In ieder geval moeten we vaststellen dat het aantal deelnemers jaar na jaar toeneemt. Een succesverhaal in het dik onderstreept.
Appel in de achtertuin van de culturele hoofdstad Mons (Bergen) in een stadje genaamd Cuesmes. Vanuit het verre Limburg al heel vroeg uit de veren, want het vertrek stond op gepland op 8h30. Vroeg als je eerst bijna 200 km moet verteren.
The whole package, 28 voertuigen, waarvan het gros van voor de eerste wereldoorlog, kwamen hier samenzweren. De echte oldtimers dus, waar we het hier zo graag, schuimbekkend over hebben.
Slechts 2 voertuigen verschenen niet aan de start wegens Panne. Een daarvan van ondergetekende, maar dat mag de pret niet drukken. Met de camera in de aanslag, en een hoop bonnekes voor het inwendige plezier hadden we het dik naar onze zin.
Hartelijke ontvangst, met een leuk programma voor de boeg, kon de dag al niet meer kapot. Oppeppers, enkele voertuigen die we nog nooit eerder zagen. Stipt om 8h30 werd het startsein gegeven. Zonder gedoe kon iedereen vrij vertrekken om zijn weg te vinden aan de hand van een mooi verzorgd en duidelijk, handig Roadboek.
De streek ten zuiden van Mons is ons glimburgers vrij onbekend. Een onontdekte parel van La Belgique. Volgende keer trekken we ons safariepakje aan.
Het weerke speelde het spel mee, geen enkel wolkje aan de azuurblauwe hemel. Wel een frisse Noordooster.
Na een vijftiental kilometer was er al een stop voor het uitgebreid ontbijt, ten huize van de Sponsor en Renault verzamelaar. Voor alle deelnemers een feest met bravoure, verse streekproducten, tot het niet meer op kon. Dit in een passende omgeving, terwijl ook de kleine private collectie bewonderd kon worden. Hier werden we een tijd lang verankerd tussen verwondering en verbazing.
De gehele voormiddagrit, nam een kleine 50 km in beslag, doorheen een zeer afwisselend landschap. Gewone vlakke boerenakkers, holle wegen, afwisselend met rotsen, af een toe een heuveltje, bossen en beekjes. Ook de kasseien werden niet geschuwd, net als stoffige onverharde wegen zoals die er destijds ook bijgelegen moeten hebben.
Tijdens de middagstop hadden we de gelegenheid aan kannibalisme te doen. Doorspoelen met de nodige geestrijke sapjes. Alles netjes op tijd en zonder stress. Verrukkelijk. De gene die nu denkt dat dit weer wat elitair gedoe was, die zit er bonk langs. Democratische prijzen, en een overvloed aan attenties aangeboden door de sponsor. Een dik deel van het lidgeld is hiermee wedergekeerd.
Namiddag stonden er nog een 40 km voor de boeg, met tussenstop, en het eindpunt weer terug in cafe embuscade, gerund door een echte oldtimer liefhebber.
panne gevallen waren uitzondering. Op een lekke band na, niemand zien sleutelen. Depanage was voorzien, 2 flatbeds, en je kreeg een gloednieuwe twingo als vervangmobiel. Wat een service.
Teuf teuf rallye des ancetres. link.... http://www.oldtimerweb.be/fotos-oldtimer-evenement/25e-rallye-des-ancetres-en-picardie-compiegne_5052.aspx zie ook op You tube!
Het bericht Belgian discovery kreeg enige reacties. Hierbij ontspint eenzelfde verhaal aan de andere kant van de wereld, Nieuw Zeeland.
Een grijzende eminentie genaamd Minerva AH 1928, met 6 cilinder schuivenmotor is sedert 52 jaar in het bezit van een familie. Hij werd gekocht uit eerste hand van de burgemeester van Wellington. (Hoofdstad) De vader van de huidige eigenaar kocht hem dus in 1962, en nam ermee deel aan vintage car rallyÂ’s, tentoonstellingen, zoals die er toen al waren.
Midden jaren 70 vond hij het tijd om de wagen een grondige restauratiebeurt te geven, maar helaas waren zijn dagen niet lang daarna geteld.
Nu jaren later,wordt het finale verdict geveld. De zoon beseft dat de restauratie zijn capaciteiten te boven gaat, en dus ligt het besluit vast om de wagen te verkopen. De hoop gaat er van uit dat de wagen terecht komt bij een onvervalste liefhebber, misschien wel terug in het thuisland België.
De wagen is compleet, en het chassis en houtwerk waren gerestaureerd. Het koetswerk is van aluminium en dient enkel herschildert te worden. Enkel de motorkap en spatborden hebben last van oppervlakte roest. Alle scintilla en Jaeger instrumenten verkeren in zeer goede staat, alsook de mascotte. Het grijs lederen interieur behoeft enig werk. Documenten aanwezig. Hier geen geromantiseerd hoopje drek.
Voel je de bronstige lokroep om deze reanimatie als je levensinvulling te beschouwen, laat je maar horen.
Zo staat hij er al meer dan een kwart eeuw bij .....
Stof en spinnenkoppen hebben hem tot hun paleis omgedoopt.
Toch nog enig bling bling zoals de Benzine Vacuümpomp.
Interieur is gestript, maar compleet.
De roestbaronnen deden hun werk.
Op dit punt ergens moeten de werken zijn stilgevallen, ontdoen van de lak was halverwege.........
Perfecte deurpassing, kan niet veel mis zijn aan dit project.
De 6 cilinder schuivenmotor deed het nog toen hij werd geparkeerd anno toen.
Car hunters als we zijn laten we geen enkel gerucht aan ons voorbijgaan, zonder de echtheid van het verhaal te verifiëren. U kent dat gevoel wel, zo een tip die irritant in je hoofd blijft hangen.
Al zeeeer geruime tijd wisten we dat er ergens een Minerva verdoken stond, op een stek waar het vlakke land begint te plooien. De juiste lokatie vinden was geen sinecure. Vastberadenheid loodste ons in de juiste richting. In de schuur van een idyllisch gelegen antieke hoeve stond hij, onder een laag stof van een 25 tal jaar. Minerva type AD uit 1925.
Uitgerust met de typische schuiven motor en een Weyman Karosserie. De vader van de huidige eigenaar kocht hem lang geleden uit de eerste hand van een Baron ergens in de omstreken van Brugge. Hij reed er enkel jaren mee, tot dat op een gegeven moment bij het starten de motor een raar geluid maakte. Onmiddellijk werd hij stilgelegd, de kop van de motor werd er af genomen en Â…Â…Â….
Daar bleef het bij. Jaren lang verzamelde hij het stof, maar stond droog en wel met andere lotgenoten in een verwarmde schuur.
Voor ondergetekende een lust voor het oog. Een voertuig dat de verhalen van weleer met ingehouden adem verzwijgt. Charme, nostalgie en patina druipen er litersgewijze af.
De huidige eigenaar, wens hem nu van de hand te doen om ruimte te maken voor andere, meer moderne oldies. We waren er nog net tijdig bij om hem in zijn huidige toestand te ontdekken, en zijn hiervoor dankbaar genoeg om God een fles wijn op te sturen.
Deze wagen heeft een nieuwe bezitter nodig, welke hem met fluwelen handschoenen en vloekwoorden per kilo, weer in eer en glorie op hopelijk Vlaamsche wegen zal doen verschijnen. Wie weet vinden we hem via deze weg. Eveneens nog aangeboden, een fantastisch mooie Ford cabriolet in need of Tender loving care, uit de 50er jaren. Moest ik de plaats en het budget hebben, kocht ik ze onmiddellijk.
Interesse, contacteer me !
Dit is de manier waarop we onze schatten het liefst vinden, veilig en droog onder een laag stof.
Met dit voertuig tukkerde er destijds een bemiddelde baron door het West Vlaamse landschap.
Geheel en compleet met koffer en de Emaillen Belgische B ........
Aanschouw hier het inwendige van een schuivenmotor. De kop werd er een kwart eeuw geleden afgenomen, en zo staat hij er nog steeds.
Zeer mooi en gaaf interieur. Fluwelen bekleding destijds onder de adelijke achterwerken.
De kop van de motor ligt er gewoon naast.
En als toemaatje deze mooie ford cabrio uit de vijftiger jaren met het embleem van een garage uit de buurt. Origineler kan niet. Belgisch wagen! Meer weten ........... contacteer me.
Let op ! Dit jaar met zeer veel randanimatie zoals muziekbands, Special acts, Special Cars in the spotlight, Kofferbakverkoop, Rondrit, 100 jarige.... en andere attenties..... Maar vooral heel veel Leut in Peer !!!!!!! bovendien het is allemaal Gratuit.............. Oldtimer geen Melkkoe maar centrale, gewaardeerde gast. Laat U van uw beste kant zien. Nadruk op echte oldtimers. Ouder is beter ! Te volgen via Facebook.
Daar dit treffen vorig jaar naar meer smaakte, en we er dit jaar tijdig bij willen zijn, hier een oproep om bezitters en belangstellenden een voorstel te laten doen voor een aflevering anno 2015. Wie ideeën heeft, een voorstel wil doen qua plaats en datum, we ontvangen uw reacties graag. gillet.man@live.be
Seizoensopener van het jaar is zonder weerga DE winterrally van de Royal Veteran Car Club. Als een kind dat de komst van Sinterklaas afwacht, zaten we op hete kolen, afwachtend wat dit oord van verbeelding dit jaar zou brengen.
Deze tweedaagse weekendrit dit jaar op 7/8 februari, werd gereden van Verviers naar Monsschau. Net tot over de Duitse grens. Dit jaar jammer genoeg in vergelijking met voorgaande, een klein deelnemerspalet. Maar toch; een vijftiental boterkijkers durfden het aan. Zoveel krijgen de meeste organisaties er tijdens de zomermaanden niet eens aan de start. Let op, we hebben het hier wel over echte oldtimers! 85 plussers die bovendien dakloos zijn.
Inhoud van de rit op zaterdag ; een dikke 120 km over verrukkelijk slingerende wegen. Enkel open vehikels van voor 1930 toegelaten. Dat is ons pakkie an. De wat mindere opkomst misschien te wijten aan het samenvallen met Retro mobile in Parijs en/of de griepepidemie die dit jaar nogal wat slachtoffers maakt. Geen enkele Nederlander dit jaar? Wel; heel wat chauffeurs krijgen ook hun echtgenote meeÂ… Hoe flikken ze dat? Is er ergens een geheim recept waarvan we nog niet op de hoogte zijn?
Het oudst deelnemende vehikel dit jaar is met zekerheid de Loraine de Dietrich, welke zich door al die winterse omstandigheden niet buitenspel laat zetten. Hoewel er toch af een toe een raar bijgeluidje waargenomen werd. De finish werd met bravoure gehaald. Net zoals op Circuit des Ardennes, weinig T Ford dit jaar. Slechts 1 enkele reed ‘die strekke’ af. A fordjes in een dubbel pakket, en de Buick Marquette van vorig jaar was ook weer van de partij. Fiat, Lagonda, Hotchkiss, Packard en Oldsmobile en Citroen vertegenwoordigden de rest. Op zondag was er slechts 1 uitvaller.
De Citroen werd bestuurd door een dappere jonge dame in opleiding. Benieuwd of ze er volgend jaar weer bij zal zijn ? Het ingepakte kroost en grof wild van vorig jaar, niet meer gezien. (zie reportage 2014)
De 80 km lange rit op zondag kon waarlijk een winterrit genoemd worden. Zonneke was er niet meer bij. Die taak werd overgenomen door een straffe guuuure Noorderwind, gepaard met verfrissende motregen. Niet voor fragile zielen deze toer. Wie zich aangesproken voelt, en wil bewijzen dat hij niet tot de categorie ‘watjes’ behoort, kan zich al aanmelden voor volgend jaar. Wij kijken alvast uit naar de volgende rit van RVCCB. Een pre 1919 evenement komende April. We proberen er dit jaar bij te zijn en zullen onder het motto ’ het leven is al kort genoeg, maak er een feest van’ verslag uitbrengen.
Nota; vanaf april is er ook weer Cars & Coffee Peer !!! Ook op facebook.
Foto's J.J.J en G.M
Dit festijn enkel mogelijk door leden van Royal veteran Car club Belgium
Zondagochtendblik
Sleutelen ...........
Vertrek vanuit het pittoreske Monschau.
Startopstelling aan het Hotel. Buick Marquette, A ford roadster 1930 en 1928, Lagonda, Hotchkiss....
En dan terug op weg richting Verviers
Citroën
Chauffeur in opleiding; jonge dame deed het perfect. Proficiat. Hopelijk een goede manier om jeugd te motiveren.
Op de vlakte van Elsenborn tegen een gure wind in rijdend, zonder venster, maar met echtgenote.......... Echte die hards !
Fanstastig toch? Lagonda. Koude en motregen trotserend, niet voor watjes!
De grote cilinders van Loraine de Dietrich.
Mooie Oldsmobile 1923.
Een andere Amerikaan Packard......... blijkbaar een geheim recept om proper te houden.
2015 is goed enkele dagen rijp, en misschien denkt u dat we het jaar een beetje kalm aan begonnen zijn. Niets is minder waar, schijn, zoals u weet, kan bedriegen.
We hadden de eer en het genoegen ons palmares, aan te vullen met de bezichtiging van een echte top oldtimer. Hier in dit hersenen en lachspieren stimulerende blog is u bekend, dat we pas over oldtimers beginnen te spreken wanneer deze minstens een oorlog hebben meegemaakt. 2 oorlogen, nog beter.
Al de rest zijn gewoon oude autoÂ’s, zonder deze in een negatieve context te willen plaatsen. Noch minderwaardig of interessant, het is gewoon een heel ander gegeven.
We legden contact met een gepassioneerdschatbewaarder, welke enkele maanden geleden op pensioen ging. Eindelijk kan hijtoegeven aan de bronstigelokroep om wagens te gaan restaureren, die hij gedurende zijn actieve loopbaan wist te vergaren. Een tweede actieve carrière dringt zich op, want......
Een grote schuur vulde hij inmiddels met vele exotische, vooral sportwagens, van bekende Italiaanse, Britse, Amerikaanse merken. Maar ook allerhande ander oud spul vond nog een plaatsje op deze lokatie. Hier werd geen half werk geleverd.
Ongeveer 12 jaar geleden werd deze verzameling aangevuld met wat voor velen tot het summum van oldtimers kan gerekend worden. Er werd er vorig jaar immers eentje geveild bij een bekende autoboer voor een kleine 770.000 dollarkes.
Op de grens tussen Zweden- en Finland, ontdekte hij de restanten van een Stutz Wisconsin 1912 raceauto. Dit op een 80 km van de woonplaats van een gevierd Fins coureur. Daar ons Fins al even sporadisch is als ons Kantonees, laten we de naam voor wat is.
Meest waarschijnlijk de auto van deze persoon, alhoewel dat niet met 100% zekerheid beweert kan worden. De wagen, in onderdelen, en niet geheel compleet werd miraculeus de zijne, en nu is hij dus eindelijk begonnen met de reconstructie, na jaren van verzamelen van literatuur, onderdelenbronnen etc. Wel leuk is dat er nog een originele gereedschapskist met inhoud bij zat.
Jammer dat de bezitter er niet zo happig op was om foto’s te laten maken van het nog gaande zijnde project, te midden van wat anderen een ‘overvol gepropt’ autokerkhof zouden noemen. Wielen, frame en motor waren grotendeels klaar, nu rest nog Karrosserie, bekabeling, aankleding en een hele zwik ander montage en uitprobeerwerk.
Wel lagen er buiten nog enkele oude vrachtwagens uit wo I, welke wel gekiekt mochten worden, en eventueel zelfs te koop aangeboden. Met houtgas instalatie !
De Stutz is geen gewone jongen, maar een echte daartoe bestemde racewagen om met z'n allen tegelijk'YES' tegen te zeggen. De motoren werden in lichtere legeringen gegoten. Het betreft een 4 cilinder met maar liefst 7,2 liter inhoud. Dubbele ontsteking,rechts per magneto enlinks via een batterij. Cilinderkoppen anders dan op de bijgevoegde foto, nl. met bredere koppen.Bouwjaar 1912. Destijds een waarachtig monster. Atitude in grootte overstijgend, zonder valsebescheidenheid voor te wenden. Dit ding was snel!
We moeten ons hier beperken tot fotoÂ’s die we op het net vonden, inclusief een geluidloosfilmpje van een gelijkaardige racer met nr 8in actie. klik hier; https://www.youtube.com/watch?v=6resX_hM7W8 of copier en plak in je browser.
Wij stonden er in ieder geval bij en waren getuige van de in de maak zijnde wedergeboorte van een super bolide, die de geschiedenis in de toekomst een poepke zal laten ruikenÂ…Â…..
Als u hem ooit tegenkomt in een erupterende scene, weet dan dat ondergetekenden anno 2015 aanklopten aan poort nr 10 van het walhalla, en ons aura definitief bezegelden. Goud, mirre en wierrook stonden helaas niet op het menu op deze 6de januari. Wel stoofvlees met frieten. Ook lekker.
Ondergetekende adelborsten;
Carhunters van het eerste uur Jonckheer J.J. en de zotte roestbaron.
nog een stutz link met geluid ! vooral opzetten spectaculair ! pikespeakhillclimb#PPIHC#1929racetotheclouds
Zoals de traditie het wil, op tweede kerstdag, vindt er in Nederweert een samentroepen van oldtimerliefhebbers plaats.
Daar in de buitenlucht een lekker temperatuurtje heerste van om en bij de 10 graden, besloten we dit jaar erper open 105 jarigeoldtimerop uit te trekken. Zonder tegenspruttellen het einddoel gehaald, de terugreis liep net iets minder vlot, maar dat is dan weer een heel ander verhaal.
Een ontmoetingsplaats waar je mensen; die je al een tijdje niet meerzag, tegen hetlijf kan lopen. Zo zag ik nog eens iemand waarmee ik 15 jaar geleden naarde Indian meetings in Zweden, België en Frankrijk trok. Maar ook vele andere bekende, meestalblije gezichten. Natuurlijk ook het arsenaal bijzondere motoren is altijd weer bewonderenswaardig, en meestal ook te koop.
Böhmerland, de driepersoons Tjech, kom je zelden tot nooit tegen. Op de achtergrond een mooi oud v twinnetje.
Een van mijn favorieten en ook nog betaalbaar, deze Lea Francis V twin
Wie interesse heeft in deze extreem zeldzame Majestueuze Majestic, moet heel diep in het buideltje tasten.
Deze Indian prijkte met het opschrift ........... verkocht........
Nog een twin, Douglas.
Zeldzame REX 190.
Een uitstap naar Yesterdays, altijd het overwegen waard..........
We zitten er al een tijdje in, de donkerste dagen van het jaar. Voor sommigen het mooiste seizoen, voor anderen eerder iets om zo snel mogelijk doorheen te spartelen.
Wij hebben er een goede remedie voor om deze tijd een beetje op te vrolijken. Daarmee bedoelen we niet; de ballen in de bossen hangen, of de poes haar melk toedienen. De vogeltjes fluiten hun lenteliedjes niet, maar toch kwam ons weer iets ter ore gefloten.
Als er op nog geen 3 km van je woonplaats het summum van Belgische olditmertechniek staat te flikkerlichten, mag je dat niet zo maar links laten liggen. Zoals de Herders een fonkelend sterretje pleegden te volgen trokken wij de Stoute schoenen weeraan, en op pad, een ander lichtje volgend.
Al eerder in dit blog werden Belgische autoÂ’s bekeken ende bewonderd, en daar komt nu nog een grote schep bovenop. We kwamen en zagen in levende lijve een van de nog slechts 2 bestaande MinervaÂ’s van het model K! Gebouwd in 1906/1907. (volgens de literatuur) Net geen london - Brighton car. Voor het eerst stak sylvain de Jong een 6 cilinder motor van het conventionele type in zijn vinding. 40 paarden onder de motorkap gehuisvest. Hoeveel daklozen dat zijn, mag u zelf berekenen.
Waarlijk een pareltje, met slechts 1 minpunt. Hij staat weeral op de verkeerde plaats, maar komt toch al aardig in de buurt.Deze oude Belg heeft een Engels ‘Roi des Belges’ koetswerk van de firma Morgan & Co en werd origineel ook verkocht in UK. Daar is hij tot voor kort blijven rijden, in Oost Engeland. Nooit ver van huis geweest .
Vorige week werd een eerste proefrit gemaakt na het herstellen van de Magneto, maar omwille van het slechte weer en gebrek aan een venster, bleef het kort van stof, ondanks een lengte van 5 meter plus en een achterkant van 2m hoog. Dus maar hopen op stralende zon in Januari !
Alweer een reden om daar regelmatig eens poolshoogte te gaan nemen.
Tot hier onze nieuwjaarsbrief....................
ps, we zijn ook nog op zoek naar de 2de Minerva van dit type die ook nog ergens staat rond te staan. Wie ons kan tippen.......... we horen het graag.
enkele reacties van lezers; proficiat aan de eigenaar, de natte droom van iedere verzamelaar, mijn absolute favoriet, ik kom naar Peer, WOW........... , kan ik een meeliften?
Erasmus zaliger heeft het ooit gezegd ende beschreven; Lof der Zotheid. 400 jaar geleden geschreven en nog steeds actueel!
Soms moet je goed zot zijn om onze hobby te beoefenen. Last minit besloot ik me aan te melden om aan de laatste rit van het jaar deel te nemen, want alle weermannen en vrouwen waren het eens over de warmte die dit weekend over Belgenland zou trekken. Maar niet zonder trekken of streken.
Volgens mijn echtgenote een teken van God dat de lier van de aanhanger hettot 2 maal toe begaf. Blijf maar thuis was de boodschap. Daarmee rekende ze niet met het feit dat er nog een andere God bestaat, die met die 2 hoorntjes, de welke het ook nooit opgeeft. Hoewel ik de organisatoren reeds had laten weten dat er een kans was dat ik er niet zou wezen, toch nog opgelost de boel, en huppekee vroeg in de ochtend 125 km richting Mechelen, met op de achtergrond het deuntje van Zjef Vanuytsel; de zotte morgen.
De rit verliep dan ook weer niet zoals verwacht wegens een gps met een eigen willeke. En het mocht gebeuren dat klokslag 9h ik nog arriveerde, precies op het moment dat de andere deelnemers het startschot al gehoord hadden. Wat een geluk dat afladen sneller gaat dan opladen. Gezwind werd de boel aan de gang gedraaid, en konden we op pad.
Het ging over voor mij onbekende wegen tot we de Zimmertoren van Lier passeerden, en even later herkende ik het plaatsje Emblem. Ookeen Amerikaans motorfietsmerk.Afbeeldingen van emblem motorcycles
Wat kan ik meer zeggen dan dat het weer plezant was eens op plaatsen te komen waar mijn GOD nog niet geweest was.
Het waren een deftig aantal kilometers die verslonden dienden te worden, om uiteindelijk welverdiend aan een herberg te kunnen halt houden. Hoognodig om vocht welk nog niet via de poriën als angstzweet ontsnapt was, te lossen, en gelijk weer bij te vullen. Dorst dat je daar van krijgt !
Pas nu kreeg ik in de gaten dat de opkomst dit jaar weeral afgezwakt was ten opzichte van vorige jaren, maar des al niet te min was de leut even groot. Een tiental deelnemers maakten de wegen rond Mechelen onveilig. Amerikaanse wagens hadden duidelijk het overwicht; Stodart dayton, Overland, Oakland en T Fords uit de tienerjaren, Een vaste Britse klant op deze rit, de zeldzame Calcott. Dan de 2 oudste voertuigen van Belgische makelij, Minervette en Nagant. Een ander Brit was een gigantische Rolls Royce Phantom, of Gosth? Erg leuk om achter aan te tuffen. Eigenlijk een jaartje of 2 te jong voor deze rally, maar hij was dan ook een substituut voor een T Ford. Vervangingen waren schering en inslag, want ook een Unic 1912 werd vervangen door een Morgan. Op zaterdag reed nog een Dion Bouton 1903 mee (foto in,zet boven)) En de Nagant racer nam de honeurs waar voor een Clement 1902. Zo zie ja maar, het gaat niet altijd van een leien dakje met die oude dingen. Gelukkig hebben de meeste eigenaars nog andere paarden op stal.
De pauze duurde niet al te lang, daar er nog een afspraak na te komen was bij aankomst terug in Mechelen.
Vandaag had God weer eens ongelijk, of toch niet helemaal, want ik verloor op een hobbelige weg een zoeklamp, welke met veel geluk net niet overreden werd door een tegenliggende wagen. Anderen hadden dan op dezelfde plaats te maken met een verstopte benzineleiding. Kijk, daar dient zo een rally nu voor. Alle euvels aan je voertuig steken de kop op, en je kan weer verbeteringen aanbrengen. Lang leve de knutselaars.
Terug in Mechelen werden we ten huize van, ontvangen voor een aperitiefje en een verrassing. We bevonden ons aan het einde van het straatje zonder eindeÂ…. Hoe zot kan het nog worden? Naar het schijnt heeft deze plek in Mechelen de beste akoestische voorwaarden om de beiaard en andere muziek te beluisteren. Er is hier een heus onderzoek naar gedaan. Er was een Gids ter plekke die een en ander uit de doeken deed over de stad, en ons vervolgens leidde naar een Vliegend Peerd.
Dit is het voormalige woonhuis van Mayke Verhulst, een 16de eeuwse kunstenares. Allee, waar kennen we die van?
Wellicht nergens van, maar wel een van haar pupillen, nml Pieter Breughel, welke ook in dit atelier het vak leerde en later zelfs huwde met de dochter van Mayken. Ook de kleinzonen Pieter Breughel de jongere en broer Jan kregen hier hun opleiding.Mayken had er blijkbaar een goed leven, want ze werd maar liefst 81 jaar jong en overleed er in 1599. De geboortedatum mag u zelf uitrekenen. Als je weet dat men toen gemiddeld 50 werd, heeft ze goed geboerd.
Omdat we toch al een beetje niet goed bij het hoofd zijn, door met onze oude naftslurpers een beetje de lucht gaan helpenopwarmen, is dit pand ook toepasselijk kabinet der zotheid genoemd. Een 2 kamers groot museum met schilderwerken van o.a. Pieter Breughel. Onmiddellijk al bij het aanzien van de werken ontwaarde ik Jeroen Bosch. Ik herinnerde me de lelijke mensenkoppen nog van in de lagere school. Het museum heet kabinet der zotheid, omwille van de onderwerpen van de schilderijen, boordevol satirische allegorieën en vernufte verwijzingen naar het wulpse leven in de tijd van de rederijkers. De schilders durfden al eens de draak steken met de Adel, kerk en overheid. Werken die later tijdens de Spaanse overheersing verboden werden. In dit museum onder andere het oudste pornoschilderij der lage landen. Ene meneer Baldung Grien kreeg in 1525 de behoefte dit neer te kwasten. De Kamasutra was er al in de 2de eeuw….
GenÂ….kt werd er nog vroeger.
Onze gids deed een en ander smakelijk uit de doeken, waardoor we weer een stukje wijzer geworden zijn wat betreft gebruiken en beeldtaal uit de middeleeuwen. De vrouwen gingen met schuldgevoelens naar buiten.
Het moeten niet altijd oude autoÂ’s zijn om je mee te amuseren.
Voila, het grootste deel van de dag zat er weer op, en het ging via het historisch centrum van Mechelen terug naar het vertrekpunt alwaar een diner op de gasten te wachten stond. Heel wat mensen hadden de camera in de aanslag.
Benieuwd of er misschien een lezer van dit blog tussenstond en een fotootje wil delen.
Hasta la viestaÂ…Â…Â…Â….
De eerste beelden werden geschoten bij de nodige eerste stop. Een van de oudst deelnemende voertuigen Nagant 1907. Op de achtergrond T ford. voorbijgstoken door deze minervette die enkel jaartjes ouder is. Op zaterdag reed er nog een De Dion Bouton uit 1903 mee (zie foto inzet) met dank aan Luk van Roost.
Klaar voor een aperitief, teenagers op een rijtje. Achterkant even mooi als de voorkant. Dat kan je van moderne wagens niet altijd beweren. Allen de picknick manden in de aanslag.....
Van voren ziet het er dan zo uit. De Nagant werd ingezet in plaats van een 1902 Clement, die met eigen willetje geen zin had in een uitstapje. De Oakland was er dan op het laatste nippertje nog wel bij. De ideale versie zou vervolledigd geweest zijn met een Unic 1912 single phaeton. Plaats werd ingenomen door een Morgan. En nog eenT ford ipv Rolls Royce.
Grootste wagen was zonder twijfel deze wondermooie Rolls. Vergeten te vragen of het een phantom of een Gost was. In ieder geval een model uit 1922, ter vervanging van een T ford, die het op deze dag niet zag zitten, ondanks het prachtige weder.
Lekker luxueus.
Deze Calcot 1914 zagen we reeds op elke aflevering van deze rally, sedert toch wel een jaar of 7......
Nog meer Amerikaans, Stodart Dayton 1912. Onlangs nog op tv in de serie 'chasing clasic cars' waar op een wagen met replica boddy een heel dikke prijs geplakt werd.
Nog eens de tienagers.........
Aankomst in Mechelen op het einde van het straatje zonder einde was het akoestisch goed toeven. Zicht op de kathedraaltoren.
Een gids stond bereid om Zotte dingen te gaan vekennen. (let op het snuitje van de t- ford)
Hier is hij beter te zien, de toren.
Dit pand is gedoopt 'vliegend Peert'
met als inhoud het zotte kunstkabinet. (fragment uit de oudste pornoafbeelding)
Twee kamers groot met bekende werken van breughel, bosch en anderen. De moeite eens te gaan bekijken, best met een gids die uitvoerig de betekenissen letterlijk uit de doeken doet.
Tja, als je in die tijd een vrouwke moest uitkiezen.