Post-Esthetisme² Hoe gedreven de macht van Mechelen op mijn computer bewijst mij de bijzondere teruggave van één van mijn mails naar het stadsbestuur. Zij zouden weten wat er in mijn computer schuilt, en welk soort porno site mij zou weerhouden naar het bordeel te gaan, zoals nu te Berlijn. Wie heeft zicht op de kerkelijke organisatie in Vlaanderen, eens de oude geperverteerde nijdige man op pensioen is, weet niemand, maar ze beschikken over de allerlaatste technologische snufjes om... te weten. In een land in balans waar niemand eigenlijk weet of mag weten, dan wel dat er VUB-boekjes zijn met als titel Mecheln-Auschwitz (1942-1944). Ook deze boeken worden door niemand gekocht of gelezen, tenzij men werkelijk masochist zou zijn, en dit Vlaanderenland nog niet genoeg zou zijn om verder te kwijnen zoals het hoort als Opus Deï of Hitler aan de macht is. Heb je ook boeken met als titel 'Genummerd voor het leven', kwestie dat de paranoïa staande blijft, en de middenklasse ondanks de opgedrongen bijbels er ook niet op vooruitgaat want elkeen nog armer aan het worden. Niet eens bewust van de excessen op alle vlakken van de nieuwe Grieken, en het determinisme van het gekastreerde 'Noorden' dat zegt dat we gedoemd zijn... te aanvaarden. Niet eens met (recht op) smaak. Stel in een maatschappij waar geen plaats is voor hedendaagse klutskunst aan de kutkust, eens we moeten toegeven dat heren Van K(l)oten & de Bie zich beter kunnen uitdrukken dan een vlaamse professor doctor honoris causa in de Linguïstiek. Dan heeft u alles begrepen over hun opportunisme aangaande wat christelijk overkomt in het Parlement, met of zonder Roland-Henriëtte Holst als vrouw in het woud want net zoals Maïakovski en Barbusse een eeuw te laat. Het niveau is dermate ponerend dat Wim De Bie het voorbeeld aanhaalt van die gekuiste stoepen, die bij sneeuw nog gevaarlijker en gladder zijn dan de niet gekuiste trottoirs. Waarop de Vlaamse minister van Openbaar Verkeer als een doordeweekse 'stamelende' leerling van het katholieke college moet toegeven dat het kuisen van trottoirs bij sneeuw wettelijk verplicht is in dit land. Waarop de Hollandse spraakvaardige vrijgevochten intellectueel bij persiflage nog eens er op attent & duidelijk maakt dat het bemoeien van minister-presidenten inzake uw eigenste achtertuintje berust op pure domheid, laat staan waanzin. Maar dat is nu eenmaal de mentaliteit, en als u er niet in lukt daar aan mee te doen, rest u het OCMW, aldus voorzitter socialistische partij. Zo kunt u bie voorbeeld te Brussel appartementen en huizen huren, waarvan eigenaar het OCMW is. Alleen merkt u dat de huurprijzen nog hoger liggen dan privé, en dat is niet niks. Maar historisch bent u niet meer schuldig als u arm bent, wel een nummer (van dossier) onder de zovelen. Daarom ook dekt de ideologie de nodige noties aan symboliseringsdrang met zelfs mythische bekommernissen, maar is het dermate zo dat er niet eens meer sprake is van 'stijl' of 'mode', dan wel het recupereren van enkele vernuftige idiomen voor de poen in die middeleeuwen zodat slechts in Duitsland men nu buiten loopt in zijden avondjurk met groot décolté als het -10° C is bij avondlicht. Elders is er geen avondjurk meer aan te zien, dan grauwe donkere kleren die ze doen bewegen naar een afgrond na VTM en de spits. Zijn we dus (nog) niet helemaal naakt, troost u. Nu kabiljauw en haring ook bijna even duur is geworden dan uw biefstuk. Maar is dat dan ook geen biefstuk maar saucissen of varkensgebraad om puisten van te krijgen daar waar het in The New York Times gaat om hyperrealisme, want zegt die dandy ideologie dat er mensen zijn die kunnen schilderen, en anderen weeral niet of niet goed. Ik behoor tot deze laatsten gezien mijn armoede zonder historische betekenis meer aan sinds Mein Kampf, bekentenis, maar ben nog net niet in het OCMW geraakt ondanks de uitpuilende dividenten aan enkele pedante boeren, nos nouveaux riches en de devaluatie (hierdoor) de laatste 30 jaren, aan ergernis en regressie op alle vlakken. En hebben die nouveaux riches uiteraard ook geen smaak noch cultuur. Vandaar dat Bertulluci ook van vorige eeuw is, maar zijn analyses blijven raak, net zoals deze van de 'antiquïteit' wat Italië betreft : Visconti, Fellini, Antonioni, Rossi, Rossini, Pasolini, Taviani,... . Neem dan nog voor de 'analyses' Chomsky, Freud en Einstein, en waar zijn we nog eigenlijk deze eeuw mee bezig? Vraag ik u beleefd. Herkauwen? Meedoen? Maar ze hebben ons uitgesloten, dat is het. Vandaar dat niks nieuw of renoverends is gebeurd, zeker wat die media betreft, en toch moeten ze daar het tegenovergestelde van bewijzen. Zo hebben ze in de loop der jaren eigenlijk de kunstcriticus afgeschaft, en ook nog de kunst gallerijen zodat wat overblijft zijn files naar muffige kantoorgebouwen, kerken en/of het kerkhof (musea), want vergeten we in dit vegeteren ook niet dat het uitroeien van zes miljoen mensen betekent dat ze ook nog de cultuur An Sich hebben willen uitroeien zodat ze in dit laatste niet helemaal gelukt zijn dan wel het esthetisme semi clandestien te krijgen, of onbetaalbaar zoals te Milaan en Parijs. Dat is wat ik denk, in mijn paranoïa. All the best in the clash and the Far West. http://unibook.com/nl/Patrick-Pitteman/Geeuwende-Eeuwen
Mistbanken Sinds een paar dagen geleden had ik zo een benauwend gevoel bij het aanzien van zoveel mist, alsof wat allen zou overblijven op deze aarde een rokerige blindheid is ; smogbezoedeling, soort damp alsof de kernbom wel degelijk gevallen zou zijn, de menselijke waanzin de technologische revolutie onmogelijk maakt, en het voor goed gedaan is met de wereld, en het leven op deze aardbol. Des te meer dat zoals altijd met de realiteit, de televisie dan lacherig en kleurvol overkomt, niet eens bewust dat het het einde is, omringd door al dat grauw in het noordelijk halfrond in het echt. Ook dan zouden de meesten verder doen met wat ze gans hun leven bezig zijn, met name te bewegen voor geld, zelfs als er zure regen komt op die wegende wegen naar de ultieme Leegte. Geen nood meer voor de propagandisten, die vanuit deze leegte in de wolken een gevoel voor samenhorigheid moeten weten in te pompen, een polymorfe bezigheid te vinden om de Apparaten aan meelopers te bevestigen, eens de loopjongens op de voorgrond de figuranten met de grote gezagdragers verwarren. Maar eens die wolken voorbij en een paar keren zon daartussendoor moeten we toegeven dat het einde der wereld(en) nog net niet geschiedde. De optimist zegt mij dan dat we allen naar het Licht gaan & leven, en niet allen in de Duisternis zullen eindigen. Heeft hij de macht om daaraan te verhelpen? Ik dacht toen ook aan de films over Jack The Ripper en Sherlock Holmes in het London van een paar eeuwen geleden, want toen was er ook zo een nare mist, ook in die koele havens zodat we wel moeten toegeven dat mist altijd bestaan heeft want een condensering van zovele dingen als het net even 1°Celsius buiten is en er daar tussenin mensen zijn, die van moeder natuur leven, maar daar niet van bewust (mogen) zijn. Bij de organisatie van dat allemaal dienen die gezagdragers zich te refereren naar substraten, die reeds ingebakken zitten in het collektieve geheugen, zoals allerhande mythologieën, nationalistische verzamelingen, die in de traditie meestal gepaard gaan met onderliggende haat en vooroordelen ; in casu allerhande phobieën tegenover alles wat anders is, indien niet uitgeroeid en/of aangepast. Dat is de mistige synthese toch, van een op allerhande verwikkelingen opgebouwde ('historische') conflicten en oorlogen door de eeuwen heen, maar zijn er zowat in domeinen zoals hoofdsteden dan rijkelijke kasteelheren en/of handelaars, die inzagen op europees niveau dat die rijkelijke kaste slechts kon zegevieren indien de mensen geen oorlog meer voerden, maar op een vreedzame manier zich moesten weten te ontdekken, te ontmoeten en te omhelzen. Zo namen ze rijkdommen uit de colonies, kreeg elk zijn zetel, ook de Duitsers, en kon men verder in grote gebouwen (cfr. Albert Speer), indien er geen klungelaars voor zorgden dat die grote gebouwen onleefbaar werden, al is het door het lawaai. En zo komt men aan het einde van Byzantium en begin van het Romeinse (decadente) Rijk (het IIIde Rijk is er een onderdeel van), is alles grauw en grijs en is alles overbevolkt in die sombere wolken, zeker de wegen vol files. Maar wat verschilde met het fascisme, is dat er meestal één persoon is per wagen of camion. Onder Mussolini waren niet de wegen, maar alle vervoersmiddelen proppensvol, dus ook die camions vol rechtstaande mannen. Met of zonder mistbanken is die maatschappij claustrofobisch dan, zoals in de BBC-serie 'The Prisoner', waar elk een nummer is en waar nummer 1 de computer is, maar niemand kan daar nog buiten, want samenhorigheid 'en masse'. Blijft men bewegen op de tast dan, met sentimentele associaties en voorovergebogen Nut. Het is in die zin dat ware er geen mistbanken, de mens opnieuw oorlog voert want weet men precies waar men moet gaan bombarderen, maar hoe dan ook ondertussen zitten we er dus mee. Op dertig jaren tijd is dus alles erger geworden, en sinds de maanlanding is die technologie er amper op vooruit gegaan, dan massificatie en extreem rechts, flikken en/of gevangenissen op platte tv-schermen. Men hoeft geen socioloog te zijn om te merken dat de eeuwige bierhandelaar zowat voor het jaar 2008 1,8 miljard euro winst heeft gemaakt. La misère du peuple sans cul. Dat politieke knechten ook gezorgd hebben om die bierhandelaar te vrijwaren van belastingen, en belastingen te geven aan invaliden met minimuminkomen, zodat wel degelijk rechts en/of nationaal socialisten aan de macht zijn, desondanks men ook nog die knechten naar huis stuurt richting werkloosheid waarvoor ze ook belastingen dienen te betalen. Zo is dat hetzelfde in Anderlecht, waar al die knechten elkaar moeten be(k)vechten, maar waar de politieke macht van de rechter vleugel betekent dat ze het entreegeld van het volgepropte voetbalstadion vol massa ook zijn gaan innen. En dat de zoon van de werkloze arbeider één mogelijkheid overblijft na de roddels, en dat is goals te maken voor Eer en Kruimels om het doordeweekse regime niet al te zeer te doen wankelen. Het is dan ook geen politieke politie die moet weten te bekvechten met de figuranten, het zijn opgepropte massa's, die het bewijs moeten leveren van een economisch potentieel, een levensstandaard, technisch sukses, sportieve heldhaftigheid waarvoor diegene die het entreegeld en het biergeld int, bereid is geschenken te gunnen. De mensen zijn niet eens bewust dat de kruimels en stadions er zijn om hun libido te bedaren. Maar met deze kruimels worden de lonen van de politie uitgestippeld, en de budgetten van de ministeries. Zodat op het einde van dat parcours een pensioen over zou (moeten) blijven (want dat is nog niet zeker) voor een flic, en een journalist met universiteitsdiploma want ongeveer het zelfde, met name zo'n 1500 euro maandelijks waarvan ze 2/3 moeten terug geven aan het rechtse patronaat (papa was meeloper en SSer) in de vorm van huren, boetes en belastingen. Komt men dan na enige psychologische verkrachting tot het overblijven van de 'ware' criminelen op tv tijdens het journaal alle dagen, want zij hebben niks, en bedreigen. Met die 'valse' dient u van ver om te gaan, want moeten ze ook betaald worden. Zo kunnen ze u in naam van de Kerk hun belgische media nog opleggen, maar dat is dan ook alles want de mensen niet eens opgevoed met gevoel voor kunst en (nieuwsgierige) kennis. De inhoud is door de eeuwen dezelfde gebleven, alleen de vorm dient '(post)modern' over te komen, maar is het tenslotte middeleeuws op alle vlakken in dit land want geen elite, of amper. En zo heeft u na tussenkomst van een modieuze kapper "onze" vertegenwoordigers, zoals b.v. hoofdredactrice van de krant 'Le Soir' waar ze op TV-Brussel (afschuwelijke lelijke zender) ons het bewijs levert dat haar intellectueel niveau minder hoog is dan een doorsnee (al dan niet uitheemse) kuisvrouw uit Amsterdam of Parijs, zonder voor deze laatste katholiek onderwijs achter de rug. Dat 'Le Monde' en 'Nrc-Handelsblad' vroeger veel beter waren net zoals die Franse en Hollandse tv uit vorige eeuw, is bijzaak gezien in het nivelleren het een gewoonte geworden is dat (de perceptie van) de macht overeenkomt met die mistbanken vol bezoedeling, meer niet.
