Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
10-09-2016
10 september Bruidspaar
Salon van de
Koninklijke Fotoclub Herentals dit weekend, dan ga je als geïnteresseerde een
kijkje nemen. Herentals kermis voor de deur van zaal het Schaliken Een
bruidspaar had de zwiermolen uitgekozen om wat leuke locatie-fotos te maken
voor het trouwalbum. Wij stonden er bij en keken er naar als je naar een
fototentoonstelling gaat dan loop je niet met je eigen toestel te zwaaien
natuurlijk, dus ik had mijn toestel in de wagen gelaten.
Gelukkig realiseerde ik me net op tijd dat ik altijd die iPhone nog op zak heb
en daar kan je ook meer dan aanvaardbare plaatjes mee schieten.
Terwijl onze
vrouwen aan het shoppen waren, hadden schoonbroer Swa en ikzelf een plaatsje
gevonden op het terras bij café De Kroon. Onder enkele parasols met hartverwarmende
opschriften en achter glazen gevuld met het hemelse vocht dat op de parasols
vermeld is genoten wij van een prachtige nazomerdag. Toen onze wederhelften
genoeg hadden van al dat ge-shop kwamen zij er ook bij zitten en omdat ook zij
er dorst van gekregen hadden konden wij gewoon verder gaan met datgene waar we
mee bezig waren. Hoe leg je dan als fotograaf die gezelligheid vast?
Zonder al te opvallend met mijn toestel te zwaaien richtte ik de Canon, die op
de stoel naast me lag, op goed geluk en zo schoot ik quasi met de ogen dicht
een hele reeks fotos, in de hoop dat er wat zinnigs tevoorschijn zou komen. Ik
had namelijk ooit een artikel gelezen in de Zoom, dat is een tijdschrift rond
fotografie, en dit idee leek me daar helemaal bij aan te sluiten. Lomo dat was
het. Ik heb een en ander opgezocht op het net trouwens en wil graag in het kort
die info kwijt.
Lomografie is er in tegenstelling tot fotografie in het algemeen, niet op
gericht om een zo perfect mogelijk beeld vast te leggen. Optimale scherpte,
realistische kleuren, uitstekende compositie en dergelijke, dat is bij Lomo nu
juist niet wat je zoekt. Als Lomograaf leg je het dagelijks leven vast, zonder
er bij na te denken. Je schiet graag vanuit de heup, zonder vaste regels.
Onverwachts, overal waar je je bevindt. Kijk niet door de zoeker, want daardoor
wil je de foto toch weer van tevoren inramen. Schiet gewoon vanuit de losse
hand en benader het object zo dicht mogelijk. Het resultaat kan verbluffend
interessant zijn en daardoor kunnen er toch heel mooie foto's uit voortkomen.
Lomografie is in eerste instantie plezier hebben met fotograferen en dan wordt
het vaak toch nog kunst, of je nu wilt of niet.
De meeste shots waren meteen vuilbak-rijp toen ik ze bekeek op de PC deze avond
maar een enkele keer konden ze toch de kwaliteitscontrole doorstaan. Ik meen
dat deze foto van de dag perfect aansluit bij de definitie. Dat ie daarenboven
ook nog helemaal scherp is zullen we maar wijten aan het feit dat ik toevallig
een vrij klein diafragma had ingesteld bij een eerdere opname en aan de kwaliteiten van de 6D. J
In de krant
van dinsdag had ik gelezen dat de Amerigo Vespucci, driemaster en opleidingsschip
van de Italiaanse marine, op bezoek was in Antwerpen. Hij zou aan de kade
liggen bij het Steen en donderdagmorgen weer vertrekken. Je kon hem twee dagen
lang bezoeken maar daar had ik weinig zin in, zon vrij toegankelijke speciale
gelegenheden zijn bijna altijd veel te druk immers Dat vertrek op donderdag
morgen evenwel, daar wilde ik graag eens wat vroeger voor opstaan. Zulk
prachtig zeilschip, het grootste van Europa, de Schelde zien afvaren dat is
iets waar je niet alle dagen de kans toe krijgt. Er was niet veel
overredingskracht nodig om mijn fotomaatje Alex er toe te overhalen mee te gaan
en zodoende stonden we deze morgen veel te vroeg paraat op hetzelfde plekje
aan de Scheldebocht waar we vorige week zulke mooie zonsondergang te pakken
kregen. Het ochtendlicht was al even genietbaar moet ik toegeven, zou ik toch
ook eens wat vaker moeten proberen te zien J.
Toen de Italiaan na lang wachten toch van de kade loskwam en wat later statig
voorbij gevaren kwam ratelden de cameras er op los. We waren niet de enige
fotografen daar
Uit de omvangrijke reeks die ik mee naar huis bracht koos ik dit plaatje van een
imposant schip met de herkenbare Antwerpse skyline op de achtergrond.
We waren
onderweg naar een rondje Condroz om daar een heleboel geocachen op te pikken.
Voor de niet verstaanders: dat is zo iets als pokemon-jagen, maar dan
ouderwets, met een GPS en échte dingen die ergens verstopt zijn en die je moet
vinden en het bestaat al sedert het jaar 2000.
Via de N90 langs de Maas waren we niet meer ver van onze bestemming. Langs onze
reisroute hadden we nog enkele mogelijke zoeklocaties in onze GPS-sen opgeslaan
en op het grondgebied Flémalle zouden we even een korte wandeling inlassen om
de GC2MGHR op ons palmares te schrijven. Toen we een geschikte parkeerplaats
gevonden hadden was ik blij dat ik voor één keer de ( zware ) 300 mm lens in de
rugzak had meegenomen. Aan de overkant van de Maas stond boven op een steile
kalkrots een kasteel in al zijn glorie te prijken. Door de lens bekeken had ik
evenwel al meteen mijn twijfels of het wel goed onderhouden was en ergens kreeg
ik urbex-gedachten. Even googelen deze avond leerde me dat het chateau de
Chokier wel degelijk nog steeds bewoond is maar dat de middelen klaarblijkelijk
ontbreken om het in zijn grandeur te herstellen. Van op afstand gezien is het
alleszins nog steeds een blikvanger.
Het mag ook
eens goed aflopen De laatste tijd heeft de gevreesde ziekte behoorlijk
intensief toegeslaan in onze kennissenkring en toen wij enkele maanden geleden
hoorden dat Derk ook het vreselijke nieuws gekregen had was dat de zoveelste in
de rij vreesden we.
Derk is de geluidsman met wie we jaren optrokken met ons toenmalige bandje Teamwork.
Doorheen de diverse bezettingen bleef ie bij ons en we werden dikke vrienden.
Toen het bandje er mee stopte werkten we nog wel eens samen, occasioneel bij
een of andere reünie of een losse klus, en we bleven contact houden. Ook de
wederzijdse bezoekjes gingen gewoon verder.
Ondertussen heeft Derk, na chemo, operaties, complicaties, scans en alle
mogelijke nazorg te horen gekregen dat er geen uitzaaingen zijn en dat hij
voorlopig genezen verklaard is. WOW !!! Is dit even goed nieuws !!!
Ons bezoek bij Derk en Annie in Tilburg was dan ook zeer emotioneel vandaag. Na
enig gesnotter besloten we samen een hapje te gaan eten. La Cubanita, een
tapasrestaurant was een zeer aangewezen plek want Derk eet na het verwijderen
van zijn maag nog maar met mondjesmaat. Wijzelf daarentegen hebben het ons meer
dan goed laten smaken een aanrader.
Daarna zijn we naar zijn bedrijf getrokken, hij wilde ons dat laten zien.
D.A.S. Derks Audio Service, tijdens zijn ziekte heeft zoon Bas in zijn eentje
er voor gezorgd dat alles gewoon verder liep. Dat wilde ik terloops toch ook
even vermelden. Overal posters, affiches en fotos van bandjes en artiesten waar
hij ooit mee gewerkt had. Het mag geen verwondering baren dat ik als plek om
een foto van Derk te maken koos voor een hoekje waar twee oude affiches van
Teamwork en een foto van Josee en mezelf in beeld waren.
Deze
namiddag heb ik mijn stalen ros nog eens van stal gehaald. In en rond Lichtaart
wilde ik nog een aantal fotos maken die ik meende nodig te hebben om een idee
uit te werken waar ik al een tijdje mee bezig ben. Door het feit dat we
tegenwoordig meestal gaan wandelen, Phaido wil écht niet in die kar, heeft mijn
fiets het grootste deel van de zomer werkloos, ik vermoed een beetje mokkend in
de garage gestaan en vandaag mocht ie er dan toch eens uit.
Ik had zo ongeveer alles wat ik wilde fotograferen op mijn geheugenkaartje toen
ik deze boom zag aan de Langenberg tegenover de manège. Het was de boom die ik
eerst zag, want naar dit soort beeld was ik ook aan het zoeken in verband met
een ander project. Ik vond het eigenlijk een beetje jammer dat het paard in de
weg stond en ik hoopte dat ie door mijn gedoe wel weg zou stappen maar hij
bleef daar maar staan. Hoe langer ik het bekeek, hoe interessanter ik het plaatje
begon te vinden. Het is een beetje surrealistisch, impressionistisch zelfs. Ik
kan er niet meteen een verhaaltje bij bedenken maar dat hoeft ook niet vind ik.
Dat laat ik aan de kijker over.
De
regendreiging was meer dan levensgroot Als je daarom uit gezonde voorzichtigheid
voor één keer je fototoestel niet bij hebt tijdens de ochtendwandeling dan loop
je langs zulke prachtige zwam. Gelukkig heeft iedereen tegenwoordig een
smartphone op zak, ook deze opa, en daarmee kun je natuurlijk ook aardige
plaatjes maken.
Of de boom waaruit ie groeit er gelukkig mee is en of ie het overleeft, dat
zijn vragen waar de biologen misschien een antwoord op weten. Of dit een
fotogeniek exemplaar is? Dat weet ik wel zeker Wat ik ook zeker weet is dat ik er morgen nog eens terug langs loop met de Canon, maar ik weet ook dat die dingen niet lang zo mooi blijven, vandaar uit voorzorg alvast deze opname.