Tja, da’s wel balen natuurlijk. Dan ben je rustig aan het fietsen en dan zie je, net te laat, dat er naast je een reiger in de gracht zit. Zelfs al trek je de rem nog zo snel dicht… je bent er voorbij helaas. Maar, hij blijft zitten!!! Je bent wel aan de verkeerde kant nu want je kijkt recht in de zon. Dus beslis je om rechtsomkeer te maken, hem opnieuw voorbij te rijden en maar hopen dat ie ook nu blijft zitten. Dat doet ie ook. Pas dan denk je er aan dat je de 17 – 70 op de camera hebt zitten en niet de 300… die heb je ook niet bij, geen plaats genoeg in de fietstas. Maar goed, je stelt vlug enkele parameters in: sluitertijdvoorkeuze 1/500 zal wel kort genoeg zijn zeker, of neen 1/800 lijkt me toch veiliger, burst-mode, spotmeting, AI servo en je sluipt voorzichtig richting onderwerp. Op het moment dat je bijna op een afstand gekomen bent waarop je met de 70 mm wijd open, een redelijke kans hebt op een goed shot, vindt ie het welletjes en hij vliegt op. Hij maakt een volledige 360° korte vlucht en landt 100 meter verder weer tegen de zon in. Het spelletje herhaalt zich, ikke weer bijna er bij, hij opvliegen, komt weer voorlangs op zo’n 15 meter, maar deze keer heb ik hem in het vizier en kan ik de meetrektechniek uit mijn fietsescapades toepassen terwijl de Eos in een machinegeweertempo beelden schiet. Ik ben niet ontevreden met de enkele aanvaardbare opnames die ik uit de serie kon selecteren, maar ik vraag me toch af hoe mooi het zou geweest zijn met die 300 er op.        xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />