Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
04-02-2017
04 februari Geiten
Na een vlekkeloos verlopen vlucht en een al even voorspoedige landing (applaus van vele banken :) ) hadden we nog enig oponthoud bij het ophalenvande huurwagen en toen we tegen het vallen van de avond ons tijdelijk verblijf naderden kwamen we plotsklaps in een bocht een onverwachte hindernis tegen. Om een herder met een kudde geiten vrije weg te gunnen kun je maar beter even langs de kant gaan staan. Natuurlijk maak ik dan enkele fotos. De blog indachtig heb ik dat maar snel met de iPad gedaan.
Ik heb vanavond met de iPad even een foto gemaakt van
mijn reisdocumenten. Ik vertrek morgenvroeg namelijk met mijn cachemaatje
Jackie naar Malaga om daar een week te gaan geocachen en andere leuke dingen te
doen. Als je met Ryanair reist ben je zeer beperkt qua bagage en voor mijn
laptop is er geen plaats. Ik ga dus meteen in Spanje een kaartje kopen om met
de iPad op het net te kunnen en zo toch de dagelijkse routine voort te zetten.
Dit experimentje had ik dus nodig om even te checken of het op deze manier lukt
en dat valt nogal mee merk ik.
Uiteraard ben ik van plan een massa fotos te maken en uiteraard neem ik de
Canon mee maar voor deze blog zullen we het de volgende week met de iPad moeten
doen. Ik zal alleszins zeker trachten alle dagen iets te tonen wat de dag
illustreert.
Wandelen, fietsen en geocachen, dat gaat goed samen.
Voeg daar fotograferen bij en eigenlijk ook nog een Duvel als zelfbeloning na
afloop. Dat zou de ideale combinatie kunnen zijn om een mooie vroege lentedag
helemaal toppie te maken. Die Duvel stond vandaag niet op het menu helaas dag
twee van tournee minerale ( en nog steeds geen afkickverschijnselen ), maar klagen
hoor je me niet, integendeel.
We hadden het natuurgebied Kindernouw in Lille uitgekozen om ons aan een mooie
multicache te wagen, vlak bij de deur en toch voor mij totaal onbekend, het
toont nog maar eens aan dat je door de geocache-hobby op plaatsen komt waar je
anders nooit zou geraakt zijn. We konden moeizaam via niet eenvoudig te vinden
aanwijzingen ons einddoel uiteindelijk ook te pakken krijgen maar wat even
belangrijk is, we genoten van de wandeling, het weer, het gezelschap en er
kwamen weer de nodige erg fotogenieke plekjes voorbij. Uit het aanbod koos ik
vandaag voor dit plaatje.
Mijn zus heeft twee poezen, allebei zwart met enkele
witte accentjes. Toen ze als jonge kittens bij haar kwamen dacht ze dat het
twee kattinnetjes waren en die kregen de namen Mona en Liza ( snapt U hem? ).
Na niet al te lange tijd bleek Mona evenwel een katertje te zijn en dat werd dus
Mon ( Leonardo da Vinci was plots ver weg J ).
De witte poes van de buren komt de laatste tijd steeds vaker op het territorium
van Mon en Liza en dat vinden die helemaal niet leuk, te meer omdat die witte
kater een erg dominant type is. Hij probeert daarenboven iedere keer mee naar
binnen te glippen telkens Mon of Liza het electronisch kattenluik openen met
hun chip. Zus werkt hem dan zo snel mogelijk weer naar buiten maar dan gaat ie
verontwaardigd ergens voor het raam zitten te protesteren met een ik-wil-er-in
uitdrukking op zijn kattengezicht. Ik mocht het hele tafereel vandaag ook eens
meemaken en fotograferen.
Onze geocachetochten brachten ons vandaag weer naar het
Nederlandse Geldrop waar o.a. de Gulbergen-multicache op het programma stond,
een redelijk zware wandeling van dik 5 km.
Op landgoed "De Gulbergen" bevindt zich een voormalige afvalberg, met
zijn 60 meter boven NAP is dat de hoogste berg van Noord-Brabant en wordt
derhalve ook wel "Het Dak van Brabant" genoemd. Inmiddels is ie met
een dikke laag zand afgedekt en van het afval is weinig meer te bekennen.
Feitelijk is vrijwel het hele gebied omgedoopt tot recreatiegebied met o.a. een
golfterrein, mountainbike-routes en wandelmogelijkheden. Op de top heb je een
geweldig mooi uitzicht over de omliggende dorpen en als iemand je op deze plek
komt vertellen dat je in het vlakke Nederland bent geloof je hem niet.
De foto is gemaakt van af de plek waar we de wagen achterlieten. Geef toe, dit
ziet er uit als de Voerstreek of de Condroz.
Ik heb vandaag een bewerking in de aanbieding. Na dat
we vandaag naar Van Craenenbroek waren geweest om wat inkopen te doen hebben we
van de gelegenheid gebruik gemaakt om een hapje te gaan eten in een van onze
favoriete restaurants, De Brugwachter in Lommel. Ik kon weer niet aan de
verleiding weerstaan om de 16-35 nog eens uit te testen op zijn grootste
beeldhoek. Daarna zette diezelfde verleiding mij er toe aan wat te gaan spelen
met enkele vandaag gemaakte fotos. Het is wel geweten dat ik een Photoshop-fan
ben en dat ik vind dat fotobewerking anno 2017 een onlosmakelijk onderdeel van
de fotografie geworden is
Deze bewerking is eigenlijk vrij eenvoudig maar geeft toch een spectaculair
effect. Met een aantal klikken maak je een soort tekening van een foto. Kort
samengevat gaat het als volgt: laag copieren en plakken dan de belichting van
de bovenste laag omkeren ( das een één klik filter ), vervolgens de dekking
van die laag veranderen in kleur tegenhouden ( en dat geeft je een volledig
wit beeld logisch ) en tenslotte met een schuifje in het filter Gausiaans
vervagen het goede resultaat zoeken.
Ik zal dezelfde foto, iets minder drastisch bewerkt ook op Facebook zetten voor
de geïnteresseerden.
Vraag aan een fotograaf wat glaswerk is en dan zegt ie
lenzen, vraag het aan een bouwvakker en dan zegt ie ramen, in de horeca zijn
het drinkglazen gezien mijn sympatiserende verhouding met de horeca moest ik
als ik het over glaswerk wilde hebben wel terugvallen op die laatste definitie.
Dat ik vandaag met glaswerk aan de slag ben gegaan is zoals zo vaak puur
toevallig. De wandelfotos en de daarop volgende horecafotos van de dag brachten
nauwelijks iets nieuws in de gigantische verzameling eigen werk die ik
ondertussen al op diverse interne en externe harde schijven heb. In de loop van
de avond ben ik dan maar weer eens aan het experimenteren gegaan. Eenzorgvuldig door het vrouwke
gevulde vitrinekast in onze woonkamer, met geslepen glazen frontpanelen en
daarachter glaswerk van allerlei soort, gaande van echt kristal tot alledaagse
gebruiksvoorwerpen heb ik deze keer voor de lens gehaald. Flitsen bleek al snel
helemaal uit den boze, een klein lampje ergens in de kast leggen en dat
gecombineerd met een lange sluitertijd leverde een leuk resultaat op.