Macroplannen had ik al een tijdje. Op deze eerste mei was ik van plan meiklokjes te fotograferen, dat leek me zeer toepasselijk voor deze lentemaand-bij-uitstek. Toen ervaren mede-fotoclublid en vriend Alex me voorstelde zijn set extension tubes eens uit te testen voor het macro-werk ging ik daar maar al te graag op in. Ik heb eerst thuis binnen wat zitten experimenteren met die dingen en toen ik proefondervindelijk had uitgevlooid hoe dat zat met scherptediepte, diafragma en eventueel lichtverlies ben ik er mee het gras in gedoken.
De meiklokjes hadden evenwel afgesproken hun bloei nog even uit te stellen en met groene exemplaren wilde ik nu ook niet op de proppen komen. Daarom ben ik naar kleine alternatieven op zoek gegaan en het is verrassend hoeveel verborgen schoonheid onopgemerkt in de macrowereld, zo vlak voor onze ogen, nooit gezien wordt… tot je er een geschikte lens voor op je toestel zet natuurlijk. Ik ken de naam niet van het spul, maar het (on)kruid met vele kleine bordeaux-rood-bruine bolletjes dat wel eens in graslanden voorkomt trok mijn aandacht. Die bolletjes, 1 à 2 mm groot, zijn warempel mooie bloemetjes en in beeld genomen door de Tamron 90 mm met een 36 mm plus een 12 mm ring er op ziet dat zo uit. Het lijkt wel een volwassen rozentuin. De erg kleine scherptediepte moet je er bij nemen als macro-fotograaf, maar dat is precies een van de charmes van dit soort werk vind ik…