Toen ik eergisteren door de mist liep en een foto maakte op deze plek had ik me al voorgenomen dit eens over te doen bij helder weer en met een mooie wolkenlucht. Grappig hoe je honderden keren ergens voorbij kunt wandelen en dan een mistige ochtend nodig hebt om je te realiseren dat dit een foto-locatie met potentie is. Ik heb geprobeerd dezelfde positie te vinden als voor de foto van zaterdag. Facebook-vrienden die de reeks gezien hebben kunnen proberen te vergelijken. Ik denk dat ik vandaag een nog iets lager standpunt ( zeg maar ligpunt ) had, deze keer was het gras niet zo nat en ging ik wél plat op de buik.  Phaido dacht blijkbaar dat er iets ernstigs aan de hand was, want hij probeerde me weer overeind te likken. Het was nog niet zo eenvoudig om de camera stabiel te houden tijdens die bezorgde behandeling.