De triathlon komt dichterbij, de groepstrainingen zijn begonnen en ik kreeg zoiets als een trainingsschema in mijn mailbox. Het wordt menens, vanaf nu zal ik iedere week moeten zwemmen, fietsen en lopen. Daarbovenop volgt dan nog eens een groepstraining, die wonder boven wonder véél beter meeviel dan verwacht.  Ik denk echt dat ik conditie aan het opbouwen ben! 
'Zondagochtend gaan we met een aantal vrouwen fietsen' vertelde de mede-trainster (en blogster ) me. 'Gewoon een gezapige, zondagse fietstocht, niet zoals die vrouwenfietsclubjes die 60 km doen.' Perfect, dat gecombineerd met een terrasje onderweg is just 'my cup of tea.'

Het weekend was er, en voor ik het wist was ik me aan het klaarmaken voor mijn gezapige zondagse fietstocht.  Ik had stress! Kledingsstress!  Terwijl ik outfit na outfit afkeurde beklaagde ik me dat ik niet naar de dresscode had gevraagd.  Ging men sportief?  Of op zijn zondags?  Al die kledingsstress zorgde ervoor dat ik te laat toekwam, tegen dat ik de anderen had ingehaald was ik dan ook behoorlijk opgewarmd.  Daar waren ze dan, mijn lustige medefietsters, allen in sportkledij, mét helm en koersfiets.  Iets zei me dat dit toch niet zo gezapig zou zijn.  Ik was echter al blij dat ik mijn linnen broek en zomerse blouse niet aanhad, en toch maar voor een short en topje was gegaan.  Het werd afzien, aan 25 km per uur.  Toen we een halte hielden in Retranchement riep ik opgelucht uit
'Gaan we een terrasje doen?!?' 
Na 45 km kwamen we terug aan in Knokke, vermoeid, maar zo blij dat ik was meegegaan! 

Het was een ontstuimige belissing om mee te doen met de Finishers triathlon, en ergens geloof ik nog steeds niet dat het me zal lukken.  Maar de training bouwt mijn conditie langzaam op en zo zal het me misschien toch lukken!  De triathlon komt dichterbij... maar helaas Monsieur Schoonpapa ook!

26-05-2010 om 00:00 geschreven door Postuertje