Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
15-10-2016
15 oktober Waterval
In de loop
van de namiddag was ik er met Phaido nog eens op uit getrokken om links en
rechts wat te fotograferen, te wandelen, een geocacheke te plukken en zo kwamen
we in de buurt van De Blauwe Kei bij een korte maar leuke multi-cache, de
waterval. Waterval is eigenlijk een net iets te overdreven benaming voor het
fenomeen, maar goed, strikt genomen is het er een, zij het een kleintje. Ik
vond de scene evenwel toch een foto waard en het stromende water leek me
interessant genoeg om er een iets langere sluitertijd op los te laten. Phaido in
beeld leek me ook wel leuk, kwestie van een extra element toe te voegen.
Ik had mijn statief in de wagen liggen, die stond gelukkig vlakbij
geparkeerd en ben het maar gaan halen om het water een beetje glad te strijken
en het die satijnglans mee te geven. Te lang mocht de sluitertijd ook weer niet
worden want Phaido wil wel stil blijven liggen als ik het hem vraag, maar 2
seconden vond ik toch wel de limiet. Gelukkig deed mijn model weer perfect wat
er van m gevraagd werd, meerdere keren zelfs want ik heb nog enkele opnames,
o.a. een waar ie langs de andere kant ligt, die heb ik op Facebook gezet. Daar
moesten we wel helemaal voor rond lopen want over dat smalle watervalletje
springen daar past ie voor, de held.
Mijn schatje
is vandaag weer een jaar mooier geworden.
Ik had verschillende fotoplannen en alternatieven in mijn achterhoofd opgeslaan
maar een voor een vielen die in het water, sommige letterlijk omdat het weer
niet meewilde en andere door de ongewilde tussenkomst van onverwachte
bezoekers. Uiteindelijk vond ik de redding bij de feestelinge zelf, toen we
deze avond thuiskwamen van een leuk ( en lekker ) etentje met close friends
Alex en Leentje stond Josee even met de gekregen bloemen voor een gordijn in de
woonkamer en ik zag mijn kans. Ik heb links en rechts, hopelijk net subtiel
genoeg, een klein beetje gephotoshoped, maar als dat bij poppetjes van 20 mag
vind ik dat ik dat bij mijn eigen net iets rijper lievelingsmodel ook mag
Gelukkige verjaardag schatje.
Het lijkt
wel of ie zichzelf aan het bekijken is in een spiegel. In de loop van de late
namiddag zag ik hem toevallig zitten toen ik Phaido even uitliet in de tuin.
Hij was neergestreken op een tuinstoel die nog niet naar zijn
winterslaapverblijf gebracht was. Zon beest verwacht je daar niet meer midden
oktober. Vandaar dat ik nieuwsgierig weer een en ander ben gaan opzoeken.
Blijkt dat ze de eerste vorst niet overleven maar vóór het zover is hebben ze
hun eitjes al gelegd in de grond en tegen dat het voorjaar wordt komen die uit
en zo overleeft de soort. Een sprinkhaan zien in dit seizoen is dus perfect
normaal, weer iets bijgeleerd. De larven heten trouwens nymphen las ik ook nog J.
Hij zat daar alleszins zo stil en ongestoord dat ik rustig de tijd kon nemen om
de macrolens ( Tamron 90 mm ) op mijn toestel te zetten met een 1,4x extender.
Zelfs al stel je dan een klein diafragma in, dan nog wordt de scherptediepte minimaal
en dus heb ik geprobeerd hem langs de zijkant te benaderen. Bij de eerste shots
ging het goed, maar toen ik iets te dicht naderde kwam ie toch plots tot leven
en was ie ribbedebie. Jammer, maar ik had alvast enkele aanvaardbare opnames.
126 mm ( 90 x 1,4 ) F 16 ISO 400 1/40
Na een
voormiddag wandeling met Phaido en een namiddagje computeren met Photoshop,
Facebook, Proshow en Audacity kwam ik deze avond ineens tot het besef dat ik
nog helemaal niks gefotografeerd had vandaag. Ik heb me dan nog maar eens op
een van mijn liefdes gestort: de nachtfotografie. Rond 10 uur ben ik naar de
Buulse kanaalbrug gereden, ik heb de wagen op de parking van de Albert Hein
geparkeerd en ik heb me een half uurtje geamuseerd met lange sluitertijden, met
diafragmasterretjes en met voor- en achterlichten van voorbijrijdende wagens. Hoewel ik bij dit soort fotografie meestal de neiging heb de opname in zwart wit om te zetten vond ik deze keer dat ie in kleur moest, maar dat begrijpen jullie wel neem ik aan...
Voor de geïnteresseerden wil ik graag de gegevens meegeven.
Statief 45 mm f 18 ISO 200 30 sec.
Ik heb er
geen idee van of ik dit onder de rubriek urbex mag klasseren
Toen we deze namiddag langs de Grote Nete fietsten tussen Hulshout en
Westmeerbeek kwamen we langs een grote ingestorte, uitgebrande hangar. Opgeruimd
was er nog niet. Mijn interesse was meteen gewekt en dat resulteerde zoals dat
meestal het geval is in de nodige fotos.
Thuis gekomen heb ik uiteraard opgezocht welk onheil hier voorbij gekomen was. Meneer
Google leerde me dat op 3 augustus het er redelijk apocalyptisch moet aan toe
gegaan zijn. Ik citeer: Onder de open
hangar in de Netestraat, gehuurd door transportfirma Ditraco, stonden een
tiental grote en kleine vrachtwagens. Vermoedelijk vloog het koelsysteem van
een van de vrachtwagens in brand waarna het vuur heeft zich razendsnel
verspreidde tussen de vrachtwagens. De voertuigen raakten zwaar beschadigd en
de hangar stortte volledig in.
Tussen die vrachtwagens stonden blijkbaar ook enkele personenwagens want het
wrak dat ik hier te pakken kreeg lijkt me ik ben niet zeker van een iets
ouder type BMW.
Ook dit jaar
zijn ze er weer, de prachtige gele herfstbloemen die me elke morgen toelachen
door het venster langs de straatkant als ik mijn krantje zit te lezen. Ik weet
al niet meer hoe ze daar ooit gekomen zijn. Waarschijnlijk heeft het vrouwtje,
die in tegenstelling met deze jongen wél groene vingers heeft, ze daar ooit
gezaaid, gestekt, geplant We hoeven er ondertussen al jaaaren niks meer voor
te doen. Als het weer september wordt komen ze vanzelf terug. Het prachtige
najaar heeft er voor gezorgd dat we er half oktober nog steeds van kunnen
genieten. Er zijn wel al de nodige uitgebloeide exemplaren tussen
geslopen maar als je er met je fototoestel naar op zoek gaat krijg je al snel
enkele nog in volle glorie prijkende exemplaren voor de lens. Als er dan één
bloem bezoek heeft van een late nectar zoekende zweefvlieg is dat lekker meegenomen.
Een van de
weinige dingen waarmee je me op zondagmorgen iets vroeger uit bed krijgt is
jeugdvoetbal. Jefke moest deze morgen op verplaatsing naar Geel. Om half tien
was de wedstrijd gepland en terug rekenend wilde dat dus zeggen dat ik er iets
over achten uit moest man, man, man.
Ze hebben de wedstrijd zwaar verloren, de tegenpartij was beter, zo iets moet je kunnen
toegeven. Op die leeftijd is winnen of verliezen trouwens niet echt belangrijk,
hoofdzaak is dat ze plezier blijven beleven aan het spelletje. De lichamelijke
ontwikkeling speelt ook een grote rol als je elf bent, sommigen zijn dan al
net iets meer man en als je in deze wedstrijd de beide teams met elkaar
vergeleek dan zaten de echte kerels bij Geel. Dat zou je wel niet zeggen als je
bijgaande foto bekijkt. Ondanks het feit dat ie tussen vier Herentals-spelers
zit slaagt die kleine pittige rosse van Geel er in een atoomschot af te vuren
richting Herentals doel. Jef probeert m nog af te weren. Gelukkig ging ie er
deze keer niet in.