Als de kleinkinderen willen komen logeren hebben wij als eenentwintigste eeuwse oma en opa de natuurlijke reflex dan maar meteen alles te laten vallen en ons te storten op de menigvuldige aspecten van de opvangbezigheid. Zo ongeveer alles moet wijken dan. Toch zijn er enkele bezigheden waarvan wij de opvoedkundige waarde hoog genoeg inschatten om er het jonge volkje bij te betrekken. Op vrijdag is het wandeldag in zorgtehuis Hoevezavel en zeker tijdens deze vakantieperiode zijn er vrijwilligershanden te kort om de bewoners hun wekelijks uitstapje te gunnen. Een rolstoel duwen leek ons een taak waar we onze logees wel eens mee wilden confronteren.
We hebben het met hen niet al te uitgebreid gehad over sociaal engagement en zo, we vinden het namelijk beter dat ze na een persoonlijke ervaring zelf tot inzichten daaromtrent komen. Het werd alleszins een zeer positieve ervaring en de manier waarop ze zich van hun taak kweten deed ons grootouderhart zwellen van trots, om het maar eens met een cliché uit te drukken. Ze vonden het daarenboven ook nog eens leuk. Hier zie je de staart van de wandelgroep met Phaido, het vrouwtje, schoonbroer Swa, schoonzus Monique en vier van onze neofieten in de vrijwillige zorgsector.