De wanbetalers Men zou eens moeten nagaan wanneer al dan niet een Belga-bericht overgenomen wordt in de kranten, en waarom. Hoe dan ook heb ik de indruk dat de gewezen collaboratiepers droom in vervulling ziet, met name de vlucht van de Joden uit Antwerpen. Want dit Belga-bericht dus werd uitvoerig overgenomen en eergisteren over de ganse eerste pagina van de "kwaliteitskrant" uitgesmeerd. Nu iedereen weet dat de diamantenmarkt grotendeels overgenomen werd door Indiërs, en met uitzondering van een aantal joden dat zich kan veroorloven kinderen voor studies uit te sturen naar New York en Parijs, komt men tot de constatering dat overige overgebleven joden straatarm zijn. Men zou voor minder zich vragen stellen. Zo maak ik bij voorbeeld boeken, maar merk dat ik daar geen geld mee kan verdienen, en eens al mijn zegels betaald eigenlijk niemand nog reageert, al is het met een dankwoord. Zo geraak ik ook nergens in een boekenwinkel, en zo geraak ik nergens in een bibliotheek hiermee zodat men zich de vraag kan stellen hoe dit intellect wel functioneert in dit land, en waar nu juist die democratie zou schuilen. Zo kreeg ik één van mijn boeken ('Atelier') beschadigd terug opgestuurd van Openbare Bibliotheek van Brussel. Ik was zodanig geschokt hiervan dat ik de nodige emails stuurde naar politici, en gezien het gaat om een bijdrage van professor emeritus VUB, stelde ik dat het toch merkwaardig is dat men ons weigert daar waar (lelijke) KUL-emanaties geen enkel probleem hebben om aan bod te komen, in (katholieke) boekhandels te koop aangeboden evenals trouwens boekbesprekingen te krijgen in (katholieke) kranten. Wat voor mij onmogelijk is. Alles hangt aan elkaar en houdt immers verband met elkaar. En hoe raar toch ook, met niets reageert men nog. Met niets, tenzij met dat nationalisme op tv. Zo leef ik hier met om de tien minuten helse americaanse sirènes om werkelijk nevrotisch van te worden. Welnu, niemand maar ook niemand is daar blijkbaar van gestoord want niemand reageert. Zou ik dan zot zijn? Dat is wat ik mij afvraag. Hetzelfde wat dat geld betreft. Een invalide persoon met kind ten laste krijgt zowat ietske meer dan 1000 euro maandelijks van de socialistische ziekenkas, zonder 'dertiende maand'. Welnu de socialistische beweging bezit o.m. een domein aan zee, historisch gegroeid trouwens want werd dat toen eerst gebruikt voor kinderen van spaanse vluchtelingen en is het Emile Vendervelde die aanvankelijk het terrein kocht. Indien (in het feodalisme?) deze invalide persoon wenst met zijn kind naar zee te gaan in dit domein betaalt hij 660 euro voor zes dagen, eten niet inbegrepen. Vindt u dat normaal? Jawel, zegt men mij: mensen die straatarm zijn welnu deze mensen samen met hun kinderen hebben geen recht op vakantie. Dat is toch logisch en normaal hé. En zo gaat het leventje, met een onvoorstelbare onverschilligheid want heeft Vlaanderen met zijn dikke buiken, grote auto's en grote huizen niet eens te klagen zodat dat bekvechten er eigenlijk is voor marginalen, die straatarm zijn. Wie de mensen wel zijn, bewijst me het niet betalen van mijn boeken door o.m. Michel Magits, zogenaamd 'ethische' alternatieve vertegenwoordiger want geen katholiek. Ondanks grote inkomens en budget voor boeken, betaalt deze heer ook niet. Het toppunt tevens is Carine Fol, o.m. geciteerd als 'volgelinge' in laatste boek over Flam. Ze profileert zich bij 'Artetmarges' alszijnde deze die mentaal gehandicapte kunstenaars steunt. Welnu, ook zij betaalt niet. Is deze samenleving verziekt? Het antwoord is: ja.