op de woorden van het Evangelie. Hij gebruikte daar voor geen hoogdravende zinnen, maar heel eenvoudig, zoals hijzelf blijkbaar ook is. 
    Heb wel geluisterd, maar niet zo aandachtig.  De woorden van de Acclamatie hadden zich in mijn hoofd genesteld.
    Zware zending
    Dan kwam het zendingsmoment.
    Was Jan nu een beetje onwennig, of zenuwachtig, ik weet het niet.  Maar hij had zoiets van een jong veulen - als je dat mag zeggen van een parochiaal werker - maar dat maakte dat moment zo aandoenlijk.
    Jan heeft een zware zending.  Zo vind ik toch.  De Europawijk.  De Daklozen.  Mensen aan de rand.
    Ik maakte  op dat moment het voornemen om op maandag namiddag eens naar het Spieken te gaan, om  kennis te maken met zijn Jambo.  Een voornemen dat ik zeker ga waarmaken.
    Tijdens de Offerande kwamen de Eerste Communiekantjes binnen.  Het was een drukke en kleurrijke bedoening.  Ze waren dan ook met velen.  Ze zongen samen blij  „Dank je lieve Jesus, om er bij te zijn”
    Ze vormden dan een grote kring rond het altaar voor het dankgebed.
    Indrukwekkend
    Het koor zorgde voor het orgelpunt van de dag.  We zijn het gewoon dat er dan het „Heilig”  uit de Deutsche Messe van Schubert wordt gezongen. Het werd een ander Heilig.  Van Haydn.   
    Ik kende het niet, maar het was indrukwekkend mooi.  Mooi gezongen.  Dat is maar mogelijk als je goede zangers hebt en een goede dirigent(e).  Dat is zo voor het Sint-Annakoor.  Een welgemeend Proficiat!  
    Ik hoop het terug te horen met Pasen of zo. 
    Na de dankzegging en de zegening van de communiekantjes namen die hun plaats in in de kerk.  Ik hoorde naast mij zeggen „de toekomst van de kerk”.  Heb ik zo mijn twijfels over.  Een tiental jaren gaf ik catechese en kreeg zo’n honderdtal kinderen over de vloer. Misschien heb ik dat niet zo goed gedaan, want ze begroeten in de kerk moet ik niet.  Zouden ze nu allemaal in Zwijndrecht wonen? 
    Naar de receptie
    De viering verliep verder heel sereen.  Handen rijken bij het Onze Vader en elkaar vrede wensen.
    De Bisschop gaf ons allen zijn zegen en we werden allemaal gezonden.  Naar het SAC, dit keer voor de receptie.
    Terwijl het koor haar laatste lied zong „Freut euch alle” van J.S.Bach, deden we wat gevraagd werd : naar de receptie!
    Een receptie die door velen bijgewoond en gewaardeerd werd.  Glazen stonden gevuld en vriendelijk aangeboden. Herman sprak nog een welkom uit en gaf uiting aan zijn tevredenheid over de dag. Jan van Noten nam de gelegenheid te baat om iets recht te zetten wat hij vergeten was bij zijn opsomming van vrijwilligers.  Het koortje dat altijd paraat staat om te zingen bij een uitvaart verdiende lof en de Klokjesvrienden voor hun wekelijkse inzet.
    De gelegenheid
    Naar goede gewoonte houdt Marcel  een stoel voor me vrij.  Daar gaan zitten doe ik altijd maar even.
    De bedoeling van een receptie - is volgens mij - dat je niet gaat zitten, maar rondwandelt.  Het is dè gelegenheid om een praatje te maken met mensen die je niet dagelijks ziet.  En daar geniet ik altijd voor 100 procent van!
    Een praatje met Jan.  Met de bediening achter de toog, met leden van het Sint-Annakoor, ook een praatje met de bisschop.  Hij is heel aanspreekbaar.  Ik vind hem een heel goede bisschop.  Heb hem dat ook gezegd.  Ik had er nu de gelegenheid voor. 
    Taart
    En dan was er koffie.  En taart.  Een mooie taart, bedekt met de prent van de Heilige Anna zoals op het misboekje.  Prachtig!  Hoe kreeg de bakker dat voor mekaar?  
    Zonde om ze aan te snijden.  Maar we deden het toch. En ze was niet alleen mooi, maar nog lekker ook. Voor iets speciaals en iets lekker moet je bij het Taartenhuis zijn!
    De tijd om naar huis te gaan, komt altijd te vroeg.  Maar zo is het nu eenmaal.  

    's Avonds zat er weer een gedicht in mijn hoofd.  Nee, weer niet om in mijn eigen hert te kijken!  Maar een versregel uit "De Ballade van de dingen die nooit overgaan" van Werumeus Buning :
      "Geluid van water dat van rotsen stort
      En van een kerk waarin gezongen wordt,
      En dat dit zo zal zijn in alle tijden,
      Dit zijn de dingen die nooit overgaan."
    Wivina
    Een fotoboek van deze feestelijk dag staat op www.sint-anna-ten-drieen.be.

    15-03-2014 om 00:00 geschreven door de preekploeg  

    Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)


    10-03-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Inzetten voor een Godsrijk hier op Aarde - 1e zondag vasten A 2014 - Jan W.

    Eerste zondag van de Vasten A 2014 - Zaterdag 8 en zondag 9 maart 2014

    Eerste lezing: Genesis 2, 7-9; 3,1-7  - 'De schepping en de zondeval'
    EvangelieMattheüs 4, 1-11 - 'Jezus bekoord in de woestijn'

    De duivel probeert Jezus op de proef te stellen met wereldse verleidingen. Alle rijkdommen van de wereld worden aan Jezus aangeboden door de duivel. Je zou kunnen zeggen dat wereldse rijkdommen van toen de hebzucht van vandaag vertegenwoordigen. 

    En over die hebzucht kunnen we veel over vertellen. 
    Recent de bankencrisis, het gevolg van een systeem dat er op uit is om steeds meer en meer winst te maken voor een steeds kleiner publiek. Wist ge dat de helft van al het geld van de wereld in handen is van een paar mensen? In een artikel van de standaard spreken ze van een treincoupé vol. Zoveel mensen hebben ongeveer de helft van het wereld kapitaal in handen. 
    De rest van al het geld dat er is in de wereld moet verdeelt worden onder 6.3 miljard mensen. En dat terwijl er in Europa verschillende landen failliet gaan, mensen  geen werk vinden en daardoor hun huis verliezen. Door hebzucht is er een markt van verspilling ontstaan, overschot. We willen steeds meer, zoveel dat we het zelfs allemaal niet op krijgen. 
    Zo zijn er bijvoorbeeld in Spanje en China steden gebouwd  waar geen kat woont. De vraagprijs is te hoog voor de mensen die er rondom wonen, die hoge vraagprijs is dan weer het gevolg van een economie die moet blijven draaien. Al dat bouwen levert jobs, jobs houdt ons consumptiesysteem op pijl en dus ook de economie en staatsinkomsten. Maar als niemand in die lege huizen komen wonen, stort alles in elkaar en krijg je crisis omdat de leningen die nodig waren om die huizen te bouwen  niet meer worden afgelost. Als gevolg van die crisis, als gevolg van die hebzucht, zijn er verschillende mensen anders beginnen denken en leven. Niet als protest, niet als strijd, maar als een klein teken dat hoop nooit veraf is.  

    Zoals je misschien al wel gehoord zult hebben werd en wordt de overschot van voedsel in supermarkten in het beste geval weg geschonken aan voedselbanken, meer heel vaak gewoon weggegooid in containers en nog eens overgoten met javel zodat zeker niemand het nog kon gebruiken.
    Logisch zei de ene, schandalig vond de andere. 
    In Duitsland bestaat er een project dat overschotten van supermarkten in een koelkast plaatst, waar mensen anoniem en vrij dingen uit kunnen halen. Andere winkels geven hun overschotten weg aan voedselbanken of aan andere lokale initiatieven steeds met de bedoeling om wat er teveel is aan andere die minder hebben uit te delen. 
    In de daklozen werking waar ik actief was konden we met de overschotten van één minicarrefour en één Turkse kruidenier 120 maaltijden voorzien per dag. Voedsel dat anders zou worden weggesmeten. Op verschillende plaatsen probeert men nu mensen bewust te maken rond voedselverspilling of verspilling in het algemeen. Wij op Linkeroever doen ook flink ons best. 
    Al tien jaar zamelen wij met de mazen van het net onze overschotten in om opnieuw te laten herverdelen. Wij bereiken zo meer dan 70 gezinnen. Op Linkeroever alleen al, dat is heel goed. Super goed.

    Een herverdeling is nodig.  
    Het is dus belangrijk dat wij die boodschap van herverdelen en herbruiken kunnen blijven vertellen, want dat geeft hoop.
    Ik hoor u misschien denken ja Wouters maar wij kunnen niet de armoede uit de wereld helpen, wij hebben niet de macht om de rijkdom te herverdelen. 
    Of toch? Wij hebben een stem, wij hebben een keuze. 
    Wij kunnen heel direct hiertegen neen zeggen. Volgens de wetten van de democratie beslist de meerderheid wat er al dan niet zal gebeuren en die meerderheid dat zijn wij. Vandaar dat we tijdens de vasten hier ook aandacht aan willen schenken. 

    Wanneer wij ons laten informeren over wat er in de wereld gebeurd rond ongelijkheid en verspilling, rond blinde hang naar winst. Creëren wij een mening, een stem die telt een stem die hoop uitdraagt, die hoop heeft. 
    Hoop dat wij elk ieder van ons blijven geloven en inzetten voor een Godsrijk hier op Aarde. 

    10-03-2014 om 17:31 geschreven door de preekploeg  

    Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)


    02-03-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Jullie zijn een zegen voor deze wereld - 8e zondag A 2014 - Jan VN

    Achtste zondag door het jaar A 2014 - Zaterdag 1 en zondag 2 maart 2014

    Eerste lezing: Jesaja 49, 14-15 - 'Ik vergeet u nooit'
    EvangelieMattheüs 6, 24-34 - 'Maak u niet bezorgd'

    Opnieuw hoorden we in het evangelie een fragment uit de Bergrede, en opnieuw zegt Jezus heel pakkende dingen. 
    ‘Niemand kan twee heren dienen’,  Je moet consequent zijn en keuzes maken

    En Hij zegt ook: ‘Gij kunt niet God dienen én de mammom.’ En de mammon, dat is de geldduivel. Je weet wat dat is: dat is alleen voor geld leven. Zo schreef er ene Caroline Verbrugghe:  “Le luxe n’est pas un plaisir, mais le plaisir c’est un luxe”.  Vrij vertaald wil dat zeggen: Het is niet omdat je rijk bent en in de luxe leeft dat je gelukkig bent, maar gelukkig zijn met de eenvoudige dingen, dat is een luxe.  Kijk maar  rondom jou en je zal zien dat het waar is. 

    Kijk naar de vogels.  Ze zaaien niet en ze maaien niet.  Kijk naar de bloemen in het veld, hun pracht is mooier dan de kleren van de keizer. Waarom maken we ons zorgen?
    Zoek eerst het koninkrijk van God, dan krijg je alles er bij… Dat brengt ons naadloos bij de week van de vrijwilligers.  Al die mensen die zich belangeloos inzetten op zo veel terreinen en meebouwen aan een stukje hemel op aarde.  Is dat niet wat bedoeld wordt met het koninkrijk van God?
    Daarom zetten we in deze viering de inzet van de vrijwilliger even centraal. 
    Het is goed om daar ook aandacht voor te hebben.  Soms vinden we het zo gewoon, gewoon evident, dat alles draait in onze parochie, in onze samenleving.

    We staan er misschien te weinig bij stil.  Weet je, dat de vrijwilligers rondom ons, ons leven, onze gemeenschap, onze parochie kleuren?  Dat het er helemaal anders zou uitzien zonder de vrijwilligers?
    Beginnen we maar eens rond deze viering:
    • Een groepje liturgie kwam weken geleden bijeen om deze viering voor te bereiden
    • Op het secretariaat zijn ijverige mensen bezig om de boekjes te typen en te kopiëren
    • De preekploeg bespreekt maandelijks alle teksten en vieringen
    • De kosters doen de kerk open en zetten alles klaar
    • De organist komt dikwijls in de week nog wat oefenen om vlot te kunnen begeleiden
    • De lectoren moeten er toch ook wel staan, zij kunnen de viering wat charme geven.
    • Iemand zorgde voor versiering en voor de bloemen
    • Iemand moet het geld tellen en wegbrengen
    • Iemand zet de muziek aan of af
    • Iemand zorgt voor het wegbrengen van de giften van de” mazen van het net”
    • Iemand zorgt voor aangepaste teksten voor de nevenviering
    • We hebben voorgangers voor de gebedsdiensten
    • Enkel den Herman wordt betaald, de rest doet dit…. vrijwillig
    En dan zijn er nog:
    • De leden van de kerkfabriek zijn bezig om het in onze kerken zo optimaal mogelijk te laten fungeren, op alle vlakken, voor alle soorten vieringen.  Ook zij waren bekommerd om het geluid, het zijn vrijwilligers die hun nek uitsteken, maar wij zijn toch wel snel ontmoedigd en zelfs onverdraagzaam.  Geef ze toch een kans….
    • Het PT is constant bekommerd om het reilen en zeilen in onze gemeenschap, ze komen hiervoor elke 14 dagen bijeen, tot een kot in de nacht….
    • Er is een werkgroep rouwen die maandelijks een gedachtenismoment organiseert en die de achtergebleven partners of familie bezoekt.
    • Het zangkoor komt elke dinsdag repeteren, ze werken nu al aan de goede week en Pasen.
    • Regelmatig wordt er ’s avonds gewerkt, geboord, gemeten of verhuisd, decors gebouwd in de kerk
    • Een schare mensen werkt aan de voorbereiding eerste communie en vormselcatechese
    • En dan vergeten we er misschien nog wel een paar….
    Waarom maakt ge u zorgen?  Kijk naar de lelies in het veld, naar de vogels, ze zaaien niet ze maaien niet maar ze zijn gelukkig.
    Als we eens rondkijken in onze parochie kunnen we nog wel een paar vrijwilligers toevoegen:
    • Het Sint-Anneke Centrum en het CCTS zijn onze eigen gemeenschapshuizen.  Daar voelen we ons thuis, daar kunnen we ons ding doen. Maar de hoeveelheid vrijwilligers die dat vraagt kun je niet op 2 handen optellen. Het zijn er vele tientallen.
    • Het verenigingsleven: Okra – KWB – ACW – sportclub – hobbyclubs – zangkoren – kaart-en schaakclub – toneel Gloriant…en noem maar op
    • De Sint-Annekesfeesten en de wintermarkt draaien op honderd vrijwilligers en brengen zo een beetje geld in de schuif.
    • Maar ook Ziekenzorg doet fantastische dingen voor diegenen die het nodig hebben
    • De jeugdbewegingen Pleplo en de Scouts draaien 100% op vrijwilligers die er dikwijls al hun vrije tijd in steken.
    • De groep rond parochiale werken heeft een grote verantwoordelijkheid rond gebouwen en bezittingen.
    • De mensen van Anna 3 zorgen voor cultuur, concerten en tentoonstellingen
    • De wereldwinkel doet ons nadenken over de fair trade en onze koopgewoontes.
    • Een aantal mensen zorgen voor verslagen of teksten in het parochieblad, elke week opnieuw.
    Waarom maakt ge u zorgen?   De bloemen en de vogels doen dit ook niet !
    Vrijwilligers maken het verschil.  We kunnen eigenlijk niet meer zonder.
    • Als in de werksfeer de vrijwilligers zich niet inzetten voor de sfeer of voor de teambuilding, het zou er zielig uit zien.
    • Als de politiek zonder vrijwilligers zou draaien, ze zouden ter plaatse trappelen
    • Elke actiegroep draait dank zij vrijwilligers
    • De 4e wereld wordt echt in de aandacht gebracht door vrijwilligers. Al gehoord van Jambo?  Het werk van Jan Wouters in onze omgeving?
    • Broederlijk delen, welzijnszorg draait in het veld volledig op vrijwilligers
    Waarom doen vrijwilligers dit toch? Is dit een fenomeen eigen aan onze Vlaamse cultuur?  Is dit iets wat we enkel in de kerk zien?  Absoluut niet.
    Maar waarom doen ze het?
    Uit idealisme?  Een grote groep zeker…
    Uit verveling?  Ook zeker een aantal. 
    Uit een drang om zich nuttig te maken?  Zeker ook een groot aantal.
    Om zich te laten gelden?  Is niet slecht wanneer ge uw talenten gebruikt en wanneer ge iets doet waarin je goed bent.
    Uit vriendschap: zeker niet onbelangrijk?
    Uit solidariteit?  Speelt ook zeker mee.
    Omdat we Christenen zijn?  Hopelijk zit dat er ook tussen. 

    Hoeveel soorten vrijwilligers kennen we?
    Er zijn er die zich steeds onbaatzuchtig inzetten, en dit zeer goed kunnen inpassen in het levensritme.  Er zijn er die we tegen zichzelf moeten beschermen, die zich te veel geven, zodat de eigen familiesfeer in het gedrang komt of toch minsten naar achter verschoven wordt.  Er zijn er die het doen om thuis weg te zijn, er zijn er die het doen omdat ze anders alleen zijn, er zijn er die niet weten waarom ze het doen, die er gewoon zijn, voor mekaar….
    Onze maatschappij zou er heel anders uitzien zonder vrijwilligers.
    Het is goed om dit eens te kunnen zeggen, om hen allemaal te danken en te feliciteren voor hun inzet.  Dat doen we toch te weinig?

    Jullie zijn wondere mensen, jullie zijn als bloemen, als vogels….
    Zonder macht, maar jullie zijn gewoon wie jullie zijn.
    Jullie zijn een zegen voor deze wereld, de longen waarlangs deze wereld nog ademen kan.

    Ik vind dat we nu, zoals tijdens de vredeswens, moeten rechtstaan en mekaar de hand drukken en “nen dikke merci voor alles” moeten zeggen.

    02-03-2014 om 00:00 geschreven door de preekploeg  

    Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)


    De preekploeg van Sint-Anna-ten-Drieën, Antwerpen Linkeroever

    In een eucharistie-viering volgt na het evangelie meestal een preek of homilie. In onze parochie bestaat hiervoor (al jaren) een preekploeg. Ze bestaat uit een zestal mensen die, na onderlinge afspraak, geregeld een "preekbeurt" verzorgen.
    Momenteel zijn dat Ria, Hilda, Marc, Jan, Gie en Fred. Pastoor Herman maakt uiteraard ook deel uit van de preekploeg en komt zelf ook meermaals aan de beurt.
    De bedoeling van een homilie is niet een universele waarheid te verkondigen die iedereen verplicht moet geloven en zeker niet de mensen terecht te wijzen. In een homilie willen wij de lezingen uit de bijbel een beetje verduidelijken en trachten wij ze in verband te brengen met de actualiteit van vandaag.
    Dat is niet altijd even simpel en daarom proberen wij elkaar te helpen. Elke maand komen wij samen om de lezingen uit de bijbel te bespreken en elkaar te inspireren bij het opstellen van de preek.
    In deze blog publiceren wij niet alleen onze homilies, maar staan wij ook open voor uw reacties.

    Blog als favoriet !
    Archief per maand
  • 03-2024
  • 02-2024
  • 01-2024
  • 12-2023
  • 11-2023
  • 10-2023
  • 09-2023
  • 06-2023
  • 05-2023
  • 04-2023
  • 03-2023
  • 02-2023
  • 01-2023
  • 12-2022
  • 11-2022
  • 10-2022
  • 09-2022
  • 06-2022
  • 05-2022
  • 04-2022
  • 03-2022
  • 02-2022
  • 01-2022
  • 12-2021
  • 11-2021
  • 10-2021
  • 09-2021
  • 06-2021
  • 11-2020
  • 10-2020
  • 09-2020
  • 07-2020
  • 06-2020
  • 05-2020
  • 04-2020
  • 03-2020
  • 02-2020
  • 01-2020
  • 12-2019
  • 11-2019
  • 10-2019
  • 09-2019
  • 06-2019
  • 05-2019
  • 04-2019
  • 03-2019
  • 02-2019
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 02-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 06-2008
  • 05-2008
  • 04-2008
  • 03-2008
  • 02-2008
  • 01-2008
  • 12-2007
  • 11-2007
  • 10-2007
  • 09-2007
  • 08-2007
  • 07-2007
  • 06-2007
  • 05-2007
  • 04-2007
  • 03-2007
  • 02-2007
  • 01-2007
  • 12-2006

    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs