Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
11-07-2015
11 juli Modeshow
Braderij in
Aarschot. Zus Lilly doet dan van uit haar bestuursfunctie binnen het Aarschotse
handelaarsverbond meestal een beroep op een gedeelte van de familie, bij de ene
om te fotograferen, bij anderen om flyers uit te delen en bij nog anderen om te
défileren in de modeshow die bij die gelegenheid wordt georganiseerd door
enkele kledingwinkels.
Het jonge volkje heeft tegenwoordig al een even drukke agenda als de volwassenen maar Marie Leen en Hannelore konden zich vandaag toch vrij maken en samen met
vriendinnetje Lisa bevolken ze hier als volleerde modellen de catwalk.
De
combinatie logerende kleinkinderen en vrijdag-vrijwilligers-wandeldag zorgde er
voor dat de kids mee naar Lommel togen en er getuige van waren hoe wij met de
rolstoelen op stap gingen. Hoewel ze vol vragen en vraagtekens zaten gedroegen
ze zich voorbeeldig, het hoort gezegd. We hebben ze bij deze gelegenheid ook
een en ander kunnen uitleggen omtrent dementie en ouder worden.
De normale routines van zo een wandeldag werden ook verder gevolgd en dus
gingen we samen met ons vaste kliekje nadien een hapje eten in de Brugwachter.
Met zulk mooi weer eet je buiten natuurlijk. Laat toevallig neefje Kenny met
vrouwtje en hun twee deugnietjes Lander en Juul daar ook zitten
Het springkasteel dat langs het terras geplaatst is om de jongsten bezig te
houden kon op veel bijval rekenen zowel bij onze rakkers als bij die van Kenny
en zo kwam het dat ik niet anders kon dan enkele keren hun kunstjes te
fotograferen.
Het was best nog moeilijk om de witbalans een beetje goed te krijgen met dat
harde licht buiten en de erg gesatureerde kleuren binnen in het speeltuig. Gelukkig
fotografeer ik altijd in Raw en dan kun je er in de nabewerking thuis nog alles
aan doen
Vakantietijd,
dat wil zeggen dat we weer regelmatig enkele kleinkinderen op visite zullen
krijgen. Omdat dochter Ilse en gezinnetje in gemeenschappelijk overleg beslist
hebben eens uit te testen of het mogelijk is in deze tijden 14 dagen lang
zonder auto te overleven reden wij vandaag maar zelf naar Wuustwezel om een
eerste lichting op te halen. Als ik daar kom wil ik natuurlijk ook meteen de
nodige fotos maken van het boeren gebeuren. Vandaag richtte ik mijn aandacht
vooral op de geitjes. Ik vind die zeker fotogenieker dan schapen, ze hebben
mooiere ogen, klimmen op balken en constructies, hebben hoorns en vooral ze
zijn mooier wit. Dat laatste brengt fotografisch gezien dan weer enige
problemen want het is niet zo gemakkelijk om voldoende definitie over te houden
in al die erg lichte tinten. Ik koos voor een close up bij deze opname, zo zie
je de ogen beter en is de structuur in de pels ook duidelijker. Van het
oorspronkelijke 3 bij 2 formaat sneed ik links en rechts ook nog een stukje af
zodat het meer een eerder ongebruikelijk 5 bij 4 wordt, zo vond ik de
compositie net iets beter.
Na
dat we deze morgen een prachtige wandeling hadden gedaan in de buurt van
Canterbury, en een en ander genuttigd in The Red Lion in het pittoreske
plaatsje Hernhill, kwamen we al vrij vroeg terug afgezakt naar Dover want we
wilden onze ferry niet missen natuurlijk. Maar enkele typische must-see punten
wilden we toch nog meepikken, ook al omdat daar steeds weer een geocache
verborgen zat: de landingsplaats van Blériot na de eerste kanaalvlucht, het
Visitors-centrum van de White Cliffs, Dover Castle Het mooiste zicht er op
heb je vanop deze locatie, niet toevallig Castle Viewgenoemd.
De schapen krijg je er gratis bij.
Zo
plotsklaps kwam het op. We moesten eens naar Engeland. Tussen Dover en
Folkestone, de welbekende White Cliffs was er een wandeling die al lang lag te
lonken, en de goesting werd steeds maar groter naarmate ik elke dag weer op de
geocaching.com-site opnieuw constateerde dat er een 25-tal uitnodigende, van
super commentaren beladen cachekes lagen te wachten. Deze morgen in alle
vroegte vertrokken we dus. Vóór 9 uur plaatselijke tijd waren we al in Engeland
en het werd een super dag. Een giga wandeling 36000 stappen op de
stappenteller super vergezichten, een erg mooi geocache rondje, en
tezelfdertijd ook wel enige ongerustheid i.v.m. de terugreis, want we hadden
gehoord dat ze in Calais weer aan het staken gingen een beetje spanning hoort
er bij he. Deze foto zou een korte samenvatting kunnen zijn. De cliffs, Dover
Harbour in de verte, de file vrachtwagens die tot ver op de snelweg alweer
gegijzeld was door de stakers en een indruk van het landschap waarin wij ons de
ganse dag bevonden.
Wanneer
een instituut met de faam en de uitstraling van de Tour de France in de buurt
is en de gelegenheid zich aandient om er persoonlijk eens een kijkje te gaan
nemen dan zou het me voor eeuwig en drie dagen spijten als ik dat niet zou
gedaan hebben.
Samen met schoonbroer Swa trok ik daarom deze middag naar Aarschot om er de
doortocht mee te maken. We waren vroeg, erg vroeg en we konden dus echt ons
plaatsje zorgvuldig uitkiezen. Aan de buitenzijde van een bocht zodat je de
renners ziet aankomen, dat leek ons een geschikte plek, zon in de rug, zelf in
de schaduw, want je staat daar nog enkele uren te wachten terwijl alle wegen in
de omtrek al zijn afgesloten en de publiciteitscaravaan voorbij trekt. Naarmate
het tijdstip naderde dat de renners zouden voorbij komen kwam er steeds meer
volk en ik vreesde dat er langs de kant van de weg te veel hinder zou zijn van enthousiastelingen
die op het ultieme moment voor me in zouden springen. Daarenboven had ik de
beelden van een onzachte aanvaring van een fotograaf met een renner van enkele
weken geleden nog vers in mijn geheugen. Ik had gelukkig een plan B. Een
tiental meters naar achter was een helling met een sterk oplopend stuk bos en
daar tegenaan als afscherming een brede muur. Daar ben ik opgekropen en van uit
mijn hoog standpunt kon ik over de menigte heen fotograferen. Met de telelens
zou ik probleemloos de renners wel dichterbij halen wist ik. Uit de oogst plukte ik dit beeld van de vier
koplopers die meer dan twee minuten voor het grote peloton voorbij kwamen.
V.l.n.r. Nauleau, Elminger, Serge Pauwels en Bartha. Het samendruk-effect van
de tele gecombineerd met de onscherpte van het publiek en randzaken voorin en
achterin leggen de aandacht precies waar ie zijn moet: bij die vier dapperen.
De
hitte was vandaag al veel draaglijker en dus was er weer ruimte voor een iets
grotere wandeling. Die deden we vandaag in de buurt van Westerlo. Toen we na
het plukken van de nodige geocaches en de welverdiende verfrissing weer
huiswaarts reden kregen we een telefoontje dat zoonlief zin had om wat te gaan
varen en wat speeltjes uit te proberen op het Albertkanaal.
Al vrij snel bleek dat de onweersdreiging en de daarmee gepaard gaande
windstoten roet in het eten kwamen strooien maar in de vooravond werd het toch
plots weer rustig. Een beter moment om nog even van de gemotoriseerde waterpret
te genieten konden we ons niet wensen. De vrachtscheepvaart was nog niet op
gang gekomen op het kanaal en de meeste plezierbootjes waren al naar huis. We hadden
het rijk voor ons alleen. We hebben flink gegast en de kids vonden de
opblaasbare drijvende dingen achter de boot zeker even leuk als het waterskiën.
Het was niet gemakkelijk maar vanuit het door de golven klotsende en botsende
vaartuig kon ik Jefke toch enkele malen scherp in beeld krijgen