Geef je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglist.
Post van Postuertje
02-05-2010
Parentproof
Ik heb meegedaan met de 4 km Ladies Run gisteren, en dat vergde heel wat voorbereiding. Tot 23u ben ik maar liefst bezig geweest de avond ervoor, en nee niet met trainen, dat had ik de weken ervoor al gedaan. De loopwedstrijd was namelijk een reden voor 'de parents' om een bezoekje te brengen, en daarvoor moest het appartement zich in prima staat bevinden. Zo had ik gemerkt dat mijn ijskast zich aan het interieur wilde aanpassen en óók voor groen als accentkleur had gekozen. En alhoewel dat er zich waarschijnlijk in vele koelkasten een beetje zure melk en groene kaas bevinden, toch lijkt zoiets altijd een beetje erger als je ouders dit merken. Alsof dit dan een teken is dat je niet voor jezelf kan zorgen. Het hele appartement werd dus aan een poetsbeurt onderworpen. En het moest niet enkel proper zijn.... maar ook parentproof. Alles wat ook maar neigt naar een beetje vrouwelijke volwassenheid wordt zorgvuldig weggestopt. Stuk voor stuk wordt alles aan een deliberatie onderworpen 'De fles wijn... hmmm, ze weten denk ik wel dat ik af en toe een rood wijntje drink, ik zal ze misschien toch maar laten staan.' 'Oei, de sigaretjes... dat weten ze ook wel, maar ik zal ze toch maar wegstoppen, ik ga trouwens toch stoppen' 'Oh help, de nurofens om te bekomen van een avondje uitgaan... die zal ik maar beter doen verdwijnen.' En zo ging het verder...tot mijn appartement er vrolijk, lief en oh zo meisjesachtig uitzag. Ik had nog net niet mijn pluchen troetelbeertje van vroeger op mijn bed gelegd.
Wat is het toch met ouders dat ervoor zorgt dat je je kleine menselijke kantjes wil verstoppen en je op je allerbest wil voordoen. Ik ben nu bijna dertig, ik ben een zelfstandige jonge vrouw, een zelfstandige volwassen vrouw. Ik mag doen en laten wat ik wil, en moet me daarvoor niet verontschuldigen of verstoppen. Ik zou gewoon moeten kunnen zeggen 'Sorry, dit is het eindproduct mensen. Meer kunnen jullie er nu niet aan veranderen. De updates die er nog nodig zijn, daar zal ik zelf voor moeten zorgen.' Dat is niet gemakkelijk, misschien omdat je ouders je nog het best kennen vanuit je kindertijd, toen het leven nog onschuldig, simpel en eerlijk was. Zij hebben zo een puur beeld van je, dat je dat niet wil verstoren met zoiets onbennuligs als 'je echte leven'.
Tegen de middag waren ze er, volledig enthousiast om mijn zeldzaam sportief moment te supporteren. Het appartement werd gekeurd en goedbevonden en de sfeer was opperbest. 'We zouden toch wat meer moeten komen hé' zei de mama tegen de papa. 'Als je een appartementje in Knokke te koop vind, laat het ons dan maar weten hé' vervolgde ze. Toen keek ze even op naar de nieuwbouw RECHT over mijn deur. 'Is dat niets voor ons? Dan zitten we vlakbij!' zei de mama enthousiast. Verbijsterd lachte ik dit idee weg, net als de papa, die ook wel besefte dat dit niet meteen een goede zet zou zijn. Ik kan me de telefoontjes al voorstellen 'Ben je nu pas thuis?' 'Was je gisteren nu weeral weg?' 'Ben je nu pas wakker?' 'Wie is die vriendin die op bezoek is?' 'Je auto staat scheef geparkeerd!'
Gelukkig was dit gisteren niet van toepassing, gisteren was het lopen. Een laatste sprintje zorgde ervoor dat ik superfier de finish bereikte na 24min en 28sec. Ik voelde me zo sportief, zo gezond! Dat moest gevierd worden met een glaasje wijn en vele leuke vrienden. Nu enkel nog die nurofen die ik heb verstopt terugvinden...
