Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
04-03-2017
04 maart Handige Harry
Je hoeft mij geen Handige Harry te noemen, integendeel,
ik heb eigenlijk een hekel aan klussen in huis waar ik van weet dat een echte
stielman dat veel beter zou kunnen. Soms evenwel, heel erg soms, zeker als het
vrouwke enkele keren zeer duidelijk heeft laten horen dat ze een bepaalde
verandering wel leuk zou vinden, wil ik wel eens proberen te bewijzen dat
ik het ook kan.
Toen we dit huis bouwden in 1974 had ik al indirecte verlichting voorzien achter
de open-haard-constructie. Enkele TL-lampen zorgden voor licht, te veel licht
echt gezellig kon je het niet noemen en vaak hebben we het ook niet
ingeschakeld. De hedendaagse mogelijkheden met veelkleurige
led-verlichting-mogelijkheden waren ook het vrouwke niet ontgaan en toen ze dat
voor de achtenveertigste keer terloops vermeld had vond ik dat ik niet langer
kon doen alsof ik dat niet gehoord had. Ik heb dus de TLs er uit gesloopt
dat was een makkie en daarna heb ik er de nodige kleurtjes in gemonteerd.
Gezien de moeilijke bereikbaarheid was dat niet eens zo gemakkelijk.
Eind goed, al goed Vandaag heb ik de laatste hand gelegd aan het project. We
kunnen nu kleurtjes vast zetten, strobo-effecten instellen, kleurtjes langzaam
laten wisselen en er zijn nog vele andere mogelijkheden. Ik ben eigenlijk best
tevreden - of is het fier - met de geleverde prestatie en een foto om de realisatie
van de wensen van het vrouwke te documenteren wil ik graag met de wereld delen.
Het gaat goed met de firma Snap Chat. Sedert oma zich
er op gestort heeft zijn ze zelfs beurs-genoteerd naar het schijnt. Of er een
oorzakelijk verband is weet ik niet, het zou uiteraard ook toeval kunnen zijn. Oma
heeft enkele lessen gekregen van de kleindochters, welke als wezens van een
andere generatie veel meer bedreven zijn in dat soort dingen, en nu is ze een
gedreven gebruikster geworden. De app staat roodgloeiend. Zelf heb ik de boot
voorlopig kunnen afhouden als onderwerp van omas ijver en zeker als
beoefenaar van de kunstjes. Kleinzoon Pieter daarentegen liet zich vangen en
hij was wreed onder de indruk van het resultaat meen ik te zien.
105 mm-f 4,5-1/160-ISO 6400
Ik heb een fotovriendin die ooit een hele verzameling
deuren gefotografeerd heeft, best interessant, en daar moest ik vanmiddag even
aan denken toen ik in Merksplas aan het wandelen was in de buurt van de
gevangenis en de kolonie. Ik meen dat de woning waarvan dit de achterdeur is
niet meer bewoond is, het afschilferende houtwerk en de verroeste trapleuning
waren al enkele indicaties en het feit dat je van hier uit recht tegen de
metershoge afsluiting rond de gevangenis kijkt maakt het er ook niet gezelliger
op. Ik vond het best een
intrigerend beeld opleveren en het bordje Voeten vegen aan de dweil a.u.b. vond
ik de kers op de spreekwoordelijke taart. Ik heb er thuis een pittige zwart-wit
omzetting op los gelaten inclusief een Silver-Effex laagje uit de collectie
Nik-filters. Na enkele twijfelmomenten heb ik er ook nog een sepia-tintje aan
gegeven.
We zijn vandaag eerst een eindje gaan rijden met de
wagen voor we aan de dagelijkse wandeling begonnen. Ik had een niet te lange
tocht in en rond de Blakheide bij Beerse gespot op het net en dat zag er
veelbelovend uit. We hebben het ons niet beklaagd. Phaido vindt nieuwe geurtjes
altijd wel fijn. Baasje kwam met andere fotos thuis dan die welke hij meestal
plukt in de Smallebroeken en dat er ook nog enkele geocachen lagen om op te
rapen was lekker meegenomen natuurlijk.
Met Phaido in het bos Als hij moet poseren doet hij
dat precies zoals ik dat aan hem vraag en als ik een actiefoto wil maken
begrijpt hij ook wat er van hem verwacht wordt. Phaido hop !!! Spring eens
over die stammen. Om te tonen dat hij daar geen probleem mee heeft deed hij er
duidelijk nog een schepje bovenop alsof hij er mee rekening houdt dat de foto
dan des te leuker wordt.
Ik heb er deze keer voor gekozen sluitertijd en diafragma manueel in te stellen
en dan de camera maar automatisch de bijhorende ISO-waarde te laten kiezen.
Omdat ik daarin niet al te hoog wilde gaan was ik behoorlijk voorzichtig met de
instellingen en ik realiseer me wel dat 1/400 voor een actiefoto nog redelijk
lang is en dat f 5 niet de erg grote scherptediepte oplevert die je in het bos
wenselijk acht maar fotograferen is vaak compromissen maken he
Dit is het ganse onbewerkte beeld ( Photoshop vond ik hier niet nodig ), vooraf scherp gesteld
op de liggende stammen en precies op het goede moment afgedrukt.
55 mm-f 5-1/400 sec.-ISO 1000
Wat doet een mens om 10 uur s avonds op straat in
Lichtaart-city? Tja ik kan veel dingen bedenken maar het meest voor de hand
liggend is: fotograferen J
Ik was bijna thuis en ik heb de wagen even op de parking van de Kiekenclub
gezet en met de camera op statief vond ik het fijn het drukke nachtleven van onze
metropool vast te leggen. Dat die drukte zich beperkt tot de autos die vrolijk
door het dorp snorren op dit uur is fotografisch gezien lekker meegenomen qua
rode en witte strepen. Ik heb even moeten wachten tot er een aantal in aantocht
waren langs diverse kanten alvorens af te drukken trouwens. Een klein diafragma
zorgt voor de sterretjes en ik heb er ook nog een vleugje Nik-filters overheen
gegoten voor de sfeer.
16 mm- ISO 200-f 14-15
sec.
Ik heb vandaag eindelijk de puf terug gevonden om weer
eens met mijn vaste geocache maatjes op stap te gaan. Het werd een mooie niet
eens zo zware wandeling van ongeveer 10 km doorheen het grensgebied tussen
Belgie en Nederland ergens tussen Poppel (B) en Esbeek (Nl). Niet eens zo
zwaar klinkt dan misschien alsof het een makkie was, maar gezien de nog steeds
twijfelachtige fysieke paraatheid viel het me toch een beetje tegen. Ik was
alleszins behoorlijk nat bezweet na afloop. Qua geocachen kon het niet beter
lopen een honderd procent score tijdens het rondje zorgde er voor dat we met
perfecte coordinaten aan de bonus opdracht konden beginnen. Daar bleken toch
nog enkele moeilijkheden ingebouwd alvorens we de eindoverwinning mochten
smaken. De gegeven code van het slot op de gezochte schat bleek maar een
toegang tot een kist waarin nog een tweede kist zat met enkele honderden
sleutels en die moesten we allemaal uitproberen. Uiteindelijk lukte het toch met
wat geduld en dat die laatste activiteit vlak bij café t Jachthuis lag had ik
al meteen ingeschat als zeer positief. Het hoeft niet gezegd dat we nog enkele
versnaperingen zijn gaan degusteren alvorens we weer naar huis togen