29-06-2014 om 00:00 geschreven door gilletman  

28-06-2014 om 00:00 geschreven door gilletman  

01-06-2014 om 00:00 geschreven door gilletman  

31-05-2014 om 00:00 geschreven door gilletman  

Ambrozijn;

We leven goed in de goede week, welk door sommigen ook wel eens tot slechte week omgedoopt word.

Slecht  met betrekking tot het weer, al hebben we daar dit jaar geen last van..

 Toevallig passeerden we vandaag, woensdag, te AS, alwaar een oude woning werd afgebroken, en in de achtertuin een ‘pop up’ verscheen. Avé Maria. Pasen,  As- woensdag, allemaal gerelateerd.

Ze zijn er nog, de echte Barn finds of in dit geval tuin vondsten……  Ambrozijnen godenvoedsel voor oldtimer die hards. Toen wij ter plaatse verschenen, met roekeloze vrijwillgheid, ontdekten we een exemplaar van een wel zeer zeldzame Amerikaan.

Wie het merk direct met het blote oog kan determineren, mag zich een ware kenner noemen.

Een super zeldzame Rambler  Ambassador, we schatten rond 1963/1965 is eenzaam achtergebleven, wachtend op een volledige restauratie. Wij stonden er bij en keken er naar, en schoten beelden die er naar smeekten om eens op het internet te verschijnen.

 Een Buurman stond ons te woord, en vertelde hoe de steel in de vork zit. Volgens hem sleepte een oud ijzer handelaar  al 6 ton aan oud ijzer uit de tuin van  SUS KLUS, waar onder een oude Peugeot en tal van motoronderdelen van diverse makeleien.  Er zijn door de eigenaar plannen om deze schoonheid toch nog op de baan te krijgen.  Vijgen na Pasen?

Is er toch nog belangstelling voor deze wagen, meld je dan in het centrum van As op huisnummer 3, op de N720 of steenweg. Je kan er echt niet naast kijken in de bocht van deze weg.

Het smalste huisje in het paars te AS, en een vriendelijke buurman zal u onbalorig te woord staan.

Update:  door Amerikaanse lezers gedetermineerd als zijnde een Rambler 660 classic uit 1964.   Zeldzame middenklasser van dit merk.

16-04-2014 om 00:00 geschreven door gilletman  

FOR SALE...  this  rare car !

Nash in The Barn.

Iedere rechtgeaarde oldtimerliefhebber vraagt het zich wel eens af, wanneer hij op onbekende plaatsen vertikaal lanterfanterd. Wat zou er zich in al deze garage's en koterijen afspelen?  Ligt er nog ergens een verborgen schatje, poedelnaakt op ontdekking te wachten.  Dit universeel gespreksonderwerp kwam aan bod bij een marktbezoek, niet zo lang geleden toen ik een bekende onverwacht tegen het lijf liep. Op slechts een mussenscheet hier vandaan, volgens Louis, staat nog een oude wagen. Hij staat er al een hele tijd, en met grote waarschijnlijkheid nog steeds. (af en toe word er hier opzettelijk onzin uitgekraamd)

 Ochtendreflex; we gaan direct kijken. 30 seconden later, zoals in de goeien tijd, langs de achterdeur naar binnen.
 Een bejaarde man in zijn oude opazetel liggend, met vluchtige blik op de eeuwigheid, staat ons graag te woord. Zonder brokken verloopt het hele gesprek niet, want zijn gehoorapparaat heeft blijkbaar een nieuwe batterij nodig. Druk maar eens op dat knopke daar aan de muur verteld hij, en we begeven ons stompelend naar de achterkoer. Een deur word automatisch geopend, en daar staat de trots van de familie.

Een 85 jaar oude Nash 6 cilinder met dubbele ontsteking staat in al zijn glorie onder enkele warme dekens uit te slapen.  Zeldzaam !!!!  De dekens verdwijnen al vlug en de verhalen doemen als een bronstige lokroep op. De man, bijna 90, doet nog verder uit de doeken hoe hij deze wagen jaren terug verwierf, liet restaureren wat er te restaureren viel, en reed er met regelmaat en vol trots mee. In de tijd dat benzine nog betaalbaar was wel te verstaan. Dit is een echte vergaarbak van affectie, een koppendraaier. Overal waar je er mee flaneert, vriendelijk lachende gezichten en, om en gesprek zit je nooit verlegen.
 Hij reed al sedert zijn 8ste levensjaar met allerhande wagens en motorfietsen, en ook zijn echtgenote zaliger mocht al eens uitwaaien in een zijspan. Na 81 jaar rijervaring, helaas, is nu de leeftijd gekomen dat het allemaal wat minder makkelijk gaat, en hij denkt erover de wagen aan een liefhebber over te laten. Hij wil hem echter niet gratis weggeven!! Daarvoor is de emotionele deemoed te diep. Trouwens, er zijn geen kosten meer aan, en om hem zo te krijgen zijn er meerdere  'conzens'  eervol gesneuveld.
 Op de batterij na, is de limo in bijna perfecte toestand. Geen enkel krasje te bespeuren en het dak is met een nieuwe stoflaag professioneel overtrokken. Enkel dus poetsen,starten en genieten.  Verder moet je wat investeren in een tankvulling . Via deze weg zoeken we dus een trouw baasje die de moed heeft een echt en serieus bod te doen.

Laat maar komen die aanvragen !!
gillet.man@live.be

29-03-2014 om 00:00 geschreven door gilletman  

25-03-2014 om 00:00 geschreven door gilletman  

24-02-2014 om 00:00 geschreven door gilletman  

 Mamoet project; Cadillac V 12.

Stel; je bent op pensioen na een levenlang als garagist gewerkt te hebben.  Dit nadat je vader(garagist) volgens de ethische richlijn,  je met de paplepel petrolium heeft doen slikken vanaf je 12 de levensjaar. In plaats van, zoals andere kinderen, mocht je tijdens de vakantie  lekker motoren zuiver maken en andere vuile karweitjes opknappen.

Je zou denken op je 65 ste zeg je dan “Voert met die goert”……………..de romantiek hebben we nu wel gehad.

Maar neen, de hieronder vermelde Meester Tovenaar bewijst het tegendeel.

Na zijn carrière besluit hij namelijk een cursus plaatslager te gaan volgen. Al vlug blijkt dat zijn  schat aan ervaring, zijn onuitblusbare liefde voor de automobiel hem al vlug beter, of op zijn minst even goed, laten uitschijnen dan de leerkracht. Meer finesse en detail liggen in zijn vingers. 

Op de school waar hij de cursus volgt staat er een restauratieproject, waar al menigeen hun kennis hebben op mogen botvieren, maar slecht weinigen slaagden er in er iets van te bakken.

Onze meester uit het Phantoom tijdperk, laten we hem Casper noemen naar het bekende geestige Disney figuurtje, zag het wel zitten hieraan te beginnen, en ook te eindigen. Het phantoom tijdperk, tussen haakjes is de vermeende periode uit de middeleeuwen, ten tijde van Karel de grote, welke volgens sommige historici niet bestaan zou hebben. 300 jaar geschiedenis zou zo maar even verzonnen zijn ???........... neen dit is geen grap. Heeft een en ander te maken met de Juliaanse en Gregoriaanse kalender. Maar het zal Caesar Julius en Paus Gregorius worst wezen. En u voor zeker ook.

Ondertussen zijn we  een alinea en vijf jaar verder.  Eerst en vooral even beschrijven waar het om gaat. Een Cadillac uit het jaar 1932.  Wie Cadillac zegt, zegt  dikke bak. Bij dit merk kon je kiezen uit een V8, een V12 en  ook nog een V16. Kleiner kon niet, mocht niet. Kwestie van prestige.

Hier dus de V12 waar er wereldwijd nog exact 3 exemplaren  van dit model en type rondzwerven. Degene waar we het nu over hebben is de enige in Europa. Hij stond 50 jaar in een vochtige, dichtgemetselde garage in de USA, omdat de erfgenamen het niet eens werden over wie wat zou krijgen.  De kleinkinderen werden opgescheept met een totaal vergane oude hoop schroot, in plaats van een dikke erfenis. Wij bestempelen dit met een moderne term; “Sweet spot” . De carroserie van de wagen was zo slecht dat ze totaal opnieuw gebouwd moest worden. Na vijf jaar van hard labeur is nu het chassis volledig klaar, de motor is ondanks een gebroken nokkenas ook weer toppie, en het carosseriegedeelte heeft al veel weg van een auto. De motor in deze auto, is trouwens dezelfde als degene die men gebruikte in de bekende Shermann tanks. Voordeel natuurlijk, als je eens een onderdeeltje nodig hebt, is het nog wel ergens te vinden. En je hebt volop power om deze 3 ton wegende hoop metaal voort te bewegen.

Casper maakte samen met zijn leerkracht zo goed als alles nieuw, inclusief raamlijstjes, dashboard, raamtechniek, scharnieren, noem maar op……….. Dus alles alles en nog eens alles. We hebben het hier over een model uit 1932, dus vollen bak schoonheid te vinden in rondingen allom.  En het resultaat is ronduit subliem te noemen.

Casper is niet rap tevreden, want vermits hij de rechterkant deed en zijn leerkracht de linker, zitten er toch wat, zij het minime verschillen in, die enkel zijn getrainde oog opvallen. Dus besluit hij de hele linkerkant overnieuw te maken !!!!!!  Het zijn dit soort onthullingen die het project lang laten aanslepen, temeer ook omdat Casper het woord "neen" niet kan uitspreken. Vele malen word hij aangesproken iets te herstellen, vervaardigen voor anderen,  waardoor zijn eigen projecten  simpelweg niet avanceren. Bewijs;  tijdens ons bezoek, op nog een christelijk uur, ging de telefoon tot drie maal toe, telkens mensen die om raad vroegen. Hij kijkt er ook naar uit om aan nog andere projecten voor zich zelf te kunnen beginnen. Onder andere staat er nog de wagen van zijn vader die deze ooit nieuw aanschafte. Als garagist heeft hij in het verleden veel inruilers weg geflikkerd, bij het oud ijzer gegooid, o.a een Delage welke voor 2000 frankskes weg mocht, en vandaag een klein fortuin waard zou zijn. Maar een en ander heeft hij ook bewaard.   

En het hele straffe van dit verhaal is dat Casper enkel wat foto’s heeft om zich op te baseren voor dit mamoet project.  Niks tekeningen, niks computer, enkel handige handjes en heeeeeel veel Good wil.

Toch heeft Casper goede vooruitzichten; als de wagen klaar is, in tweekleurig blauw, zal hij samen met de eigenaar een trip maken naar de USA, met deze bolide. Enige wat daarbij op zijn verlanglijstje staat is een authentiek saloon met klapdeuren  binnenstappen, waarmee zijn aura dan definitief bezegeld word !!!

Dat zijn pas gevleugelde woorden.

Was dat vroeger niet een van die mopjes………….   Wat is het toppunt van  western  ???  Het antwoord was ; kut  met klapdeuren. (Met excuses voor gevoelige lezers) Het is nu eenmaal een feit.  Maar dat zal Casper zeker niet voor ogen hebben.  Zolang hij zijn cowboyhoed en zweepke maar mee heeft. Wij zijn uitermate nieuwsgierig naar het eindresultaat en zullen ons ook een cowboyhoed aanschaffen, moest dit kunnen leiden naar een ritje per Cadillac.

Casper, houd vooral de Moed erin………….

17-02-2014 om 00:00 geschreven door gilletman  

Fagnes  2014

Het nieuwe Oldtimerseizoen is als een occult ritueel, officieel geopend met de Fagnes Hivernales.  We waren aanwezig op de editie van vorig jaar, toen  volop in de sneeuw. ( zie …..http://www.youtube.com/watch?v=_Gpd2U60hGcvideo ) en in vol contrast daarmee, anno 2014 schitterend lenteweer !!!  Althans op de Zondag van dit weekend lange avontuur .Op  Zaterdag moesten de deelnemers  een dag  Miezerregen en koude trotseren. 

Van de 20 deelnemende pre war cars, haalden allen de finisch zonder ernstige problemen. Een enkeling had op Zondagmorgen wat verzorging nodig, maar ging dan toch tijdig aan de startlijn staan.

 Op en top gekleed voor deze uitdaging konden we weer wat mooie beelden en grof wild schieten op deze Ardense chasse de courre.   Heel vroeg op post  aan de vertrekplaats Francorchamps, in de ijle, koude ochtendlucht zat de sfeer er al direct in.  Achter een gesloten garagepoort van het Hotel hoorden we de onmiskenbare echo van een oud voertuig.  Poortje open en een schoon mobiel uit 1909 kwam lustig buiten tuffen.  Onze dag was al gemaakt bij het aanschouwen van dit nog nooit in het echt geziene wagentje.

 Een Jackson 8hp  met één cilinder de Dion Bouton motor van 1100 cc.  Alleen had hij er niet zo veel zin in en onderging een grondige sleutelbeurt. Dit spectakel voldeed zich in alle geheimzinnigheid,terwijl alle anderen zich voldeden aan een lekker ontbijt, en hun doorweekte kledij nog aan hun wagens te drogen hing.

 In tegenstelling tot wat we dachten is deze Jackson  een in Frankrijk/Engeland geproduceert wagentje!  Zeldzame eend in de bijt. Zie hem hier aan het werk ;; the sweet DDB purr... Alles behalve een debuut, want eigenaar Laurens Klein reed een maandje geleden nog de donkere 100 miles van Amsterdam. Eerder nam hij ook al deel aan de trektocht, maar kwam toen helaas een dagje te vroeg.

De enige info die verder over dit voertuigmerk terugvonden is het volgende;

De rit op zaterdag, ondanks met voldoende wijwater besprenkeld, had toch wel zijn tol geeist.  2   wagens verschenen met leeg gelopen rubber aan de start.  Gelukkig konden ze beiden, zij het met de nodige reanimatie en vertraging , toch nog  de zondagse rit aanvatten.  De deelnemer met T ford, zag zelfs gelegenheid ergens een nieuwe binnenband te scoren!  Schitterend weer en een adembenemend kleurenschouwspel  speelde zich af in het landschap van de Fagnes. Het leek eigenlijk meer op een herftsrit, hoewel we op het hoogste topje toch wat sneeuw tegenkwamen.

Een derde geval van verloren lucht deed zich dan voor, niet ver van het vertrek. Bijna afgescheurde soupappe was oorzaak van oponthoud van het oudst deelnemende vehikel, een Clement 1903.  Met technisch vernuft en stoere handenarbeid, en adembenemend panorama, werd een nieuwe binnenband gestoken, en lekker verder getuft. De eigenaar had deze auto nog niet zo lang geleden gekocht, uit een nalatenschap. Hij beschouwde de Fagnez als een proefrit voor de London to Brighton rally komende Maart. De eerste deelname voor deze Clement, maar de bestuurder zelf, reed deze rit al meerdere malen. Met glans tukkerde de Clement de Ardense heuvels op. Hij koerste met een gemiddelde snelheid van 55 km/h. Wij hebben het persoonlijk gecontroleerd. Het kleine autoke heeft dan ook een heel dikke 4 cilinder met al 3,2 liter motor aan boord. Het weinige aan techiek is  van oerdegelijke kwaliteit. Onkapotbaar.

Het was een exotische rit, onderweg zagen we heel wat Ardens groot wild. Beren, luipaarden, en andere Bontjassen/mutsen. Urbain houdt niet van madammen met nen bontjas, maar waarschijnlijk heeft hij nooit de gelegenheid gehad een winterrally als deze te aanschouwen.  Wij zagen het in ieder geval wel zitten.

Ook de drie heemskinderen waren van de partij als slachtoffer in een A ford phaeton. Het vierde heemskind bleef er aan op de ontbijttafel.  Of deze ervaring ook voor hen als “meer” geld,  valt af te wachten voor volgend jaar. Voor ons in ieder geval wel. Wie weet volgend jaar met eigen voertuig op Appel?

Foto's;  Jonckheer Jacob Jacobsen.

03-02-2014 om 00:00 geschreven door gilletman  

01-02-2014 om 00:00 geschreven door gilletman  

Verdere sfeerbeelden.

30-01-2014 om 00:00 geschreven door gilletman  

28-01-2014 om 00:00 geschreven door gilletman  

Pebble Beach in Belgi녅…..

Het jaar 2014  is nog maar enkele dagen rijp, en meteen zetten we de grote middelen in.  Een nieuwjaarsbezoek wordt gecombineerd met een uitstapje in de buurt. En wat voor een !!!

Afspraak met een verse schatbewaarder die deurnummer 499 van het voorgaande Walhalla bewaakt. In stijl werd ik afgehaald met een pracht van een jaren 50 Amerikaanse cabriolet,  gezien het voortreffelijk winterweer dat we dezer dagen mogen beleven.

Onze schatbewaarder voor vandaag is al zijn leven lang bezig met oude wagens, en heeft een speciale voorkeur voor ons Belgische merk Minerva en Amerikaanse pre war cars.  Slechts een viertal jaar geleden zag hij de kans om een droomauto op de kop te tikken,  te verwerven.  Namelijk het vlaggeschip van Minerva, een Model A.K.  6 cilinder 32 PK, 1927.  En niet enkel het chassis en onderstel van deze wagen zijn bijzonder, maar ook de carrosserie.  Zoals het destijds gebruikelijk was, kon je een chassis laten aankleden door een couturier naar je keuze.

In dit geval werd gekozen voor haute couture door carrosier Saouchik. Daarmee is deze eveneens de enige Minerva die deze eer te beurt viel.

Onze schatbewaarder, van eenvoudige komaf, en zonder alure’s, wil liefst anoniem  blijven,  kent een groot deel van de geschiedenis  van dit voertuig. Deze liep  niet altijd over een glad padje. Hij kocht hem namelijk als een ongevalswrak.  Een trieste gebeurtenis, waarbij de eigenaar   het leven liet, na in een ravijn te zijn terechtgekomen. Dit gebeurde in de late avond, maar de wagen werd pas in de nacht omstreeks 02.00s’nachts teruggevonden.  Het is van de dochter van deze laatste eigenaar dat de wagen gekocht kon worden, en terug naar zijn Bakermat “ België” kon worden vervoerd.

In den beginne  won hij op de Parijse beurs in 1928 de eerste prijs voor  ‘styling’. Inderdaad, voor een wagen uit 1927, heeft hij een lijngeving die andere merken pas gedurende de 30er jaren aanvatten. Typisch voor de Saouchik ontwerpen zijn de ronde vormen, en chromen sierlijsten op de spatborden, waardevolle afwerking van het interieur.  De meest bekende en gegeerde wagens van deze tijd zijn de beroemde Delahayes, een verdere evolutie van dit ontwerp.  Toevallig vond ik met een beetje speurwerk een foto van deze wagen, gemaakt 1928 te Nice.

De wagen werd later dan verkocht aan, Maibel  Boll, een actrice met de bijnaam Queen of diamonts. Deze had de ambitie zoals Amelea Earhart als eerste vrouw met een vliegtuig de oceaan over te steken via Aviatrix. Hierdoor werd de wagen verscheept naar de US. Daarna kocht Generaal Jacob Coxey hem. Onderhoudskaarten tonen aan dat hij ooit in een Minerva garage in Ohio onderhouden werd.

Hier werd hij ook ooit gerestaureerd door  “ new state-of-the-art facility”, en hij was ook geregistreerd in Ohio.

In mei 1998 won hij in Indiana in het stadje Filmore een prijs, welke is niet bekend. Nog in Indiana, french lick, won hij eveneens een prijs.

In 1999 won hij een eerste prijs  nr w11389  op Pebble Beach. Hiervan is het embleem nog bij de wagen, samen met enkele ‘field’ foto’s. Helaas geen podium beelden. Mocht een van de lezers hier er ergens eentje weten op de kop te tikken, dat zou leuk zijn.  Dan in Juni won hij in Betlehem  de prijs voor ‘Most elegant car’. Eigenaar was toen ene Raimond Katzel uit Medford. Het is deze eigenaar die  om het leven kwam bij het ongeval, en van diens dochter werd de wagen verworven en naar België gerepatrieerd. Dat was anno 2009.

Bij mijn komst afgelopen week staat de wagen bijna terug spuitklaar te wachten op nog enkele af te werken kleinigheden. Vol trots en emotie, verteld de bezitter over deze aanwinst, en gaat tot in ieder detail. De deuren en achterkant van de zetels, dashboard zijn bekleed met echt krokodilleder  en rozenhout. De zetels in fraai donkerbruin leder. Er is nog wat werk aan het dak, waarvan de constructie veel schade had geleden bij het ongeval. Deze dakconstructie is zeer vernuftig uitgekiend, de stijlen tussen de ramen naar binnen wegklapbaar. Het gehele dak kan opgeborgen worden in de kofferruimte. De passagier achteraan kunnen gebruik maken van een opbergbaar “ Dual Windshield” . Er is ruimte voor het wegbergen van een geweer of golfstokken, gereedschapsbakjes en batterij ruimte  onder de deuren. Ook het optakelen uit het ravijn had  sporen nagelaten. Het bovenstuk van de motorkap is volledig nieuw gemaakt, en her en der zijn reparaties gebeurt aan vooral de rechterzijde van de carrosserie. Gelukkig waren de motor,  chassis, achterkant van de auto quasi onbeschadigd, en ook de deuren, passingen hebben als bij wonder bijna niets geleden. Van kwaliteit gesproken. De voorruit werd vernieuwd, en de constructie er rond gerepareerd.  Over enkele weken kan de wagen naar de spuitboer, om terug in zijn volle glorie  en originele kleur te kunnen pronken. Dan volgt nog een nieuwe dakbekleding.  Hopelijk haalt hij het nog voor de zomer, om weer over Belgische wegen te kunnen glijden..

Afbeeldingen uit automobile quaterly uit 1984 en the classic era ccca uit 2001 tonen aan hoe de auto moet worden, na 28 maanden van sleutelen. De wagen reed nog toen hij in België arriveerde dus technisch zijn er weinig problemen te verwachten.

Wij hebben al vast ons zelf uitgenodigd voor een eerste rit wanneer dit Belgisch erfgoed weer mag ronken en smoren zonder daarbij met de vinger gewezen te worden, tenzij ; duimpje omhoog !

Ondertussen word er nog wat opzoekwerk gedaan in verband met de geschiedenis, waarvan we u zeker op de hoogte zullen houden.  Keep loging in ........

13-01-2014 om 00:00 geschreven door gilletman  

De sterren stonden goed.....

Het artikel in verband met de Saouchik Minerva had heel wat bijval. Daar de wagen goed gekend is in de U.S. van Amerika, kregen we enkele reacties; een lekker toetje, chocoladepudding  als dessert.

Eerst werden we gecontacteerd door Bill Bibb, welke een goed vriend was van de laatste eigenaar Raimond Katz. Eerder vertelden we hier dat deze laatste omkwam met deze wagen. Helaas blijkt het verhaal een beetje opgeklopt, puur krachtvoer.  Immers Raimond belde Bill op deze avond om hem over het ongeval in te lichten. En dit met een gewone telefoon, en niet uit het Walhalla, maar gewoon thuis vanuit zijn luie zetel. De auto stond op een trailer richting een tentoonstelling, en het is deze trailer die met Minerva en alles, één en ander meemaakte....  Hier de woorden van Bill Himselve 

Now I’ll tell you about the accident. Dr Katzell put the car in his enclosed trailer and secured it with the usual tie downs : front and  at the back. He then called a commercial towing company to take it to a show. Their driver wrecked on a divided highway in New York and the trailer landed in the median upside down. When
they opened the trailer the car was not damaged. It was hanging there and some fluids were running out. The straps had held! Instead of rolling the trailer back upon its wheels and removing the car the IDIOT cut the straps ,dropping the car, then he winched it out(It was upside down) and proceeded to roll in over onto it’s wheels. This explains the radiator cap driven down into the radiator ,and the demolished left side and the two broken windscreens, and bent steering shaft.

Straffe kost of wat ? Dit doet een beetje pijn aan onze emotionele inteligentie.  

Bill is ondertussen 84, en ook eigenaar van een Minerva. Sterker nog hij had een Minerva garage ten tijde van zijn loopbaan. Hij kent dus heel wat Minerva’s en hun eigenaars, hun geschiedenis. Hij was erbij op Pebble beach,  bezorgde me foto’s van die dag, van alle aanwezige Minerva’s. Eveneens had hij een lijst met alle voorgaande eigenaars, ondertussen aangevuld met deze in België.

Met dank dus aan Bill, die nog steeds met zijn Minerva rijdt. Ultiem subliem! We doen hier niet aan Half werk, dus, zochten we ook nog contact met een museum welk het nalatenschap van General Coxey beheerd. Hierin heel wat documenten in verband met de auto. Onderandere, verkoopsbewijs van Mabel Boll met haar handtekening, het inschrijfbewijs op naam van zijn echtgenote in 1933. Een boterbriefje dat verraadt dat de wagen werd verkocht voor dikke 600 dollar, enkele foto’s waarop het lijkt dat de wagen in een donker kleur gespoten was? Maar zwart wit kan bedriegen.  Een foto van de originele mascotte die ooit als curiosum in het museum tentoongesteld werd.

Mooi toch dat er met deze reacties weer een stukje van de puzzel ingelegd is.

Met dank aan Raimond  ‘Bill ‘ Bibb en  Mandy Altimus Pond,  beheerder Massilon museum

Hier nog een link naar een video met Mabel Boll USA : SPORTS: Actress/ socialite /heiress Mabel Boll (The Queen of ...

12-01-2014 om 00:00 geschreven door gilletman  

Beste  wensen 2014 aan alle lezers..

Klik op de foto !

16-12-2013 om 11:56 geschreven door gilletman  

Odin's Walhalla


De donkere, soms saaie eindejaarsdagen zijn weeral gearriveerd, en wat is er nu beter om deze op rituele wijze te verdrijven.  Naast de traditionele familiebezoeken, opteren we voor een gezellig beursbezoekje of  binnenspringen bij gelijkgestemde zielen.

We namen we de stier weer eens krachtig bij de horens en begaven ons naar de Bakermat van de Belgische luxeautomobiel, Provincie Antwerpen. Alhier vond de jaarlijkse oldtimerbeurs plaats te Broechem. De beurs was een enorm succes. Op het moment dat ik langsheen de buitenkant liep deed het geroezemoes denken aan een zomerse bijenkorf. Ontmoetingen met mensen die je al een hele tijd niet meer gezien hebt, aangename gesprekken, een vriendelijke glimlach, doen de donkere dagen al vlug vergeten. Dit jaar was Broechem ook plaats van afspraak met een plaatselijk oldtimer Goeroe, of was het een Viking?

Vanaf de oude legerkazernes, ging het richting zijn Walhalla, rijk van Odin, of de hemel volgens de Noorse Mythologie. Het staat te boek als zijnde een grote zaal voor eervol en heldhaftige gesneuvelden, met wel 500 poorten. Een toepasselijke titel voor het nu volgend verhaal in onze reeks  ‘schatbewaarders’ ?

Een straatje in een niemendaldorpje, waar rijtjeshuizen je niet doen vermoeden wat er achter de vele deuren schuilgaat. Onze gastheer, laten we hem John Doe noemen, opent een niets zeggende oude poort, waarachter een  alledaagse garage schuilgaat. Hier in past maar juist een gewone gezinswagen. Aan de achterzijde van deze garage hangt een stuk plastic, en een groot, zwaar, donkerrood doek. Het deed denken aan theater gordijnen. John Doe licht deze op en erachter komt een grote ruimte met een gewelfd dak tevoorschijn. Het tromgeroffel mag je je er zelf bij inbeelden.  Alhier worden geruime tijd schatten opgeslagen. John verteld dat dit gebouw, een dikke eeuw en langer geleden, het enige was, in de verre omtrek. Het stond er moederziel alleen. Doorheen de tijd is er immer maar meer omheen gebouwd, tot het resultaat van vandaag……. Een cluster straten, woningen en typisch Belgische koterijen..

Onze blik ontwaart meteen enkele ‘gesneuvelden’,  maar John begint zijn verhaal bij het begin………………

Als 15 jarige al verplaatste hij zich naar de norm van de tijd, met een brommer, of nog beter ‘nen Tuf’. Een Zundapp uit begin jaren zestig, en het moet rond deze periode geweest zijn dat hij geïnfecteerd werd met de microbus oldtimerus. Deze Zundapp, hoewel het slechts een 50 ccke is, verplaatste hem destijds tegen 85 Beaufort, met zijn liefke er achterop,  zonder tegenpruttelen, naar al zijn bestemmingsplaatsen. De Vetkuif van toen heeft ondertussen plaatsgemaakt voor gedistingeerd grijs, en ook het liefke is er niet meer. Maar nog steeds staat den tuf met al zijn herinneringen hier op deze heilige grond.

John is vooral geïnteresseerd in het technische en geschiedkundige aspect. Techniek die op een of andere manier speciaal te noemen is heeft een beentje voor. De eerste schat die in de ogen steekt, is een Packard, van net na WO 2.  Een dikke rijen 8 cilinder gaf de nodige power aan deze volumineuze mobiel. John doet de hele geschiedenis uit de doeken, van hoe dit model als o.a. concurrent van Caddilac ontstaan is. Het komt er op neer dat tijdens WO 2, Packard zich niet echt had voorbereid op het einde van de oorlog, en de reproductie moest beginnen met verouderde modellen.

Deze Packard heeft dan ook het chassis van een pre war model, met daarop een modernere koets. Dit maakt dat bijvoorbeeld de deuren gigantisch dik zijn, daar men bouwde verder op een smal chassis, waarop men een veertiger jaren look wou creëren.

Zo op het eerste zicht, nog heeeeel veel werk aan deze winkel, maar volgens John is er toch al veel aan gedaan, een probleempje met de motor zou, als dit opgelost is, de wagen snel terug op de baan brengen.

We schuiven verder naar een ander project, waar mijn oog al een hele tijd naar afdwaalde. Onder een afdeksel zit iets moois verstopt, maar wat???  John doet een beetje geheimzinnig, en een brede glimlach verschijnt op zijn aangezicht. Hier schuilt blijkbaar een geheim project. Maar toch kan uiteindelijk de deken gelicht worden. De cover van een volgend boek is geopend. Er verschijnt de mooi gevormde radiator van een Panhard Levassor, SS uit 1925

Deze SS heeft niets te maken met meneer Adolf, en ook niets met het bekende Supersport. Maar wel met iets wat er niet op zit, namelijk ‘Soupappen’. Fransen spreken enkel Frans.  Deze wagen heeft  een schuivenmotor, ook al een technisch stokpaardje van Den John. Kortom SS staat dus voor “Sans Soupappes”. En wat John op z’n minst evenveel aanspreekt, is de hele geschiedenis van gebeurtenissen tijdens WO I. Duitsland  moest na de capitulatie het veroverde stuk Frankrijk terug  geven. En het in geldnood verkerende  Bugatti imperium verkocht patenten aan Panhard, om de fabriek terug op te bouwen. De meesten daarvan werden nooit gebruikt, maar anderen weer wel, mits  kleine aanpassingen. De  achterophanging van deze auto is typisch ook voor een bepaald Bugatti model. De  half eliptische vering, en de manier van montage van de achteras, zorgde voor een evenredigere, centrale krachtoverbrenging. John beweerd dat als je het chassis van deze Panhard naast een Bugatti zou zetten, je slechts weinig verschillen zal kunnen opmerken. Wat heel mooi is aan deze auto, is de carrosserie. Het wordt een sportieve versie met een skiff body. John, hoewel geen enkele opleiding als schrijnwerker, maakte hem helemaal zelf. Of toch met een beetje hulp van zijn Workmate. Fantastisch. Zoals eerder in dit blog gezegd, je moet het gewoon doen…………  Echter bij het maken van de spatborden is John een beetje stilgevallen met dit project, maar heeft nu de nodige tips gekregen over hoe je er zelf een paar kan brouwen.

Rechts van de Panhard staat een Toyota Celica, persoonlijk niet mijn bier, maar wel met herinneringen, want deze sportauto’s waren nieuw in mijn vroege dagen. Moesten er liefhebbers zijn onder de lezers, John heeft besloten hem te verkopen om weer wat meer ruimte te krijgen, en andere projecten te financieren.

Links van de Panhard staat een kevertje..  Op dit moment helaas de enige rijdende oldi van John…. En ook rechts staat een nog  wat ouder model. Ook hier valt een en ander over te vertellen, maar dat gaan we even niet doen wegens nog meer  toepasselijk stof voor dit blog..

Achter de Panhard was ons reeds eerder opgevallen, een enorme automobiel ook weer onder een plastieken omhulsel. Hier staat de trots van John’s verzameling, hoewel ik de indruk had dat de anderen dat ook waren. We zagen hem al eens 2 jaar geleden op de Minervadag van Linkeroever. De Minerva coupé chauffeur 1919.

John gaat er prat op dat deze wagen met chassis nr 114, de oudste bekende Minerva is, van net na de oorlog. Hij vertoond vele kenmerken die aantonen dat deze nog opgebouwd is met onderdelen van vooroorlogse Minerva’s. John kent bijna de gehele geschiedenis. Oorspronkelijk reed deze wagen ergens in het Zuid Amerikaanse Uruguay…… Welke functie hij daar uitoefende is niet bekend, maar John stel zich graag voor dat de wagen ergens ingezet werd op een of andere Plantage, of dienst deed voor een hoge ambtenaar. Men kan zich voorstellen dat de mobiel daar een heel leven achter de rug had, gezien de staat waarin hij zich bevond toen John hem aankocht. Hij ging via een museum in Uruguay via een Engelse handelaar in nog enkele andere handen over, vooraleer John hem in handen kreeg omstreeks de laatste eeuwwisseling. Een massa werk werd verzet, vooral aan het carosserie gedeelte, welke bijna volledig uit hout is opgebouwd, en volledig overplakt was met een ‘niet originele’ fineerlaag. Gelukkig waren alle essentiële onderdelen zoals verlichting, instrumenten, en ook de communicatie voor de passagiers met de chauffeur, nog aanwezig. Momenteel moet enkel de binnenbekleding van het achtercompartiment nog herdaan worden, daar deze niet helemaal naar de smaak is van John. En dan de motor, onlangs tijdens het met de hand aandraaien liep er iets vast, en nu dus, is er een operatie nodig………. Weeral werk!

Alsof dat er nog niet voldoende is, want naast deze minerva staat nog een ander stokpaardje. Nogmaals een Minerva 1926, en niet de minste, maar een 6 cilinder 20 pk sportsaloon. Tjonge, je moet er maar aan durven beginnen! In de ogen van John valt het allemaal nog al mee…………. Nog een beetje van dit en een beetje van dat…En als je weet waar John vandaan komt, is er al een en ander gebeurt. John kocht hem namelijk enkel als chassis met motor, en nu staat hier een bijna volledige automobiel..

Wanneer deze voltooid is word dit met zekerheid de allergrootste trots van de collectie, John deed nog even het verhaal van de Franse benaming van de sportsaloon uit de doeken. De Grand Routierre, wat stond voor een zware wagen met licht koetswerk voor lange afstanden. In het Italiaans heet dat dan weer ‘Grand Tourismo’ Weeral iets bijgeleerd, want daarvan had ik nog nooit gehoord.

Als afsluiter dan, staat er nog een overbijfsel van een Minerva vrachtwagen.. Een beetje moeilijk bereikbaar, want John expliceert hoe hij alle vehikels moest verplaatsen om zijn tweede rijdende Minerva naar autoworld in Brussel te vervoeren, voor de tentoonstelling die daar onlangs liep. Ook een vrachtwagen dus, tot in de puntjes gerestaureerd bevind zich in deze collectie. De tentoonstelling is ondertussen afgelopen, maar de vrachtwagen mag nog een tijdje blijven. John realiseert zich ondertussen dat hij ruimte nodig heeft voor zijn projecten, en hoe mooi deze vrachtwagen ook is, tot in de puntjes gerestaureerd, hij staat hier een beetje verwaarloosd. Het oude gebouw heeft zijn charmes, maar is niet echt geschikt om perfecte voertuigen langere tijd op te slaan. Hij overweegt derhalve ook de verkoop, hoewel met spijt.

Tot hier dan onze zoete inval in het Walhalla, nu nog 499 andere poorten te gaan !!!

Bedankt John voor de ontvangst en vele verhalen.

10-12-2013 om 00:00 geschreven door gilletman  

02-11-2013 om 00:00 geschreven door gilletman  

Bijlagen:
63.jpg (193.7 KB)   

Randonnée du Hain 2013

In het vorige verslag konden we een glimp door het venster van de” Candy store” werpen, maar tegenwoordig  moet je daar eigenlijk zo ver niet  voor reizen.  Ons computerscherm als venster op de  wereld voldoet prima. Het is via dit medium, dat ik al enkele jaren de belevenissen tijdens de “Randonee du Hain”, op You tube volg.

Een evenement in het franstalig deel van België, maar als nederlanstalige ben je ook welkom, zolang je maar een mooi vers oud stuk scheurijzer meeneemt.  Men legt de nadruk op sportieve vooroorlogse auto’s,  maar ook een tourer of andere special word hartelijk ontvangen.  Om het in levende lijve mee te maken, moet je je pc afsluiten, en je hupekee…. je zittende gat op een rijdende zetel in beweging zetten. .

2013 was het moment om dat te doen.  Niet al te vroeg uit de veren richting centrum des landes. Waren we toch wat vroeger opgestaan, dan hadden we de mogelijkheid gehad om onderweg een halt te houden aan de Pikante vensters.  Verlichte ramen waarachter hooggekrukte en met stillettohakjes voorziene, vriendelijk zwaaiende dames te entertainen.  Jonckheer kon ze dan  met zijn  nieuwe grote uitschuifbare  camera lens  plezieren. Niet voor niets de dames van plezier genoemd.  Neen, DAAR stopten we dus niet, wel even aan een aantrekkelijk uitziend Legermuseum met als opschrift ‘ dit is geen amerikaanse stock’. Wat zijn we toch braaf!!!

We reden verder richting Fleurus, alwaar op het plaatselijk kasteeltje de middagstop van de randonnée voorzien was, na een helse rit van dikke 80 km, met ingebouwde beproevingen. Nog een beetje vroeg, maar toch waren de eerste, waarschijnlijk snelste deelnemers al aangekomen.  Ze hadden in afwachting van de anderen het  Varken al  uitgehangen.  Dat hing namelijk al smorend lekker te  geuren aan het spit.  Twee Bugatti’s, een Daimler Special  verrieden dat de rit er eerder onzacht aan toe was gegaan, gezien ze een mooi modderspattenpatroon  tentoonstelden. Een kunstenaar zou het niet beter kunnen.   En inderdaad, naar het schijnt waren de gekozen wegen alles behalve gladgestreken.   Terwijl  het varkentje rustig verderdraaide, ariveerden  een 40 tal toffe bakken, en werden de equipes nog voor ze zich aan kanibalisme konden bezondigen, ontvangen met champagne, en lekkere hapjes. Een soepje,  Foie grass, mosseltjes in speciale saus,  en een ferm glas witte wijn.  Daarna aan tafel, ging het er  het wel heel gezellig aan toe. Stoere leuzen werden luidkeels  uitroepen, en het ongelukkige varkentje naar binnengewerkt , met de nodige andere ingrediënten.   Het tafelen duurde enkele uurtjes, vooralleer het nog een 50 km verder, richting een wijnhandel ging waar het evenement werd afgesloten. Nu is het weer een jaartje  wachten tot een volgende aflevering.

Tijdens het  feestmaal was het moment aangebroken om wat mooie beelden te schieten van de toch wel uitzonderlijke voertuigen. Dat deden we dan ook, waarvan hieronderstaand een overzicht.

In de meerderheid Bugatti met 4 stuks, kenners mogen de types zelf benoemen,  en op gelijke voet Ford model A roadster, eveneens 4 exemplaren, en eigenlijk toch in de meerderheid door  nog een  ford; model T tourer.  Verder zagen we een wonder wonder  mooie Ballot 8 cylinder racemonster en een Ballot met geweven spatborden.  Volgens de bestuurder  is het rijden hiermee een van de 2 geneugten des levens, het gene waarbij je je kleren volledig aan mag houden.

Dartmont, Amilcar, Salmson,Morgan,Citroên treffle, Austin seven, vertegenwoordigden de cyclecars.

 2xLagonda, Chevrolet, Morris Bullnose, Alvis, Citroen ,Auburn verdedigden de eer der tourers.

MG,, een Belgische Imperia, Frazer nash kamen dan weer op voor de groep ‘Sport’

Specials waren er in de vorm van; Daimler, 2 Fiats,en een  Delahaye brandweerwagen.

Bmw, Ferari, Dodge. Waren er uit een wat latere periode.

Bijlagen:
rally de hain (131).jpg (140.7 KB)