Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
12-11-2016
12 november Familiefoto
Het is niet
zo gemakkelijk om de ganse familie nog eens samen te krijgen. Er zij altijd wel
ergens andere verplichtingen als je iets probeert te regelen. Het is alweer
bijna een maand geleden dat het vrouwtje verjaarde en het bijhorende feestje
konden we vandaag eindelijk organiseren. Dochter en gezinnetje, zoon en
gezinnetje, het vrouwke en ikzelf we hadden het best naar de zin vanavond. Na
de drankjes, de hapjes, de iets grotere happen en de bijhorende gezelligheid
moest uiteraard ook nog een familiefoto gemaakt worden. Schoonbroer Dreeke, ook
aanwezig samen met mijn zus, fotograaf van beroep, was zo gewillig enkele keren
op het knopje te drukken.
Ik heb weer enkele prachtplaten voor het familiealbum maar de allerleukste kwam
na afloop, tijdens het ontspanmoment, toen Dreeke nog eens afdrukte
Omdat sedert
begin deze week voorspeld was dat vrijdag de beste dag van de week zou worden
op weergebied hadden we al enkele dagen geleden besloten er vandaag een lange
geocache-dag van te maken. De streek net ten zuiden van Luik, tussen de monding
van de Ourthe en Esneux leek ons interessant genoeg. Qua landschappelijk schoon
en geocachemogelijkheden was dat goed gegokt, maar de weergoden waren weer eens
niet met ons we waren beter in het redelijk zonnige noorden van het land
gebleven hoorden wij bij thuiskomst, wij evolueerden de ganse dag in grijze
grauwigheid. Dit betekent niet dat we niet genoten van onze uitstap natuurlijk.
We werden tijdens een wandeling langs de Ourthe geconfronteerd met het werk van
een bijzonder dier. In het nieuws hoorden we al eerder dat er weer bevers
gespot worden in Vlaanderen. In Wallonie zijn die al langer weer actief, daar
werden ze uitgezet eind vorige eeuw en ze doen het daar zo goed dat het makkelijker
wordt de streken op te noemen waar ze nog niet te spotten zijn dan die waar er
wel zitten. De bever, het grootste knaagdier van het noordelijk halfrond, is
klaarblijkelijk ook bij ons terug van weggeweest merkten we met eigen ogen!
Op diverse plaatsen zagen we omgeknaagde bomen in de Ourthe. Die beesten willen
dammen bouwen en geen rivier is hen te breed blijkbaar en geen boom te dik. Hoe
ze er in slagen precies die bomen uit te kiezen die in het water zullen vallen
en hoe ze er in slagen dat ook te laten gebeuren is ons een raadsel maar duidt
toch maar weer eens op een bijzonder soort intelligentie. Op bijgaand beeld zie
je enkele gesneuvelde bomen met duidelijke knaagsporen en zo waren en nog
meerdere langs onze route. De gemeente Tilff heeft weer opruimwerk.
Ik weet hoe
vervelend het is voor mee wandelende niet-fotografen om te pas en te onpas
overal te moeten wachten als er ergens weer een potentieel onderwerp opduikt.
Daarom neem ik tegenwoordig tijdens de dagelijkse ochtendwandeling niet meer
altijd mijn fototoestel mee. Als er onverwacht toch iets zou voorbij komen wat
dringend hier en nu moet gefotografeerd worden dan heb ik nog altijd de iPhone
en daar maak je ook aanvaardbare fotos mee. Als er iets is dat kan wachten ga
ik na de wandeling liever eens terug met de fiets of de wagen. Een bijkomend
voordeel is dat ik dan niet altijd met die zware tas moet sleuren
Vandaag was dat het geval. Ik had deze morgen op de buienradar gezien dat die
vervelende lichte regen niet de ganse voormiddag zou duren en toen het rond
half elf inderdaad droog werd zijn we het bos in getrokken. Na een bui ziet
alles er veel frisser uit, de kleuren zijn dan ook net iets intenser en de
lucht is volkomen helder. Er waren nogal wat plassen waarvan ikmeende dat ik er een en ander in zou kunnen
spiegelen, dus ben ik in mijn eentje nadien nog eens met de wagen terug tot in
de Smallebroeken gereden om ongestoord aan de slag te gaan. Ik had uiteraard
mijn statief meegenomen, een plastic zak om op te zitten of te liggen en
zodoende een vuile voorkant te vermijden en een set filters want ik wilde wat
experimenteren met lage standpunten en iets langere sluitertijden. De meeste
beelden schoot ik met een 3 stops-ND filter op mijn toestel, ISO 100 en
diafragma 11 of 13. Ik kwam zo op sluitertijden tussen de 3,5 en 5 sec. en dat
leverde me opnames op waar ik tevreden over was. In de nabewerking heb ik
alleen de kleurtemperatuur iets omhoog gebracht en met de filter Dark Shadows
van de Nik-collectie heb ik de plassen iets donkerder gemaakt, die vond ik over
het algemeen iets te bruin, een beetje vies. Misschien dat dit beeld niet het
meest typische uit de reeks is, de plas was niet zo spiegelglad als ik zou
gewild hebben, er was even wat meer wind namelijk, maar ik ben hier toch gegaan
voor de herfstkleurtjes. Ik kan er elke dag maar één kiezen he
ISO 100 f 13 4 sec. ND-filter 3 stops.
Gisteren
hadden we de reünie van ons oude bandje waar ik al een foto van liet zien en
naar aanleiding daarvan was ik nog eens door mijn oude bestanden aan het zoeken
gegaan. Ik was zo op een map met video-opnames gestuit, door het vrouwtje
gemaakt tijdens ons allerlaatste optreden in de Amerikaanse mess in Kleine
Brogel. Ik had daar nooit iets mee gedaan en die ook helemaal uit het oog
verloren. Vandaag ben ik een tijdje bezig geweest om een aantal van die oude
rock klassiekers op een DVD te knallen. Smoke on the
water, Sweet home Chicago, Rockin in the free world, Born to be wild, Highway
to hell we waren best ruige boys in die Jaren. Omdat het toch al geen weer was om er op uit te trekken we waren
deze morgen al eens nat geworden had ik de tijd een beetje uit het oog
verloren. Als je dan rond 7 uur tot de constatatie komt dat je nog helemaal
geen foto gemaakt hebt en je je alsnog aan de zelf opgelegde taak van één foto
per dag wilt houden dan resten er nog maar enkele mogelijkheden ofwel naar
buiten, de regen in voor een nachtopname, ofwel binnen eens goed rondkijken. De
DVD met onze prestaties lag nog op mijn bureau en met de lichtinval van een
hele rij ledjes van de bureaulamp zag het er best speciaal uit. Dit is dus een alternatieve
visualisatie van Smoke on the water
We maken er
sedert meerdere jaren een gewoonte van om zo vaak mogelijk, telkens de
gelegenheid zich voordoet, samen te komen met de leden van ons oude bandje.
Herinneringen ophalen, samen wat drinken, de benen onder tafel steken en van een
copieuze maaltijd genieten, het is allemaal niet meer zo mateloos onbegrensd als
vroeger maar soms klauwen de oude leeuwen nog wel eens, zij het niet meer zo
heftig we worden allemaal een dagje ouder. Vandaag was het een speciale reünie,
de eerste zonder onze Amerikaanse buddy, bassist Jack. We hebben diverse toasts
op m uitgebracht en dat hebben we ook een keer voor de camera gedaan. Ik had
de Eos op statief gezet en Josee drukte op het knopje.
Motregen,
klamme grijze vochtigheid... ik zal wel niet de enige zijn die aan dit soort
weer een grondige hekel heeft neem ik aan. We werden ondergedompeld
in deze mistroostige grauwte, fijne miezerige neerslag waar je van meent dat
een regenscherm niet nodig is maar waar je toch door en door nat van wordt als
je er een tijdje in loopt. Kortom, om het met de volksmond te zeggen, het was
eigenlijk geen weer om een hond door te jagen. Wij hebben dat wél gedaan maar
we zijn zelf meegelopen en we hebben dit soort fotos meegebracht. Op het eerste
zicht lijkt wel een vrolijk plaatje en herfstkleuren zijn ook mooi natuurlijk
ik vind het wel jammer dat je op deze paginas de foto niet een beetje kunt
uitvergroten, dan zou je beter de minuscule drupjes nattigheid zien die samen
met de troosteloze nevelige achtergrond de sfeer bepaald hebben de ganse dag.
Alweer een
dagje Lommel vandaag. Het vrouwtje wilde graag een lezing bijwonen van Ish Aid
Hamou. Dat het om half elf geprogrammeerd was in het Cultureel Centrum en dat
er eerst nog een soort ontbijt met cava en allerhande andere lekkernijen
voorzien was had ik even uit het oog verloren voor mijn doen vroeg opstaan
dus.
Ik heb van de nood een deugd gemaakt en na dat ik mijn schatje aan de ingang
had af gezet ben ik samen met Phaido wat gaan rondwandelen in de Lommelse
natuur. Dat er langs de diverse trajecten die we bewandelden ook telkens een geocache
werd gevonden was puur toeval natuurlijk.
We hadden afgesproken dat ze me een telefoontje zou doen als haar culturele
honger helemaal voldaan was en zo geschiedde ook. We zijn samen naar het
centrum gewandeld om nog iets te consumeren en dan kom je langs het Glazen
Huis, waar de stad Lommel de bezoekers alles vertelt over zand, glas en dies
meer. Je kan er op een voor meesten niet eens zo gekende plek zelfs naar
beneden kijken waar cursisten worden ingewijd in de kunst van het glasblazen. Je
kunt daar uiteraard ook fotos maken van de bezigheden en dat heb ik dan ook uitgebreid
gedaan.