Ook dit jaar zijn ze er weer, de prachtige gele herfstbloemen die me elke morgen toelachen door het venster langs de straatkant als ik mijn krantje zit te lezen. Ik weet al niet meer hoe ze daar ooit gekomen zijn. Waarschijnlijk heeft het vrouwtje, die in tegenstelling met deze jongen wél groene vingers heeft, ze daar ooit gezaaid, gestekt, geplant… We hoeven er ondertussen al jaaaren niks meer voor te doen. Als het weer september wordt komen ze vanzelf terug. Het prachtige najaar heeft er voor gezorgd dat we er half oktober nog steeds van kunnen genieten. Er zijn wel al de nodige uitgebloeide exemplaren tussen geslopen maar als je er met je fototoestel naar op zoek gaat krijg je al snel enkele nog in volle glorie prijkende exemplaren voor de lens. Als er dan één bloem bezoek heeft van een late nectar zoekende zweefvlieg is dat lekker meegenomen.