Door al dat gedoe rond de Kerstman de voorbije dagen en de bijhorende verkleedpartijen die ondergetekende moest ondergaan zou een mens nog vergeten waar Kerstmis eigenlijk echt om gaat. Binnen onze christelijke levenssfeer gaan wij er van uit dat er 2014 jaar geleden een kindje geboren werd in een stal en dat het prille begin van het nieuwe testament daar moet gesitueerd worden, zeg maar het startschot van het Christendom… Het is dan ook onze gewoonte dat wij in onze huizen een kerstboom zetten, een spar, - of je die in het heilig land veel ziet laat ik even in het midden -, en een stal met kribbe en beeldjes hoort er ook bij. Dit vrome gebruik werd overgenomen door onze dorpen, gemeenten en steden en op pleinen en markten pronken er in deze tijd van het jaar vele levensgrote kerststallen, de ene al levensechter en grootser dan de andere, ieder jaar het doelwit van talloze hobby-fotografen. Ook deze keer was ik weer bijna te laat om tot het besef te komen dat in een 365-dagen-per-jaar blog er minimaal één stal hoort te figureren, die van ons eigenste Lichtaart dan maar. Op de terugweg van het Italiaanse restaurant heb ik de drie kleinste kleinkinderen die op vakantiebezoek zijn, er voor geplaatst en even de camera boven gehaald.