Leopold 5 Capitulatie of niet ; het is een antinomie zelve te denken dat de philosoof (de absolute?, de echte?,...) de monarch zou vervangen. Des te meer dat de functie van de geleerde de invraagstelling aanmoedigt tot op de bodem, het ijle humanisme historistisch definieert en uiteraard westerse (inter)subjectiviteit in zijn/haar 'tijdloosheid' naar de toekomst toe suggereert, want ook nog met veel eruditie uit-legt. De discipels (na Buchenwalt) werden - hoe komt het toch- beschermd en bewaard gebleven (préserver in het frans). Al is dat wel veel gezegd want de niet Duitse Bouddhiste verdween daadwerkelijk in het ijle want (vroegtijdig) dood, en de deze die naar Afghanistan vertrok ook (vroegtijdig) dood. Maar kan men van alles sterven, en overal zult u mij zeggen, en is er een verschil tussen het (sexuele) geweld en chaos van een krankzinnige oorlog, en deze die de vrede predikt, al is het ten koste van Eros & Vrijheid want zijn de hebreeuwers hoe dan ook onderlegd aan Egypte, wie weet nog, in deze gekwetste tijden. Elkeen onder ons kent dan Leopold... Flam (met of zonder anecdote inderdaad), zoals elkeen Louis Paul Boon en Laarmans kent ; de convergenties met dé Duitse philosophen dan wel benadrukt door zijn ultieme spirituele vriend of zoon, Hubert Dethier. Studenten aller landen met of zonder entropische tenten & tijden, verenigt u, we worden oud, want komen we aan in de 23ste eeuw en heeft de mensheid desondanks niks begrepen. Jawel, citaat van Erich Fromm is ook raak: "De mensen zijn gelijk, voor zover ze de algemeen-menselijke situatie en de daaraan inherente existentiële gebrokenheid delen. Maar zij zijn ieder voor zich uniek en onherhaalbaar in de wijze waarop zij hun menselijke problematiek oplossen." (pagina 201) Waren ze dan toch minder gelijk dan dat men dacht, want bleek Liefde nooit Eros te bereiken en vice versa. Het feminisme bij Hem nooit miskend, onder-wezen zelfs, zodat het resultaat een trillende poëtische inkadering bekoort, met een niet al te broze uitleg (leze discipel Annie Reniers) om het intellectueel orgasme van de leerlinge te beklem-tonen eens het nat wordt onder de lessenaar. Blijkt ze ook hiermede te blijven refereren (hameren?) op de Wenk, die maar lonkt in het vrij denkend (?) subject tijdens dit sudderen met woorden. Eens inspectie en geschiedenis als een scheiden achter de rug kon men desnoods de paranoïa in denkspiralen inkleden, gestaafd door een encyclopedisch geheugentje. Stel deze van het einde van de roman in de zestiger jaren. Het labyrint van de gangen (in L'année dernière à Marienbad film) als een drukkende barokke didactische zoektocht ondanks alles, deze die met het verleden zin-speelt, als zwaarwichtige, lugubere grandiose, bijna groteske architecturale glas- en steenveruiterlijkingen, de doelloosheid daarrond en de onverschilligheid want is de andere een 'verafspiegeling', zoniet een masker. Zodat Flam zijn ontslag geeft aan zijn Loge want te kleinburgelijk (de aanvang van de 88 000 villetjes 'anders-zijn' op papier kon aanvangen) want ook nog Philantropisch van aard zoals elke leraar bestuift, stel u voor. O ja : moest het desnoods gaan over schaduwen (in de film van Resnais). Plagiator? Ging het om een (Republikeinse) kaste eerder dan klasse? De schaduwen in de tuinen van Versaille zijn vervalst, bewust irreël, net zoals de omgang en de 'liefde' die het beoogt want was het het einde van vele dingen inderdaad. Desondanks dat wij dan verder konden, soms dan wel ietsje te veel begrensd (beschermd?), ont-grensd tot in de waanzin en sprakeloos. Maar ik ben blij, weet u, want ik constateer dat men bij philosophie niemand uitsluit. Wel allen, in tegenstelling tot de Griek, zijn ze 'gekastreerd' net zoals de Duitse christenen in het (hun) systeem (Arbeit). Een pseudo samen-denken (ensemble) als elkeen tenslotte alleen is en blijft. (cfr. De Eenzaamheid, zonder maskers). Ons-zelve ademt (nog) hierin terwijl we desnoods de naar zuurstof happende visjes zonder pragmatische visie zijn, tussen de haaien, dolfijnen en walvissen. Is er een rol voor de krokodillen toegelegd dan? Is er een beoordeling in de idylle? Tenslotte is dat het Verre Oosten dat men even raakt hiermee, ondanks alles. Toch, niks is zeker, vind ik dan wel. Maar is die Stem vanuit de verre woestijn door de eeuwen heen bij-gebleven. Tot in de wildernis der treffende zintuigen erlangs blijven zij over om te getuigen. Niet zozeer omdat men ze zou ver-kozen hebben, maar omdat men ze ge-kozen heeft. Zijn we dan allen reeds al lang dood, maar blijven de boeken over, troost u. Leopold Flam (1912-1995), Een filosoof van gisteren voor een wereld van morgen, VUBPRESS, 2010, met de steun van UVV en VUB.
De benoeming ervan Zondag. Wat zegt de rabbijn? Wel, indien je nu zou roepen (dan toch), betekent het dat het nog geen tijd is om te bidden. "The stereotype of the stern and austere parent of ancient Judaism is far from accurate." ("What is a Jew?", rabbi Morris N. Kertzer). De anderen nooit zot verklaard. Wat zegt de vrijzinnige dan? Wel, die is katholiek (of protestants) en geeft het bewijs dat dankzij ook ode aan de arbeid, de eerste van de klas in groot huis het kan hebben over architectuur, Proust en Seneca. Een glas champagne in de hand, eigenlijk schuimwijn, maar kom. Hij heeft geld om in verscheidene talen vertaald te worden, en in de media te komen. Hij kan zelfs uitleggen over Marx in zijn tijd, en kent al de dagen uit zijn hoofd waar elk regeringslid een vliegtuigticket richting Congo bestelde. Doortastend in 'zijn tijd', maar dat het zowieso 'Arbeit macht Macht' is en moet zijn want desnoods... money, wie weet nog. Zij hebben dan ook een ganse waslijst op Google internet, en worden door intellectuele zenders van de tv uitgenodigd. Althans de paar programma's die zich 'intellectueel' zouden kunnen noemen op deze tv. Bestaan ze echt, is de vraag. Hun job zo saai immers. Geen recht op pessimisme, want dient de nieuwe generatie daaraan te geloven met idealen uit vorige eeuwen. En het probleem nu is dat die idealen niet meer geldig zouden zijn zodat men dient te werken tot men crepeert, zonder pensioen of amper. Komt men dan uiteraard tot de constatering dat er een breuk is tussen populaire en elitaire cultuur, en komt men dan zowieso rituelen te kort bij de seculieren. Tenslotte zijn dat dus de condities en voorwaarden om in die 'intellectuele' programma's aan bod te mogen. Ik twijfel nog steeds of ze dan wel vrijkletselaars met kandelaars op haar kittelaar zouden zijn, des te meer misschien omdat ik b.v. Versailles geen boeredorp vind. Want komt er (na de ku(i)s?) een probleem bij: de pastoor doet zich nu voor als... een Wetenschapper, met uitleg en bekende auteurs (uit het verleden) om zijn rede te ondersteunen, desnoods om het Ritueel te staven. Want moet hij ook werken om aanvaard en gemerkt te worden, en niet andersom. Werken, werken, werken... en dan Delhaize of Aldi. Wat zei u? Lijden? Blijft natuurlijk de propaganda over voor de niet intellectuele arbeider. En wat is dat dan? Welnu, dat is een box-match zien, met daar tussenin drie politici: de socialistische burgemeester, de (rechtse) populist en het (rechts) flamingant varkentje. De massa roept stelselmatig : "OEP ZEIN BAKKES!". En zo ziet men ze dan genieten van/als twee gemuscleerde zwarte mannen elkaar meppen geven. Na een paar minuten merkt men dat de kortharige 'rasta' op zijn knieën valt voor de vuistslagen van de gladgeschoren andere zwarte boxer. En dan maar genieten van dit stoere lijden, kwestie dat de bestiale racistische diereninstinkten, die ons zouden overblijven, door politieke propaganda kan verijdeld worden. Wat gebeurt er daarachter eigenlijk? Het rinkelen van de kassa natuurlijk met in het vooruitzicht van het discours de criminalisering voor/van het overige gedeelte, dat daar niet in lukt. Een symbolische strijd dan met in het perspectief het (hun?) universum dat ze meester zijn, de officiële benoeming ervan, en de definitieve officiële Identiteit die het beoogt. Dat is dan ook wat men lukken is gaan heten, met zicht op het tuintje als relevantie voor dat 'behoren tot' en nooit ondergaan, want deel van 'de top' van de hiërarchie wat inkomens betreft. Blijven wij dan wel over met de kruimels, en geen recht tot zichtbaarheid want geen enkele macht (in dit universum) dan opgerakeld half ziekelijke hoop ertussendoor. http://www.unibook.com/nl/Patrick-Pitteman/Geeuwende-Eeuwen
