Eindelijk vinden we nog eventjes tijd om te bloggen. Ondertussen is het magazijn van zuster Lievke in orde gebracht, we zetten rekken in elkaar waar de kledij per leeftijd en per soort op gesorteerd werd. Nu zal het gemakkelijker zijn om te vinden wat de kinderen nodig hebben. Verdere opmetingen en controles gedaan in het ziekenhuis, al wat daar moest gedaan worden is verwezenlijkt. Ook de rekken voor de kleuterschool werden in elkaar gezet zodat Alana en Ellen in augustus die kunnen verhuizen en de klasjes kunnen schilderen. Vandaag met veel geduld en hulp van schoenmaker Wim uit Brugge de schoenmaakmachine aan de praat gekregen. Die kan nu ook gebruikt worden. Gisteren was er feest voor Mado, een van de zusters van het weeshuis. De 4 priesters en 3 diakens die zondag tijdens de centenaire gewijd werden waren allen aanwezig. Aperitief, maaltijd en een biertje (of cola voor mij), ondertussen ook afscheid genomen van de zusters die sinds gisterenavond op retraite vertrokken zijn. We kregen een mooi afscheidscadeau: 2 houten beelden, een man en een vrouw, je moet ze maar eens komen bekijken als we terug zijn. Vandaag is het tijd om van iedereen in Popo afscheid te nemen, we vertrekken morgenochtend om 5 uur terug naar Kinshasa om daar nog 3 dagen te blijven voor we terug naar België vertrekken. Afscheid nemen is altijd moeilijk, maar we kijken er toch al naar uit om onze kleinkinderen en grote kinderen terug te zien.
Bedankt voor al jullie reacties op onze blog. We zijn blij dat jullie ons volgen.
Gisteren was het zo ver: het grote feest: de centenaire. Popokabaka zag zwart van het volk, letterlijk en figuurlijk. Alle belangrijke bisschoppen, priesters, paters, zusters, ... waren present. De afvaardiging van Rome en de ministers konden helaas niet aanwezig zijn, hun vliegtuigje kon niet landen op het plaatselijk vliegveld (= een vlak veld) wegens teveel mist in de voormiddag. We hoorden het wel overvliegen maar konden het niet zien door de wolken. Van vroeg in de ochtend geholpen met zuster lievke om alles klaar te maken voor de receptie en voor de koude schotel. Om 9 uur zou de misviering starten, maar zoals gewoonlijk was dit op het heure congolese: de mis startte om 10.15 uur. De totale mis met wijding van priesters, diakens en heel veel zang en dans duurde uiteindelijk 7.20 uur. Wij hielden het veel vlugger voor bekeken: 1.45 uur was meer dan lang genoeg voor ons. Er werd gefeest tot diep in de nacht.
Vandaag hebben we zuster Lievke geholpen om de kamers opnieuw in orde te brengen nu de meeste zusters opnieuw vertrokken zijn. Ook verzamelden we het materiaal van het weeshuis die gebruikt was voor de viering. Deze namiddag naar het ziekenhuis geweest voor de laatste opmetingen en foto's. Ondertussen de controle gedaan van de defecte omvormer en batterijen, resultaat: positief, ondanks het uitschakelen van 2 batterijen werkt de omvormer opnieuw. In de vooravond zijn we naar de visvijvers van de zusters geweest. Een rustgevende plaats. We voegen opnieuw wat foto's bij, en speciaal voor Myriam een foto van Jules.
vandaag terug naar het ziekenhuis geweest en met dr.Guylain rond gelopen. Hij stelde vele vragen omtrent de komende projecten. Hij ziet overal een project in. Dus het zal een lijvig verslag worden met foto's en tekeningen. De batterijen laden momenteel niet goed op omdat de zon het wat laat afweten. In het droogseizoen is het 's morgens meestal bewolkt, pas tussen 14 en 16 uur komt de zon er meestal door. Hierdoor is het ook niet zo warm als in mei bij mijn vorige bezoeken.
Ondertussen heb ik (Els) met zuster Lievke geholpen met de voorbereiding van het grote feest van morgen. Ik ben benieuwd wat het morgen zal worden.
Morgen proberen we opnieuw foto's op de blog te plaatsen
Zelf kunnen we niet op internet, we kunnen gelukkig regelmatig de laptop van zuster Lievke gebruiken om toch iets op de blog te plaatsen. Alvast bedankt zuster Lievke.
Gisteren is zuster Lieve eindelijk aangekomen uit Kinshasa, 2 dagen later dan verwacht, maar toch een hartelijk weerzien. Nog wat geholpen met zuster Lievke om rekken in elkaar te steken en een en ander klaar te maken voor alle logés die hier dit weekend verblijven voor de centenaire. Normaal verblijven hier in het weeshuis 67 kinderen en 4 zusters, nu verblijven niet alleen wij hier als extra maar ook zo'n 30 extra zusters van andere congregaties zijn overgekomen om hier te logeren. Gelukkig zijn alle grotere weeskindjes naar hun familie tijdens de grote vakantie en blijven enkel 7 kleintjes onder begeleiding van de 3 oudste meisjes (ongeveer 20 jaar) hier in het weeshuis. Zo zijn er voldoende kamers vrij om alle extra zusters een bed of matras aan te bieden.
Deze ochtend zijn we naar het ziekenhuis geweest. Ons eerste doel was om de sonde voor het echotoestel af te geven en te testen en ja hoor, alles werkt! Daarna het probleem van de batterijen in het OP bekeken. Slechts 1 van beide omvormers voorziet nog elektriciteit, het probleem van de andere omvormer ligt bij de batterijen, 4 batterijen geven maar de helft van hun capaciteit meer. De slechtste batterijen werden uit het circuit gehaald en nu hopen dat de zon vandaag opnieuw de batterijen kan opladen. Morgen gaat Francis dit verder opvolgen. De kist met het achtergelaten gereedschap zit nog mooi in onze gesloten koffer op ons te wachten. Dokter Guylain was tevreden met zijn post en vele foto's. Straks gaan we naar dokter Marcelin op bezoek en bezorgen we hem ook zijn post. Beide dokters krijgen van ons wat steriel materiaal en een doosje met breedspectrum antibiotica met dan aan Luc, Cecile, Hugo, ...
Na een eerste goede nacht en een stevig ontbijt gingen we naar de mis. Na de mis, met veel zang en dans, maakten we onze ton open. Alles kwam veilig uit de ton behalve de chocolade die nesquick geworden was. Alle etenswaren werden in de kast en koelkast gestopt. We brachten de nodige papieren in orde te brengen voor de DGM en bezochten pater Marc. Op de terugweg bezochten we dokter Marcelin. Zowel Francis al dokter Marcelin waren oprecht blij elkaar terug te zien. We kropen vroeg in bed want maandag stond een lange rit op het programma.
Om 5 uur vertrokken we richting Popo. Na wat tussen stoppen om brood en wat fruit aan te kopen zetten we onze reis naar huis (lees Popo) voort. Een rit met weinig hindernissen, de wegen zijn beter dan vorige jaren nu wordt er nog meer extra werk geleverd voor het grote feest in Popo volgende week. (16 tot 20 juli 2015) de wegen worden er met bulldozers effen gemaakt voor alle belangrijke personen die uitgenodigd werden in Popo. Dus onze reis verliep vlot. Met een ontbijtstop bij de zuster in Matadi en een pauze onderweg kwamen we aan Popo, juist na de middag (ongeveer 7u30 reistijd).We werden verwelkomd door de overgebleven kinderen en zusters. Een hartelijk weerzien en eindelijk thuisgekomen. Een verse pint en een frisse cola konden ons wel verleiden. Na een stevige maaltijd gemaakt door Mama Nsenga en onze kamer toevertrouwd te hebben slaagden we er toch in een kleine rustpauze in te lassen. 's Avonds werden de eerste brieven verdelen en de foto's van onze kinderen en kleinkinderen werden bekeken en met bijkomende uitleg werd voor hen alles duidelijk. En dan onze eerste nacht in Popo.
Maandag zijn we met Ruth en Ruben vertrokken naar Kasongo Lunda waar ze nu in de grote vakantie zullen verblijven bij hun familie. De weg naar Kasongo Lunda is veel slechter dan die naar Kinshasa. Nergens een stuk verharde weg, veel putten en bulten en heel veel zand, dus schudden maar, het was alsof we 6 uur in de achtbaan zaten. Toch goed aangekomen en hartelijk verwelkomd door de zusters daar. Eerst wat gerust, dan de cité bezocht en wat inkopen gedaan voor de kinderen. Dinsdag hebben we de verpleegstersschool en het ziekenhuis bezocht. De school is niet te vergelijken met de luxe die wij in België hebben. Ook het ziekenhuis red zich met de middelen die er voor handen zijn. De operatiezaal in Kasongo Lunda is al veel beter uitgerust dan die in Popo. We weten waaraan we kunnen werken in een volgende missie. We hebben veel foto's genomen, die volgen eerstdaags. Deze ochtend vroeg kwam de tante van Ruth en Ruben de kindjes ophalen, veel traantjes vooral bij Ruben, en daarna zijn we terug vertrokken richting Popo. De wagen was volgeladen met priester en een gezin die zeker in Popo willen zijn omdat nu zondag de centenaire gevierd wordt. Diocèse Popokabaka viert zondag zijn 100-jarig bestaan. Vanaf vandaag wordt dat gevierd. Heel wat zusters uit andere gemeenschappen komen bij ons in het weeshuis logeren. Vandaag hebben we nog wat geholpen om rekjes in elkaar te steken zodat de zusters hun bagage kwijt kunnen. Vanaf morgen begint het werk echt. Dan vliegen we er in.
Vele groetjes en bedankt voor al jullie reacties op onze blog en foto's
Verplichte rustdag. tijd om wat te bloggen en foto's te plaatsen. Wat tekst aangepast en de foto's verkleind en ingevoegd.
Vanmorgen samen met ons allen nog een uitstap gemaakt naar de verschillende families die weeskinderen in de vakantie opvangen om hun ook van de nodige rust en afwisseling te kunnen laten genieten. Els en Marie hebben samen alle kleren gesorteerd en in grote zakken gestopt. want de container was verkocht en kwamen ze halen. Vanavond zou de jeep geladen worden met materiaal en onze bagage. Morgenochtend (zaterdag)vertrekken we om 5uur en zijn we rond de middag in Popo. Dus nu nog wat algemene foto's plaatsen op de blog en hopen dat we zondag nogeens iets op de blog kunnen schrijven.
Een nacht met meerdere malen het toilet te hebben gezien ,vermoeid en wat zwak heb ik toch alle moed opgenomen en opgestaan.
Daar stond Linde , fris en mondig ( na helse reis) ons te verwelkomen. Samen met de rest toch wat gegeten, maar niet voor lang. Toch meegegaan op uitstap. Naar de Scheutisten, gaan eten naar het sportcentrum. Flink wat afgelachen met de komische noten van zuster Lieve en Linde. De maaltijd heeft goed gedaan. Maar na een tijdje begon de vermoeidheid weer parten te spelen. We zouden nog naar de markt gaan, maar werd onder algemene druk van de vrouwen afgebroken. Alvast bedankt voor het medeleven. Thuis gekomen ,werd door zuster lieve en Lievke besloten een dag later te vertrekken naar Popo zodoende ik nog wat meer kon herstellen voor de vermoeiende reis naar Popo. Met deze gedachten morgen beter ben ik wijselijk naar mijn bed getrokken en met een antibioticakuur gestart.
Vandaag gaan we opstap zonder de kinderen. Eventjes de andere drukte opzoeken. Boodschappen doen en nog wat interessante dingen gaan bezoeken zoals een revalidatiecentrum , een centrum waar ook de sommige kindjes van Popo naar toe gegaan zijn. Een centrum met orthopedische afdeling waar ze heel primitief en op een vindingrijke manier protessen maken voor jong en oud. Met de middelen dat ze toch hebben kunnen toch de mensen helpen. Na dit bezoek gaan shoppen. Aankopen doen voor onze reis naar Popo, water halen nog wat beleg voor onder weg, koekjes. je zou het niet geloven wat je in deze winkel vind. Van een naald tot een heuse stereo installatie, van een simpele pop tot een gemotoriseerde fiets voor kinderen. Niet te beschrijven!!!!!! De Fleuve , Chez Tintin, wat een uitzicht , prachtig , niet zo woest en kolkend als vorig jaar in mei , je zag kinderen zwemmen en stoeien in het water dicht bij de oevers, in de verte zag je stromingen. Vele bedrijvigheid, vrachtwagens die steenbrokken en zand ophaalden, prauwen van de vissers die aanlegden met hun vangst. Een prauw met stoeltjes dienstdoende als een soort watertaxi. Gezondheidsscore vandaag 4/10 , wat diarree en vermoeidheid speelde part om veel te doen. Na een vermoeiende dag en een avondmaal werd al vlug duidelijk dat tussen de slaapkamer en het toilet het traject van de nacht zou worden. Terwijl Els nog wat las krop ik in bed.
Laat deze avond kwamen (na een heel vermoeiende reis) zuster Lieve met haar gezelschap aan. Linde en papa Roger en Marie vergezelden haar.
na een rustige nacht, waren wij klaar voor onze eerste volle dag in Kin. Een dagje uit met de kinderen, een bezoek aan de bonobo's. Wat hebben ze genoten van dit uitstapje. Na dat we de Bonobo'shadden bezocht gingen we iets gaan eten. De ganse rit zat Ruth op mijn shoot achteraan de Jeep. nog geen minuut later viel ze inslaap in mijn armen, het gevoel dat ik nog eens had tegengekomen met een van de kleinkinderen. Genieten alom met het gevolg dat ik.......... (Foto komt nog)Na onze maaltijd zijn we huiswaarts gereden en een frisse douche (emmertje water) deed ons deugd. Na het avondeten werd vlug duidelijk dat de vermoeidheid de bovenhand haalde en ik in mijn bedje ben beland.
de dag begon al vroeg, om 6u30 de trein naar Zaventem. Aangekomen op de luchthaven hebben we onze bagage afgeven en hbeen we een ontbijtje genuttigd. We hadden een zee van tijd vooraleer we konden inchecken. Om 10u00 werd het signaal gegeven om in te checken en zo startte ons avontuur naar Popo? 8 uur later landen we Kin. Daar was het al 6 uur s'avonds. We wachten aan de controle en werden we aangesproken door iemand van DGM, hij zou ons begeleiden tot bij Papa Jeff. We kregen een blad waarop geschreven stond "Welkom Els en Francis, Je mag alles toevertrouwen aan Dami en Jeff , tot straks Lievke. Zo gezegd zo gedaan, werden door het volk geloodst tot aan de bagageband, ondertussen moesten we de achterkant van het blad lezen en elk een hemd aandoen. "dit moet je aandoen, Els en francis je zal zienin het buitenkomen. De verrassing van ons leven , we werden opgewacht door Ruth en Ruben, zstr lievke en Amber, de kindjes hadden dezelfde outfit als wij aan. Dit was even een emo-momentje, wat waren we allebei gelukkig om onze kleine spruit te zien en te knuffelen. Wat me het meest opviel hoe Ruth zich opstelde tov Els, dat was mooi om te zien. Na alles te hebben ingeladen vertrokken we huiswaarts, waar we hartelijk werden ontvangen door de zusters. Een blij weerzien met sommigen van hen. na het avondmaal dronken we nog een Nkoyi. een welverdiende rust van een spannende maar mooie dag
Ik heb gisteren een telefoontje gehad van Francis en Els dat ze goed zijn aangekomen in Kinshasa. Zuster Lievke, Ruth en Ruben waar daar om hen op te wachten. Een hele toffe verrassing voor mama en papa.
Momenteel hebben ze geen internet vandaar dat ik dit post. Vanaf dat ze internet hebben zullen zij de blog up to date houden.
Langs deze weg danken we iedereen die ons steunen in onze reis. Soms sta je niet stil dat je vrienden meeleven met wat je doet maar als het erop aankomt staan ze klaar met raad en helpen ze waar nodig. Daarom dank voor jullie steun want zonder jullie zou het ons niet mogelijk zijn.
Daarom zou ik ook graag hebben dat je volgende links eens op zoekt.
Vandaag gaan we opstap zonder de kinderen. Eventjes de andere drukte opzoeken. Boodschappen doen en nog wat interessante dingen gaan bezoeken zoals een revalidatiecentrum , een centrum waar ook de sommige kindjes van Popo naar toe gegaan zijn. Een centrum met orthopedische afdeling waar ze heel primitief en op een vindingrijke manier protessen maken voor jong en oud. Met de middelen dat ze toch hebben kunnen toch de mensen helpen. Na dit bezoek gaan shoppen. Aankopen doen voor onze reis naar Popo, water halen nog wat beleg voor onder weg, koekjes. je zou het niet geloven wat je in deze winkel vind. Van een naald tot een heuse stereo installatie, van een simpele pop tot een gemotoriseerde fiets voor kinderen. Niet te beschrijven!!!!!!
Dinsdag 7 juli 2015
Maandag 6 juli 2015
