Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
23-07-2016
23 juli Moseltalbrücke
Bij de ontelbare ritten naar Italie of Oostenrijk die we al achter de rug hebben is de Moseltalbrücke bij Koblenz een vaste stopplaats. Het uitzicht is er prachtig en je kunt er, vertrekkend van op de parking , uitgebreid aan wandelen toekomen. Om Phaido zijn pipi- en kaka-momenten te gunnen vinden we dat wel meer dan belangrijk. Het was er vandaag niet meteen het allermooiste weer maar toch heb ik mijn fotografiekriebels weer enkele keren hun gang laten gaan. De brug is al duizenden keren gefotografeerd natuurlijk maar na zoveel keer hier een pauze te hebben ingelast mag ik toch ook wel eens meen ik...
Van op een parking lang de snelweg ergens in de buurt van München heb ik met de iPhone als hotspot een voldoende stabiele internetverbinding kunnen maken om 'm maar meteen naar mijn dagelijkse blog te knallen.
De avond was
al behoorlijk aan het vallen toen we afscheid genomen hadden van de vrienden in
de Brugwachter. Omdat Phaido toch wel heel erg lang braaf bij ons had moeten
zitten besloten we alsnog een korte wandeling te maken langs het kanaal voor we
weer naar huis zouden rijden. Foto links, foto rechts, foto panorama, foto brug
de sfeer was uitnodigend genoeg om er wat langer te blijven rondhangen. Bij dit
beeld van de kanaalkom heb ik enkele Nik-filters toegevoegd in de nabewerking,
maar wie zegt daar dat zoiets niet mag?
Het was
redelijk laat deze morgen voor ik weer tot het rijk der levenden toetrad. Dat had
natuurlijk te maken met het feit dat het gisteren in Lommel oergezellig was en
dat ik dientengevolge zelfs nadat ik thuis gekomen was de tijd helemaal uit het
oog verloren had. Ik ben er ook niet helemaal zeker van of ik dit portretje van
Jan van de Sas nu vóór dan wel ná middernacht geschoten heb, maar gezien het
feit dat ik vandaag nog verder weinig aan fotograferen toegekomen ben eigen ik
me het recht toe deze op 21 juli te klasseren.
In de tijd dat wij met ons bandje de schrik van de moeders van minderjarige
dochters waren in Lommel en omstreken - das ondertussen toch ook alweer bijna
50 jaar geleden - was Jan de eigenzinnige cafébaas van het Kelderke in de
Lepelstraat. Dat was eigenlijk onze stamkroeg, we hebben er ontelbare pinten
gedronken, gezellige uren gesleten en bloos bloos ook wel ooit onnoembare,
ondeugende dingen gedaan
Als we Jan om de zoveel jaar weer eens terugzien worden de verhalen elke keer
weer net een beetje straffer. Ik vond het tijd al die herinneringen
maar eens te bundelen in een foto.
Ze hadden er
lang aan gewerkt. Mijn favoriete bandje Flying Shoe zou vanavond officieel
hun nieuwe CD Brandnew Shoes presenteren. Uiteraard was dat bij gelegenheid
van een optreden, met voorprogramma, merchandising en happy hour en zo, en ze
hadden mij gevraagd om de boel aan elkaar te praten. Ik vond het een eer en heb
dat dan ook graag gedaan.
Fotograferen was dus niet eens de opdracht, maar natuurlijk vrienden en kennissen
begrijpen wel dat ik er de ganse avond duchtig op los geschoten heb. Het was
evenwel weer zon situatie waarin de omstandigheden niet echt mee zaten. Veel
rook in de zaal en op het podium, dat hoort zo om de belichting beter te laten
uitkomen hoor ik dan, maar dat betekent meteen ook dat flitsen totaal uit den
boze is want dan krijg je witte fotos Goed, dan maar niet flitsen, de ISO
waarde drastisch omhoog met gevaar voor ruis als logisch gevolg en hopen op
enkele aanvaardbare shots. Het was een beetje het verhaal van de
natuurfotograaf die dagen zit te wachten op die ene prachtige opname van een
vos of van een libel in de ochtenddauw of van de paparazzi die dagenlang
wachten op die ene compromitterende foto van een of andere beroemdheid ik had
wel al regelmatig de nodige, het relaas van de avond vertellende, fotos gemaakt
maar die ene opname waardoor ik tevreden naar huis zou gaan wilde maar niet
voorbij komen. En toen liet de gewoon verder spelende zanger gitarist zich door
het publiek door de zaal dragen. Dit was geen Flying Shoe, maar een flying
guitar player. Ik stond precies op de goede plaats om dat vast te leggen.
ISO 6400, een beetje ruis, maar daar kan ik mee leven. Ik ben zelfs helemaal
vrolijk weer naar huis gereden want ik wist dat ik alvast minimaal één goede
had.
Geocachemaatje
Jackie was op zoek naar een ander paard om samen met kleinzoon Jarno met de
koets te rijden. Een C-pony moest het zijn. Ik had geen idee van de maten en
gewichten binnen de paardenwereld, maar toen ik dit terloops vertelde bij
kleinzoon en boer in spe Nicolas leerde ik eerst dat dit de grootste pony-maat
is voor je over paard spreekt en voorts vernam ik dat hij zon exemplaar lopen
had op de wei. Dat wilde hij eventueel wel verkopen.
Voor we vandaag aan het Landloperswandeling-geocache rondje begonnen in Wortel
gingen we dus samen eerst even naar Wuustwezel om Olivia te bekijken. De
kennismaking beviel alvast en Jackie gaat nu met de nodige fotos en een verslag
van zijn persoonlijke indrukken naar Jarno en als ze het er over eens raken
verhuist Olivia binnenkort misschien wel naar Lommel.
Nadat ik
gisteren uitvoerig de lof had gezongen over de fotomogelijkheden van de iPad
heb ik me vandaag een tijdje aan een discipline gewaagd waarvoor je toch een
iets meer performant toestel nodig hebt en vooral een gespecialiseerde lens.
Ik ben namelijk weer eens in de tuin gaan zoeken naar krioelende, kriebelende,
zoemende al dan niet stekende beestjes. Met andere woorden ik heb de macrolens
op de Eos gezet. Lang hoefde ik niet te zoeken naar onderwerpen, vlinders,
vliegen, zweefvliegen, spinnen, noem maar op, ik had keus zat.
Een of ander merk van zweefvlieg had het veel te druk met het bezoeken van de
bloeiende afrikaantjes om op de fotograaf te letten. Ik had dus alle tijd van
de wereld om rustig aan te leggen. Omdat macrofotografie toch wel erg
nauwkeurig luistert wat dieptescherpte betreft heb ik meteen een hele resem
fotos gemaakt. Uit de hand is het moeilijk scherpstellen namelijk en een
millimeter te kort of te ver maakt vaak een heel verschil. Gelukkig waren er
enkele opnames bij die de kwaliteitscontrole met goed gevolg doorstonden J
Ik had voor
een keer deze morgen mijn Eos niet meegenomen tijdens de dagelijkse wandeling, met
voorbedachte rade eigenlijk. Ik wilde namelijk de iPad wel eens grondig
uittesten op foto-mogelijkheden. Met mijn vaste Canon-vriendje in de tas zou ik
daar zeker naar grijpen als er zich een foto-buitenkansje aandiende. Met alleen
de iPad binnen handbereik was ik daar wel op aangewezen
Ik liep nergens tegen een bijzondere gelegenheid of een beeld aan wat ik in de
Smallebroeken al niet eerder gefotografeerd had maar alles wat ik met de iPad
vastlegde weerstond zonder problemen mijn kritische kwaliteitstoets. Uiteraard
is de Eos beter en heb je meer mogelijkheden maar voor een snelle shot is de iPad
zonder meer verrassend goed. Het meest onder de indruk was ik toen ik er een
panoramafoto mee maakte. Met de iPhone deed ik het al eerder, ook met de Sony RX100
die nog ergens in de kast ligt. Beweeg de camera van links naar rechts en dat
ding doet automatisch ongeveer alles wat je met de spiegelreflex en
ingewikkelde bewerkingen in Photoshop of andere programmas kunt tevoorschijn toveren
De resultaten waren evenwel nooit van hetzelfde kwalitatieve niveau als wat ik van
een panorama-opname verwacht.
Wat ik nu te zien kreeg, een ongeveer 12 Mb grote opname van bijna 270° vond ik
meer dan genietbaar. Het is jammer dat ik omwille van het beperkte formaat dat
deze blog toelaat er links en rechts een stuk van heb moeten afknippen en
natuurlijk moest ook de grootte van het bestand drastisch worden
teruggeschroefd naar minder dan 1,5 Mb maar wat overblijft geeft toch nog een
beeld van de mogelijkheden meen ik.