Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
06-08-2016
06 augustus Alles - Tutto - 50%
Straatfotografie is niet echt mijn ding. Ik heb vaak een beetje schroom om inbreuk te maken op de privacy van mensen en ik voel me elke keer weer een beetje gluurder. Toen ik deze niet erg nuchtere meneer zag zitten voor, of liever, bijna in het uitstalraam van Cecil, een modezaak tegenover het terras van ons hotel kon ik niet anders dan hem met de camera een tijdlang in de gaten houden. Een beetje oneerbiedig, ik weet het wel, maar de uitdaging die hij al die tijd etaleerde - valt ie nu naar voor of niet - hield mij wel een tijdje bezig. Uiteindelijk viel ie niet en heb ik 'm maar zo gefotografeerd.
Toch is dit niet de enige reden waarom de foto me intrigeert. Ik hou namelijk van vertikale en horizontale lijnen... soms kun je, omwille van een overduidelijk perspectief, niet anders dan van je rechtlijnigheid afstappen, maar in principe hoort horizontaal horizontaal te zijn, en vertikaal vertikaal. Dan keek ik nu tegen dit beeld aan dat op het eerste zicht scheef staat, o gruwel. Het horizontale perspectief is normaal, maar omdat het een erg oud gebouw is met dikke schuine muren die naar beneden toe breder worden moet je eigenlijk op de rand van het venster letten om te zien of de foto recht staat, een hele opluchting...
Of de 50% die op het raam geafficheerd is slaat op de graad van nuchterheid van de persoon in kwestie dan wel op een of ander promille in zijn bloed weet ik niet trouwens.
Het leek er deze morgen op dat het een volledig uitgeregende dag zou worden, de eerste van ons verblijf hier. Een natte ochtendwandeling, cappucinos en witte wijn in de bar van het hotel, enkele opgeloste sudokus en wat extra platte rust in de kamer, de inhoud van een vakantiedag in Schlanders hoort er anders uit te zien.
Aan het kerkske van St. Ägidius boven Kortsch hebben we fijne herinneringen. Tijdens de menigvuldige wandelingen die ons langs hier voerden met diverse gezelschappen gebeurde er altijd wel iets gedenkwaardigs. De allereerste geocache die ik ooit in Süd Tirol te pakken kreeg was hier ook vlakbij trouwens. Het is dan ook niet verwonderlijk dat we, toen het weer in de loop van de namiddag wat beter werd, besloten om dan nog maar eens die kant op te trekken. We hebben het droog gehouden verder, de regenkleding was niet eens nodig en alleen maar oorzaak van extra zweet, want er moest behoorlijk wat geklommen worden voor we langs de Ilswaal bij ons doel raakten.
Dit is een beeld van het kerkje, Schlanders op de achtergrond en mijn twee vaste fotomodellen zijn links ook nog in beeld geslopen.
Precies zoals het Martelldal gisteren is ook een bezoek aan Sulden een verplicht nummer telkens we in Süd Tirol zijn. Okee, in de zomer kan je er niet skiën maar wandelen des te meer. Vanzelfsprekend begint een wandeling pas nadat we van enige verfrissing hebben genoten in de Ski-Alm. Wij houden van tradities merk ik meer en meer. Qua standpunten leent dit terras zich uitstekend om eens iets anders te proberen zoals je merkt. Ik moest helemaal niet plat op de buik om deze foto te maken, gewoon een etage lager gaan staan en over de rand fotograferen leverde dit beeld op. Phaido vond het alleszins zeer interessant.
We zijn de hitte van het dal ontvlucht vandaag en dat doe je in Süd Tirol het makkelijkst door ergens naar boven te gaan, de bergen in. Het Martelldal is een van onze traditioneel elk jaar weerkerende bestemmingen en daar hebben we dan maar een fikse wandeling gedaan. Aan watervallen geen gebrek daar en ik heb er nogal wat gefotografeerd. Bij gebrek aan een ND filter - stomweg vergeten thuis - was het niet zo makkelijk om het gewenste romige lange sluitertijd effect in mijn fotos te krijgen. Er was nu eenmaal veel te veel licht en met de kleinst mogelijke ISO waarde en het kleinst mogelijk diafragma kreeg ik de sluitertijd niet langer dan 1/13 sec... zucht. De resultaten waren meestal wel OK maar niet wat ik zocht. Bij deze shot kwam ik er nog het dichtst bij, die plaats ik dan ook als (relatief) lange sluitertijd foto.
Niks menselijks is hem vreemd... na een fikse wandeling in de hitte van de Zonneberg heeft Phaido dorst, ik herken het gevoel maar al te zeer. Als de meegebrachte drankvoorraad opgebruikt is heeft hij het wel iets gemakkelijker dan het baasje om gelaafd te raken. Of je nu hoog in de bergen bent of beneden in de dorpen, regelmatig loop je hier tegen drinkbakken, fonteinen, plassen, riviertjes of andere waterreservoirs aan. Phaido maakt daar dan ook uitgebreid gebruik van. Hij drinkt even graag als het baasje. Baasje heeft het wel iets moeilijker, die moet op zoek naar een of andere horecazaak en die zijn niet zo dik gezaaid in de bergen. Baasje drinkt trouwens meestal een ander brouwsel dan Phaido. Gelukkig kwam baasje ook aan zijn trekken nadat Phaido hier al zijn best gedaan had om die bak leeg te lebberen.
Na een week Gardameer zijn we in Schlanders aangekomen, onze tweede thuis. Ik zou bij benadering niet kunnen vertellen hoe vaak we hier al geweest zijn. Om weer in het berg-wandel-ritme te geraken is de eerste tocht meestal het relatief gemakkelijke rondje langs de Zonneberg naar Vetzan en dan door de appelboomgaarden terug. Ook vandaag was Vetzan de bestemming maar de wandeling werd in de omgekeerde richting afgehaspeld, dan is het toch weer net iets anders. Het weer viel trouwens reuze mee ondanks de kwakkel-voorspellingen. we waren alleszins toe aan meer dan één verfrissing toen we terug in het hotel kwamen. Om de dag te illustreren is dit een foto van mijn beide fotomodellen op de wandelweg nr 13 bij het naderen van Schlanders.
Na een week vol zon, hitte en zomerse vakantiepret vertrokken we deze morgen aan het Gardameer richting Süd Tirol. We hadden nog geen 20 km op de teller of het begon te regenen, en niet zo maar een beetje... We hadden er voor gekozen niet langs de snelweg te gaan en de kleinere wegen op te zoeken. Dat we daar nauwelijks van genoten hebben met dit weer hoef ik niet uit te leggen neem ik aan. Ik heb onderweg wel enkele mist-, plens-, regen-, wolkenfotos gemaakt maar als landschapsfoto zou ik die toch niet durven catalogeren. Ook tijdens de afdaling van de Gampenjoch, bijna in Lana, waar er een gekende parkeermogelijkheid is met in normale omstandigheden een prachtig uitzicht waren de weergoden de fotograaf niet goed gezind. Het tot hotel omgebouwde Schloss Wehrburg in Prissian/Tissens dat je van daaruit bijna automatisch als eyecatcher op een sterk punt in je foto plaatst zat in de erwtensoep. Gelukkig zijn er dan de wonderen der fotobewerking. Bij deze heb ik de functie de-haze ( nevel verwijderen ) van de nieuwere Photoshop-versies ter hulp geroepen en o mirakel... daar verscheen plotsklaps een prachtig landschap...