Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
30-01-2016
30 januari Overstromingsgebied
En zeggen
dat we eigenlijk afgesproken hadden om vandaag een grote geocache wandeling te
gaan doen. We zijn al vaker tegen beter weten in en wars van archislechte
weersvoorspellingen op weg getogen en vaak, meestal eigenlijk, bleven we toch
droog. Deze keer echter zag het er zo nat uit dat we in laatste instantie maar
verzaakt hebben aan onze ambitie. Gelukkig maar, want na een nacht met
onophoudelijke zware regenval bleef het zowat de ganse dag maar verder gieten.
Ook tijdens de ochtendwandeling kregen we bakken hemelwater over ons heen. Het zag
er naar uit dat we de rest van de dag binnenskamers zouden doorbrengen. Naar de
dagelijkse 10.000 stappen op de stappenteller zou ik vandaag wel kunnen
fluiten.
In loop van de namiddag wilde het vrouwtje toch nog even naar Merksplas om van
de laatste dagen solden-verkoop te gaan genieten. Het leek
alsnog iets droger te worden en dus ben ik maar meegereden die kant op. Ik
zou tijdens haar shoppingtocht in de buurt wel enkele geocachen te voorschijn halen.
Dat lukte me ook maar ondertussen zag ik ook hoe nat het in weiden en beemden
was. Dit is een overstromingsgebied langs de Mark. En overstroomd was het er
zoals op deze foto te zien is.
We hebben in
Lichtaart wel enkele leuke straatnamen. Ik noem maar voor de vuist weg: het
Pompenpad, het Boterpottenpad, de Smallebroeken, de Holle Weg en de Hoge Weg,
we hebben een weg die De Plaats heet, de Stompenberg, een wijk met straten met
vogelnamen, een met bloemennamen, een met bomennamen en toch vond ik er vandaag
nog een waar de gemeentelijke straatnamen bedenkende voorvaderen nog niet aan
gedacht hadden: de Spruitjesstraat.
De dame die met haar twee honden aan de lijn loopt komen we wel vaker tegen
tijdens onze ochtendwandeling en vandaag liep ze een eindje voor ons uit, ik
kon het niet laten het beeld vast te leggen. Bijna terug thuis gekomen zag ik
in de tuin van een buurman deze spruitjes. Ik zou er weer gewoon voorbij
gelopen zijn maar gisteren hadden we het tijdens de vergadering van de fotoclub
toevallig over een plaatselijk restaurant dat ons gevraagd had of we bij de
heropening wat gepaste fotos konden aanleveren. Ik legde meteen het verband.
Tijdens het fotograferen van de spruitjes zocht ik uiteraard ook naar enige
originele standpunten, in dit geval ligpunten, en toen dacht ik aan een boek
dat wij lang geleden als middelbare scholieren in het lijstje verplichte
litteratuur vonden.
Ik weet niet of er bij de jongere generaties nog iemand is die weet wie
Godfried Bomans was en die Erik of het Kleine Insectenboek ooit gelezen heeft
? De kleine Erik die s avonds niet kan slapen en die over de rand klautert van
een schilderij belandt zo in de Wollewei, dat is de naam van het schilderij, en
daar zit hij plots tussen de vele gedetailleerd geschilderde insecten die tot
leven zijn gekomen. Ze hebben menselijke eigenschappen en afmetingen en de
kleine Erik krijgt de ene wijsheid na de andere les om de oren geslingerd. De
avonturen wil ik hier niet allemaal samenvatten, je moet het boek maar eens
lezen. Wél maakte ik meteen weer een nieuwe associatie en zo kwam ik op deze
vrucht van fotobewerkingsijver. Vandaag in deze blog niet één maar twee fotos
weliswaar gecombineerd binnen één kader. De spruitjes zijn enorm gegroeid en de
dame met hondjes wandelt er tussen door. De Spruitjesstraat is geboren.
Een
prachtige natuurwandeling in het Limburgse Overpelt, dat was wat we op de
geocaching dot com site gelezen hadden en dat had ons er toe overgehaald samen
met ons vriendenclubje op deze mooie januari-lentedag de multicache Het Plat
aan te pakken. Niet alleen werd het een bijzonder fijne wandeling met een
succesvolle log na afloop, maar al even leuk vond ik de info- en leermomenten.
Zo vernamen we meteen in het begin van de tocht al dat hier in het begin van de
tweede wereldoorlog door de Duitsers een Jodenkamp werd ingericht. Om deze arme gronden
te ontginnen werden 164 mannen ingezet. Lang duurde het experiment niet want al
snel werden ze naar Auschwitz gestuurd. Slechts 4 van hen keerden terug. Op
Facebook klik je dan meteen op vind ik niet leuk natuurlijk.
Met deze info sta je dan als hobby fotograaf voor de uitdaging er iets mee te
doen. Ik heb geprobeerd met een groot-diafragma-detailfoto de dramatiek van de
plek te illustreren. Van uit dit standpunt kon ik de prikkeldraad verticaal, in
dezelfde richting als de bomen te pakken krijgen. Het was niet eens zo
makkelijk om een geschikt scherpstelpunt te vinden en met onscherpte in de rest
van de compositie een link te maken naar ons gemeenschappelijk geheugen. Het
opschrift boven de toegangspoort naar Auschwitz bijvoorbeeld, Arbeit macht frei,
kwam spontaan in me op toen ik deze foto maakte. Het is redelijk abstrakt, daar
ben ik me van bewust, maar de kijker haalt er uit wat ie zelf wil he
Tja,
eigenlijk ben ik twee dagen te laat met deze foto. Vorige maandag was het wereld-noppenfoliedag.
Zowat alles en iedereen krijgt tegenwoordig een speciale dag toegewezen
Wereld-dierendag, waterdag, secretaressendag, dag van de klant, vrouwendag, vaderdag,
moederdag, dag van de arbeid en zo zou ik nog een tijdje kunnen doorgaan. Iemand
heeft blijkbaar ooit bedacht dat de laatste maandag van januari nopjesfoliedag
is, echt waar, ik heb het opgezocht. Toevallig hebben we gisteren enkele dingen
gekocht die in het spul waren ingepakt. Ik kon het niet laten enkele van de
nopjes stuk te ploppen en meteen dacht ik dat er toch meer mensen moeten zijn
die dat leuk vinden, zodoende ben ik snel met meneer Google aan de slag gegaan o.a.
om er achter te komen wat de officiele naam is: nopjesfolie zo bleek, bubble
wrap in het Engels, en dat er een speciale dag aan gewijd is kreeg ik als extra
informatie.
Ik heb me er in de loop van de dag nog enkele keren aan vergrepen, plop, plop,
plopperdeplop ( waar hebben we dat nog gehoord? ) en na dat de ochtendwandeling
zonder fotograferen voorbij gegaan was en er ook in de namiddag geen
noemenswaardig onderwerp voor mijn lens passeerde vond ik dat ik ook
fotografisch, zij het twee dagen na dato, maar enige aandacht moest besteden
aan die lekker ploppende nopjes van de NOPJESFOLIE.
Een
van onze grote berken achter in de hof heeft het begeven. Eerst was ie al een
tijd ziek, je zag dat het terminaal was en sedert een jaar of zo was ie ook zichtbaar
helemaal dood. Bomen sterven staande en staan deed ie nog steeds, tot enkele
weken geleden toch. Toen ik vandaag nog eens naar achter gelopen was zag ik dat
ie de strijd opgegeven had en was gaan liggen.
Toch had ie nog een tijd diep in zijn binnenste leven meegedragen want een
specht had blijkbaar de moeite genomen om het er uit te halen. Kijk mee en wees
even verwonderd als ikzelf over het perfecte ronde gat dat zon vogel met enkel
maar zijn snavel als werktuig in het berkenhout gemaakt heeft.
Beminde
parochianen,
de helft van mijn kiekens zijn hanen,
de helft van mijn hanen zijn vissen,
het is verboden tegen de kerk te pissen
Het is een rijmpje uit de tijd dat ik een klein manneke was dat ik me
herinnerde toen ik deze namiddag aan de achterkant van de kerk in Halle Kempen aan
het zoeken was naar de GC41M70. Het kleine-behoeften-recipiënt langs de deur
van de sakristie was meteen onderwerp van grappige heen en weer opmerkingen
tussen mijn cachemaatje Jackie en mezelf. Gezien de spinnenwebben aan de
opengaande kant van de deur is dit zeker geen noodoplossing voor de
plaatselijke pastoor als ie tijdens de dagtaak even naar buiten moet wegens
hoge druk. De koster of andere figuranten in de liturgie kunnen ook van
veelvuldig gebruik worden uitgesloten, die deur is al in jaren niet open
geweest. Waarom is dat ding daar gezet dan? De ontwerpers hebben er alleszins
voor gezorgd dat de gebruikers ook in barre weersomstandigheden droog stonden.
De commentaren vlogen in het rond, en het gesprek werd er steeds maar ludieker
op. Is het trouwens pissijn, urinoir of gewoon pisbak? We besloten na rijp
beraad dat we het bij pisbak zouden houden al was het maar omdat we graag de
Vlaamse gebruikstaal willen promoten. Dat ding dient om in te urineren of te wateren
maar wij zeggen toch allemaal gewoon pissen??? En pisbak drukt precies uit wat
wij bedoelen. En als je gesproken taal omzet naar schrijftaal vind ik dan weer
dat er geen enkele verplichting is om daar iets aan te veranderen, zie de titel
boven dit stuk. Dat we ook meteen de daad bij het woord gevoegd hebben mag geen
verwondering baren. Wij hebben tegen de kerk van Halle gepist, zij het op een volkomen legitieme manier !!! J
Ik
heb me vandaag weer eens aan een experiment gewaagd. Op dezelfde plaats, in
totaal andere lichtomstandigheden precies dezelfde foto maken en dan twee
helften van elke foto naast elkaar zetten was een idee waar ik al een tijdje
mee speelde. Toen ik vorige donderdag van de wandeling in Meerhout terug naar
huis reed had ik een foto gemaakt van sas 9 van midden op het ophaalbrugje. Het
was prachtig weer toen en het avondlicht zorgde voor net dat tikkeltje extra.
Vandaag was ik weer in de buurt en omdat ik nog precies wist waar ik de camera
toen op de brugreling gelegd had om steun te zoeken wilde ik bij dit miezerige
weer die opname nog eens overdoen. Eigenlijk was het de bedoeling dat de twee
fotos geleidelijk zouden overvloeien, van links miezerig naar rechts warm
avondlicht, maar ik had waarschijnlijk toch bij de tweede opname een iets
andere hoek gekozen zodat de uitsnijding en het overlappen niet 100% klopten en
zodoende moest ik naar plan B overschakelen. Beide helften dan maar naast
elkaar in een kadertje en zo bleef het originele idee toch nog enigszins
overeind. Dat aan de linkerkant de sluisdeuren dicht waren en aan de
rechterkant geopend is een detail waar ik ook even geen rekening mee had
gehouden zie ik nu pas trouwens. Ik vrees dat ik vanaf nu op mogelijkheden zal
gaan loeren om dit kunstje eens helemaal goed te doen. Dat zal dan wel vanaf
statief zijn met notities van positie, richting, scherpstelpunt,
camerainstellingen en best nog met een prime lens zodat ik van een eventueel verschil
in zoom-niveau ook geen last heb. Wordt vervolgd dus. Ik heb er weer een
uitdaging bij.