In afwachting dat het nu eindelijk lente wordt heb ik mijn macrolens maar alvast van onder het stof gehaald. Ik heb hem meteen maar op de Eos gezet en tussen twee buien door ben ik al eens door het gras gaan kruipen. Kleine krioelende kriebelbeestjes waren er nog niet veel te bespeuren maar er zijn al wel dappere bloemekes die het monotone groen van ons grasperk ( of wat daarvoor moet doorgaan ) komen opvrolijken. De erg kleine scherptediepte die je met zo’n lens hebt is precies wat je zoekt bij dit soort fotografie: één enkel bloemeke scherp en al de rest in een rustige onscherpte. De naam ontsnapt me trouwens - zou het robertskruid kunnen zijn? Wereldschokkend is het niet, zo’n klein lichtpaars ding … maar dat hoeft ook niet om mooi te zijn toch?
Nu nog wachten op beter weer en op het kruipende en vliegende kleine grut en dan hebben we gedurende een hopelijk lang seizoen weer extra onderwerpen om op te gaan jagen.