Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
21-01-2017
21 januari Bomen in het lage winterlicht
Morgen hebben we een laat nieuwjaarsfeestje met de familie en
de kleinkinderen. Het vrouwtje is de hele dag bezig geweest in de keuken en ze
wil ook absoluut niet gestoord worden als ze aan het kokkerellen is. Ik ben
deze morgen redelijk vroeg voor mijn doen dan maar alleen gaan wandelen met
Phaido en dat gaf me de gelegenheid om zonder schuldgevoel wat meer tijd te
besteden aan het licht, het landschap, de bomen enzomeer. Deze namiddag heb ik
trouwens ook nog een pittige drie-kanalen fietstocht ondernomen en ook daar
scoorde ik de nodige interessante shots. Maar goed, uit de ochtend sessie koos
ik voor deze plaat. Ik vermoed dat ik morgen nog wel enkele bomen en
landschapfotos en waarschijnlijk ook nog wel wat kanaalwater met boten op
facebook zal plaatsen want anders belanden die allemaal weer in de annonimiteit
van mappen op mijn harde schijven
Ach ja, een mens experimenteert al eens. Ik had vandaag
tijdens de Talanderwandeling in Arendonk al wel een fotos gemaakt maar wereldschokkend
was ie niet. Ik ben redelijk laat vanavond dan maar begonnen om enkele
opvallende dingen te fotograferen in huize Pol en Josee om alsnog eens een
andere wind te laten blazen door mijn fotografie.
Na de voorbije kerstperiode hebben wij ons in de solden al enkele dingen
aangeschaft waarvan wij denken dat we ze volgend jaar voor de kerstversiering
zouden kunnen gebruiken. Twee gestyleerde bomen met van ledlichtjes voorziene
doorschijnende bladeren konden we o.a. scoren, een grote en een kleine. We
hebben ondertussen beslist dat de kleine in onze living zal blijven staan een
jaar lang en met enige toevoegingen wilde ik daar wel eens mee aan de slag
gaan. Glazen bollen zijn in de mode tegenwoordig in fotoland merk ik, de social
media volgend. Wij hebben er ook nog wel zo een, nonkel Louis schonk ons dit
zelfgemaakt exemplaar ooit en dat vond ik een bruikbaar object. Ik plaatste dat
binnen de ledjesboom op een piedestal fotografen zien zonder twijfel dat dit
een 16-35 mm-lens is ( J ) en dan kwam het moeilijkste deel, nl. dit geloofwaardig
fotograferen De kleurtemperatuur, het dynamisch bereik, de scherptediepte,
evenzovele probleemgebieden waar ik mee te maken kreeg. Of de foto op zich
voldoende inhoud heeft om een aha-Erlebnis te veroorzaken betwijfel ik zelf,
maar dat ik hem technisch gezien, aanvaardbaar belicht, kon maken vond ik dan
weer leuk. Ik heb mezelf alleszins weer een uurtje bezig gehouden en ik heb ook
weer een en ander geleerd.
Het werd alweer een prachtige heldere vriesdag met mooi
winterlicht. We hadden de regio rond Geldrop in Nederland uitgekozen om een
fikse geocache-wandeling te maken. De serie Homemade stond op het programma
en we hadden de wagen geparkeerd in de buurt van een slibverwerkingsbedrijf.
Los van het feit dat het daar toch wel erg stonk was ik al meteen gecharmeerd
door de schaduw van de wenteltrap op de muur. Ik vind schaduwen altijd wel iets
fotogenieks hebben ik ben trouwens lid van de groep Shadows op Facebook
en als het effe kan haal ik dan meteen mijn toestel uit de tas. Ik wist evenwel dat na onze wandeling de zon
lager zou staan, de schaduwen dientengevolge ook langer zouden zijn en het
licht nog iets warmer. Dus heb ik gewacht tot we er we er op de terugweg
opnieuw voorbij kwamen om de foto die ik in gedachten had te maken. Ik kon er
niet mooi midden voor staan en de perspectief-vervorming heb ik gedeeltelijk
weggewerkt in Photoshop, niet helemaal, want dan werd het te onnatuurlijk. Een
ander probleem was dat er een afsluiting was, ik kon dus niet dichterbij en
omdat ik door de mazen fotograferen moest kon ik ook niet achteruit want dan
zou het hek te dominant in beeld komen. Met de 50 mm kreeg ik het hele gebouw
net in beeld, redelijk krap gekadreerd weliswaar maar het staat er helemaal op.
Het ging me natuurlijk alleen maar om de trap en zijn schaduw J
50 mm -F9-1/320-ISO 640
De weermannan en vrouwen hadden voorspeld dat het koud zou
worden en voor een keer hadden ze het bij het rechte eind. We mochten een echte
ijsdag meemaken, dat vermoed ik alleszins, na de ochtendwandeling ben ik niet
meer buiten geweest om dat te controleren Ik had het te druk met albums,
kalenders en printen en dat vind ik eigenlijk ook wel leuk.
Deze morgen was het alleszins zoals het in de winter hoort te zijn wat mij
betreft, koud, droog en zeer wandelbaar. Het dagelijkse rondje biedt in
verschillende omstandigheden verschillende fotomogelijkheden natuurlijk en
vandaag vond ik dat ik een ijsplek in de voorgrond moest leggen in de
Smallebroeken. De foto is gemaakt nog voor de zon er doorkwam en het zo
geapprecieerde lage winterlicht was er nog niet. Toch vind ik dat deze opname
ook wel de goede sfeer weergeeft.
F 7,1-1/160-ISO 800
Gisteren waren we hier ook al in de buurt maar vandaag
mochten we genieten van prachtig winterlicht. Langs de spoorweg in Olen stonden
ze vreedzaam te grazen, twee prachtbeesten van het merk paard, verdere
specificaties moet ik U schuldig blijven, ik ben geen paardoloog, wél
paardenliefhebber. Ik kon het niet laten ze uit te nodigen voor een fotoshoot
toen wij er voorbij gewandeld kwamen. Een van de dieren toonde de nodige
reserve en die bleef veilig op afstand, het andere dier kwam meteen dichterbij
maar ik merkte al snel dat het niet was om te poseren maar wel omdat daar ook
iets te smikkelen viel. De lage winterzon zorgde voor prachtig tegenlicht en
strijklicht langs de manen en vacht en daar ben ik uiteraard niet afkerig van. Ik
heb snel scherp gesteld op het meest dichtbije dier en door de afstand tussen
beide kwam die tweede al behoorlijk in de onscherpte te zitten maar dat hoeft
niet echt een nadeel te zijn toch?
70 mm -F 8-1/400-ISO640
Het was best friskes vandaag maar we vonden dat de
geocache pauze nu lang genoeg geduurd had. We hadden dan ook een fietstochtje
gepland in en rond OLV. Olen waar we een aantal vondsten aan ons palmares
wilden toevoegen. Zoals dat meestal het geval is tijdens het beoefenen van onze
hobby kwamen we weer op onbekende, leuke en interessante plekjes. Deze
geboorteboom in de wijk bij de Umicore fabriek vonden we wel erg origineel. De
ooievaar breng daar de kindjes in een doek en hij hangt ze dan voorzichtig in
een boom. Het is de bedoeling dat de kersverse ouders ze daar gaan plukken denk
ik maar zoals we zien hebben ze er toch enkelen vergeten, of hingen die
misschien te hoog? Rond de boom ernaast is dan weer een constructie gebouwd
waarop voor elk kind een stamboom is aangebracht. Cachemaatje Jackie en zijn
vrouwtje Annemarie zijn enkele gegevens voor onze volgende taak aan het zoeken
en ondertussen maakt deze jongen de nodige fotos.
Het blijft iets magisch: sneeuw!!! Ik weet niet of ik
zelf ooit nog op de latten zal staan, me aan skipret zal overgeven mijn knieën
zijn alleszins niet meer in optima conditio. Vorig jaar heb ik alvast over
geslaan
Maar als er sneeuw voorspeld wordt in onze contreien leef je daar toch wel een
beetje naar toe. We waren al enkele dagen ontgoocheld opgestaan maar deze morgen
was het raak, een beetje toch. Toen we vertrokken voor de ochtendwandeling
bleek dat het niet echt een sneeuwtapijt maar wel een sneeuwlakentje was, of
zullen we zeggen een sneeuwsigarettenvloeitje
