24-02-2014 om 00:00 geschreven door gilletman  

 Mamoet project; Cadillac V 12.

Stel; je bent op pensioen na een levenlang als garagist gewerkt te hebben.  Dit nadat je vader(garagist) volgens de ethische richlijn,  je met de paplepel petrolium heeft doen slikken vanaf je 12 de levensjaar. In plaats van, zoals andere kinderen, mocht je tijdens de vakantie  lekker motoren zuiver maken en andere vuile karweitjes opknappen.

Je zou denken op je 65 ste zeg je dan “Voert met die goert”……………..de romantiek hebben we nu wel gehad.

Maar neen, de hieronder vermelde Meester Tovenaar bewijst het tegendeel.

Na zijn carrière besluit hij namelijk een cursus plaatslager te gaan volgen. Al vlug blijkt dat zijn  schat aan ervaring, zijn onuitblusbare liefde voor de automobiel hem al vlug beter, of op zijn minst even goed, laten uitschijnen dan de leerkracht. Meer finesse en detail liggen in zijn vingers. 

Op de school waar hij de cursus volgt staat er een restauratieproject, waar al menigeen hun kennis hebben op mogen botvieren, maar slecht weinigen slaagden er in er iets van te bakken.

Onze meester uit het Phantoom tijdperk, laten we hem Casper noemen naar het bekende geestige Disney figuurtje, zag het wel zitten hieraan te beginnen, en ook te eindigen. Het phantoom tijdperk, tussen haakjes is de vermeende periode uit de middeleeuwen, ten tijde van Karel de grote, welke volgens sommige historici niet bestaan zou hebben. 300 jaar geschiedenis zou zo maar even verzonnen zijn ???........... neen dit is geen grap. Heeft een en ander te maken met de Juliaanse en Gregoriaanse kalender. Maar het zal Caesar Julius en Paus Gregorius worst wezen. En u voor zeker ook.

Ondertussen zijn we  een alinea en vijf jaar verder.  Eerst en vooral even beschrijven waar het om gaat. Een Cadillac uit het jaar 1932.  Wie Cadillac zegt, zegt  dikke bak. Bij dit merk kon je kiezen uit een V8, een V12 en  ook nog een V16. Kleiner kon niet, mocht niet. Kwestie van prestige.

Hier dus de V12 waar er wereldwijd nog exact 3 exemplaren  van dit model en type rondzwerven. Degene waar we het nu over hebben is de enige in Europa. Hij stond 50 jaar in een vochtige, dichtgemetselde garage in de USA, omdat de erfgenamen het niet eens werden over wie wat zou krijgen.  De kleinkinderen werden opgescheept met een totaal vergane oude hoop schroot, in plaats van een dikke erfenis. Wij bestempelen dit met een moderne term; “Sweet spot” . De carroserie van de wagen was zo slecht dat ze totaal opnieuw gebouwd moest worden. Na vijf jaar van hard labeur is nu het chassis volledig klaar, de motor is ondanks een gebroken nokkenas ook weer toppie, en het carosseriegedeelte heeft al veel weg van een auto. De motor in deze auto, is trouwens dezelfde als degene die men gebruikte in de bekende Shermann tanks. Voordeel natuurlijk, als je eens een onderdeeltje nodig hebt, is het nog wel ergens te vinden. En je hebt volop power om deze 3 ton wegende hoop metaal voort te bewegen.

Casper maakte samen met zijn leerkracht zo goed als alles nieuw, inclusief raamlijstjes, dashboard, raamtechniek, scharnieren, noem maar op……….. Dus alles alles en nog eens alles. We hebben het hier over een model uit 1932, dus vollen bak schoonheid te vinden in rondingen allom.  En het resultaat is ronduit subliem te noemen.

Casper is niet rap tevreden, want vermits hij de rechterkant deed en zijn leerkracht de linker, zitten er toch wat, zij het minime verschillen in, die enkel zijn getrainde oog opvallen. Dus besluit hij de hele linkerkant overnieuw te maken !!!!!!  Het zijn dit soort onthullingen die het project lang laten aanslepen, temeer ook omdat Casper het woord "neen" niet kan uitspreken. Vele malen word hij aangesproken iets te herstellen, vervaardigen voor anderen,  waardoor zijn eigen projecten  simpelweg niet avanceren. Bewijs;  tijdens ons bezoek, op nog een christelijk uur, ging de telefoon tot drie maal toe, telkens mensen die om raad vroegen. Hij kijkt er ook naar uit om aan nog andere projecten voor zich zelf te kunnen beginnen. Onder andere staat er nog de wagen van zijn vader die deze ooit nieuw aanschafte. Als garagist heeft hij in het verleden veel inruilers weg geflikkerd, bij het oud ijzer gegooid, o.a een Delage welke voor 2000 frankskes weg mocht, en vandaag een klein fortuin waard zou zijn. Maar een en ander heeft hij ook bewaard.   

En het hele straffe van dit verhaal is dat Casper enkel wat foto’s heeft om zich op te baseren voor dit mamoet project.  Niks tekeningen, niks computer, enkel handige handjes en heeeeeel veel Good wil.

Toch heeft Casper goede vooruitzichten; als de wagen klaar is, in tweekleurig blauw, zal hij samen met de eigenaar een trip maken naar de USA, met deze bolide. Enige wat daarbij op zijn verlanglijstje staat is een authentiek saloon met klapdeuren  binnenstappen, waarmee zijn aura dan definitief bezegeld word !!!

Dat zijn pas gevleugelde woorden.

Was dat vroeger niet een van die mopjes………….   Wat is het toppunt van  western  ???  Het antwoord was ; kut  met klapdeuren. (Met excuses voor gevoelige lezers) Het is nu eenmaal een feit.  Maar dat zal Casper zeker niet voor ogen hebben.  Zolang hij zijn cowboyhoed en zweepke maar mee heeft. Wij zijn uitermate nieuwsgierig naar het eindresultaat en zullen ons ook een cowboyhoed aanschaffen, moest dit kunnen leiden naar een ritje per Cadillac.

Casper, houd vooral de Moed erin………….

17-02-2014 om 00:00 geschreven door gilletman  

Fagnes  2014

Het nieuwe Oldtimerseizoen is als een occult ritueel, officieel geopend met de Fagnes Hivernales.  We waren aanwezig op de editie van vorig jaar, toen  volop in de sneeuw. ( zie …..http://www.youtube.com/watch?v=_Gpd2U60hGcvideo ) en in vol contrast daarmee, anno 2014 schitterend lenteweer !!!  Althans op de Zondag van dit weekend lange avontuur .Op  Zaterdag moesten de deelnemers  een dag  Miezerregen en koude trotseren. 

Van de 20 deelnemende pre war cars, haalden allen de finisch zonder ernstige problemen. Een enkeling had op Zondagmorgen wat verzorging nodig, maar ging dan toch tijdig aan de startlijn staan.

 Op en top gekleed voor deze uitdaging konden we weer wat mooie beelden en grof wild schieten op deze Ardense chasse de courre.   Heel vroeg op post  aan de vertrekplaats Francorchamps, in de ijle, koude ochtendlucht zat de sfeer er al direct in.  Achter een gesloten garagepoort van het Hotel hoorden we de onmiskenbare echo van een oud voertuig.  Poortje open en een schoon mobiel uit 1909 kwam lustig buiten tuffen.  Onze dag was al gemaakt bij het aanschouwen van dit nog nooit in het echt geziene wagentje.

 Een Jackson 8hp  met één cilinder de Dion Bouton motor van 1100 cc.  Alleen had hij er niet zo veel zin in en onderging een grondige sleutelbeurt. Dit spectakel voldeed zich in alle geheimzinnigheid,terwijl alle anderen zich voldeden aan een lekker ontbijt, en hun doorweekte kledij nog aan hun wagens te drogen hing.

 In tegenstelling tot wat we dachten is deze Jackson  een in Frankrijk/Engeland geproduceert wagentje!  Zeldzame eend in de bijt. Zie hem hier aan het werk ;; the sweet DDB purr... Alles behalve een debuut, want eigenaar Laurens Klein reed een maandje geleden nog de donkere 100 miles van Amsterdam. Eerder nam hij ook al deel aan de trektocht, maar kwam toen helaas een dagje te vroeg.

De enige info die verder over dit voertuigmerk terugvonden is het volgende;

De rit op zaterdag, ondanks met voldoende wijwater besprenkeld, had toch wel zijn tol geeist.  2   wagens verschenen met leeg gelopen rubber aan de start.  Gelukkig konden ze beiden, zij het met de nodige reanimatie en vertraging , toch nog  de zondagse rit aanvatten.  De deelnemer met T ford, zag zelfs gelegenheid ergens een nieuwe binnenband te scoren!  Schitterend weer en een adembenemend kleurenschouwspel  speelde zich af in het landschap van de Fagnes. Het leek eigenlijk meer op een herftsrit, hoewel we op het hoogste topje toch wat sneeuw tegenkwamen.

Een derde geval van verloren lucht deed zich dan voor, niet ver van het vertrek. Bijna afgescheurde soupappe was oorzaak van oponthoud van het oudst deelnemende vehikel, een Clement 1903.  Met technisch vernuft en stoere handenarbeid, en adembenemend panorama, werd een nieuwe binnenband gestoken, en lekker verder getuft. De eigenaar had deze auto nog niet zo lang geleden gekocht, uit een nalatenschap. Hij beschouwde de Fagnez als een proefrit voor de London to Brighton rally komende Maart. De eerste deelname voor deze Clement, maar de bestuurder zelf, reed deze rit al meerdere malen. Met glans tukkerde de Clement de Ardense heuvels op. Hij koerste met een gemiddelde snelheid van 55 km/h. Wij hebben het persoonlijk gecontroleerd. Het kleine autoke heeft dan ook een heel dikke 4 cilinder met al 3,2 liter motor aan boord. Het weinige aan techiek is  van oerdegelijke kwaliteit. Onkapotbaar.

Het was een exotische rit, onderweg zagen we heel wat Ardens groot wild. Beren, luipaarden, en andere Bontjassen/mutsen. Urbain houdt niet van madammen met nen bontjas, maar waarschijnlijk heeft hij nooit de gelegenheid gehad een winterrally als deze te aanschouwen.  Wij zagen het in ieder geval wel zitten.

Ook de drie heemskinderen waren van de partij als slachtoffer in een A ford phaeton. Het vierde heemskind bleef er aan op de ontbijttafel.  Of deze ervaring ook voor hen als “meer” geld,  valt af te wachten voor volgend jaar. Voor ons in ieder geval wel. Wie weet volgend jaar met eigen voertuig op Appel?

Foto's;  Jonckheer Jacob Jacobsen.

03-02-2014 om 00:00 geschreven door gilletman  

01-02-2014 om 00:00 geschreven door gilletman  

Verdere sfeerbeelden.

30-01-2014 om 00:00 geschreven door gilletman  

28-01-2014 om 00:00 geschreven door gilletman  

Pebble Beach in Belgi녅…..

Het jaar 2014  is nog maar enkele dagen rijp, en meteen zetten we de grote middelen in.  Een nieuwjaarsbezoek wordt gecombineerd met een uitstapje in de buurt. En wat voor een !!!

Afspraak met een verse schatbewaarder die deurnummer 499 van het voorgaande Walhalla bewaakt. In stijl werd ik afgehaald met een pracht van een jaren 50 Amerikaanse cabriolet,  gezien het voortreffelijk winterweer dat we dezer dagen mogen beleven.

Onze schatbewaarder voor vandaag is al zijn leven lang bezig met oude wagens, en heeft een speciale voorkeur voor ons Belgische merk Minerva en Amerikaanse pre war cars.  Slechts een viertal jaar geleden zag hij de kans om een droomauto op de kop te tikken,  te verwerven.  Namelijk het vlaggeschip van Minerva, een Model A.K.  6 cilinder 32 PK, 1927.  En niet enkel het chassis en onderstel van deze wagen zijn bijzonder, maar ook de carrosserie.  Zoals het destijds gebruikelijk was, kon je een chassis laten aankleden door een couturier naar je keuze.

In dit geval werd gekozen voor haute couture door carrosier Saouchik. Daarmee is deze eveneens de enige Minerva die deze eer te beurt viel.

Onze schatbewaarder, van eenvoudige komaf, en zonder alure’s, wil liefst anoniem  blijven,  kent een groot deel van de geschiedenis  van dit voertuig. Deze liep  niet altijd over een glad padje. Hij kocht hem namelijk als een ongevalswrak.  Een trieste gebeurtenis, waarbij de eigenaar   het leven liet, na in een ravijn te zijn terechtgekomen. Dit gebeurde in de late avond, maar de wagen werd pas in de nacht omstreeks 02.00s’nachts teruggevonden.  Het is van de dochter van deze laatste eigenaar dat de wagen gekocht kon worden, en terug naar zijn Bakermat “ België” kon worden vervoerd.

In den beginne  won hij op de Parijse beurs in 1928 de eerste prijs voor  ‘styling’. Inderdaad, voor een wagen uit 1927, heeft hij een lijngeving die andere merken pas gedurende de 30er jaren aanvatten. Typisch voor de Saouchik ontwerpen zijn de ronde vormen, en chromen sierlijsten op de spatborden, waardevolle afwerking van het interieur.  De meest bekende en gegeerde wagens van deze tijd zijn de beroemde Delahayes, een verdere evolutie van dit ontwerp.  Toevallig vond ik met een beetje speurwerk een foto van deze wagen, gemaakt 1928 te Nice.

De wagen werd later dan verkocht aan, Maibel  Boll, een actrice met de bijnaam Queen of diamonts. Deze had de ambitie zoals Amelea Earhart als eerste vrouw met een vliegtuig de oceaan over te steken via Aviatrix. Hierdoor werd de wagen verscheept naar de US. Daarna kocht Generaal Jacob Coxey hem. Onderhoudskaarten tonen aan dat hij ooit in een Minerva garage in Ohio onderhouden werd.

Hier werd hij ook ooit gerestaureerd door  “ new state-of-the-art facility”, en hij was ook geregistreerd in Ohio.

In mei 1998 won hij in Indiana in het stadje Filmore een prijs, welke is niet bekend. Nog in Indiana, french lick, won hij eveneens een prijs.

In 1999 won hij een eerste prijs  nr w11389  op Pebble Beach. Hiervan is het embleem nog bij de wagen, samen met enkele ‘field’ foto’s. Helaas geen podium beelden. Mocht een van de lezers hier er ergens eentje weten op de kop te tikken, dat zou leuk zijn.  Dan in Juni won hij in Betlehem  de prijs voor ‘Most elegant car’. Eigenaar was toen ene Raimond Katzel uit Medford. Het is deze eigenaar die  om het leven kwam bij het ongeval, en van diens dochter werd de wagen verworven en naar België gerepatrieerd. Dat was anno 2009.

Bij mijn komst afgelopen week staat de wagen bijna terug spuitklaar te wachten op nog enkele af te werken kleinigheden. Vol trots en emotie, verteld de bezitter over deze aanwinst, en gaat tot in ieder detail. De deuren en achterkant van de zetels, dashboard zijn bekleed met echt krokodilleder  en rozenhout. De zetels in fraai donkerbruin leder. Er is nog wat werk aan het dak, waarvan de constructie veel schade had geleden bij het ongeval. Deze dakconstructie is zeer vernuftig uitgekiend, de stijlen tussen de ramen naar binnen wegklapbaar. Het gehele dak kan opgeborgen worden in de kofferruimte. De passagier achteraan kunnen gebruik maken van een opbergbaar “ Dual Windshield” . Er is ruimte voor het wegbergen van een geweer of golfstokken, gereedschapsbakjes en batterij ruimte  onder de deuren. Ook het optakelen uit het ravijn had  sporen nagelaten. Het bovenstuk van de motorkap is volledig nieuw gemaakt, en her en der zijn reparaties gebeurt aan vooral de rechterzijde van de carrosserie. Gelukkig waren de motor,  chassis, achterkant van de auto quasi onbeschadigd, en ook de deuren, passingen hebben als bij wonder bijna niets geleden. Van kwaliteit gesproken. De voorruit werd vernieuwd, en de constructie er rond gerepareerd.  Over enkele weken kan de wagen naar de spuitboer, om terug in zijn volle glorie  en originele kleur te kunnen pronken. Dan volgt nog een nieuwe dakbekleding.  Hopelijk haalt hij het nog voor de zomer, om weer over Belgische wegen te kunnen glijden..

Afbeeldingen uit automobile quaterly uit 1984 en the classic era ccca uit 2001 tonen aan hoe de auto moet worden, na 28 maanden van sleutelen. De wagen reed nog toen hij in België arriveerde dus technisch zijn er weinig problemen te verwachten.

Wij hebben al vast ons zelf uitgenodigd voor een eerste rit wanneer dit Belgisch erfgoed weer mag ronken en smoren zonder daarbij met de vinger gewezen te worden, tenzij ; duimpje omhoog !

Ondertussen word er nog wat opzoekwerk gedaan in verband met de geschiedenis, waarvan we u zeker op de hoogte zullen houden.  Keep loging in ........

13-01-2014 om 00:00 geschreven door gilletman  

De sterren stonden goed.....

Het artikel in verband met de Saouchik Minerva had heel wat bijval. Daar de wagen goed gekend is in de U.S. van Amerika, kregen we enkele reacties; een lekker toetje, chocoladepudding  als dessert.

Eerst werden we gecontacteerd door Bill Bibb, welke een goed vriend was van de laatste eigenaar Raimond Katz. Eerder vertelden we hier dat deze laatste omkwam met deze wagen. Helaas blijkt het verhaal een beetje opgeklopt, puur krachtvoer.  Immers Raimond belde Bill op deze avond om hem over het ongeval in te lichten. En dit met een gewone telefoon, en niet uit het Walhalla, maar gewoon thuis vanuit zijn luie zetel. De auto stond op een trailer richting een tentoonstelling, en het is deze trailer die met Minerva en alles, één en ander meemaakte....  Hier de woorden van Bill Himselve 

Now I’ll tell you about the accident. Dr Katzell put the car in his enclosed trailer and secured it with the usual tie downs : front and  at the back. He then called a commercial towing company to take it to a show. Their driver wrecked on a divided highway in New York and the trailer landed in the median upside down. When
they opened the trailer the car was not damaged. It was hanging there and some fluids were running out. The straps had held! Instead of rolling the trailer back upon its wheels and removing the car the IDIOT cut the straps ,dropping the car, then he winched it out(It was upside down) and proceeded to roll in over onto it’s wheels. This explains the radiator cap driven down into the radiator ,and the demolished left side and the two broken windscreens, and bent steering shaft.

Straffe kost of wat ? Dit doet een beetje pijn aan onze emotionele inteligentie.  

Bill is ondertussen 84, en ook eigenaar van een Minerva. Sterker nog hij had een Minerva garage ten tijde van zijn loopbaan. Hij kent dus heel wat Minerva’s en hun eigenaars, hun geschiedenis. Hij was erbij op Pebble beach,  bezorgde me foto’s van die dag, van alle aanwezige Minerva’s. Eveneens had hij een lijst met alle voorgaande eigenaars, ondertussen aangevuld met deze in België.

Met dank dus aan Bill, die nog steeds met zijn Minerva rijdt. Ultiem subliem! We doen hier niet aan Half werk, dus, zochten we ook nog contact met een museum welk het nalatenschap van General Coxey beheerd. Hierin heel wat documenten in verband met de auto. Onderandere, verkoopsbewijs van Mabel Boll met haar handtekening, het inschrijfbewijs op naam van zijn echtgenote in 1933. Een boterbriefje dat verraadt dat de wagen werd verkocht voor dikke 600 dollar, enkele foto’s waarop het lijkt dat de wagen in een donker kleur gespoten was? Maar zwart wit kan bedriegen.  Een foto van de originele mascotte die ooit als curiosum in het museum tentoongesteld werd.

Mooi toch dat er met deze reacties weer een stukje van de puzzel ingelegd is.

Met dank aan Raimond  ‘Bill ‘ Bibb en  Mandy Altimus Pond,  beheerder Massilon museum

Hier nog een link naar een video met Mabel Boll USA : SPORTS: Actress/ socialite /heiress Mabel Boll (The Queen of ...

12-01-2014 om 00:00 geschreven door gilletman  

Beste  wensen 2014 aan alle lezers..

Klik op de foto !

16-12-2013 om 11:56 geschreven door gilletman  

Odin's Walhalla


De donkere, soms saaie eindejaarsdagen zijn weeral gearriveerd, en wat is er nu beter om deze op rituele wijze te verdrijven.  Naast de traditionele familiebezoeken, opteren we voor een gezellig beursbezoekje of  binnenspringen bij gelijkgestemde zielen.

We namen we de stier weer eens krachtig bij de horens en begaven ons naar de Bakermat van de Belgische luxeautomobiel, Provincie Antwerpen. Alhier vond de jaarlijkse oldtimerbeurs plaats te Broechem. De beurs was een enorm succes. Op het moment dat ik langsheen de buitenkant liep deed het geroezemoes denken aan een zomerse bijenkorf. Ontmoetingen met mensen die je al een hele tijd niet meer gezien hebt, aangename gesprekken, een vriendelijke glimlach, doen de donkere dagen al vlug vergeten. Dit jaar was Broechem ook plaats van afspraak met een plaatselijk oldtimer Goeroe, of was het een Viking?

Vanaf de oude legerkazernes, ging het richting zijn Walhalla, rijk van Odin, of de hemel volgens de Noorse Mythologie. Het staat te boek als zijnde een grote zaal voor eervol en heldhaftige gesneuvelden, met wel 500 poorten. Een toepasselijke titel voor het nu volgend verhaal in onze reeks  ‘schatbewaarders’ ?

Een straatje in een niemendaldorpje, waar rijtjeshuizen je niet doen vermoeden wat er achter de vele deuren schuilgaat. Onze gastheer, laten we hem John Doe noemen, opent een niets zeggende oude poort, waarachter een  alledaagse garage schuilgaat. Hier in past maar juist een gewone gezinswagen. Aan de achterzijde van deze garage hangt een stuk plastic, en een groot, zwaar, donkerrood doek. Het deed denken aan theater gordijnen. John Doe licht deze op en erachter komt een grote ruimte met een gewelfd dak tevoorschijn. Het tromgeroffel mag je je er zelf bij inbeelden.  Alhier worden geruime tijd schatten opgeslagen. John verteld dat dit gebouw, een dikke eeuw en langer geleden, het enige was, in de verre omtrek. Het stond er moederziel alleen. Doorheen de tijd is er immer maar meer omheen gebouwd, tot het resultaat van vandaag……. Een cluster straten, woningen en typisch Belgische koterijen..

Onze blik ontwaart meteen enkele ‘gesneuvelden’,  maar John begint zijn verhaal bij het begin………………

Als 15 jarige al verplaatste hij zich naar de norm van de tijd, met een brommer, of nog beter ‘nen Tuf’. Een Zundapp uit begin jaren zestig, en het moet rond deze periode geweest zijn dat hij geïnfecteerd werd met de microbus oldtimerus. Deze Zundapp, hoewel het slechts een 50 ccke is, verplaatste hem destijds tegen 85 Beaufort, met zijn liefke er achterop,  zonder tegenpruttelen, naar al zijn bestemmingsplaatsen. De Vetkuif van toen heeft ondertussen plaatsgemaakt voor gedistingeerd grijs, en ook het liefke is er niet meer. Maar nog steeds staat den tuf met al zijn herinneringen hier op deze heilige grond.

John is vooral geïnteresseerd in het technische en geschiedkundige aspect. Techniek die op een of andere manier speciaal te noemen is heeft een beentje voor. De eerste schat die in de ogen steekt, is een Packard, van net na WO 2.  Een dikke rijen 8 cilinder gaf de nodige power aan deze volumineuze mobiel. John doet de hele geschiedenis uit de doeken, van hoe dit model als o.a. concurrent van Caddilac ontstaan is. Het komt er op neer dat tijdens WO 2, Packard zich niet echt had voorbereid op het einde van de oorlog, en de reproductie moest beginnen met verouderde modellen.

Deze Packard heeft dan ook het chassis van een pre war model, met daarop een modernere koets. Dit maakt dat bijvoorbeeld de deuren gigantisch dik zijn, daar men bouwde verder op een smal chassis, waarop men een veertiger jaren look wou creëren.

Zo op het eerste zicht, nog heeeeel veel werk aan deze winkel, maar volgens John is er toch al veel aan gedaan, een probleempje met de motor zou, als dit opgelost is, de wagen snel terug op de baan brengen.

We schuiven verder naar een ander project, waar mijn oog al een hele tijd naar afdwaalde. Onder een afdeksel zit iets moois verstopt, maar wat???  John doet een beetje geheimzinnig, en een brede glimlach verschijnt op zijn aangezicht. Hier schuilt blijkbaar een geheim project. Maar toch kan uiteindelijk de deken gelicht worden. De cover van een volgend boek is geopend. Er verschijnt de mooi gevormde radiator van een Panhard Levassor, SS uit 1925

Deze SS heeft niets te maken met meneer Adolf, en ook niets met het bekende Supersport. Maar wel met iets wat er niet op zit, namelijk ‘Soupappen’. Fransen spreken enkel Frans.  Deze wagen heeft  een schuivenmotor, ook al een technisch stokpaardje van Den John. Kortom SS staat dus voor “Sans Soupappes”. En wat John op z’n minst evenveel aanspreekt, is de hele geschiedenis van gebeurtenissen tijdens WO I. Duitsland  moest na de capitulatie het veroverde stuk Frankrijk terug  geven. En het in geldnood verkerende  Bugatti imperium verkocht patenten aan Panhard, om de fabriek terug op te bouwen. De meesten daarvan werden nooit gebruikt, maar anderen weer wel, mits  kleine aanpassingen. De  achterophanging van deze auto is typisch ook voor een bepaald Bugatti model. De  half eliptische vering, en de manier van montage van de achteras, zorgde voor een evenredigere, centrale krachtoverbrenging. John beweerd dat als je het chassis van deze Panhard naast een Bugatti zou zetten, je slechts weinig verschillen zal kunnen opmerken. Wat heel mooi is aan deze auto, is de carrosserie. Het wordt een sportieve versie met een skiff body. John, hoewel geen enkele opleiding als schrijnwerker, maakte hem helemaal zelf. Of toch met een beetje hulp van zijn Workmate. Fantastisch. Zoals eerder in dit blog gezegd, je moet het gewoon doen…………  Echter bij het maken van de spatborden is John een beetje stilgevallen met dit project, maar heeft nu de nodige tips gekregen over hoe je er zelf een paar kan brouwen.

Rechts van de Panhard staat een Toyota Celica, persoonlijk niet mijn bier, maar wel met herinneringen, want deze sportauto’s waren nieuw in mijn vroege dagen. Moesten er liefhebbers zijn onder de lezers, John heeft besloten hem te verkopen om weer wat meer ruimte te krijgen, en andere projecten te financieren.

Links van de Panhard staat een kevertje..  Op dit moment helaas de enige rijdende oldi van John…. En ook rechts staat een nog  wat ouder model. Ook hier valt een en ander over te vertellen, maar dat gaan we even niet doen wegens nog meer  toepasselijk stof voor dit blog..

Achter de Panhard was ons reeds eerder opgevallen, een enorme automobiel ook weer onder een plastieken omhulsel. Hier staat de trots van John’s verzameling, hoewel ik de indruk had dat de anderen dat ook waren. We zagen hem al eens 2 jaar geleden op de Minervadag van Linkeroever. De Minerva coupé chauffeur 1919.

John gaat er prat op dat deze wagen met chassis nr 114, de oudste bekende Minerva is, van net na de oorlog. Hij vertoond vele kenmerken die aantonen dat deze nog opgebouwd is met onderdelen van vooroorlogse Minerva’s. John kent bijna de gehele geschiedenis. Oorspronkelijk reed deze wagen ergens in het Zuid Amerikaanse Uruguay…… Welke functie hij daar uitoefende is niet bekend, maar John stel zich graag voor dat de wagen ergens ingezet werd op een of andere Plantage, of dienst deed voor een hoge ambtenaar. Men kan zich voorstellen dat de mobiel daar een heel leven achter de rug had, gezien de staat waarin hij zich bevond toen John hem aankocht. Hij ging via een museum in Uruguay via een Engelse handelaar in nog enkele andere handen over, vooraleer John hem in handen kreeg omstreeks de laatste eeuwwisseling. Een massa werk werd verzet, vooral aan het carosserie gedeelte, welke bijna volledig uit hout is opgebouwd, en volledig overplakt was met een ‘niet originele’ fineerlaag. Gelukkig waren alle essentiële onderdelen zoals verlichting, instrumenten, en ook de communicatie voor de passagiers met de chauffeur, nog aanwezig. Momenteel moet enkel de binnenbekleding van het achtercompartiment nog herdaan worden, daar deze niet helemaal naar de smaak is van John. En dan de motor, onlangs tijdens het met de hand aandraaien liep er iets vast, en nu dus, is er een operatie nodig………. Weeral werk!

Alsof dat er nog niet voldoende is, want naast deze minerva staat nog een ander stokpaardje. Nogmaals een Minerva 1926, en niet de minste, maar een 6 cilinder 20 pk sportsaloon. Tjonge, je moet er maar aan durven beginnen! In de ogen van John valt het allemaal nog al mee…………. Nog een beetje van dit en een beetje van dat…En als je weet waar John vandaan komt, is er al een en ander gebeurt. John kocht hem namelijk enkel als chassis met motor, en nu staat hier een bijna volledige automobiel..

Wanneer deze voltooid is word dit met zekerheid de allergrootste trots van de collectie, John deed nog even het verhaal van de Franse benaming van de sportsaloon uit de doeken. De Grand Routierre, wat stond voor een zware wagen met licht koetswerk voor lange afstanden. In het Italiaans heet dat dan weer ‘Grand Tourismo’ Weeral iets bijgeleerd, want daarvan had ik nog nooit gehoord.

Als afsluiter dan, staat er nog een overbijfsel van een Minerva vrachtwagen.. Een beetje moeilijk bereikbaar, want John expliceert hoe hij alle vehikels moest verplaatsen om zijn tweede rijdende Minerva naar autoworld in Brussel te vervoeren, voor de tentoonstelling die daar onlangs liep. Ook een vrachtwagen dus, tot in de puntjes gerestaureerd bevind zich in deze collectie. De tentoonstelling is ondertussen afgelopen, maar de vrachtwagen mag nog een tijdje blijven. John realiseert zich ondertussen dat hij ruimte nodig heeft voor zijn projecten, en hoe mooi deze vrachtwagen ook is, tot in de puntjes gerestaureerd, hij staat hier een beetje verwaarloosd. Het oude gebouw heeft zijn charmes, maar is niet echt geschikt om perfecte voertuigen langere tijd op te slaan. Hij overweegt derhalve ook de verkoop, hoewel met spijt.

Tot hier dan onze zoete inval in het Walhalla, nu nog 499 andere poorten te gaan !!!

Bedankt John voor de ontvangst en vele verhalen.

10-12-2013 om 00:00 geschreven door gilletman  

02-11-2013 om 00:00 geschreven door gilletman  

Bijlagen:
63.jpg (193.7 KB)   

Randonnée du Hain 2013

In het vorige verslag konden we een glimp door het venster van de” Candy store” werpen, maar tegenwoordig  moet je daar eigenlijk zo ver niet  voor reizen.  Ons computerscherm als venster op de  wereld voldoet prima. Het is via dit medium, dat ik al enkele jaren de belevenissen tijdens de “Randonee du Hain”, op You tube volg.

Een evenement in het franstalig deel van België, maar als nederlanstalige ben je ook welkom, zolang je maar een mooi vers oud stuk scheurijzer meeneemt.  Men legt de nadruk op sportieve vooroorlogse auto’s,  maar ook een tourer of andere special word hartelijk ontvangen.  Om het in levende lijve mee te maken, moet je je pc afsluiten, en je hupekee…. je zittende gat op een rijdende zetel in beweging zetten. .

2013 was het moment om dat te doen.  Niet al te vroeg uit de veren richting centrum des landes. Waren we toch wat vroeger opgestaan, dan hadden we de mogelijkheid gehad om onderweg een halt te houden aan de Pikante vensters.  Verlichte ramen waarachter hooggekrukte en met stillettohakjes voorziene, vriendelijk zwaaiende dames te entertainen.  Jonckheer kon ze dan  met zijn  nieuwe grote uitschuifbare  camera lens  plezieren. Niet voor niets de dames van plezier genoemd.  Neen, DAAR stopten we dus niet, wel even aan een aantrekkelijk uitziend Legermuseum met als opschrift ‘ dit is geen amerikaanse stock’. Wat zijn we toch braaf!!!

We reden verder richting Fleurus, alwaar op het plaatselijk kasteeltje de middagstop van de randonnée voorzien was, na een helse rit van dikke 80 km, met ingebouwde beproevingen. Nog een beetje vroeg, maar toch waren de eerste, waarschijnlijk snelste deelnemers al aangekomen.  Ze hadden in afwachting van de anderen het  Varken al  uitgehangen.  Dat hing namelijk al smorend lekker te  geuren aan het spit.  Twee Bugatti’s, een Daimler Special  verrieden dat de rit er eerder onzacht aan toe was gegaan, gezien ze een mooi modderspattenpatroon  tentoonstelden. Een kunstenaar zou het niet beter kunnen.   En inderdaad, naar het schijnt waren de gekozen wegen alles behalve gladgestreken.   Terwijl  het varkentje rustig verderdraaide, ariveerden  een 40 tal toffe bakken, en werden de equipes nog voor ze zich aan kanibalisme konden bezondigen, ontvangen met champagne, en lekkere hapjes. Een soepje,  Foie grass, mosseltjes in speciale saus,  en een ferm glas witte wijn.  Daarna aan tafel, ging het er  het wel heel gezellig aan toe. Stoere leuzen werden luidkeels  uitroepen, en het ongelukkige varkentje naar binnengewerkt , met de nodige andere ingrediënten.   Het tafelen duurde enkele uurtjes, vooralleer het nog een 50 km verder, richting een wijnhandel ging waar het evenement werd afgesloten. Nu is het weer een jaartje  wachten tot een volgende aflevering.

Tijdens het  feestmaal was het moment aangebroken om wat mooie beelden te schieten van de toch wel uitzonderlijke voertuigen. Dat deden we dan ook, waarvan hieronderstaand een overzicht.

In de meerderheid Bugatti met 4 stuks, kenners mogen de types zelf benoemen,  en op gelijke voet Ford model A roadster, eveneens 4 exemplaren, en eigenlijk toch in de meerderheid door  nog een  ford; model T tourer.  Verder zagen we een wonder wonder  mooie Ballot 8 cylinder racemonster en een Ballot met geweven spatborden.  Volgens de bestuurder  is het rijden hiermee een van de 2 geneugten des levens, het gene waarbij je je kleren volledig aan mag houden.

Dartmont, Amilcar, Salmson,Morgan,Citroên treffle, Austin seven, vertegenwoordigden de cyclecars.

 2xLagonda, Chevrolet, Morris Bullnose, Alvis, Citroen ,Auburn verdedigden de eer der tourers.

MG,, een Belgische Imperia, Frazer nash kamen dan weer op voor de groep ‘Sport’

Specials waren er in de vorm van; Daimler, 2 Fiats,en een  Delahaye brandweerwagen.

Bmw, Ferari, Dodge. Waren er uit een wat latere periode.

Bijlagen:
rally de hain (131).jpg (140.7 KB)   

21-09-2013 om 00:00 geschreven door gilletman  

Noa’s    Ark.

Als vervolg verhaal in de rubriek schatbewaarders, vonden we eindelijk de weg naar een unieke collectie hier ter lande.  Al enkele jaren geleden kwam er een contact in stand door het elektrische vehikel welk in het titelblad vernoemd word. Hiervan kan je een video op You tube bekijken; de Allison Electric 1902.

In deze verzameling van de helaas overleden schatbewaarder, bevind zich ook een elektrisch voertuig, waarschijnlijk de enige van dit merk, aan deze kant van de Atlantische oceaan. Namelijk een Ohio Electric. 

Er ging dus ruim 2 jaar overheen vooralleer er een geschikte gelegenheid  plaatsvond om in levende lijve dit overblijfsel te ontmoeten.

Op een vroege zondagochtend ging het richting westen, en na een vlot ritje van een 2 tal uurtjes kwam ik ter plaatse in een schitterende groene omgeving die een en al rust uitstraald. Te midden daarvan een grote snoepwinkel.     Daar de gastheer nog niet gearriveerd was, kon ik het niet laten al eens door het raam te piepen, en al een eerste indruk te krijgen van wat er de komende uren op me af zou komen. Als een watertandend kind voor de vitrine van een snoepwinkel. “ The candy store” zou een gepaste naam zijn voor dit automotive lekkerland. Het deed me meteen denken aan een aflevering van Pipi Langkous. 

Na enkele spannende minuten arriveerde de man die instaat voor het onderhoud van de collectie, en bij het openen van de deur waande ik me direct in de Ark van Noa…………….

Deze laatste verzamelde zoals u weet van alle dierensoorten een paartje, met het oog op het voortbestaan van het specimen. Het bewaren en voortbestaan van zeldzame voertuigen was ook het doel van deze schatbewaarder. Enige vooropstelling was, dat de voertuigen eerder niet voldeden aan het courante, of op z’n minst moest er een boeiend en/of straf verhaal aan vast zitten.

En dat laatste geldt in dit geval voor elk van de wagens in deze collectie. Noah, zo zullen we onze begeleider noemen, deed van elk voertuig  hier aanwezig, het verhaal. Ik heb ze niet op de vingers geteld, maar het moeten er een 50 tal geweest zijn. Een van de feiten is dat elk voertuig hier in perfect rijdende staat is. En ondanks dat zien ze elk jaar slecht een enkele keer het daglicht. Ze worden hier gekoesterd, in topconditie gehouden.Maar er is een tijd geweest dat ze wel degelijk deelnamen aan evenementen en rally’s wereldwijd. Enkele van de verhalen die me bijgebleven zijn, is dat van een monsterrit met een T Ford doorheen Noord Afrika, samen met compagnon en vriend Mahy, u weet wel. En het avontuur met een Humber langsheen Zuid Franse wegen. Deze laatste, de Humber uit 1908, is trouwens  mijn persoonlijke  favoriet uit deze stoeterij . Hij komt uit Brazilië, en werd ingezet op een plantage, waar de Heren des tijds over hun landerijen  cruisten. Aan de linkerachterkant van dit voertuig hangt nog de zinken bak waarin de geweren bewaard werden, voor het schieten van groot wild, of het in toom houden van opstandige slaven…………. Een gigantisch voertuig met veel  blinkend koperwerk en met bruin leder beklede body, nog in originele toestand verkerend.  Edwardian vakwerk !

Een prachtvoertuig, waarvan nog slecht 2 exemplaren bestaan, en er soms bezoekers van heinde en verre, speciaal naar België afzakken.

Over België gesproken, natuurlijk bevinden zich er enkele Belgisch gefabriceerde mobielen. Een schitterende Germain tourer 1914, een aloude Nagant, ook uit iets vroegere periode,  en met erg apart en spannend verhaal.Helaas te lang en breed, en soms een tikkeltje te venijnig, om hier uit te smeren.

Ontdekt  in Australië en met veel kommer en kwel naar Europa overgebracht. Een FN met mooie race body. Een prachtige 2 zits - roadster Minerva uit 1926 typ WW , die ondanks zijn sportieve uiterlijk, geen makkelijke jongen om te besturen is. Chauffeur zijn was geen luxe. Een wat later exemplaar van Imperia, eigenlijk een kopie van de Duitse Adler is ook te aanschouwen.

 Een groot deel  bestaat uit Amerikaanse wagens.  Iedereen is op de hoogte van de Duitse grundlichkeit, maar destijds, tijdens de Belle epoque, en daarvoor, stond Amerikaanse kwaliteit mee aan de top. De meest waardevolle auto, volgens taxateurs, is een Franklin uit 1902. De oudste wagen is een Benz uit 1898, met origineel chassis en techniek.  Ook nog oud; een Oldsmobile curved dasch 1902. Een van de eigenaardigste wagens is een mooie driecilinder tweetakt,Paige  Detroit  eveneens helemaal nog in zijn originele lak . Andere Amerikanen; Buick 1913, Caddilac 1909,  een Reo met chassis nr 8, en 2 andere luchtgekoelde Franklins.

Noa legt uit hoe het komt dat deze 4 cilinder motoren niet warmlopen, dankzij een vernuftig uitlaatsysteem, welk de pas ontbrande, en dus heetste gassen versneld afvoerd. Ook het kleppensysteem van een model is bewonderenswaardig, daar in- en uitlaatklep in elkaar verwerkt zijn. 2 in een dus. Bij een vroeg model is de viercilinder ook dwars in de auto geplaatst. Niks dus dat Morris als eerste op dat idee kwam!

Een model N Ford 1907 is van de partij, naast enkele T Fords. Dan nog de reeds genoemde Ohio Electric, zeer mooi dans son jus exemplaar.

Ook een Amerikaanse highwheeler , Sears and Roebuck Oklahoma staat in het rijtje. Deze wagen was een Postorder bouwkit, die je dus na levering zelf, of bij je plaatselijke ‘black smith’  in elkaar moest steken.  Uit een wat latere periode staat er een Railton, een Engels merk, maar eigenlijk gebaseerd op de Amerikaanse Hudson. Ook nog van Hudson een mooie Essex Roadster, Een prachtige Paige Tourer uit de jaren 20 en een Willy’s Knight, met Daimler schuivenmotor vallen te bewonderen.

De favoriet wat Noa betreft, is een kleine Renault AX 1912.  Licht en vinnig, start als een pluimpje en draait als een goedgesmeerd klokje. Aangenaam om rijden. Andere Fransozen zijn enkele  gigantische Renaults, Een  met zeer hoog uitgevoerde carrosserie, welke het vroeger toeliet in te stappen zonder dat je je hoge hoed moest afnemen. De andere een Renault Nervastalla uit de 30 er jaren staat de show te stelen met zijn Amerikaans aandoend uiterlijk, en een motor die lijkt op de 8 cilinder van Packard.  Een 1908 Peugeot taxicab staat naast de eerder besproken Humber, en is ook al geen kleine jongen .Een mooi Citroentje boulanger (bakker) model staat in nog ongerestaureerde toestand in een nabijgelegen schuur. Een kleine le zebre mag hier ook nog verblijven samen met een Peugeot, je weet wel met inklapbaar metalen dak uit de dertiger jaren is ook aanwezig, en een nog wat later uit de jaren Hotchkiss Gregoire 1952.  Nooit gezien of van gehoord dit model. Volledig uit een stuk aluminium gegoten chassis, boxermotor, een mooie aerodynamische carrosserie. Slechts enkele exemplaren van vervaardigd, en zodanig duur in productie dat deze mee bijgedragen heeft tot faillissement van de fabriek.

 En zeldzame Italiaan is de Lancia Lambda,  allereerste auto met onafhankelijke wielophanging, en een Lancia racewagen uit Argentinië, met evenzeer een pracht van een storry aan vastgeplakt.  Duitse en Engelse auto’s zijn hier niet zo dik gezaaid. Enkele DKW’s, de al eerder genoemde Benz, een Hanomag komisbrot, eerste ontwerp van mr. Porche, EMW, Mercedes sl,  Nog enkele dwergautootjes en Amerikaanse wagens uit de jaren 50 vullen de nog beschikbare plaats volledig op, en een  Austin seven met leuk verhaal als vondst in Nieuw zeeland. De ontdekking werd gedaan tijdens de Pacific rally in het magische jaar 2000, bij 2 oudjes die het wagentje voor de juiste prijs wel wilden meegeven.

.Daarmee komt er ook een abrupt einde aan de beschikbare tijd. Zoals steeds lijken de uren korter wanneer je je amuseert, en met volle teugen geniet van bijzonder aangenaam gezelschap. Noa zou makkelijk een dik boek vol kunnen pennen met de verhalen die hij beleefde sedert midden jaren zeventig. Wie weet krijgt hij ooit de tijd dat ook te doen. Het zou de moeite waard zijn.  Deze collectie is in ieder geval compleet. Niets zal er nog bij komen en niets zal er weggaan,  maar hopelijk mogen nog velen genieten van deze nalatenschap.

Mogelijk zitten er hier en daar wat foutjes ingeslopen wat exacte data of benamingen betreft, of zelfs typ en taalfouten zijn niet vreemd. Degene die het juiste antwoord daarop heeft, mag het altijd melden, en we passen het aan.

13-09-2013 om 00:00 geschreven door gilletman  

12-09-2013 om 00:00 geschreven door gilletman  

10-09-2013 om 00:00 geschreven door gilletman  

Hot spot; Barbecue………..

Wat is er meer toepasselijk om de grote vakantie degelijk af te sluiten dan een lekkere Barbecue temidden van een schone omkaderingen en schoon gezelschap. Voor ons betekend dat een omgeving van Groen en rust,  innig versmolten met nostalgische technologie!!! Moet er nog meer zijn?

Onze wensen werden meer dan vervuld met de uitnodiging door volgende schatbewaarder. Een persoon op  gerijpte leeftijd, welke zijn schaapjes geteld en min of meer op het droge heeft, en met volle teugen geniet van zijn passie, zodra hij daar de tijd voor kan maken, het enige wat hem nog te kort schiet.

Al heel wat watertjes doorzwommen, en uiteindelijk in de positie gekomen waarin men zich wat kan permiteren. We kwamen met hem  in contact al enkele jaren geleden op Circuit des Ardennes. Zijn naam was nog maar net een weekje of twee eerder vernoemd door iemand die hem bestempelde als verzamelaar van American La france wagens. Daarna bleef het een tijdje stil tot dat we hem enkele weken geleden depaneerden met zijn 1929 Caddilac V8. We kregen daarop een uitnodiging voor de jaarlijkse barbecue, en meteen een ticket om een deel van de colectie te bewonderen.

De verzameling omvat voornamelijk Amerikaanse voertuigen, uit verschillende epoques. Met een zwaartepunt rond de jaren 20 en 30, de periode waarin kwaliteit nog hoog in het vaandel gedragen werd.

2013 zal waarschijnlijk de geschiedenis ingaan als een jaar met een bijna niet te evenaren, pracht van een zomer. Net nu, dit weekend stond het zonnetje een beetje te watertanden. Zou ik of zou ik niet. Maar Pluvius stuurde zijn gazanten in povere getalen uit, en vanaf de latere namiddag mochten ze helemaal op verlof. Ideaal Barbecue weer.

 Welkom geheten werden we direct op onze wenken bediend. Glaasje bubbels, het nodige klein gerief en een open garage om ons aan de schone dingen des levens te vergapen En dat deden we. Zoals gezegd staat hier slecht een deel van de verzameling. Direct in het oog springend de kop van Minerva. Een zeldzame en schitterende open phaeton, model AX viercilinder in Buggatti blauw en met rood lederen bekleding. Daarnaast prijken 2 cadilacs, beiden in onberispelijk zwart en in cabrio versie. Een late veertiger en een begin 50 model, met al een electrisch bediende kap. Twee dromen van americanen voor veel liefhebber van dit genre.

En vlak bij de ingang nog een gigantische cadilac uit de jaren 20. Open pheaton 7 zittter met typische artilerie wielen, welke regelmatig gebruikt word. Toen al met een V8 motor uitgerust.

Als je een beetje verzameld kan het je niet kwalijk genomen worden dat je alle details zoals bouwjaren, pk’s niet allemaal kan onthouden. Dus daar moeten we een beetje op onze honger blijven.

Maar de barbequegeur maakt daar weer veel van goed. Er staat nog een cabrio Mercedes uit de 70er jaren die eventueel verkocht mag worden, en een replica van een Mercedes SSK 1929. Niet het enige exemplaar, want elders staan er nog een  stuk of 3. Ook in’t zwart, allee, we bedoelen de kleur. Het ronken der motor word even gedemonstreerd. Een moderne musclecar in een oud kleedje. Om echt mee te rijden een van de lievelingsstukken.  Dan nog een paar Amerikaanse schepen uit de vijftiger jaren, deze keer in het rood, eentje met en eentje zonder dak. De voertuigen staan vrij dicht op elkaar vandaag, wat het moeilijk maakt goede foto's te maken.

Tussenin staan enkele motocycletjes, wondermooi gerestaureerd, een monet goyon en een terrotje. Zie zo, hier hebben we ons ding gedaan en men roept ons ter tafel, want het kippetje heeft haar rondjes rond de kerk gedraaid.

 Aanpalend aan de garage een gigantische schuur, helemaal ingericht als een stamcafee uit de twintiger a dertiger jaren. Met authentieke toog en toebehoren. De Kassa stond er wel, maar behoefde niet te rinkelen. Het geheel is aangekleed met een tiental lichtere motoren die aan muren en tussen de gebinten zijn opgehangen; Whizzers, terrots, motobecane dat soort stuf. En wat ontwaard ons getrainde oog in een hoekje achter de discobar? Nog een verdere Minerva. Hij staat een beetje verloren en onbereikbaar in een hoekje, met een in V vorm gespleten voorruit en grote koplampen ons aan te staren. Het is een grote limousine, naar eerste schatting midden jaren 20. Later leren we dat deze een zescylinder schuivenmotor heeft, en niet enkel een saloon is, maar ook een cabrio , want het bovendeel van de carosserie kan in 2 delen afgenomen worden. Dus 3 modellen in een; saloon, coupé chaufeur en open pheaton. Mooi toch wat de topmerken in die tijd al bedachten.

Na dit intermezzo lieten we het smaken, en vocht was er enkel in de vorm van drank en zweet. We veronderstelden dat we het deel van de verzameling op deze lokatie gezien hadden, maar niet dus. Onze charmante Gastheer, die tussendoor het jonge kroost probeerde warm te maken voor onze hobby, door met hen in de Rollce Royce Phantom over de grasvelden van het domein te cruisen, en demonstraties gaf met een oude fendt tractor…   Pop Pop Pop…. Een wandelingentje door het domein brengt ons bij een echte Belgische stoommachiene die hier op een verhoogje staat te pronken. Ooit deed deze hier in de omgeving dienst om allerlei werktuigen aan te drijven, droeg bij aan de industriële revolutie in dit deel van het land.

Het ging richting garage gelegen naast de woning om nog enkele exemplaren, van amerikaans vernuft te bekijken. Als eerste stonden we oog in oog met een gigantische Packard roadster.  Dikke 8 cilinder in lijn onder de kap, en toch slechts 2 zitplaatsen op een ruim 6 meter lang schip. Die Amerkiaantjes toch !!!

Daarnaast staat een oude overland uit de jaren 10, een speedster model, eveneens 2 zitplaatsen, tonneke er achter en klaar is kees. Een rond stukje glas gemonteerd op de stuurkolom, daar moet je het mee doen om de vliegen tussen je tanden uit te houden. Maar ik heb even gelogen, want er is nog een derde zitje gemonteerd op de rechter treeplank. ’t Zal voor schoonmoeder geweest zijn.

Hiernaast nog een jaren vijftig rood slagschip met vleugeltjes, en red bull was er nog niet. Maar de aandacht trekt als snel naar de red Bull  die hiernaast staat.

We schuiven  een beetje op en hier staat dan de gigant der giganten, American La france brandweerwagen. Maar liefst veertien liter cilinderinhoud, een top van ver over de 100 km/h, en dat in 1910 toen wetenschappers nog dachten dat je hersenen aan deze snelheid konden gaan koken.  Kwestie van er op tijd bij te willen zijn in geval van nood. Met dikke kettingen aangedreven achterwielen, en ook alleen langs achter geremd.

En wat voor een pracht van een afwerking. Alles mooi in de nickel, en de stoelen, spatborden zijn met echt bladgoud versierd. Man o Man, er werd toen nog wat aandacht besteed aan schoonheid. Een absoluut topstuk, een jongensdroom die voor weinigen is weggelegd. Hij slurpt oneindig veel benzine, is wendbaar als een mossel in brak water, en toch willen velen er eentje in hun colectie. Voor onze gastheer onvoldoende, want hij bezit er nog een 10 tal meer, welke op een andere locatie gestald staan. Nou, stof weer voor een volgend bezoek. Een ding alvast uit de doeken gedaan, er bevind zich ook een originele Simplex uit 1908 in deze colectie, die ooit deelnam aan een beroemde rally. De Absolute top onder de la France’s

 Op zolder staat er nog een ferari, volgens onze schatbewaarder de slechtste auto die hij ooit kocht.

Wordt vervolgd……. Want een volgende uitnodiging ligt al in de bus.

04-09-2013 om 11:07 geschreven door gilletman  

Bijlagen:
franco belge 2013 (92).jpg (61.8 KB)   

30-08-2013 om 00:00 geschreven door gilletman