Tot slot nog een eenzame Italiaan, Lancia Lambda, eerste voertuig met onafhankelijke wielophanging.
Klein overzicht doorheen de Ark, ook enkele 'modernere wagens vullen de ruimte op; EMW, Mercedes, Lancia, Peugeot decouvrable, Hotchkiss,
Jammer genoeg komt er ook aan mooie dingen een einde........... Alle auto's zijn niet in beeld gekomen, sommige foto's zijn mislukt, anderen onglipten aan de aandacht, de tijd,, maar het is tegelijk een stille stiekeme reden om nog eens opnieuw om audiëntie te vragen.
Noa, van harte bedankt om ons te laten meegenieten en hopelijk tot ziens!
Wat is er meer toepasselijk om de
grote vakantie degelijk af te sluiten dan een lekkere Barbecue temidden van een
schone omkaderingen en schoon gezelschap. Voor ons betekend dat een omgeving van
Groen en rust,innig versmolten met
nostalgische technologie!!! Moet er nog meer zijn?
Onze wensen werden meer dan vervuld
met de uitnodiging door volgende schatbewaarder. Een persoon op gerijpte leeftijd, welke zijn schaapjes geteld
en min of meer op het droge heeft, en met volle teugen geniet van zijn passie,
zodra hij daar de tijd voor kan maken, het enige wat hem nog te kort schiet.
Al heel wat watertjes doorzwommen, en
uiteindelijk in de positie gekomen waarin men zich wat kan permiteren. We
kwamen met hem in contact al enkele jaren
geleden op Circuit des Ardennes. Zijn naam was nog maar net een weekje of twee
eerder vernoemd door iemand die hem bestempelde als verzamelaar van American La
france wagens. Daarna bleef het een tijdje stil tot dat we hem enkele weken
geleden depaneerden met zijn 1929 Caddilac V8. We kregen daarop een uitnodiging
voor de jaarlijkse barbecue, en meteen een ticket om een deel van de colectie
te bewonderen.
De verzameling omvat
voornamelijk Amerikaanse voertuigen, uit verschillende epoques. Met een zwaartepunt
rond de jaren 20 en 30, de periode waarin kwaliteit nog hoog in het vaandel
gedragen werd.
2013 zal waarschijnlijk de
geschiedenis ingaan als een jaar met een bijna niet te evenaren, pracht van een
zomer. Net nu, dit weekend stond het zonnetje een beetje te watertanden. Zou ik
of zou ik niet. Maar Pluvius stuurde zijn gazanten in povere getalen uit, en
vanaf de latere namiddag mochten ze helemaal op verlof. Ideaal Barbecue weer.
Welkom geheten werden we direct op onze wenken
bediend. Glaasje bubbels, het nodige klein gerief en een open garage om ons aan
de schone dingen des levens te vergapen En dat deden we. Zoals gezegd staat
hier slecht een deel van de verzameling. Direct in het oog springend de kop van
Minerva. Een zeldzame en schitterende open phaeton, model AX viercilinder in
Buggatti blauw en met rood lederen bekleding. Daarnaast prijken 2 cadilacs,
beiden in onberispelijk zwart en in cabrio versie. Een late veertiger en een
begin 50 model, met al een electrisch bediende kap. Twee dromen van americanen
voor veel liefhebber van dit genre.
En vlak bij de ingang nog een
gigantische cadilac uit de jaren 20. Open pheaton 7 zittter met typische
artilerie wielen, welke regelmatig gebruikt word. Toen al met een V8 motor
uitgerust.
Als je een beetje verzameld kan het
je niet kwalijk genomen worden dat je alle details zoals bouwjaren, pkÂ’s niet
allemaal kan onthouden. Dus daar moeten we een beetje op onze honger blijven.
Maar de barbequegeur maakt daar weer
veel van goed. Er staat nog een cabrio Mercedes uit de 70er jaren die eventueel verkocht mag worden, en een
replica van een Mercedes SSK 1929. Niet het enige exemplaar, want elders staan er nog
eenstuk of 3. Ook inÂ’t zwart, allee, we
bedoelen de kleur. Het ronken der motor word even gedemonstreerd. Een moderne
musclecar in een oud kleedje. Om echt mee te rijden een van de
lievelingsstukken. Dan nog een paar
Amerikaanse schepen uit de vijftiger jaren, deze keer in het rood, eentje met
en eentje zonder dak. De voertuigen staan vrij dicht op elkaar vandaag, wat het moeilijk maakt goede foto's te maken.
Tussenin staan enkele motocycletjes,
wondermooi gerestaureerd, een monet goyon en een terrotje. Zie zo, hier hebben
we ons ding gedaan en men roept ons ter tafel, want het kippetje heeft haar
rondjes rond de kerk gedraaid.
Na dit intermezzo lieten we het
smaken, en vocht was er enkel in de vorm van drank en zweet. We veronderstelden
dat we het deel van de verzameling op deze lokatie gezien hadden, maar niet
dus. Onze charmante Gastheer, die tussendoor het jonge kroost probeerde warm te
maken voor onze hobby, door met hen in de Rollce Royce Phantom over de grasvelden
van het domein te cruisen, en demonstraties gaf met een oude fendt
tractorÂ…Pop Pop PopÂ…. Een
wandelingentje door het domein brengt ons bij een echte Belgische stoommachiene
die hier op een verhoogje staat te pronken. Ooit deed deze hier in de omgeving
dienst om allerlei werktuigen aan te drijven, droeg bij aan de industriële
revolutie in dit deel van het land.
Het ging richting garage gelegen
naast de woning om nog enkele exemplaren, van amerikaans vernuft te bekijken.
Als eerste stonden we oog in oog met een gigantische Packard roadster.Dikke 8 cilinder in lijn onder de kap, en
toch slechts 2 zitplaatsen op een ruim 6 meter lang schip. Die Amerkiaantjes
toch !!!
Daarnaast staat een oude overland uit
de jaren 10, een speedster model, eveneens 2 zitplaatsen, tonneke er achter en
klaar is kees. Een rond stukje glas gemonteerd op de stuurkolom, daar moet je
het mee doen om de vliegen tussen je tanden uit te houden. Maar ik heb even
gelogen, want er is nog een derde zitje gemonteerd op de rechter treeplank. Â’t
Zal voor schoonmoeder geweest zijn.
Hiernaast nog een jaren vijftig rood
slagschip met vleugeltjes, en red bull was er nog niet. Maar de aandacht trekt
als snel naar de red Bulldie hiernaast
staat.
We schuiven een beetje op en hier staat dan de gigant der
giganten, American La france brandweerwagen. Maar liefst veertien liter
cilinderinhoud, een top van ver over de 100 km/h, en dat in 1910 toen
wetenschappers nog dachten dat je hersenen aan deze snelheid konden gaan koken.
Kwestie van er op tijd bij te willen
zijn in geval van nood. Met dikke kettingen aangedreven achterwielen, en ook
alleen langs achter geremd.
En wat voor een pracht van een
afwerking. Alles mooi in de nickel, en de stoelen, spatborden zijn met echt
bladgoud versierd. Man o Man, er werd toen nog wat aandacht besteed aan
schoonheid. Een absoluut topstuk, een jongensdroom die voor weinigen is
weggelegd. Hij slurpt oneindig veel benzine, is wendbaar als een mossel in brak
water, en toch willen velen er eentje in hun colectie. Voor onze gastheer onvoldoende,
want hij bezit er nog een 10 tal meer, welke op een andere locatie gestald
staan. Nou, stof weer voor een volgend bezoek. Een ding alvast uit de doeken
gedaan, er bevind zich ook een originele Simplex uit 1908 in deze colectie, die
ooit deelnam aan een beroemde rally. De Absolute top onder de la FranceÂ’s
Op zolder staat er nog een ferari, volgens
onze schatbewaarder de slechtste auto die hij ooit kocht.
Wordt vervolgdÂ…Â…. Want een volgende
uitnodiging ligt al in de bus.
Minerva AX 4 cyl. Jammer foto overbelicht.
Caddillac cabrio 1949
Caddilac V8 jaren 20
Monet Goyon en terrot motocycletjes
Mercedes SSK 1929
Toertje met de Roller door de tuin.
Voldoende plaats ...
Belgische stoom machine merk Ardenne
Caffee toog uit de twintiger jaren
Moto's kan je ook gebruiken om tegen de muur te hangen...
Met dit schrijven zit deze derde Grand Prix er weeral op. Vanaf nu is het weer 2 jaar wachten vooraleer je weer naar Godewaersvelde mag afzakken voor dit mooi initiatief welk zijn gelijke niet kent in België. Wij waren er bij op zondag, de dag voor de races met de Pre war grand sport wagens, Cyclecars en Motoren. Maar op zaterdag was er al een toertocht, en we weten uit zeer goede bron dat deze zeer in de smaak viel van de deelnemers. Jammer dat sommigen enkel op zaterdag aanwezig konden zijn, waarvan we dus geen beelden konden schieten. Niets dan lof voor de organisatie die er alles op gezet heeft om alles tot in de puntjes voor te bereiden. Hopelijk word dit door de deelnemers geapprecieerd, en, vooral hopen we dat er volgend jaar al een aflevering kan plaatsvinden in Ieper. Althans Adiel, vertelde dat men aan deze formule werkt. Een jaar in Ieper, het andere in Godewaersvelde, en met een beetje meedewerking van de Politiek, moet dit kunnen.
Een hele dikke proficiat dus aan alle medewerkers, organisatoren en het betreffende gemeentebestuur, welk hiermee hun dorpje in de kijker heeft gezet.
Wij bewonderden de mooie voituren, motoren en pitpoezen en schoten enkele rake beelden...... Moesten er lezers zijn die foto's van Zaterdag hier willen laten zien, we zien ze graag tegemoed.
Hieronder nog even de deelnemersijst en website waar ongetwijfeld nog meer mooie dingen te bewonderen zijn.
Primeur op deze Blog ; Prewar misterie Belgische wagen opgelost!!!
Het kan verkeren zei Bredero. En ondanks het een Hollander was, hij had gelijk.
Een van de deelnemers aan onze rally, met name met een Stanley stearmer Mounten wagon, wordt regelmatig uitgenodigt op allerlei evenementen. Zo gebeurde het dat hij niet zo lang geleden op een internationale meeting in het Duitse Baden Baden aanwezig was, en enkele passagiers uit Finland mocht vervoeren.
Jah wol, in Finland bevinden zich ook oldtimers. De Finlander vertelde van zijn bezit van enkele onderdelen van een Zeldzame Belgische wagen, waarvan hij geen enkele documentatie of foto's vond. Daar hij in het bezit is van de Radiator en motor wist hij dat het ging om het merk Frenay. Al jaaaaaaaren was de eigenaar op zoek naar meer info, schreef brieven aan musea, contacteerde museum Mahy, productie Stad Luik, deed oproepen via Internetsites en nog veel meer, maar helaas, tot op eergisteren, geen resultaat
Een eenjaarsvlieg onder de Belgische autoconstructeurs, want deze zag het levenslicht anno 1913, en alweer een jaar later was het avontuur afgelopen. En vandaag, anno 2013 dus de vereeniging van enkele overblijfselen en wat documentatie. Voldoende eigenlijk om de auto eventueel terug op te bouwen, moest dat wenselijk en haalbaar zijn.
Misterie gedeeltelijk opgelost, met dank aan allen die hun medewerking verleenden.
Als apendix nog het volgende, de betrokken eigenaar zoekt voor een Minerva typ AB wielen, een versnellingbak, differencieel en eventueel boddy Wie kan helpen, mag het laten weten. Wie weet zit er een gratis verblijf in Finland aan vast.
Overblijfselen van de waarschijnlijk enige Frenay op deze aardkloot
Hier vereenigd met de waarschijnlijk enig nog overblijvende verkoopsfolder.
Moraal van het verhaal; Niet thuis blijven zitten en nooit de hoop opgeven.
De wereld is niet zo heel groot meer Sederd het bestaan van World Wide Web. Maar ook voorheen werd er wat op en neer gehandeld.
Zo kwamen we te weten dat de overblijfselen van de Frenay in Finland terecht kwamen via aan Fins zakenman die geregeld met België handelde. De eigenaar in België, mhr. Spruyt, woonde te Leopoldsburg en vond de Frenay op een autokerkhof bij St.truiden.
De overblijfselen op deze blog werden herkend door een goede bekende die ooit ooggetuige was van de lopende motor te Leopoldsburg. Hij herrinerd zich levendig hoe het motortje werd aangezwengeld en als een naaimachientje draaide.
Verder vonden we nog een foto, via Conam, gemaakt aan de grensovergang met Sittard. De achterkant van het autootje is wel enigzins aangepast aan de behoefte des tijds. Willen julie effe de andere kant opkijken; dank u. Ondertussen word een bonnetje uitgeschreven voor wildkakken.
Anno 2012 waren we er bij op de Minervadag te Antwerpen. Lees nogmaals het artikel 'getrokken uit de vlaamsche klei' , en u weet waarom we een gans jaar uitkeken om opnieuw aanwezig te zijn op deze heugelijke dag. Net als een kind dat zijn eerste comunie mag gaan beleven.
Met veel goesting, een azuur blauwe hemel, kon de fille ellende richting Scheldestad geen domper meer zetten op deze nasleep van de vakantie. Bij aankomst was het apperetief reeds verdwenen in de magen van de andere dorstige aanwezigen. De organisator kwam met een enveloppe opdagen met de vermelding dat mogelijk een prijs in de wacht gesleept kon worden. Het antwoord daarop was eenvoudig; We hebben al gewonnen, gewoon door vandaag deze meeting te kunnen bijwonen. Simple comme ca.
Hoewel het om een louter statische tentoonstelling gaat, wij hadden onze dikke 100 km al gehad. Dit jaar was een echte Minerva dag. 6 Minerva's luisterden naar de lokroep van de Scheldesirene, en daarnaast verschenen nog tal andere merken op het appel. Chrysler, FN, Citroën, Gillet, Sarolea, Rolls Royce, Ford............ De oudste, een FN 1914, die we vorig jaar enkel op een foto konden bewonderen. Nu rijdend en wel. Naast de wagens en motoren waren er kunstzinnige modellen te bewonderen, het mooie vrouwvolk niet te vergeten.
We waren in staat ons een plaatsje te veroveren in een dubbeldekker Stampe vertongen op een volgende meeting, en daarmee gaat er weer een streepje door een van de opsommingen van ons lijstje 'THINGS TO DO BEFORE YOU DIE' Allee, kan het nog beter?
De gesprekken gingen over van alles en nog wat, de goeie ouwe tijd en de nog betere hedendaagse, en de tijd die vloog, verdampte ............ Voor we het goed en wel beseften vertrokken een aantal deelnemers alweer huiswaards, terwijl we ons voorgenomen hadden ook hier een gesprekje aan te knopen. Maar ja, dat zal dan voor volgend jaar zijn. Voor degenen die het willen zal er dan ook een korte rondrit aan vast gepint worden. Hopelijk hebben we tegen die tijd een mobiel rijvaardig.
Kortom Oude wagens, motoren, kunst, straffe verhalen, vrouwen, eten, drank, mooi weer....... daarmee is alles samengevat, wat moet er nog meer zijn.
Als we er toch zijn, nemen we meteen de moeite om even de stad in te trekken.We mochten daarbij kennis maken met Stadsschilder Jacob Vermeersch. 80 Jaar jong en nog steeds actief. Op de dag dat Albert troonsafstand doet, ontmoeten we hem, met het verhaal dat hij en Albert samen dienst deden bij de marine 60 jaren geleden. Jacob is een internationaal bekend figuur, persoonlijke vriend van Edith Piaf en Jaques Brell en ander beroemdheden, waarvan veel tekeningen en schilderijen zijn atelier en woonkamer bevolken. Na 80 jaar heb je nogal wat te vertellen. Hij zou nog graag les gaan geven aan opgroeiende kunstenaars, maar helaas krijgt hij te horen te oud te zijn???? Te gek !! Voor ondergetekende mag men deze mensen een medaille opspelden in plaats van sportfiguren die enkele jaren dienst doen....
Kom je in Antwerpen, je kan steeds bij hem binnenspringen en hem daarmee een groot plezier doen.
Wij kijken in ieder geval reeds uit naar Minervadag 2014...............
Ontmoeting met Jacob Vermeersch, Stads schilder van Antwerpen met zeer toepasselijk T shirt opschrift !!!!
Daar we nu toch in de kunst zitten Minerva Beeldhouwwerk ..
De verschillende Minerva radiator emblemen er ontbreken nog enkele andere modellen ...
Een hele tafel vol dit soort kunstwerkjes.... (met belgische vlag) ai ai ..........
Het is alweer een tijdje geleden dat op dit blog een fris artikeltje verscheen. Een van de redenen daartoe was een uitstapje richting Zuiden, waarbij dit jaar geen enkel oldtimer gerelateerd evenement of bezichtiging op het programma stond. En toch vielen er enkel interresante beelden te schieten. Op de route richting Cote d' Azur is er kans--- om hoe verder men zuidwaards trekt, toch enkele oldies tegemoed te rijd. Zo kruisten we o.a. een Mg Td, een pre war peugeot camion en een Rolls cabrio op de snelweg.
In Valence, de stad van Nougat, kiekten we een mooie citroën vrachtwagen in een ondergrondse parkeergarage, en aan het laagje stof te zien, stond die hier al geruime tijd. De auto was niet op slot, de sleutels staken er gewoon op, en de motorkap was los.............. Wil dan niemand nog zo'n mooi voiture rijden? Tijdens onze verkenningstocht op de Lavandel route, paseerden we een parkeerplaats waar veel volk stond, en enkele olditimers. Natuurlijk kon ik het niet laten even te stoppen om toch weer een fotoke of 5 te maken. Helaas bleek het geen oldtimer rally, maar een begrafenis van een voormalig darmont bezitter. Vervelende ramptoerist zullen de familieleden gedacht hebben, maar dan in het Frans natuurlijk. Misschien is deze momenteel op zoek naar een nieuwe eigenaar.
Niet bijzonder vruchtbaar dus deze uitstap naar het zuiden wat oude auto's betreft, maar des te meer onze terug thuiskomst in het verre Limburg. Op een zondags bezoekje aan de teutenroute troffen we in Leopoldsburg een wondermooie caddilac 1929 met V 8 motorke. Een echte blikvanger, waarvan we opmerkten dat de bestuurder vergat zijn lichten uit te zetten. Een gesprekje met een toeschouwer leverde op dat deze bezig is met de restauratie van een V 12 caddilac uit datzelfde jaar, stof dus voor een volgend verhaal waar we al met veel goesting naar uitkijken. Er word toch nog wat afgeknutseld anno 2013.
Het moet goed geweest zijn in Leopoldsburg, want bij terugkeer van de chauffeur was de batterij van meneer Caddilac zo goed als plat. Met deze willen we ook even toeschouwers van oldtimer evenementen sensibiliseren om de auto's enkel te bekijken, maar er vooral af te blijven. Er zijn helaas mensen die het niet schuwen andermans bezittingen als hun - of publiek bezit te beschouwen. Kijken mag, maar zonder toestemming kan je beter je handjes thuishouden. Persoonlijke ervaring leert dat sommigen zelfs in je dierbare bezit durven gaan zitten en overal aan prutsen............ Totaal ongewenst !!!
Met een beetje hulp van een Volvo bezitter kregen we hem terug aan de praat waarvoor hartelijk dank moest hij dit lezen. Maar ook de tong van de bezitter van dit mooie beestje kwam los . Hij vertelde van zijn interesse in dit soort auto's en daarbij kwam ook het verhaal van een Rolls Royce bezitter ter sprake. Onder onze neus in een stadje met de naam van een stuk fruit, stond deze wagen al 30 jaar in een garage. Oh la la.......... Nog dezelfde dag reden we langs bij de bezitter van dit dierbaar erfgoed en inderdaad; de laatste 2 jaar was de wagen zelfs niet meer buiten geweest. 30 jaar geleden aangekocht, en in het begin veel, of toch regelmatig mee gereden, als toen nog vrijgezel, de laatste tijd een beetje verwaarloosd. Maar stoutmoedig al we zijn, moedigden we de bezitter aan de auto, die het toch wel waard is, eens een kleine poetsbeurt te geven en zich op donderdag te begeven naar 'Cars and Coffee' in de fruitstad. Zo gezegt, zo gedaan, en voor het eerst sedert jaren kon de trotse roller nog eens onder de zon gefotografeerd worden. Het gaat om een 20/25 model uit 1936 met Muliner 'sedanca coupe' boddy. De eigenaar wil hem eventueel voor het juiste bedrag van de hand doen wegens te weinig gebruik. Moesten er dus liefhebbers zijn onder de lezers............ U weet ons te vinden.
Citroën camionette in de Nougat Stad Vallence
Geen oldtimer rally maar begrafenis !!
Op zoek naar een nieuw baasje?
Stoere Roller, 2 jaar geen daglicht gezien........
Beetje afstoffen en Richting....
Cars and Cofee Peer
Onder een werklijk stralende Zon
Caddilac V 8 uit 1929 ...... met groot waaw gehalte........ Vervolg gegarandeerd.....
Voilla, De zoveelste trektocht waarvan we ondertussen al lang de tel zijn kwijtgeraakt, zit er weer op. Aflevering 2013 in een nieuw kleedje gestoken, nieuwe vertrekplaats, nieuwe organisator....
En met succes. Mooie opkomst van een dertigtal echte prewarcars en enkele motorfietsen. Ondanks de stralende zon verkozen de laatstgenoemden hun geluk elders te proberen. Jammer, want er wordt door de organisatie altijd heel veel moeite gedaan om de hele toer voor hen speciaal te bewegwijzeren. En inderdaad, het gebeurt steeds maar weer dat van deze bewegwijzering bordjes verdwijnen. Soms lijkt het wel op moedwillige sabotage? Helaas is er weinig aan te doen, behalve controleren, wat ook echt wel gebeurt. Ondergetekende reed de rit ook op deze bewegwijzering en vond op eentje na, alle bordjes. Het gene dat niet gezien werd kan ook door een onoplettendheid geweest zijn. Enfin dat het toch niet zo heel slecht is bewijst dat er een deelnemer is die van heel ver komt en bijna alle afleveringen per motorfiets meereed, waarvoor een welgemeende dank. Of het nu is dat er ook auto's meerijden wat de motoren afschrikt is een vraagteken???? Want tot nog toe had niemand onder de motorrijders de 'Guts' om eventuele opmerkingen te maken.
Al met al een geslaagde dag met weer mooie en minder mooie contacten.......... (zie foto's deel II)
Duitse deelnemer met deze A ford racer.
Velen kwamen in gepaste klederdracht, wat de sfeer van dit evenement een extra Boost geeft !
Nieuwe generatie Oldtimerliefhebbers
Ook geldend voor het andere geslacht ...
Ouds deelnemend voertuig deze Maxwell 1908
Gevolgt door deze zeldzame 1910 Gladiator die zijn eerste rit maakte.
Ons verslag enige tijd geleden van het bezoek bij de Bugatti Paus heeft een staartje gekregen. Velen bekeken na zoveel jaar het filmpje van de nog jonge Jean. Zo ook een filmploeg uit het noorden die, van mening was het nog eens proberen over te doen, ook al had Jean heilig aan zichzelf belooft het nooit meer te doen. Maar daar Jean toen nog geen pauselijke titel droeg, is deze belofte niet echt meer geldig, of op z'n minst verjaard.
Jonckheer was erbij en kiekte alvast enkele beelden als smakelijk aperetiefje. Nu exclusief op deze blog.
Waneer en waar de reportage uitgezonden zal worden is voorlopig nog niet bekend, maar ook dit delen we op tijd en stond mee.
Charmante jonge dame die Jean wist te strikken voor deze vervolgserie.
Jean als "professor Van den Ujitleg " op de set met bijna voltallig team.
Uit eigen ervaring weten we, het is een ganse dag werken met een ploeg van 5 mensen,voor een filmpje van een 5 tal minuten.
Camera op de Buggi gemonteerd
Ritje naar een Taverne met de naam Bugatti
Glaasje wijn maakt de tong wat losser
Wat intereseert hem nu meer, de wijn of de het schone???? En waar droomt de jonge dame van??? Bugatti?
Helemaal in zijn lichtjes beschonken element; Bugatti, sigaar, wijn en uitzicht op een schoon madammeke die een van zijn fotografische werken in ontvangst mocht nemen. Deze dag kan niet meer stuk.
Verplichte literatuur op de hogere middelbare
school, daar had ik een broertje dood aan, draag sterke herinneringen aan het
werk ‘afscheid’ van Ivo Michiels. Ik snapte er geen Jota , nul de ballen van.
Wie het ooit gelezen heeft weet dat het vol zit met flash backs, en destijds,
voor mij althans, zeer moeilijk om lezen en nog moeilijker om de rode draad te
vinden. Het enige wat er van is blijven hangen is dat er ergens een nat slipje
te drogen hing op een gladde steen.
Onlangs, niet zo lang en pas geleden in ditzelfde
Belgenland,kreeg ik er zelf een van; flash back. Dit bij de ontmoeting van onze
volgende schatbewaarder . Deze story zal dus maar weer eens beginnen in het
verleden. Dat heb je nu eenmaal met dat ‘old- time’gedoe.
We schrijven het jaar 2008 en begeven ons voor een
2de keer richting Bastogne om deel te nemen aan ‘Circuit des
ArdennesÂ’, deze gelegenheid nog per motorfiets. Altijd weer mooi om er bij te
zijn, maar het randgebeuren, de ontmoetingen blijken weerom zo spannend. De
juiste omstandigheden zijn reeds lang vervaagd, maar ik raak toevallig in
gesprek met een man die een mooie FN M13 berijd. Motards onder elkaar, dat
werkt meestal wel, en toch glijd het gesmeerde gesprek richting autoÂ’s,
Belgische autoÂ’s en al snel zitten we bij Minerva.
De persoon in kwestie wiens naam ik niet eens ken,
beweert dat hij in een boerenschuur een oude kar vond welke gemaakt is van het
chassis van een Minerva. Het voorste deel van het chassis was afgezaagd en er
langs achter weer aangelast. Hij had het chassis gekocht, huiswaarts gesleept
en beweerde dat hij van deze oude relikwiën weer een complete en rijdende wagen
zou bouwen. Straf verhaal, allemaal mogelijk, maar of het op enige waarheid
berust, is op dat moment in het midden te latenÂ…. Heb zelf ook al eens een vis
van 70 kg gevangen. Het bleek een kardinaalsmutsvis** te zijn !! Na Circuit des
ardennes 2008 nooit meer iets van vernomen.
** lees vorig verhaal
Wie deze blog een beetje volgt, weet dat
ondergetekende een dikke tijd terug ging neuzen in Aladins grot, bij een
verzamelaar van Belgische autoÂ’s en motoren. Het merk Indian kwam hier ter
sprake, en de trotse verzamelaar begint een verhaal van een man die een Indian
aan het restaureren is. Perfect voor een vervolg story alhier, daar zijn profiel
past in onze rubriek schatbewaarders en meester tovenaars. De contacten
werden gelegd. Enkele maanden verder bezoeken we de bewuste Indian knutselaar.
Makkelijkshalve noemen we hem hier Fred, dat typt vlotjes anticlockwise op een
azerty klavier.
De betreffende Indian is een model powerplus uit
1917. Een van de mooiste Indians wat mij betreft. Dus die willen we wel even
bekijken. Wat er nog niet ter sprake was gekomen is dat deze indian niet het
enige project is waar aan er geknutseld werd, want wat blijkt bij het binnen
komen van FredÂ’s woning, Hij heeft al meer achter de kiezen.
Hij verteld over hoe hij geïnfecteerd werd met het
oldtimervirus. Al op jonge leeftijd deed hij aan speedway racen. Maar wat is er
sterker dan het oldtimer en motor virus??? Juist ja, goed geraden, de
voortplantingshormonen. De ware Jacobine verscheen en hij ging maar meteen over
tot zorgen voor mannelijk nageslacht. Full speed door de bocht des levens. De
liefde voor oude motoren moest de diepvries in, en het duurde tot in het magische
jaar 2000, tot dat het weer begon te dooien. Kinderen groot, maar het virus was
verzwakt en de spruiten werden niet aangetast. Maar het sluimerde, een klein
vlammeke wakkerde nog steeds in het tondeldooske.
Fred overtuigde vrouwlief dat er een hobby moest
komen, een project, iets BelgischÂ…. Het werd een FN M13. 1948. Een wrak, een
uitdaging. Fred zette alles op video en fotoÂ’s en toonde deze vol trots. Een
huzarenstukje van techniek en moed. Menigeen zou voor deze overblijfselen zelfs
het geld van het oude ijzer niet spenderen. Het duurde een klein jaar tot deze
moto weer stond te pronken en te ronken. En hela hola, alles zelf gedaan. De
motor werd voorzien van een moderne elektronische ontsteking, niet gekocht in
de winkel, maar zelf ontworpen en gebouwd. Het chroom en nikkel werk werd zelf
gedaan in geïmproviseerde baden en alle ontbrekende onderdelen werden
eigenhandig nagebouwd, en dat waren er nog al wat. Toen de moto klaar was vond
Fred een stapelrek die vervaardigd was uit overblijfselen van de speciale
trekvoorvork van FN. Jeetje dacht hij perfect voor mijn FN, en hij vervaardigde
voor deze overblijfselen prompt een kompleet nieuw balhoofd voor zijn FN,
herstelde de vork overblijfselen. Het pas gespoten voorspatbord moet opnieuw
aangepast worden aan deze voorvork.
Succes. Een FN m 13 is niet echt een speciale
motor, en Fred overtuigde vrouwlief dat er iets exclusievers in de garage mocht
staan. Dit werd de bewuste Indian powerplus, maar dan wel met een flinke dosis
uitdaging. Het project begon met niet meer dan een deel van een frame en een
versnellingsbakÂ…Â…Â…Â… De rest, je raad het al kan je toch makkelijk zelf maken,
niet dan???? En in het ergste geval koop je toch gewoon wat onderdelen hier en
daar. Allee, we leven anno 2000 plus en met internet is niets onmogelijk. Zelf
gemaakt ondertussen zijn het gegoten motorblok, de gehele inboedel van de
koppeling, koppelingshuis, standaard, de achterste bladveren, oliebak en nog
veel meerÂ…..
Op zoek naar onderdelen voor de powerplus stumpert
Fred toevallig over een advertentie, Boerenkar met Minerva wielen. We schrijven
2007 op onze almanak.
Begint het euroke van de oplettende lezer te
vallen???? Fred trekt zijn stoutste schoenen aan en trekt eveneens naar de
betreffende boer. En inderdaad, zie daar een half afgezaagd minervaframe met
achteras en 2 wielen. Ondanks deze staat moest hij er toch nog flink voor
betalen, maar ja, die wielen waren toch wel interessant. Het bleek te gaan om
een Minerva AE chassis 1927. Een mooi chassis dat voor diverse minerva modellen
werd gebruikt. En het toeval wil dat slechts enkele maanden later opnieuw een
advertentie opduikt met minervaonderdelen. Op slechts een paar boogscheuten of
een geweerschot bij hem vandaan. Hij gaat kijken en vind een massa, enkele
duizend kiloÂ’s aan minerva spul, onderandere een vooras, motorblokken, en nog
een heleboel kleinnood. Heel veel oud ijzer dus voor wel een heel stevige
prijs, niet eens wetende of er voor hem iets bruikbaars bij zou zitten.
Hij hakt de knoop door en vervoert het hele zootje
richting moeder de vrouw. Wat die daarop gezegd heeft laten we in het midden,
maar het begon waarschijnlijk met een G. Het heeft hem aanvankelijk wel heel
wat slapeloze en mischien zelfs eenzame nachten opgeleverd.
Dit verhaal eindigt dus weer met het begin, het was
deze persoon die ik in 2008 ontmoette en zijn verhaal van de
boerenschurenvondst klopte dus al een bus. Hoewel nog een heel eind van de
finish is er ondertussen al een en ander verwezenlijkt. Het chassis is terug in
oorspronkelijke staat, Bruikbare onderdelen zijn uitgesorteerd, en het
motorblok word momenteel onder handen genomen.
Er zat o.a. een groot gat aan de linkerkant welk
hij eigenhandig wist te repareren, met vallen en opstaan, experimenteren, want
het is eenzaam, het bestaan van minerva restaurateur. Momenteel werkt hij aan
het vervaardigen van nieuwe drijfstangen. Allemaal eigen werk. Het was een hele
onderneming om de bussen van de schuivenmotor, die op 5000 ste van een
mimimeter nauwkeurig in elkaar passen, na zoveel jaren aangekoekte olie uit
elkaar te krijgen. Als een druppel olie zich vast zet, dan doet ie het goed.
Ook hier weer word alles zorgvuldig gedocumenteerd en opgeslagen in een map, op
cd,s. Weinig mensen bezitten nog de kennis om dit soort restauraties aan te
vatten, nog maar te zwijgen over de moed die je daarvoor moet hebben. Ga er
maar aan staan. Net zoals voorgaande schatbewaarder Gerard, hier moet je vooral
geduld voor hebben. Niets wat moetÂ….
Fred ging ook al aan de slag om de radiatormantel
eigenhandig uit een stuk koperplaat te vervaardigen. Een heel proces, mal
maken, van deze mal een afgietsel maken en dan hameren maar, in elkaar
solderen, een eerste proefstuk is klaar, maar niet tot volle tevredenheid, het
kan beter en dus begint hij gewoon overnieuw. Hij legt ook heel de werking uit
van de schuivenmotor, toont alle onderdelen, alsook het gebrevetteerde
remsysteem van Minerva dat niet op 2 maar 4 remschoenen werkt.
De 6 cilindermotor die er in moet komen word een AB
type, welk origineel ook toegepast werd op het AE chassis. De carrosserie??
Daar is nog veel tijd voor om over na te denken, want ondertussen staat er ook
nog de Indian op afwerking te wachten. En ook liggen er nog overblijfselen van
een Aermacchi " alla verde" uit de speedway periode. Met al deze
projecten nog voor de kiezen zegt Fred verzadigt te zijn. Er zal dus niets
bijkomen, en er zal ook nooit iets weg gaan. Ook hij werkt uitsluitend voor
zichzelf, of er moet een interessante ruil kunnen plaatsvinden. Tijd om
tijd.
Hij droomt
ervan er ooit een 'Grote' rally mee te kunnen rijden als ultieme kers op de
taart. We wensen Fred veel succes en hopen hem ooit te ontmoeten in een rijdende Minerva, zelf zittend op de passagiersstoel. Eveneens hopen we lezers geinspireert te hebben zelf een project aan te vatten. Alles kan ....
De FN m 13 uit 1948, eerste restauratieproject van Fred, en deze kwam van heeeeel ver.
Powerplusproject waar we eigenlijk voor kwamen. Volledig nagabouwd koppelingshuis, nagegoten carter... etc...
Zo staat hij er nu bij !
Aan de wand nog een FN project, M70
Ook nog nagebouwd deze naven voor Aermachhi
En dan nu het moment supreme, de bewuste boerenkar gebaseert op Minerva chassis.
Naar huis gesleept ...........
Twee maanden later enkele duizend kilo's aan Minerva spul
Het kot was letterlijk te klein.............
Zo moet het worden, Minerva chassis AE of AF met 6 cyl schuivenmotor
Chassisdelen aanmaken
Herstelde chassis, mooi gedocumenteerd
Heel wat werk ging ook zitten in vernieuwen van de assen, remmen, veren etc......
Project in gevordert stadium met ook al zelfgetimmerde radiatormantel
Verse foto anno 2013 !
Brevetplaatje van Minerva remsysteem
Remt op 4 remschoenen ipv 2. zal ook wel nodig zijn voor deze zware Jongen.
Het verhaal van de verjaardag van de
nieuwe buggati Paus gaf aanleiding tot dit vervolg, namelijk dat van Kardinaal
Jowett. Je weet wel, onderdaan en kiezer van de Paus en doorgaans gekleed met
een opvallend rood mutske.
Ook hier valt er een verjaardag of
twee te vieren !!!
Jowett klinkt waarschijnlijk heel
onbekend in de oren van de meeste lezers, maar daar zal dit verslag een
definitief einde aan maken. De Jowett
car club is de oudst nog bestaande
club ter wereld, en viert dit jaar zijn 90ste verjaardag.
Jowett, eerder onbekend in België en
toch sedert jaar en dag opvallend rood aanwezig in het piepkleine Limburgse
stadje Peer. In heel Vlaams sprekend België rijden er 2 jowets, een derde
spreekt een aardig mondje Waals. Naast Darco en een F 16 een idee voor stad
Peer om een standbeeld op te richten op een van de nieuwe ronde punten. Titel ;
“ Peer, Home of the Jowett Cardinal ”
Onze Jowett Kardinaal ; Jonckheer
Jacob Jacobson bezit “25 jaar” een type uit 1951, nml de jupiter. Hoera ende
proficiat; slingers in de kamer, slingers in de gang. Hiep hiep hoera, een
leven lang. Wie krijgt de cadeaujes, dat zijn wij, hiep hiep hoera dat vieren
wij. Â…Â…Â…Â…Â…Â….Laat de champagne maar bruisen en de wierrook waaien.
En hij bezit ook de tweede met een “
le mans “ boddy. Vergelijkbaar met een Jaguar xK model. Eigenlijk iets te jong
voor dit blog, maar het merk zelf gaat al een hele tijd mee, sedert 1906, en
dus de moeite om eens nader te bekijken.
Deze 25 ste verjaardag nodigt meteen
ook uit tot een groot feest ???? Jonckheer is al jaaaaaaaaaaaaren aanwezig in
de olditmerscene en doorzwom reeds heel wat avonturen op dat gebied. Daarnaast
ook nog druk in de weer in de schilderswereld, en zijn creaties zijn binnenkort
te bewonderen te Affligem, tentoonstelling Motoring Art. (zie oldtimerweb)
Ooit stelde hij bijna ten toon in een
New Yorkse gallerij, een verhaal met een staartje, of beter gezegt een hele
dikke staart. Een echte, rondborstige Amerikaanse schone belde hem op, na zijn
werken ergens te hebben gezien, en gaf aan een voorname kunst gallerij te
bezitten in ‘The Big Apple’. Ze had interesse zijn werken aldaar tentoon te
stellen en te verkopen aan duizelingwekkende prijzen. Jaques, totaal
overdondert stemde toe tot een bezoek, enkele uren later, maar was toch nog
sceptisch.
Een langharige schone liet zich door
haar chauffeur naar zijn woning brengen, en Jaak moest pardoes al zijn werken
van de zolder halen, in zijn beste engels uitleg geven, en was al helemaal in
de allerbovenste wolkenhemel met vrij zicht op roem , wereldwijde faam, en bovendien een aardig, handenvol gevuld balkon a la Lesley An Poppe!!!!!. Heel
zijn living, keuken en veranda stonden al vol met schilderwerken die al jaren op de bovenste etage
stonden te bestoffen. De ontnuchtering kwam na niet eindigende, extreem
spannende tijd en bijna ondertekende contracten. Toen bleek helaas dat het opgezet
spel was en de Chauffeur van de beruchte dame niemand minder bleek dan ondergetekende
Baron.
Nog nooit zo hard gelachen en nog
altijd een moment om met volle fierheid op terug te blikken. Je weet, ergens
van dromen is dikwijls veel beter dan het te bezitten. In dit geval dus meer
dan geslaagt om iemand, al was het maar voor een paar uurtjes, weg te doen
dromen.
Genoeg in het verleden gespit, nu de
toekomstÂ…
Voor wie het nog niet weet; deze
zomer, Elke donderdag in Peer
Centrum vanaf ergens April treffen
voor sportieve oldtimers !!!!!!!!!! Wanneer, hoe, waar en wat juist heel
binnenkort op dit blog. Deze samenkomst zal te vergelijken zijn met cars and
cofee of de Classik summer meet.
Vergeet niet een attentie mee te
brengen voor de kardinaal !!!!!!!!!!!!! Hij zal er zeker in het oog springen .
Wie weet komt de Bugatti Paus ook
eens langs.
Het moet dus goed toeven zijn in een
club die reeds 90 jaar ter been is, vandaar hier het merk en de club een beetje
in het zonnetje zetten.
In een advertentie in de Bradford
Telegraph verscheen op 12 mei 1922 een artikel waaruit blijkt dat de zuidelijke
Jowett Car club een eerste rally zou organiseren op 26 augustus 1923. Jowets
uit de twintiger jaren stonden bekend als 'THE LITTLE ENGINE WITH THE BIG PULL'
“ de kleine motoren met de sterke trekkracht. Google Jowett car club en je vind
alle info.
Dit artikel is anderhalve dag actief en ongeveer 200 lezers hebben het bekeken en beoordeeld. Enkele reacties gehad waarin gesteld word dat de Fiat 500 club langer zou bestaan en ook de riley club werd genoemd. Wij hebben daarover geen verder gegevens gevonden, maar wie het echt weet, en kan staven, mag dit graag doorgeven.
Benjamin and William Jowett
Deze 2 broers runden een
fietsenhandel in Bradford tijdens de eerste omwentelling van de vorigeeeuw.
De zaken gingen goed en ze waren in staat om werktuigmachienes te
kopen en allerhande opdrachten te aanvaarden.
.In
1901maakten zehuneerste
voorzichtigestap inde
auto-industriedoor het produceren vaneen vroege'snellere' conversie van motorendie courant werden gebruiktin toenmaligevoiturettes. Als basis gebruikten ze de55-graden V-twin motor van de6-pk De Dionen 6½pkAster
Deze motorenblekenopvallend duurzaam: In 1914 werd er nog steedseengebruikt om eenhouten molenaan te drijven. In 1904, bouwden de broers eentweede typemotor, dit keer een 950ccdrie cylinder in lijn met luchtkoeling, kopkleppen eneen vijf-gelagerde krukas. Deze was uitgerust
met een nieuwtype ontsteking, waarbijde sterkte van devonkwerd versterkt doorgebruik van eenvonkspleet. De motorkon ookdraaien
inbeide richtingen!
Hetjaar daarop besloten, Ben enWilly autofabrikanten te worden.,Ze
ontwierpen ‘althans dat beweerden ze, 's werelds eerste cycle-car
". Het was de bedoeling dat deze auto’s konden rijden aaneen kostprijs vaneen penny permijl. Afgezien van de ‘tiller’ besturing,
was de kleineJowetteen geavanceerdogendvoertuig, waarvan het uiterlijk
geen kritiek zou krijgen de komende tien
tot vijftienjaar later. Hij woog
minder dan de helft van het gewicht vaneen
Mini, en had eenwatergekoeldehorizontaletwee-cilinder boxermotor van816cc, in
eenheidmet een drie-versnellingsbak; eindaandrijvingwas doorwormwiel. Hetkoppel
bij lage toerentallenenoverbrengingsverhoudingenwaren bij uitstek geschikt voorde
heuvelsinBradford enYorkshire,terrein waarslechte wegen waren en geen eisen gesteld werden voor gebruik
van hogesnelhedenof snelleacceleratie. De boddy was een
open tweezitter.
De broersbeweerden dat hunexperimentenhebben aangetoond dat de balans van deboxermotor
gelijk stond aan
eender welke andere motor metminder dan zescilinders.Om dit te bewijzenzetten ze een
potloodrecht op de radiatordop, gedurende
meerdere minuten
per keer. De kleineauto's (de
broers bouwden voor zichzelfelk een)trokken veel aandacht. Op dat momentkregen zeeen opdracht vanAlfredAngasScott,bouwer van de eerstevan de beroemdeScottmotorfietsen. Dit werk
belette henenkele jaren
de autoproductieop te bouwen.
Echter,in 1910, Scottopende hij zijn eigenfabriek inSaltaire, en deJowettsbesloten dathet tijd wasdat zehun lichte auto
in serieproductie te nemen, en openden
eenfabriekvoor dit doel inGrosvenor Road, Bradford.Het ontwerp van deauto werdgeleidelijk verbeterdtot aan het uitbrekenvan de oorlog, de meest opvallendeverbeteringzijnis de vervangingvan
detillerbesturing.
(sturen met een stok ipv stuurwiel) zie allison video.
Twaalfvoertuigen werdengemaakt onder vorm van de
verbeterde versiemetstuurwiel, gelanceerdin 1913 ennog
eens 36werden gemaaktvoor het
uitbrekenvan de EersteWereldoorlog,
toende fabriekwerd overgedragen
om munitievervaardigen. Twee tiller stuur exemplaren overleefden.
Tussen de oorlogen.
Jowett Cars Limited was een nieuwe particuliere
onderneming opgericht in juni 1919 om autoÂ’s te produceren en verkopen.Het werd
later een naamloze vennootschap die genoteerd aan de London Stock Exchange in
1935.
Dat jaar, 1919, werd een nieuwe bouwplaats gekocht bij Springfield, Bradford
Road, Idle, buiten Bradford, de site van een oude steengroeve. Autoproductie begon in de nieuwe fabriek in 1920. Het eerste
voertuig was de Jowett Zeven met behulp van een vergrote versie van het
vooroorlogse boxer. Eerst werd het uitgebreid tot 831 cc tot 907 cc dan in 1921
toen de vordering tot 8 pk was gedaald van reclame. Daarna waren alle
Jowettsvan model 7 tot de invoering van
de vier-cilinder motor in 1936. De motor ontwikkeld zijn maximale koppel bij
lage toerentallen en werd al snel bekend om zijn trekkracht, betrouwbaarheid en
zuinigheid.
Commerciële voertuigen op basis van het chassis werden ook gebouwd in 1922 en
werden een steeds belangrijker onderdeel van de output van het bedrijf. Jowett werd
het eerst tentoongesteld op de London Motor Show in 1921 en brak
geleidelijkuit hun lokale markt. In
1923 kwam er spoel ontsteking en
elektrische starter en werd een vierzitter de "Long Four"geïntroduceerd als tourer, geprijsd vanaf 245
pond, gevolgd in 1925 door een gesloten sedan, de productie van de vorige korte chassis
tweezitter werd voortgezet. In 1929 kreeg de motor afneembare cilinderkoppen om onderhoud te
vergemakkelijken en remmen op alle vier
de wielen. De productie werd kort onderbroken in september 1931 toen brand uitbrak
door werken.
1934 zag de lancering van de Jowett“falcon” met vier-versnellingsbak en in 1935 was er de merkwaardig
genoemde “ Wezel” Sports Tourer. De eerste vier-cilinder in lijn kwam in 1936
met de 1166 cc twin carburateur . De Jowett Tien die tot het uitbreken van de
oorlog bleef naast de traditionele twee-cilinder modellen die tot 946 cc
groeide in 1937. In 1935 ging het bedrijf publiek en in 1936 ging Benjamin
Jowett met pensioen. Broeder William bleef tot 1940..
Tot zo ver de vooroorlogse geschiedenis van dit sterk
merk.
Kardinaal Jowett en Bugatti Paus op het Peers kerkplein.
White smoke, new bugatti Pope !!! Apres fagnes hivernales.
Als vervolg op het verhaal Fagnes
Hivernales, waarin we reeds een heel
klein voorsmaakje gaven, op bezoek bij een andere schatbewaarder.
Bij het openen van zijn voordeur, waaide er
een witte rookwolk richting buiten, en
we dachten meteen Â…Â…Â…
Witte rook !!!,nieuwe
bugatti Paus!!! Deze werd veroorzaakt door de nimmer dovende sigaar, zoals het nooit dovend olympisch vuur, bijhorende bij deze schatbewaarder. In deze waas beginnen we dit verhaal in het verre verleden.
Het moet zo ongeveer een dikke smeuïge
25 jaar geleden zijn dat we voor het eerst lijfelijk in contact kwamen met de
zoon van de “Bugatti Paus “ Guilaume
Prick.Jean,
genoemd naar de zoon van ‘Etorre’ de uitvinder van de Bugatti. Net zoals de zoon van meneer pastoor, zong
hij mee in het kerik koor. Hij maakte geen kabaal, ging rond met de schaal.
Met ander woorden, hij was de braafste van allemaal.
En, deze brave jongen hadden we het
eerder al aan het werk gezien op hetNederlandse
tv programma showroom,toen we zelf ook
nog heeeel braaf waren en op zondag keken programma's zoals Terloops en naar Emiel Goelen die "binnen en buiten"
presenteerde.Ook al een brave gast.
(http://www.youtube.com/watch?v=iUuinoFvznk
)
Dit onvergetelijke tv fragment maakt
Jean onsterfelijk, en hierin overtreft hij dan zijn vader als Paus, als zijnde
een echte heilige. Dik dertig jaar na datum weten nog velen zich dit te herinneren,
en hij doet het daarmee net zo goed als Elvis.
Samen, 3 vrienden waren we eind jaren 80 uitgenodigd in zijn woonst,
en al is het al zo lang geleden, deze herinneringen blijven hangen als vliegen
aan een vettige kleefstrip. Jean, een
lange magere vent met moustache, gekleed in zijn lederen billenkletser en bijhorende
handschoenen, gastvrij als hij is, toverde hij‘pur sang’ enkele koffietassen te voorschijn. Hoewel we met z’n 4 waren,
hij had slechts 3 tassen op tafel gezet. Eentje bleef dus op een droogje, maar
Jean merkte er niets van, of hij heeft zijn beroep als acteur gemist. Dat ie
kan tellen, dat weten we ondertussen ook al wel, dus daar lag het niet aan.
In het lang en breed vertelde hij over zijn
vader, welke een motorolie groothandeluitbaatte ‘de sun oil compagnie Philadelphia’ en ook fungeerde als kolenboer.Deze handel legde hem geen windeieren, en hij
kocht zijn eerste bugatti in 1933, een
sportwagen. Daarnaast bezat hij later ook andere Italiaanse autoÂ’s zoals lanciaÂ’s.
Als succesvol zakenman in de Benelux richtte hij een eigen oliemerk op onder de
naam‘starol’ en had een tien tal
vertegenwoordigers in dienst.Vader Prick
bezat in totaal 29 bugattis, en was de
grondlegger van een bugatti rally Maastricht – Ermenonville (woonplaats van de
bugatti familie), als gevolg van zijn trips naar de bugatti fabriek, toen, 1958 nog
langs kleine enavontuurlijk onverharde
wegen.
In die tijd kon je voor de prijs van
een bugatti 10 fordjes kopen. Jean vertelt de anekdote van zijn eerste rit met een Bugati naar een
rally naar Denemarken( http://www.youtube.com/watch?v=3szOqgJSBlc
)en hij een definitief bugatti bezit-en
rijverbod samen met een stevige oorvijg opliep, na een spurt door het rode
licht aan 140 km/h in centrum Hamburg. Zo braaf was hij dus ook weeral niet.
Ondertussen kreeg een van ons als
maar meer dorst, maar plots schoof Jean het gordijn opzij en keek op de
kerktoren hoe laat het was.Een klok had
hij destijds nog niet. Hiermee was meteen het geld dat hij wekelijks niet in de
kerk investeerde terugbetaalt? Het was
tijd om afscheid te nemen, en Jean nodigde ons uit een handtekening te zetten
op een uit varkensblazen vervaardigde lampenkap die tussen alle prullaria
uitstak.Ze stond bijna vol, met de
kribbels van de vele beroemde vrienden, en het was moeilijk om nog een leeg
plaatsje te vinden, maar het lukte;Jean
bedankte hiervoor hartelijk en zei prompt;dat is dan 400 frank !!!!!!!!!!!Wij natuurlijk lachend, dat is een goeieÂ….., helaas meende hij het echt.
Even ter vergelijking; een doktersbezoek koste destijds 20 frank.Achteraf gezien, als je slechts 3 kopjes in
huis hebt en geen horloge of klok om te weten hoe laat het is, dan is het hoog
tijd om de financiën een beetje te spijzen.Dat er een waardevolle bugatti in de garage geparkeerd staat, doet dan
niet ter zake.
Enfin,jaren later kwamen we nog eens in contact met
Jean, ondertussen verhuist naar zijn huidige woonplaats in kleine spouwen,waar hij samen met ondertussen overleden
broer Benoit een oude vierkantshoeve bewoonde, die prachtig was ingericht als museum. Daarin niet enkeleen drietal
bugattiÂ’s, maar ook andere exotische wagens en een reeks motorfietsen en heel
veel automobilia. Een mooie binnenkoer met verhoogd terras, ideaal voor het
ontvangen van gasten. Ergens moeten er nog fotoÂ’s liggen van deze ontmoeting,
alsook van hun deelname aan de ‘Belle epoque’ rally te Hasselt.
Op jonge leeftijd ging Jean niet zo graag naar
school, maar ging graag met zijn pa mee op klantenbezoek, met een bugatti
natuurlijk, en het was hem opgevallen dat de mensen graag fotoÂ’s maakten van
hem met de auto. Zoals het verhaal met de lampenkap, Jean heeft een geboren
instinct om te weten waar er geld te verdienen is zonder er veel voor te moeten
doen.Hier is dus zijn liefde voor de
fotografie ontsproten.Hij had ooit
(1972-1987) een foto zaak in Maastricht, deed veel bruidsreportages en kwam in
contact met veel hooggeplaatste persoonlijkheden. Zijn hele leven heeft hij
samengevat in een 30tal fotoboeken.
Vandaag, anno 2013, kwam ter sprake dat op de beurs van Parijs,
zie voorgaande reportage, een bugatti verkocht zou worden, en Jean dook direct
in zijn boekenkast.Hier zie, in deze
fotoboek van 1958 staan fotoÂ’s van deze bewuste bugatti. Hij moest enzou contact opnemen met bonhams om kopies van
deze fotoÂ’s te kunnen bezorgen (lees verkopen) aan de nieuwe eigenaars,
indiendeze er zouden komen natuurlijk. Jean
opperde dat hij als lid van de Pers, zeker en vast gratis zou binnenkomen op de
VIP dag.
Nog een liefde van Jean zijn de
vrouwen, een item waar hij nog steeds naar op zoek is. Meerdere malen is hij
getrouwd geweest, maar telkens was de liefde voor de bugattiÂ’sgroter. Moesten er vrouwelijke lezers zijn
onder dit publiek, de Jean is nog steeds vrij.!!!!!!!!!Geen heel slechte partij.
Hij is momenteel nog in het bezit van
een typ 57 ventoux me carosserienr 41. 8 cilindertjes telt dit werkpaardje en
levert 135 pk, hij kocht hem in 1959, en nodigt ons meteen uit op 26 februari
om de 76ste verjaardag mee te vieren
(die van de auto)Hij koos deze omdat ze
van hetzelfde bouwjaar zijn.
Een ander verhaal vertelt dat bij de
dood van vader Prick, Jean uit het testament geschrapt zou zijn wat betreft bugatibezit, maar zijn broer besliste dat hij er toch een mocht uitkiezen, en
dat werd de Ventoux. Benoit overleed in 2006, en had ooit gezegd dat hij in een
bugatti gecremeerd wilde worden,de fik
er in!! Dat is gelukkig niet zo gegaan.
Op de vraag waarom het eigenlijk
altijd slecht afloop met het vrouwvolk antwoord Jean;vrouwen worden lelijker naarmate ze ouder
worden, bugattiÂ’s mooier, en meteen daarop volgt de uitspraak;
sÂ’morgens bugattiÂ’s, sÂ’middags mutties in bettie, sÂ’avonds kapotte.Hoe dat chronologisch in zijn werk gaat is
min of meer een raadsel, een klok is er nog steeds niet, hij ligt tot 11 uur in
bed, en de mutti is niet altijd van de
partij.
Volgens Jean had hij ooit 4 bugattiÂ’s
maar verkocht ze wegens plaatsgebrek???
Grappig ook aan dit bezoek is dat het
net zoals 30 jaar geleden begon met koffie, enkel
moesten we die deze keer wel zelf gaan zetten in de keuken, enkele tassen bij
elkaar zoeken, samen met het andere koffie gerei. Jonckheer Jacob jacobsenstelde me daarna voor als zijnde Baron de Neerglabbeek,
en sinds kort kasteel bezitter.
Geen leugen, vermits dit jaar de
gemeente via een gift,eigenaar geworden
is van het kasteel van Gruitrode. Dus ook iedere inwoner is medebezitter. Jean
was al helemaal toekomst gericht en
vroeg direct of er dan veel plaats was, en ging direct over naar hoe hij dit
zou inrichten. Zijn valiezen stonden al bijna gepakt, met daarin alle
fotoboeken en het hele bugattiinventaris. Gedurende zijn carrière heeft Jean
bijna alle existerende echte bugattis
gefotografeerd, kent hij hun bezitters en beschouwt ze als zijn vrienden. Het
moeten er honderden zijn. Afgelopen juni hadden ze nog een ontmoeting in Vaals,
waar een 80 tal bugattisten opdaagden.Als we dan vroegen of we ook enkel fotoÂ’s mochten maken en ons kleine
cameraatje bovenhaalden , gaf hij zijn minachtende toestemming.Al dat moderne gedoe daar moet hij niks van
hebben.Geef mij maar de oude techniek,
met filmrolletjes, donkere kamers en die toestanden, het is zoals met de
bugattiÂ’s, alleen op oud vrouwvolk heeft hij het niet zo.
Na de verhalen, de herinneringen, de
koffie nog vlug een onverplicht bezoekje in de garage waar de
Ventoux nu eenzaam onder een hele hoop dekens zijn winterslaap ligt te doen,
maar niet voor heel lang meer want bijna viert hijzijn 76 ste verjaardag, samen met zijn chauffeur. Hiermee heeft hij alvast de juiste leeftijd om uitgeroepen te worden tot de nieuwe Bugatti - paus. Witte rook steeds inclusief!
http://www.youtube.com/watch?v=iUuinoFvznk
Nogmaals dank Jean voor de audiëntie !
Jean in zijn element, Sigaar, wijn, ontknoopt hemd en vooral heel veel Bugatti ............
Op zoek naar de foto van de Bugatti die in Parijs geveilt zal worden.
De strenge blik van Papa Prick kijkt nog steeds op hem neer....
Zo zien de woonkamers van een 'Echte Buggatist' er uit.
Vaak hele mooie spullen waar een ander een moord voor zou doen, met het label 'alles is te koop ..............
Goeie wijn behoeft geen krans.
Herinnering aan echtgenote's, of zijn dit de mutties?
Het eens mooie museum gereduceert tot dit.
Lekker warm ingestopte Ventoux
Foto van de bewuste rally naar Denemarken, Pa en Ma Prick
Foto uit een oudere doos.
Het museum in betere tijden
En als laatste, de emotionele jongen achter het stoere uiterlijk. Bekijk zeker de video's !!!!!!!!!!!http://www.youtube.com/watch?v=iUuinoFvznk,
In de abdij te Affligem worden van 6 april tot 21 april ( en het is geen aprilgrap) ............... Werken tentoongesteld van kunstenaar Jonckheer Jacob Jacobsen, met als onderwerp Landschappen en Motoring art.
Allen daarheen per oldtimer aub.............
Affiche met openingsuren en adres ; zie bijlage.
Als Oostelijk ambasadeur voor Grandprix-francobelge hier dan ook de link grandprix-francobelge.com Meer dan de moeite !!!
Als Oldtimeren een sport was, dan hebben we onze
opwarmingsoefeningen achter de rug met de Fagnes hivernales, en kunnen we over
gaan tot de lichtere (?) oefeningen.Onlangs gecontacteert door de voorzitter van de Belgian herritage club,
of er interesse was om mee te gaan naar de beurs van Parijs, op de openingsdag,
aan een aantrekkelijke prijs.
Paris, city of love, dat kunnen we niet aan ons laten voorbijgaan.Vroeg uit de veren om tijdig de Franse grens
te kunnen overschrijden. De heenreis is niet echt iets om over te berichten,
zei het niet dat het duidelijk word dat een "stom" ding zoals een ruitenwisser
toch wel zijn nut heeft, en zoals dat meestal gaat, merk je dat pas op als je
er geen meer hebt. Een geluk dat dat
niet voor de hele trip gold. En al zijn we steeds op onze hoede, hadden de
fransozen ons al snel een loer gedraaid.Bij een korte tussenstop bestelden we een normale tas koffie zoals
we dachten, en geen dubbele, wat de mevrouw aan de kassa voorstelde. Nou, dat
hadden we beter gelaten, want het formaat van deze koffie paste in het
bijhorende lepeltje.Baron en Co stonden
beteuterd diep in het minitasje te kijken met alleen maar vraagtekens rond zich heen zwevend.
Moet er nou nog heet water bij of een klontje suiker om de heleboel te absorberen? Hebben we iets verkeerds gezegd?Neen dus, volgens de moderne Franse etiquette hoor
je zo koffie te drinken. Klein tasje, sterke koffie, maar zeker niet
overdrijven qua hoeveelheid.Voordeel;
je moet dan niet te snel naar het toilet, dat is ook wat waard. Lekker was ie
wel, en daar gaat het om in sjiekere sferen, de smaak.
Maar niet te veel leuteren dus over de vlotte heenreis,
direct over naar het gebeuren zelf. Het was ons al meegedeeld dat dit een mooie
beurs is om te gaan bezichtigen, enkel de prijzen leunen nogal tegen de erg
hoge kant. Mount Everest size.
Wij gingen vooral omdat het een eerste keer was, en om
hopelijk weer eens iets nieuws onder ogen te krijgen. Mooi ontvangscomitee in de vorm van een Bugatti en het pre wo I vliegtuig dat nog meespeelde in de film "Out of Africa" Aan deze film persoonlijk een mooi aandenken, want dat was de eerste die ik met mijn toenmalig lief ging bekijken. Hoewel, ik me van de film zelf niks meer herinner??? Tiens tiens. Opvallend waren een toch wel respectievelijk
hoog aantal schuurvondst- en dans son jus wagens, welke met hun patina de
vijfdubbele kracht uitstralen ten overstaande van Top gerestaureerde stukken. In dit segment zagen we ook een Darmontdriewieler bij ossenat en een ketting
aangedreven Frazer Nash die al een en ander had meegemaakt. Ondanks volledig
vernieuwde vooras toch patina in overvloed. Het aantal bugattiÂ’s dat we hier
voorgeschoteld krijgen is op de vingers niet te tellen, maar het aantal
zeldzame merken al evenmin.
Heel mooi ook de stand van enkele Lambertwagens. Nooit van gehoord, zelfs nooit
gezien, en hier stonden 4 exemplaren tentoongesteld, zoalsgevonden in een of ander geheimzinnigspinnenkoppenhoekje.Uniek !Nog zo een nooit gezien object was de Parijse Renault stratenveger uit het jaar
1913, als ik meniet vergis, en vlak
daarbijnog een sprookjesachtige
Renaultkoets die me direct deed denken
aan het sprookje van Assepoester in haar pompoenen rijtuig.
Enkel Beroemde musea stelden topstukken tentoon zoals de
Blitzen Benz, die we ooit al in actie zagen op circuit des ardennes, samen met
nog een ander wolf in schapenvacht Mercedes. Louwman stuurde de beruchte
spycker racer en eveneens een topstuk van Mercedes.
Voor de Motorliefhebbers was het iets minder, maar de
geboden of tentoongestelde fietsen dan wel van het hoog karaatgehalte. We zagen
een o.a. Pierce viercilinder, Phoenix 1906 en dion bouton 1896 driewieler bij
een spaanse dealer,verschillende
Vincents, een brough superior ss100en
op de veilingstand een Henderson 4 cyl met sidecar.Deze laatsten waren echter niet goed te zien.
Om de veilingstukkengoed te kunnen
bekijken moest men eerst een cataloog aanschaffen ter waarde van 50 adelijke
euronen.Jammer, want ook de hier
gepresenteerde wagens kwamen uit de allerhoogste topklasse.
Stands met onderdelen en andere automotive waren eerder
beperkt, en het roestgehalte gewoon nul. Wel heel veel kunst met de grote K.
Prachtige werken in alle genres, van modern tot nostalgisch, prijzen vanaf 150
tot duizenden euroÂ’s.Wie er het nodige
kleingeld en de gepaste plaats voor heeft mag zich gelukkig achten.Verder laten we de fotoÂ’s het verhaal verder
afmaken.
Geen geintje, Baron en Co in de luren gelegt door Fransozen. De linkerkop is leeg, de rechter is vol, zonder er van te drinken. De Fransen zijn wel heel erg optimist. Met deze willen we ze nog een Tip meegeven; ze zouden nog geld en werk kunnen besparen door de koffie voortaan op te dienen in de theelepel. Aan de ongelovigen; neen de tas mocht niet mee naar huis, niet inbegrepen in de 1.50 euro. Hij was wel lekker.
Nog een zeldzame Mercedes, hiervan waren er zelfs 2 exemplaren te bezichtigen.
Spycker Race mobiel
Ook de Mercedes moet niet onderdoen qua techniek.
Overzicht van de showstand van Mercedes Museum
Beperkt aanbod van Motorfietsen, maar wel het neusje van de zalm.
Als je er nu eentje mocht uit kiezen om mee naar huis te nemen kwam deze delahaye zeker in aanmerking. Top gerestaureert; zeeeeeer fraai lakwerk......... foutloos.
Met de franse slag werd uitleg gegeven, witte handschoentjes verplicht!!
Als nieuwe Bugatti ...............
Interieur van een Boattail Buggatti
Een zwitserse handelaar presenteerde zijn collectie bugatti's, Alfa's, Voisins, Delahayes .... Het groot kapitaal ligt nog steeds ergens tussen de Bergen.
Een van de oudsten Panhard levassor
En dit dion boutonetje van al 2 eeuwen geleden
Enkele jaren later uitgegroeit to dit exemplaar.
Nog een Darmont op de tricyclecaristestand. Een tongbrekertje.
Het alleroudste vehikkel te bewonderen, deze stoomtrein rond 1830 als afsluiter. De beurs loopt nog enkel dagen, dus je kan er nog naar toe.