Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
18-07-2015
18 juli Old timer
Als Jack
binnen enkele weken terug naar Omaha vliegt dan zal hij zeker nog terug denken
aan vandaag. Op Eddy na was het musicerende vriendenclubje van vroeger weer
eens bij elkaar en we hebben er een bijzondere dag van gemaakt. Samenkomen,
iets drinken, bijkletsen, naar de Brugwachter iets gaan eten en toen kwam de
verrassing.
We zouden in de Lommelse Sahara wat gaan wandelen en uiteraard hadden we daar
een geocache zoektocht aan vast geplakt. Om daar te geraken had mijn
geocachemaatje Jackie een van zijn old-timers uit de garage gehaald. Met deze
Buick uit 1954 zijn we tot onder de ondertussen befaamde uitkijktoren gereden.
Eigenlijk mag het niet, maar met een fotografenkaart van het CVB op zak (
strikt genomen heeft die geen enkele rechtsgeldigheid natuurlijk ) en klaar om
ons doorheen eventuele controles te bluffen zijn we zonder noemenswaardige
problemen tot daar geraakt en later ook weer terug tot op de officiële parking.
Jack vond het prachtig, wij ook trouwens en tussen alle nostalgische Yankee
fifties en sixties gevoelens door heb ik er gelukkig nog enkele keren aan
gedacht dat ik best ook nog wat fotos hoorde te maken.
Er was een
tijd dat je in elke wei koeien zag grazen en als je occasioneel al eens een
paard te zien kreeg dan was dat een boerenknol die noest aan de arbeid was met
kar, ploeg of eg. Waar je ook wandelt tegenwoordig zie je nauwelijks nog
koeien, maar paarden des te meer, geen boeren-werkpaarden, maar blinkende
luxe-paarden die rustig staan te grazen in afwachting dat ze eens de renbaan op
mogen, met het baasje aan een jumping- of dressuurwedstrijd deelnemen of gewoon
voor een rijtuig gespannen een ritje mogen maken.
Helemaal leuk wordt het indien je hengst bent en er wel eens een knappe merrie
tot bij je gebracht wordt of als je merrie bent dat er een stoere hengst op je
staat te wachten, dan komen er veulens van en in het familieportret dat ik
vandaag te pakken kreeg lopen er zo twee. De mammas zijn er ook bij en het
vijfde wiel aan de wagen is waarschijnlijk een tante bij wie de hengst te kort
schoot ( snapt U hem? J )
Mijn goede
vriend Jack uit Omaha Nebraska is tijdelijk in het land en hij logeert in
Leuven. Voor we aanstaande zaterdag met de ganse oude vriendenkliek uitgebreid
op stap gaan ben ik vandaag al eens op bezoek geweest. We hebben samen enkele
geocachen gelogd van hem heb ik destijds de verslaving gekregen en daarna
hebben we nog genoten van een natje en een droogje. Toen ik een Duvel bestelde
vroeg hij na enig nadenken een Cristal, waarschijnlijk om te tonen dat hij uit
vroegere tijden nog enig zicht had overgehouden op het Belgische bierlandschap.
Ik ben zelf ook een Cristal-drinker trouwens, als het over gewone pils gaat
tenminste, de meeste andere bieren zijn te zoet geworden door de jaren heen,
Cristal heeft nog het beste die ouderwetse hoppige smaak bewaard.
Maar dat terzijde gelaten, in Leuven Inbev-City en in een café met een
reuzengrote vermelding van het huismerk op de muur was dat dus geen goed idee J
Ik ben deze
avond met Phaido een avondwandeling gaan maken langs het kanaal in Turnhout.
Natuurlijk had ik avondfotografieplannen en met voorbedachte rade had ik dus naast
de camera ook het statief meegenomen.
Aan de overkant van de kanaalkom en zo verder richting nieuwe fietsbrug is het
rond half tien, tien uur erg rustig en dan is het fijn wandelen daar. Je wordt
er niet meer opgejaagd door horden fietsterroristen en hooguit zie je er nog
enkele avondvissers in de kant, maar dat zijn over het algemeen ook rustige
mensen en vaak kan je er ook een praatje mee maken. Ik heb diverse keren het
statief neer geplant en mijn tijd genomen om wat fotos te maken met een wat
langere sluitertijd, kwestie van de sfeer wat beter te vangen. Bij deze opname
van de jachthaven aan de overkant had ik bvb. als instelling gekozen voor 4
sec. f20 en ISO 50. Waarom ik voor ISO 50 koos weet ik zelf niet eigenlijk,
waarschijnlijk stond ie nog zo omdat ik eerder op de avond met meer licht ook
al een en ander met een lange sluitertijd geprobeerd had en ik had geen ND-filter
bij J
Ik ben
vandaag niet aan fotograferen toegekomen en dus wilde ik voor een zeldzame keer
gebruik maken van een gunst die ik mezelf bij het begin van deze blog heb
toegestaan. In dat geval is de minimale vereiste dat de foto recent is en dat
ik er in de loop van de dag iets mee gedaan heb
Ik ben me door een berg fotobewerkingsachterstand aan het worstelen en de serie
van Hannelore die vorig weekend op de braderij in Aarschot graag wilde uittesten
hoe het voelt als je in zon giga plastic bol over het water kunt rollebolen heb
ik vandaag de revue laten passeren. Daar waren nog al wat plaatjes bij waarvan
ik het jammer vond dat ze vorige zaterdag door de modeshow uit deze blog
gehouden waren. Bij deze is dat ook weer goedgemaakt voor het jaaroverzicht en
op die manier mag ik toch ook nog met enige goodwil er de datum van 14 juli op
plakken.
Kikkers zijn
erg fotogenieke beestjes. Ik ben er alleszins al diverse keren succesvol naar
op jacht geweest, maar nog vaker onsuccesvol, ik moet het toegeven. Onlangs nog
was ik weer eens naar het Hageven afgezakt omdat een goede foto-vriendin daar
een prachtige reeks had geschoten. Helaas was het toen geen kikkerweer denk ik.
Als Mozes niet naar de berg gaat, komt de berg wel naar Mozes zegt het
spreekwoord . Er zijn blijkbaar soorten die niet zo water- en
temperatuurafhankelijk zijn als de Hageven-populatie. Vandaag kwam er een specimen
in onze hof zitten wachten tot ie gefotografeerd werd. Het was een iets ander
merk dan wat ik in de vijvers pleeg te zien. Deze was bruin en had geen
zwemvliezen ik heb het opgezocht en ik vermoed dat ik te maken had met een bruine
kikker rana temporaria ( hoe toepasselijk ). Ik heb Josee maar niet geroepen
om hem te kussen, want wat heb je nu aan een prins om te fotograferen J
Na de fotosessie heb ik hem gewoon laten zitten en een half uur later, toen ik
nog eens ging kijken was ie verdwenen, op zoek naar andere fotografen denk ik.
Veel
dichterbij had ie niet moeten komen want dan was ie binnen de minimale
scherpstel-afstand van de 300 mm tele-lens gekomen. Dit is trouwens de ganse
foto en geen uitsnede.
Nu ons gazon of wat daar voor moet doorgaan zwaar te lijden heeft gehad
onder de voorbije hittegolf zijn de lieve kleine konijntjes toe aan een andere
bron van voedsel. De grote gele bloemen die telkenjare in de herfst opnieuw
voor het raam van onze woonkamer bloeien beginnen rond deze tijd flink te
groeien en daar gaat de konijnenaandacht dus nu naar toe. Dat er iemand aan de
andere kant van het raam staat met een camera op nauwelijks anderhalve meter,
daar trekken ze zich niets van aan. Ik moest leven met de spiegeling in het
raam en met enige begroeing vóór het konijntje maar omdat die in de onscherpte
vooraan zitten is het effect daarvan hooguit een lichte zweem en dat vond ik
niet zo erg, waar het me om te doen was, dat zijn de oren waar de zon zo mooi
doorheen schijnt en die kreeg ik goed in beeld.
Waarom moet ik nu plots aan Playboy denken?