Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
03-06-2017
03 juni De Hersteldienst
Gisteren avond laat hield mijn PC er plots mee op. Na een psychedelisch kleurenspel, een onverklaarbare lightshow en een zachte fade-out in Photoshop was er ook na diverse pogingen en afkoelperiodes geen leven meer in het ding te krijgen. Aan de manier waarop het gebeurde te oordelen zou het kunnen dat het de grafische kaart is die de geest heeft gegeven en eigenlijk mag ik dat hopen want dan ben ik de dingen waar ik mee bezig was niet kwijt als ik 'm weer opnieuw opgestart krijg. Ik maak weliswaar zo ongeveer iedere maand wel eens een back-up maar als het onheil over je afkomt net op het moment dat je dat eigenlijk al enkele dagen gedaan zou moeten hebben realiseer je je toch hoe kwetsbaar je bent. De laptop waarmee ik nu even verder moet is trouwens ook niet meer in optima conditio en het wordt misschien wel tijd om de IT afdeling van huize Pol en Josee eens te toetsen aan de mogelijkheden van het tweede decennium van de 21ste eeuw.
Ik heb alleszins meteen de hersteldienst gebeld en die hebben een ploeg vaklui gestuurd. Ik heb ze een tijdje hun gang laten gaan maar hoe langer ze bezig waren hoe meer het ging lijken op slopen in plaats van herstellen. Ik heb ze dan uiteindelijk ook maar onverrichterzake terug naar huis gestuurd en hulp gevraagd aan een echte expert.
O ja, bijgaande foto kun je maar beter even groot bekijken, vaste volgers weten wel dat je er gewoon op moet klikken...
Vrijdag is wandeldag in zorgtehuis Hoevezavel. Met dit warme weer had het personeel het opportuun gevonden met de bewoners een ijsje te gaan eten in Het Cremehuys aan de Molse Kiezel. Wij waren als vrijwilligers uiteraard ook niet afkerig van dat plan. 27 rolstoelen, 27 bewoners, 27 vrijwilligers en nog enkele personeelsleden... het werd een ware overrompeling in en aan de zaak. Een plekje in de schaduw vinden voor iedereen was niet zo eenvoudig maar uiteindelijk lukte dat toch en toen iedereen voorzien was van zijn of haar portie ijs moesten de vrijwilligers vaak opnieuw aan de slag in een andere functie. Het zelfstandig uitlepelen van de koude lekkernij bleek niet evident voor vele bewoners en daar was hulp voor nodig. Dat was dan weer een buitenkansje voor deze ook fotograferende vrijwilliger. Dit teder moment, gekozen uit de foto-oogst vond ik het delen waard.
Onze omzwervingen in Geocacheland brachten ons vandaag
in Weert. De St. Annamolen was een van de bestemmingen. Wat we zochten was vrij
snel gevonden maar het onverwacht leuke aspect van ons bezoek was dat de
gelegenheids-hobby-molenaar thuis was en daar hebben we een erg leuk gesprek mee
gehad. Meer zelfs, hij heeft ons een rondleiding gegeven en van de gedreven,
enthousiaste uitleg hebben we weer een en ander opgestoken.
Van buiten de omheining kun je dit standpunt niet innemen maar dank zij die
vriendelijke man mochten we zo ongeveer tegen een wiek gaan staan om eens een
alternatief beeld richting zon te schieten.
De Reffenakkers, het kleine straatje langs het Blokske
- in de grote landelijke frituur enquete van het Niewsblad genoemd als beste
frituur van Groot Kasterlee - is meestal het vertrek en het eindpunt van onze
wandelingen met Phaido. Vanavond was dat niet anders. Toen we terugkwamen rond
een uur of negen draaide er net een beauty van een oldie de parking op, een
prachtig gerestaureerde en flink gepimpte Chevy.
Ik kon het niet laten, dit moest ik fotograferen, nostalgie met hoofdletters
NOSTALGIE dus J Als ik zon juweeltje zie moet ik meteen denken aan de Verenigde Staten
in de sixties, aan country music, aan meisjes met petty coats die Peggy Sue, Norma
Jean of Marie Lou heten, aan de Everly Brothers, Scott McKenzy, The Byrds of
Conny Francis
Ik vind het een beetje jammer dat de, in deze contekst, lelijke moderne wagen in de achtergrond de
foto een beetje onrecht aandoet maar ik vind hem alleszins toch nog meer dan de
moeite waard om hem hier te delen.
Er zitten enkele spechten in de buurt. Je hoort ze regelmatig
en een groen exemplaar zit regelmatig in het gazon achter ons huis. Ik heb
onlangs ook twee bonte spechten gezien maar dat was zeer vluchtig en toen had
ik sowieso geen geschikt fototoestel bij. Ik had wel een vermoeden dat ze daar
in de buurt zouden nestelen, er zijn daar mogelijkheden zat. Vandaag ben ik dus
vol verwachting met de 300 mm plus 1,4 X extender op mijn toestel het bos in
getrokken op vogeljacht. De boomklever die ieder jaar in het zelfde holletje woont
was een alternatief als jachtobject, ik zou dus zeker niet zonder trofee
thuiskomen.
Toch wel niks te vogelen vandaag, geen enkele bonte of groene specht liet zich
spotten en de boomklever was ook in geen velden of wegen te bespeuren, in de
lucht of in zijn vertrouwde holletje ook niet trouwens. Ik heb de aandacht dan
maar verlegd naar het kleine, bloemekes, insecten of zoals in dit geval een
combinatie van de twee. Je hoeft daarvoor niet per definitie een macro lens op
je toestel te hebben. Met 420 mm kun je die van op afstand ook wel te pakken
krijgen. Deze opname is gemaakt van op ongeveer 3 m afstand. Ik heb
verschillende keren moeten aanleggen uit de losse hand maar uiteindelijk
bleken er toch één of twee scherpe bij te zitten. Ik heb de opname ook nog een tikkeltje
gecropt om het onderwerp een beetje meer beeldvullend te maken. Door het
samendrukeffect van de telelens kreeg ik de mooie onscherpe achtergrond er
gratis bij.
Dat de bloem een distel is weet ik wel. Het vliegend vlinderachtig beest dat er
op zit is mij zeer onbekend iemand die vlinderoloog is bij de lezers?
Het was al vrij laat dindagavond, anderhalve dag voor we naar
Duitsland zouden vertrekken voor een lang weekend. Het vrouwke vertelde me
terloops: O ja er brandde een rood lampke in de auto
Onder het uiten van enkele niet voor publikatie geschikte vloeken ging ik naar
buiten om even poolshoogte te nemen de laadstroomindicator klein drama. Dan
heb je nog één dag om voor vervoer te zorgen voor de reis. Een iets grondigere
kontrole woensdagmorgen leerde me dat het inderdaad, zoals gevreesd, de
alternator was die het begeven had. In de Honda garage vertelden ze me dat ik
al snel met 5 à 600 kosten moest rekenen en samen met het vervangen van de
koppeling die al een tijdje leek te slippen en nog enkele andere kleine
akefietjes die dan in één keer best zouden hersteld worden mocht ik een
aderlating van 1500 of meer verwachten.
Ondanks het feit dat dit misschien wel de beste wagen was die we ooit hadden
wist ik dat we in dat geval nu maar beter afscheid namen. Gelukkig was er mijn
zus die haar eigen Renault Capture niet nodig had tijdens het weekend en ons zo
uit de nood redde. Via haar waren we ooit als kerstman in kontakt gekomen met
de mensen van de Pashuysen Groep, een grote Renault dealer en een van de
hoofdsponsors van het huis van de kerstman in Aarschot. Ze hadden me toen
beloofd dat indien ik ooit een andere wagen zou nodig hebben, ze speciale
condities zouden maken voor me. Tijd om dat eens aan de werkelijkheid te
toetsen.
Om een lang verhaal kort te maken het was dringend, lang wachten was geen
optie en dus moest ik iets uit de toonzaal kiezen als ik snel weer wilde
rijden. Gelukkig was de keuze toch nog groot genoeg. En hier staat ie dus.
Vanaf volgende week verplaatsen wij ons met deze zilvergrijze metaalkleurige
Renault Megane Grandtour full option.
Vroeg in de morgen bij het biker-hotel in Rengshausen.
Na een prachtig lang weekend in het Knüllwald staan de paardjes weer te
trappelen om richting thuishaven te vertrekken. Zelf waren we met de wagen en
achteraf hebben we ons dat niet beklaagd. We hebben onderweg, toen het onweer
losbarstte en de hemelsluizen wagenwijd open gingen, enkele keren moeten denken
aan de collegas die de elementen op twee wielen aan het trotseren waren.
Iedereen is gelukkig zonder averij thuis geraakt en vanavond zijn we als afsluiter
nog eens samen gaan eten. Er kwamen weer de nodige heroische verhalen voorbij