Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
23-04-2016
23 april Pieter, onze breakdance-champ
Twee
voorstellingen van de show Hemels door de dansers en danseressen van Balance
heb ik vandaag gezien en gefotografeerd. De teller van mijn camera was weer een
kleine duizend clicks opgelopen vanavond. Morgen is het nog eens van vandattume
Ik weet nu al wat te doen in de loop van volgende week qua fotobewerking. J
Liever dan me meteen in het selecteren en fatsoeneren te storten kies ik
vandaag voor een foto van onze breakdance kampioen Pieter. Die was
waarschijnlijk geïnspireerd door wat hij net gezien had tijdens de voorstelling
van 6 uur. Na afloop wilde hij op de trappen van het Schaliken ook eens zijn
kunnen tonen en hij had gevraagd of ik even mee naar buiten kwam om dat te
fotograferen Graag gedaan, het maakte mijn keuze van de foto van de dag een
stuk gemakkelijker.
Ik ben
vandaag nauwelijks aan fotograferen toegekomen, en dat is een erg grote
zeldzaamheid. De steeds maar binnenkomende alarmerende berichten over de
gezondheidstoestand van onze goede vriend Jack in de States zijn niet van dien
aard om me zorgeloos door de lente te laten dartelen, het omslaande weer ook
niet trouwens. Ik ben weliswaar enkele keren met Phaido er op uit getrokken,
had de camera altijd wel bij, maar de inspiratie en de goesting kwamen maar
niet. Bij het checken van de e-mails, messenger, facebook en WhatsApp was er
ook al niet veel opbeurends te rapen en dan brengt Photoshop wel eens
verpozing. Met het wegwerken van wat achterstand in mijn to-do lijstje kon ik mijn
zinnen toch een beetje verzetten. Ik ben ook even bezig geweest met het in
elkaar knutselen van een ontwerpje voor een T-shirt opdruk. Het wordt een
cadeautje voor iemand die zeker zal weten waar het over gaat als ik hem dit
geef bij gelegenheid J
De vaardigheid om een bestaande foto om te zetten naar dit soort pentekening-achtige
beelden heb ik ondertussen wel in de vingers. De goede verstaander zal zonder
twijfel wel begrijpen dat het niet Albert Einstein is die ik er van verdenk de
kemels te schieten die hier voorbij komen De toekomstige ontvanger van het
T-shirt dat ondertussen klaar ligt mag zich aangesproken voelen.
En voor alle duidelijkheid, de foto van de heer Einstein heb ik niet zelf
gemaakt, wel de bewerking en dat is ondertussen ook een onlosmakelijk onderdeel
geworden van de fotografie.
Soms heb je
van die dagen waar je een yahoeeee en joecheiii-gevoel van krijgt, vallen alle
ingrediënten die je nodig hebt om een mens gelukkig te maken precies goed op de
juiste plaats en op het goede moment. Zo een zeldzame hoogdag mochten we
vandaag meemaken. Allereerst praten we over het prachtige weer dat de nationale
weermannen en vrouwen voor ons hadden uitgekozen, het gezelschap de Jakke,
Jackie en Annemarie vond ik helemaal top, we gingen een wandelen in de buurt
van Averbode en Testelt en dat bleek ook al een schot midden in de roos en verder
was de kwaliteit van de geocachen die we tussendoor konden te pakken krijgen ver
boven gemiddeld. Tja, dan mag je spreken over een kamerbrede, dagvullende,
gelukzalige glimlach. Ook het fotograferen wilde best vlotten. In zulk mooi decor
kon ik me weer eens ten volle in de landschapsfotografie storten. Dit beeld
geeft slechts een fractie weer van de prachtige omgeving waarin wij de hele dag
mochten evolueren. Geef mij maar meer van zulk heerlijk lenteweer.
Komend
weekend is het weer zo ver: de dansers en danseressen van Balance zullen hun
beste beentje voorzetten tijdens de jaarlijkse dansvoorstelling in het
Schaliken in Herentals. Uiteraard zal ik daar weer gaan fotograferen. Vandaag hadden
ze generale repetitie, voor het eerst in de zaal, en bij die gelegenheid wilde
ik al eens een kijkje gaan nemen, kwestie van goed voorbereid aan te slag te
kunnen in het weekend. En ik had mijn camera toch ook maar meegenomen.
Qua standpunten heb ik wel een en ander opgestoken, maar wat de belichting
betreft bleef ik op mijn honger zitten de zaalverlichting was nog niet
ingesteld voor de show en dus blijft het afwachten wat het wordt, ik zal me wel
laten verrassen en me aanpassen. Het worden sowieso erg hoge ISO-waarden en RAW
opnames.
Dit jaar zijn het voornamelijk de kleinsten die aan bod zullen komen. Het was
erg leuk ze op het grote podium te zien evolueren, maar het was al even leuk
links en rechts een onverwacht shot te plegen. Die kinderen kunnen zo
vertederend enthousiast, aandachtig, meelevend, verstrooid of afwezig zijn en
dat soms in één beeld.
Ik was
vandaag weer eens een dagje op stap met mijn geocachemaatje Jackie en zijn
vrouwtje Annemarie. Het is een zeer gevulde dag geworden met erg gevarieerde
doelwitten. We hebben enkele keren gebruik gemaakt van een waadpak, we hebben
evenwichtsoefeningen gedaan, opgeloste mysteries gelogd en de hoofdbrok van de
dag bestond uit een mooie, leerzame wandeling van zon 5 km doorheen het
leefgebied van de gladde slang in en rond de Reuselse Moeren. Na een 100%
successcore wat betreft onze zoek- en vind resultaten vonden we dat we als
beloning - en nu citeer ik een gevleugelde uitspraak van Annemarie: - de natuur
maar eens moesten inruilen voor een nat uur Zo belandden we in de Klothoeve
in Postel waar we ons de Duvel lieten smaken. Een zelfportret in de spiegeling
van een van de vensters kon er bij het buitenkomen ook nog bij
Zo ontdek je
al wandelend en geocachend, niet eens zo ver van huis, plots toch nog leuke
dingen waar je het bestaan niet van vermoedde Op zoek naar de korte multicache
De Steen Der 7 Heerlijkheden ( GCMY55 ) kwam ik bij het Postelvaartje. Het was
pas toen ik thuis op de kaart ging zoeken dat ik achter die naam kwam trouwens.
Als gezonde nieuwsgierigaard wilde ik dannatuurlijk nog wat meer info en op de site van Toerisme Mol kwam ik er
achter dat het in november 1922 gegraven werd om Postelse producten over te
brengen naar het Kempens kanaal. Later fungeerde het ook als bevloeiingsgracht
voor de akkerbedrijven in Postel.
De fotografiekriebels kon ik ook hier weer bevredigen. Met 24 mm had ik niet
voldoende groothoek bij om van uit dit standpunt, op de brug, vaart en
schuilkut in één beeld te vatten dus werd het weer maar eens een samengestelde
panoramabewerking. Vier staande elkaar gedeeltelijk overlappende fotos
volstonden om er in Photoshop deze plaat van te brouwen.
Onze goede
vriend Jef Kiek draagt zijn bijnaam met fierheid. Zijn echte naam doet er niet
toe, iedereen noemt hem Kiek. Hij startte ooit in Lichtaart de Kiekenclub op,
een fast-food-zaak waar je sandwiches, frieten en allerhande andere lekkernijen
kon verkrijgen, maar vooral kip, in het goed Lichtaarts: Kiek !!!
Niet verwonderlijk dat ie snel bekend werd onder die naam, Jef Kiek. Zijn vier
zonen Dave, Jakke, Peter en Wimmeke ( al een hele Wim ondertussen trouwens ) kregen
bijna vanzelfsprekend ook dezelfde roepnaam mee en nu dat er een nieuwe
generatie zich aandient zal de eerste mannelijke telg onvermijdelijk ook als
Kiek door het leven gaan.
Ik was vandaag op bezoek in huize Kiek en de kip, kiek of pluimvee gerelateerde
symbolen zijn daar zeer aanwezig. Het lag dan ook min of meer in de lijn der
verwachtingen dat ik kleine Ryan zou fotograferen als koene kiekenridder.
