De nattigheid van de laatste dagen heeft er voor gezorgd dat de meeste wandelwegen waar wij ons regelmatig op begeven er erg slijkerig en vettig bij liggen, zelfs aan de meestal net iets drogere noordkant van de N123. Na een korte pipi en kaka paraplu-wandeling met Phaido deze morgen besloten we na de middag van een opklaring gebruik te maken om iets drogere oorden op te zoeken en wat meer uitgebreid de benen te strekken. We gingen er van uit dat de zandgrond en het reliëf van de Hoge Mouw en de Kabouterberg in Kasterlee de grootste garantie zouden bieden op een nog enigszins bewandelbare ondergrond… en dat bleek een juiste gok. We wisten ook niet hoe lang het zou droog blijven en dus hebben we toch maar de wagen genomen om de 2,5 km er naar toe te overbruggen, niet erg milieuvriendelijk, ik weet het, maar nood breekt wet….
Het was opvallend rustig aan de Kabouterberg trouwens, er was geen levende ziel te bespeuren. Phaido kon ongehinderd snuffelen, en rondzwerven tussen de zandduinen, de lucht-boomwortels en de kabouterhuisjes terwijl het baasje fotografeerde.
In de nabewerking heb ik de kleur grotendeels uit deze plaat weg gehaald en dan heb ik er ook nog een snuifje sepia aan toegevoegd. Naar mijn smaak is dit ongeveer de sfeer die ik wilde vangen.