Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
14-11-2015
14 november Watertoren
Niet zo lang
geleden was ik op zoek naar een mooie watertoren voor de AV-reeks over water
die ik op ons fotosalon wilde tonen. Deze beauty heb ik toen niet gevonden, ik
parkeerde er deze middag de wagen vlak bij en kon er niet naast kijken. Een
geocache reeks in Herselt had mij verleid en de aangegeven parking was hier Jammer
genoeg leken de weergoden niet geneigd mijn wandelambities te ondersteunen,
want hoe verder ik in de namiddag verzeild geraakte, hoe dreigender de lucht
werd. Ik heb de tocht dan ook zeer voortijdig afgesloten en ik ben vierklauwens
terug naar de wagen gestapt. Even een foto maken kon ik evenwel toch niet
laten. Vrienden die mijn interesse sommigen noemen het obsessie voor symmetrie
kennen zullen wel begrijpen waarom ik dit standpunt koos. Jammer van die
lelijke GSM mast boven op de toren, helemaal uit het centrum dan nog Ik heb even
er aan gedacht hem weg te klonen maar uiteindelijk ging ik toch maar voor de
realiteit .
Ik reed
vandaag naar Aarschot om bij de brouwerij Wolf het leeggoed van ons
speciaalbier tijdens het fotosalon terug te brengen. Als het op reclame lijkt
dan mag dat wat mij betreft, maar ik wil toch graag nog eens vermelden dat het
een groot succes was, het Carte Blanche bier van Wolf werd door zowat iedereen
als top ervaren.
Uiteraard ga ik dan dingen combineren, retourtje Aarschot zonder gebruik te
maken van andere interessante bezigheidstherapieën dat gaat er bij deze jongen
niet in Geocache-coördinaten in de GPS, fototoestel bij de hand en er kwamen
weer enkele hobbys voorbij waar ik graag in verdwaal. Zo belandde ik deze keer
aan de achterkant van het station in Aarschot en deze helemaal aan het uiteinde
van een zijspoor geparkeerde wagons trokken mijn aandacht. Wit geschilderd
raar, trapjes aan alle deuren, huh?... voorziening voor krachtstroom ik vond
het intrigerend genoeg om er even bij stil te staan en enkele fotos te maken.
Ik vind
koeien best fotogenieke beesten. Ik wil ze ook wel eens fotograferen. Gisteren nog
tijdens een lange wandeling in de buurt van Maredsous heb ik bij diverse
gelegenheden de camera gericht op deze vriendelijke dames, voorbeelden daarvan
heb ik trouwens op mijn facebookpagina gepost.
Vandaag, tijdens de ochtendwandeling kwamen er zich weer enkele would-be
modellen aanbieden en liever dan voor de lachwekkende, uit laag standpunt,
dikke neuzen foto te gaan, wilde ik deze keer eens een verantwoorde close up
maken. Waarom ik plots aan Fernandel moest denken zal de meesten wel ontgaan,
zeker lieden die enkele decennia jonger zijn als ondergetekende. Le prisonnier
et la vache was een legendarische film uit de prehistorie van de cinéma
français. De koe van Fernandel heette Marguerite en bij deze wil ik mijn
onderwerp vandaag ook zo noemen, liever dan het afgezaagde Bella.
Dit is
eigenlijk mijn tweede keus foto. De eerste keus foto kon ik helaas niet maken
Ik had het plan opgevat om samen met mijn geocache-maatje Jackie en zijn
vrouwtje vandaag in de buurt van Maredsous te proberen een mooie serie
geocachen te vinden. The witch of Maredsous de heks van Maredsous, stond op
het programma. Daaraan gekoppeld, en
misschien wel mijn privé hoofddoel van de uitstap, wilde ik graag wat avond- of
nachtfotos maken van de abdij.
Na dat we de zoektocht tot een goed einde hadden gebracht en we de inwendige
mens wat hadden aangesterkt, was het donker genoeg om nog even met de wagen
naar boven te rijden, naar de site van de wereldberoemde abdij. Wie schetst
mijn verbazing en ontgoocheling toen we merkten dat het hele complex in het
stikkedonker lag. Geen lampje, laat staan een schijnwerper of wat dan ook
verlichting is daar te bespeuren om iets wat toch moet doorgaan als een van Belgies
meest bekende toeristische attracties op een nationale feestdag al was het maar
heel spaarzaam in het licht te zetten. Zelfs de kerk van Bommerskonten baadt de
ganse avond in het licht bij wijze van spreken
Ik heb dan maar gekozen voor een foto van de heks, waarop we de hele dag aan
het jagen waren, in haar doodskist. We hebben ze te pakken gekregen. Sta me toe
voor mede-hobbyisten even reclame te maken: deze serie is een absolute
aanrader, beginnen bij GC5XCA1 enzovoort
Een korte bedenking achteraf toch nog stel je voor dat, diep in het bos,
spelende kinderen die helemaal niks van onze hobby afweten toevallig deze
redelijk levensechte, van hekserij en toverformules voorziene doodskist zouden
vinden hoe zouden die dan reageren?
De nieuwe
N19g die de automobilist rechtstreeks van Turnhout naar Geel breng via een
tunnel onder het natuurgebied Hoge Mouw, waardoor het dorpscentrum van
Kasterlee eindelijk weer leefbaar werd, is er al een tijdje. Ik vermoed dat
zelfs de meest rabiate, fundamentalistische tegenstander van toen ondertussen
wel overtuigd zal zijn van het nut en de voordelen. De natuur herstelt zicht
trouwens razendsnel van de schade die er werd aangericht tijdens de werken en
ik vind het nog steeds een prima plek om te vertoeven al wandelend, al stoeiend
met Phaido en al fotograferend. Ook s avonds zijn er interessante plaatjes te
schieten merkte ik vandaag weer. Ik liep even met camera en statief tot midden
boven de ingang van de tunnel rond kwart voor zes en met een lange sluitertijd
( 30 seconden ) fotografeerde ik het verkeer dat in en uit de grote gapende
mond reed. Het blauwe uurtje dat zich wonderlijk genoeg ook bij dit bewolkte
weer duidelijk manifesteerde zorgde er samen met de sporen van voor- en
achterlichten van de autos en vrachtwagens voor dat het een kleurrijk plaatje
werd.
We mochten
al enkele dagen na elkaar genieten van erg mooi avondrood, niet zo uitzonderlijk
in deze tijd van het jaar. Ik herinner mij dat er ons vroeger verteld werd dat
Sinterklaas dan aan het koekjes bakken was voor zijn grote feest dat er weldra
gaat aankomen. Die koekjes en het Sinterklaasfeest zijn door de jaren heen
steeds verder uit mijn interesse-sfeer geraakt maar mooie avondluchten weet ik
als hobby-fotograaf nog altijd te appreciëren natuurlijk.
Toen ik deze avond terugkeerde van een kort geocache fietstochtje en ik over de
Schoorse brug reed zag ik dit tafereel en dat laat ik niet liggen. Stop, camera
uit de tas en uit de losse hand kon ik dit nog net te pakken krijgen. Het beeld
is niet helemaal waarheidsgetrouw moet ik volledigheidshalve toegeven. Ik heb
links in beeld de schoorsteen van het fabriek van St Jozefs-Olen weg gekloond. Na
een creatieve RAW-omzetting heb ik er eigenlijk verder nauwelijks iets aan
gedaan.
De blaadjes
hangen in steeds dunner wordende verzamelingen aan de bomen en ik vrees dat de
kleurenpracht van de herfst niet lang meer zal duren. Maar voorlopig blijven we
er fotos van maken natuurlijk. Ik had het plan opgevat om naar de Japanese tuin
te gaan in Hasselt om met eigen ogen en camera te gaan bekijken hoe de herfst er
daar uitziet maar al snel bleek dat ze ondertussen gesloten zijn tot 1 april. Herckenrode
was een ingefluisterd alternatief maar toen kon ik plotsklaps mee op een
geocache-tochtje andere hobbys blijf ik ook cultiveren he - en van
fotograferen is de rest van de dag niet veel meer in huis gekomen
Gelukkig had ik deze voormiddag al een en ander op mijn geheugenkaartje geklikt.
Het zonnetje was van de partij tijdens de pipi- en kaka-wandeling met Phaido en
met de schapenwolkjes en enkele voorgrond- en nog meer achtergrondbomen kon ik dat
allemaal samen in een verantwoorde compositie te pakken krijgen om er dit plaatje
van te schieten. Voor mijn dagelijkse
foto ben ik daar dan maar op terug gevallen.
Voor de aardigheid de gegevens: ISO 500, f 16 en 1/160. Ik wilde een klein diafragma om
zowel de voorgrond als de achtergrond scherp te hebben. F 16 is in dat geval
een waarde die ik zonder risico durf instellen, de 24-105 lens presteert dan
nog uitstekend. Een sluitertijd van 1/160 leek me ook werkbaar en om de relatie
iso-diafragma-sluitertijd niet te laten vloeken kwam ik bij ISO 500 J
