|
Ik had de 90 mm macrolens op mijn toestel gezet voor de
dagelijkse wandeling. Enerzijds beperkt dat de potentiele onderwerpen maar je
dwingt jezelf zo om anders te kijken en creatief om te gaan met je fotografie,
anderzijds kan ik absoluut niet klagen over de scherpte van deze lens met vast
brandpunt, de beperkte scherptediepte schept daarenboven weer andere leuke
mogelijkheden.
Voor kleine beestjes moet je in deze tijd van het jaar niet meer in het bos
zijn, maar gelukkig leent een macrolens zich ook voor andere dingen, zoals daar
zijn: planten, bladeren, paddenstoelen, schimmels enz. enz
Ik kon enkele zwavelkopjes,
elfenbankjes en een totaal afgetakelde kastanjeboleet verschalken, maar echt
fris waren die niet meer, het meeste aandacht had ik voor de laatste kleurrijke
herfstbladeren. Nu het herfstlover uitgedund is tot nog enkele spaarzame
eenzame blaadjes zijn totaalbeelden al veel minder interessant en zodoende ging
ik voor de details. Deze eikentak die onder de hoge dennenbomen om mijn
aandacht schreeuwde vond ik een prima doel om er even de camera op te richten. Diafragma
2,8 zorgde er voor dat het grote kontrast tussen lucht en donkere takken in de
achtergrond flink getemperd werd - het had wat mij betreft nog iets rustiger
gemogen maar je kunt niet alles willen J
- en met een beetje inflitsen kreeg ik de onderkant van de bladeren toch
voldoende belicht.
Het hoeft niet altijd groot en spectaculair te zijn, schoonheid schuilt ook
vaak in de simpele dingen, je moet het alleen maar willen zien.
|
)
