Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
04-06-2016
04 juni Koeien
Met een
huisdier kun je een erg nauwe band hebben, je kunt er genegenheid voor voelen
en dat is altijd wederzijds, een vriendschapsband, je kunt er van houden,
kortom, een huisdier behandel je vaak als een volwaardige partner binnen een
familie. Nu vraag ik me af of dat met andere dieren ook zou kunnen, met koeien
bijvoorbeeld? Goed, ouderen ons zullen zich wel herinneren dat soldaat Fernandel
met zijn koe Marguerite een hele film lang doorheen de tweede wereldoorlog
zwierf maar echt aanhankelijk koeiengedrag heb ik eerlijk gezegd nog nooit
gemerkt. Ja ze lopen wel eens met me mee aan de andere kant van de draad als ik
weer eens langs een weide loop in de Smallebroeken maar meer dan kuddegeest
zoek ik er ook niet achter. Deze middag merkte ik trouwens dat hun aandacht
meer naar Phaido ging dan naar mezelf want toen ik Phaido vroeg om even te gaan
liggen omdat ik zo nodig even tegen een boom wilde gaan staan gingen die
koebeesten stomverbaasd maar tevens blijk gevend van een grote portie
nieuwsgierigheid in een steeds kleiner wordende kring staan kijken naar dat
onbekende beest in het gras. Er was er zelfs een bij die over de anderen heen
wilde klimmen om beter te zien.
Als wij,
gewone, gezonde mensen en daar reken ik me ondanks alles nog steeds bij een
bekende of een vriend tegenkomen en we elkaar willen begroeten dan lopen we
naar elkaar toe, geven elkaar een klopje op de rug of een hand, een aai of een
kus kortom we hebben zat mogelijkheden om even toenadering te zoeken. Dat dit
bij anders validen niet altijd even gemakkelijk is bleek nog maar eens tijdens
de wekelijkse wandeling met de bewoners van zorgtehuis Hoevezavel.
Tijdens een korte rustpauze hadden we twee vriendinnen onbewust zo geparkeerd
dat er een derde persoon tussen hen in stond. Wij zouden dan gewoon even
omlopen, kleine moeite, maar dit was duidelijk een probleemsituatie.
Ik maak tijdens dit soort korte tussenstops sowieso meestal wat fotos van het
gezelschap en ik stond met de camera in aanslag. Dit moment kon ik dus
makkelijk te pakken krijgen. Dat we daarna een beetje gemanoeuvreerd hebben met
de rolstoelen om de situatie te ontmijnen wil ik er toch nog bij vertellen.
We zijn deze
morgen voor onze halfjaarlijkse controle naar de tandarts geweest, in Overpelt
nota bene. Das al dik 45 jaar dat we naar dezelfde tandarts gaan, eerst van
uit Peer en Lommel, later ook toen we in Antwerpen gingen wonen en vanaf 73 toen
we ons definitief vestigden in Lichtaart bleven we naar Overpelt rijden om onze
eetkamer te laten nakijken, onderhouden en fatsoeneren. Qua tandartsgetrouwheid
kan dat tellen toch?
In deze tijd van het jaar wordt er volop geoogst op het gigantische aspergeveld
langs de vierbaansweg tussen Lommel en Overpelt en telkens we daar voorbij
komen en dat is heus niet alleen bij gelegenheid van een tandartsbezoek
bekruipt me de zin om even te stoppen aan het stalletje waar ze, recht van het
veld, de heerlijke witte sprieten verkopen. Regelmatig geef ik ook toe aan die
zin, zo ook deze morgen. Na de aankoop van een bakje van 700 gr. geschilde
asperges voor de luttele som van 5 bekroop me ook nog de drang om het oogsten
even te fotograferen. Zo gezegd, zo gedaan ik meen dat dit beeld duidelijk
genoeg is en meer zegt dan een hele alinea uitleg.
Morgen op tafel in huize Pol en Josee: asperges à la flamande: met geprakt eike
en geklaarde botersaus, nootmuskaat er overheen en een dik gesneden schel
gekookte heps das ook à la flamande J
Dit is een
beeld dat je, als je niet beter weet, ergens in Nederland zou situeren. Achter
de dijken van de vele waters aldaar zie je dit soort huisjes, boerderijtjes wel
vaker. Maar toch is dit vlakbij huis. De waterspiegel van het kempisch Kanaal
ligt tussen sas 8 en sas 9 boven de begane grond en daar vind je dit
interessante boerenerfje. Toen ik deze avond na de regen even die kant op trok
om de benen wat te strekken was het bijna vanzelfsprekend dat ik er de camera
weer eens boven haalde. Ik weet niet waar ik het meest door gecharmeerd was,
het laaggelegen gebouw, veilig achter de dijk of de moes- en bloementuin
ernaast. Feit is dat ik er een behoorlijk nostalgisch gevoel van kreeg en ik
ben dan ook blij met dit plaatje.
Das de tweede
dag op rij dat ik thuis voor de deur, langs de straat een foto maak die het
schopt tot foto van de dag. Deze keer was dat voor de hand liggend eigenlijk,
ik heb er maar een gemaakt vandaag en dan nog op het nippertje. Het is redelijk
druk geweest de hele dag en toen ik rond half elf thuis kwam van een
vergadering van de fotoclub realiseerde ik me dat ik nog geen onderwerp had
voor mijn dagelijkse blog. Als je het maar wilt zien is er overal wel
fotografeerbare schoonheid te vinden natuurlijk, en dat bleek ook binnen de
kortste keren.
Het boompje dat de plaatselijke groendienst pas geplant heeft voor ons huis ter
vervanging van het door een verkeersongeval gesneuvelde exemplaar nodigde me al
snel uit om er even wat meer aandacht aan te besteden. Het blauwe uurtje,
gecombineerd met het geel-oranje licht van de straatlantaarn complementaire kleuren,
eenvoudig maar mooi.
De gegevens: Absoluut windstil ISO 200 f 7,1 10 sec.
Man, man, man
je maakt wat mee als zwakke weggebruiker. Dan denk je dat er even een pauze is tussen
de plensbuien en dan wil je snel even naar het dorp, is maar 10 minuten over
en weer. Je hebt natuurlijk een paraplu meegenomen want je weet maar nooit
Uiteraard loop je binnen de kortste keren onder die paraplu want de sluizen
zijn weer opengegaan en zoals zo vaak wordt de Kasterleesteenweg weer één brede
rivier. De bestuurders van alles wat vier wielen heeft zitten lekker droog en denken
dat de voetganger die daar loopt een gratis douche wel zal appreciëren. De stoep
is niet breed genoeg om de aanvallen te ontwijken helaas. De paraplu helpt natuurlijk
niet om het water dat nu ook van de zijkant komt tegen te houden. Fotograferen
met een paraplu onder je linkerarm gekneld en de camera met de rechterhand
vasthoudend lukt ook al niet zo best. Opgepast, daar komt er weer een op volle
snelheid, snel omdraaien gdvd. nat langs achter nu grrrr niet goed gezind.
Ik heb
vandaag een foto in de aanbieding die wat mij betreft de dag perfect
illustreert. Ik was zowat de ganse dag in het Kapittelhof, het nieuwe
zorgcentrum in Lommel. Er werd een familiedag georganiseerd en er was vanalles
te doen. De familieleden en de bewoners werden vergast op een etentje, er
waren allerhande activiteiten, ook voor de kinderen, kleinkinderen en de
volgende generaties. Als men wilde kon men met de familie op de foto en daar kwamen
wij in beeld. Gelukkig was er ons een ruime werkplek binnen in het gebouw
toegewezen want van de geplande buitenactiviteiten kwam niet veel terecht. De
ruime, mooie binnenplaats waar het eind mei normaliter gezellig zitten is met
een drankje of zo lag er nu desolaat en verlaten bij, uitgeregend. Het enige
positieve dat ik er over kwijt kan is dat het me toch weer een aardig plaatje
opleverde. Dit vroeg om zwart wit vond ik.