Zeer
uitzonderlijk is dit een oudere foto die ik voor de gelegenheid uit mijn
archieven heb opgediept.
Polien is dood. De boodschap trof me als een mokerslag toen ik vanmiddag in
Lommel aankwam om even binnen te wippen op een nieuwjaarsreceptie... Dit kan
niet waar zijn
Polien was achter in de tachtig maar ze was nog altijd de
prachtige vrouw die in café De Lindeboom een begrijpend en luisterend oor
leende aan haar vele klanten. Na het kerstfeest in zorgcentrum Hoevezavel zijn
we er nog binnen gevallen en hebben we met haar nog uitgebreid gepraat over de
wereldproblemen
Als ik uit mijn lijst van favoriete horecazaken er een zou
moeten kiezen die de titel authentiek bruin café verdient dan is het wel De
Lindeboom, en Polien was daar voor 90% voor verantwoordelijk. Polien was een
prachtmens, ik hield van haar.
Toeval bestaat niet zegt de volkswijsheid. Gisteren had ik, voor de eerste keer
sedert ik lid ben van onze fotoclub, toevallig en eigenlijk totaal onvoorbereid,
fotos en een projectie rond Polien getoond tijdens de wekelijkse vergadering en
dan hoor je enkele uren later dat ze er niet meer is
Ik kan het nog nauwelijks geloven, maar we zullen het voortaan zonder haar
moeten doen, zonder die goed getapte pintjes, zonder die ouderwetse warme gemoedelijke
familiaire sfeer die ze rond zich meedroeg, zonder café De Lindeboom vrees ik
en zonder haar steevaste afscheidsgroet Kom zo rap mogelijk terug
Polien, we zien elkaar ooit wel weer, ik hoop niet zo rap mogelijk, maar ooit
Klik even op de link hiernaast trouwens (
Onderweg no Polien ) , die staat er al heel lang. Nu wordt ie weer zeer
actueel, ik had het liever bij een andere gelegenheid gezien.
|