Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
13-08-2016
13 augustus In het zonnetje
Het lijkt er
op dat de zomer zich langzaam herstelt. In de loop van de dag werd het best nog
prettig toeven buiten maar deze morgen was het toch nog erg fris. In de
woonkamer, achter vensterglas was het evenwel goed toeven. Het vrouwtje en
Phaido hadden een plekje in een zetel aan het raam uitgekozen om zich de binnenvallende
zonnestralen te laten welgevallen. Ze genoten er beiden zozeer van dat ze niet
eens in de gaten hadden dat ik mijn camera uit de tas gehaald had om het
tafereeltje vast te leggen.
Vrijdag, wandeldag
in Hoevezavel. Het zorgtehuis is eigenlijk een wereldje op zich en voor veel
bewoners is het raam van het tehuis de grens van die wereld. Terwijl wij,
vrijwilligers, er met enkelen ze hebben een beurtrol er een namiddagje op
uit trekken, zijn er andere bewoners die de gewone dagelijkse gang der dingen
blijven ondergaan. Dit koppeltje zit steevast langs de ingang naar buiten te
kijken, de andere wereld in. Is het een echtpaar? Is het een romance die hier
ontstaan is heus, dat gebeurt! Waarop wachten ze? Ik wil me verder onthouden
van commentaar bij de foto, ik neem aan dat iedereen hierbij wel zijn eigen
verhaal kan verzinnen. Als inspirerende titel bedacht ik: Liefde is
Er zijn best
wel de nodige plekjes waar de amateurfotograaf leuke beelden kan rapen langs
ons dagelijks wandelparcours. Het oefenterrein van de landelijke
ruitervereniging De Kempenridders bijvoorbeeld, is er zo een. Als we er s
morgens langs wandelen ligt dat er steevast zeer verlaten bij, maar als we er
occasioneel ook eens in de vooravond passeren gebeurt het wel vaker dat er
geoefend wordt in de diverse disciplines.
Ruiters, bestuursleden, paarden ze vinden het niet erg als ik er even blijf
rondhangen om wat te fotograferen als er trainings-activiteit is - ik bezorg ze
dan ook telkens de fotos die ik maak en zo kreeg ik ook deze keer enkele
leuke shots op mijn geheugenkaartje.
Toen het licht
in de loop van de avond steeds maar mooier werd, na dat het de hele dag
gekwakkeld had, heb ik even mijn lijstje van interessante fotopunten in de
buurt geraadpleegd en als plek waarvan ik veronderstelde dat het daar net voor
zonsondergang helemaal okee zou zijn kwam ik uit bij de molen van t veld. Dat
is maar enkele kilometers en een ritje tot daar met de wagen duurde dus maar
een paar minuten. Onderweg was ik nog even gestopt op de Zegge waar ook enkele
interessante bomen en wolkenformaties naar mijn aandacht solliciteerden maar
uiteindelijk was dit het doel van mijn tocht en één van de wolken die ik al
eerder in de achtergrond had geplaatst was zo vriendelijk ook van op dit
standpunt netjes in beeld te blijven hangen.
We zijn aan
het proberen ons leventje weer in de normale plooi te krijgen. Er is van alles
te doen, te regelen en te organiseren als jet terug thuis bent na enkele weken
vakantie. De ochtendwandeling is een routine die we natuurlijk nooit overslaan
maar voor één keer had ik mijn fototoestel niet meegenomen, het weer was niet
bijster uitnodigend om te fotograferen en ik hoopte er op dat het in de loop
van de namiddag wel zou beteren. Dan heb je natuurlijk net een leuke ontmoeting
in het bos Gelukkig heeft zo ongeveer iedereen wel een smartphone bij de hand
tegenwoordig, wij ook.
Vakantie zoals dochterlief en haar gezinnetje ook plegen te doen, onthaasten,
deze mensen waren met de huifkar op stap lang onze rustige Kempense kleine
wegen en ze genoten er zichtbaar van.
Uiteraard
probeer ik ook als ik met vakantie ben toch min of meer te volgen wat er
gebeurt op de diverse fotografie gerelateerde forums en internet-sites. Zo viel
het me op dat er nog al wat hooi-balen voorbij kwamen de laatste tijd, het is
ook een fotogeniek onderwerp natuurlijk en dat onthoud je. Tijdens de eerste
terug-thuis wandeling deze morgen merkte ik dat men, op een iets kleinere
schaal weliswaar, ook in de Smallebroeken aan hooi-inpak gedaan had. Ik was
voor één keer zonder mijn trouwe Eos op stap, heb toch maar wat gefotografeerd
met de iPhone, maar het licht zat sowieso niet lekker, dus nam ik me voor deze
avond als de omstandigheden zouden meezitten nog eens terug te gaan.
En inderdaad, na het avondeten leken de hemelse licht-techneuten de fotograaf
welgezind. Phaido vond het niet erg dat baasje nog eens de wandelschoenen
aantrok en de inhoud van mijn geheugenkaartje bleek best de moeite waard toen
ik dat later op de PC bekeek.
Bij deze foto heb ik aan de onderkant helemaal niks veranderd na de Raw-conversie.
De lucht heb ik wel een klein beetje gepimpt, ik geef het toe.
Onderweg
terug naar het vaderland hebben we een tussenstop ingelast in Oberstdorf. Dat
was niet toevallig natuurlijk, het was de startplaats van de Trans-Alpine-Run
vorig jaar en voor mijn audio-visuele reeks voor het salon van de fotoclub
wilde ik nog wat extra beelden plukken. We zijn er naartoe gereden langs wat
kleinere, alternatieve wegen. De Hahntenjoch bijvoorbeeld, die ken ik als
motorrijder natuurlijk maar al te goed. In de afzink, richting Lechtal, waren
we even gestopt om Phaido zijn wandelpleziertjes en zijn pipi- en kaka
mogelijkheden te gunnen. Na een kort, succesvol rondje, bijna terug bij de
geparkeerde wagen, zag ook Phaido hoe
populair die pas bij motorrijders is. Hij bleef een tijdje stomverbaasd staan
kijken naar de voorbij trekkende stoet.