Sabine en Frank hadden sneeuw voorspeld en ik had deze
morgen al mijn wilskracht bij elkaar geschraapt om eens iets vroeger uit de echtelijke
warme bedstee te komen, ik had
sneeuwfotoplannen. Helaas
niks sneeuw hier in Lichtaart, nada, noppes
In plaats daarvan was ons wandelparcours gewoon op zn Belgisch, kletsnat, met
grote plassen alom zelfs Phaido vond het niet leuk meende ik te merken en het
enige positieve dat en aan vast zat was dat na een tijdje de zon er warempel
doorkwam. Dan zie je met al die nattigheid binnen de kortste keren duizenden
oplichtende druppeltjes die allerlei schitteringen en lichteffecten meekrijgen
van het invallende zonlicht en dat is ook wel een gegeven waar ik graag mee aan
de slag ga.
Toen ik dit trosje opmerkte wist ik meteen dat het een sterk onderwerp kon
zijn. In tegenlicht had ik op het eerste zicht niet eens gezien wat het
eigenlijk was, alleen maar die gezellig samentroepende druppels. Pas tijdens de nabewerking thuis op de PC zag
ik dat er warempel ook nog enige kleur in zat... besjes inderdaad, daardoor konden
die vier zo mooi bij elkaar hangen om mij te plezieren. Ik had de 16-35 op mijn
toestel zitten want het oorspronkelijke plan was sneeuwlandschappen fotograferen
immers, maar van uit de minimale scherpstelafstand, en dat is toch nog
verrassend dichtbij met die lens, kon ik toch alles gedetailleerd genoeg in beeld
krijgen. Een beetje croppen ( voor de fotobewerkings-leken: das een ander
woord voor uitsnijden ) was nog nodig voor een aanvaardbare compositie en dat kon zonder de scherpte al te zeer te
compromitteren.
35 mm -
F 5 - 1/250
- ISO 800
|