Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
27-06-2015
27 juni Bokrijk
Ik was de
hele dag in Bokrijk, Hangar 58 om precies te zijn. Bij gelegenheid van het
50-jarig bestaan van Practimed, een medisch clubje van huisartsen dat
uitgroeide tot een instituut, was dat de locatie waar het er bij horende feest
zou doorgaan. Zus Lilly organiseerde het gebeuren en dan was het bijna
vanzelfsprekend dat schoonbroer Dreeke er de fotografie zou gaan verzorgen.
Omdat het nogal groots ging worden hadden ze mij gevraagd om te assisteren. Ik
had me er op verheugd een aan tal ongestoorde Bokrijk-fotos te kunnen maken,
maar het liep enigszins anders. De bezoekers werden gefotografeerd bij
binnenkomst en ik moest dan de fotos in een sjabloontje met de firmanaam
plaatsen in Photoshop en dat dan afprinten. Tussen half vijfen half twee deze morgen hebben we om en bij
de 900 fotos afgeprint, nauwelijks tijd om iets van het feestgedruis vast te
leggen dus.
Gelukkig had ik voor de aanvang al even een rondje gedaan en een spiegeling van
de oude stad in de ramen van het hypermoderne feestgebouw vond ik wel een shot
waard. Ik heb geprobeerd mezelf buiten beeld te houden maar dat is niet
helemaal gelukt.
De UFO bovenin is natuurlijk gewoon een lamp binnen en zo zijn er nog wel wat voorzichtige
vraagtekens bij dit soort spiegelfotografie. Dat vind ik er nu net zo leuk aan.
Verantwoordelijke
hondenbaasjes die weten zeker wat dit is: een hondenpoepzakje met inhoud en
gesteld dat dit te Noord-Nederlands klinkt wil ik het best ook nog wel eens in
het schoon Vlaams omzetten: dit is ne zak me hondenstront, voor de kleinkinderen
de kaka van Phaido.
Phaido heeft best goede toiletmanieren. Als hij moet dan gaat ie tijdens een
wandeling altijd een eindje van het pad af het bos in en dan deponeert ie daar de
restanten van zijn verteerde smulpartijen op een plek waar niemand er last van
heeft. Wij laten dat daar dan ook steevast liggen, dat is goed voor de natuur.
Soms, zeer uitzonderlijk, en dat was toevallig vandaag het geval, doet ie zijn
behoeften wel eens op een minder aanvaardbare plek, op een grasperk naast een
huis bijvoorbeeld. Ondanks het feit dat wij er van overtuigd waren dat niemand
het gezien had, wilden wij toch als fatsoenlijke hondenbaasjes de drollen
opruimen en de altijd tijdens de wandelingen verplicht meegenomen poepzakjes
komen dan goed van pas. Dat hoort zo. De wetgevers hebben ook strenge boetes
voorzien bij het niet in acht nemen van dat soort regels. Ingepakt staat
netjes.
Tegendraadse dwarskijker als ik ben stel ik me daar dan toch een vraag bij. Is
een stront die je in plastic verpakt en in de vuilbak kiepert dan wél
ecologisch verantwoord?... Een gefundeerde uitleg om me te laten weten bij welk
soort afval we dit moeten weg-selecteren zou ik trouwens ook wel eens willen
horen.
Vandaag was
het de beurt aan Josee om naar Lommel te rijden en te helpen bij de verhuis van
de bewoners naar het nieuwe zorgtehuis Hoevezavel 2. Het was dus aan mij om
thuis te blijven om te hondensitten. Een uitgebreide wandeling is een van de
aangenaamste manieren om dan de dag door te komen, zeker met dit prachtige
weer. Phaido zegt daar nooit neen tegen en hij vindt het ook niet erg dat ik regelmatig
stop om een en ander te fotograferen onderweg. Deze siesta houdende koeien vond
ik best een mooi tafereel. Ik heb lang getwijfeld of ik hem in kleur zou laten
of toch maar naar zwart wit omzetten. De omzetting beviel me voor het grootste
gedeelte alleen werd de mooie blauwe lucht erg oninteressant zonder kleur. Ik
ben dan maar in mijn map met bruikbare luchten gedoken en ik heb er wat wolken
in gezet. Ik beken dus ootmoedig dat ik de waarheid wel eens geweld durf
aandoen als het er op aankomt de troeven van mijn werk wat op te peppen, maar
dat is een vrijheid die ik mezelf graag gun. Ik vind trouwens dat fotobewerking
tegenwoordig een onlosmakelijk onderdeel van de fotografie geworden is.
Een goede
facebook-vriendin had niet zo lang geleden een wondermooie fotoserie van
kikkers geschoten in het Hageven. Nu ken ik de plek waar ze dat waarschijnlijk
gedaan heeft ook wel en ik had me al een hele tijd voorgenomen er weer eens
naar toe te gaan.
Na een dag vrijwilligerswerk in Hoevezavel had ik het nodig even de zinnen te
verzetten en ja, dan was de bestemming snel gekozen. Ik vermoed dat ik iets te
vroeg was want kikkers kreeg ik nauwelijks te zien, misschien was het ook wel
iets te frisjes om de beestjes hun paringsdriften te zien botvieren. Ik had al
wat eendjes, zwanen, een weidebeekjuffer en enkele mooie hagedissen op mijn
geheugenkaartje maar ik was op jacht naar kikkers, verdomme toch
Uiteindelijk kreeg ik naast het knuppelpad deze brutale kerel in het visier.
Hij voelde zich klaarblijkelijk goed gecamoufleerd in het groene eendenkroos en
ondanks het feit dat ik steeds maar dichterbij kwam bleef ie gewoon zitten.
Toen ik bij de minimale scherpstelafstand van mijn lens was het ik afgedrukt en
thuis heb ik van de opname nog een 16x9 uitsnede gemaakt maar ik had mijn
Kermit voor vandaag ook te pakken.
Ik wist dat
ik het vandaag erg druk zou hebben met de nabewerking van de massas fotos die
ik tijdens het weekend en gisteren geschoten had en die ik nog allemaal moest bekijken.
Ik had dan ook doelbewust de camera niet meegenomen tijdens de ochtendwandeling
met Phaido.
Het bloed kruipt evenwel waar het niet gaan kan zegt het spreekwoord en niet
eens halverwege wilde ik toch weer eens de mogelijkheden van de wél
meegebrachte iPhone uittesten. De panoramafunctie leek mij leuk om eens mee te
spelen. Het moet mij van het hart dat ik weer onder de indruk ben van de
mogelijkheden van dat ding. Met één druk op de knop 180° Smallebroeken in beeld
krijgen, het ligt niet voor de hand. Okee, als ik met de Canon een panorama
samenstel uit diverse shots dan is het resultaat zonder meer beter, maar ik ben
daar dan wel een tijdje mee zoet in de nabewerking. Dit komt zomaar uit dat
ding je beweegt gewoon van links naar rechts en al de rest gebeurt
automatisch. Ik weet wel dat de resolutie niet is zoals ik dat graag zou zien
en met de belichting tegen de zon in, helemaal rechts, waar Josee staat, had ie
ook problemen, het blauw is daar plotsklaps uit de lucht verdwenen en ik heb
aan die kant het kontrast ook wat opgevoerd in Photoshop, maar al bij al ben ik
hier best gelukkig mee.
Nu het echte
originele Rimpelrock-festival ter ziele gegaan is hadden ze er in Lommel een
plaatselijke variant ingericht voor alle rusthuisbewoners. Van uit de diverse
locaties kwamen ze met bussen of in rolstoelen - geduwd door vrijwilligers -
naar zaal de Moffel. We zijn onderweg behoorlijk nat geworden trouwens, maar
dit even terzijde.
Al die dure artiesten, zoals destijds op de festivalweide in Hasselt, kunnen ze
niet betalen natuurlijk en dus hadden ze maar een DJ-zanger ingehuurd die gekende
schlager-zangers imiteerde, een zangeres die in de huid van enkele meer
beroemde collegas kroop, het personeel deed zijn duit in het zakje en dan waren
er natuurlijk ook nog de vrijwilligers, goed voor alle mogelijke klussen, dus
ook het entertainen.
Toen de zeven dwergen op het podium kwamen en het baasje aan de zijkant stond
te fotograferen wist Phaido het even niet meer was dat nu echt het vrouwtje in
dat gekke pak en wat doet die daar dan of moet ik toch maar bij het baasje
blijven? Het leven van een hond is soms vol onzekerheden
Feest in de
familie Goossens vandaag en ze hadden mij gevraagd om een en ander te
fotograferen. Het kabouterbos, -huisje, -berg in Kasterlee leek mij een fijne
locatie en we zijn daar met de gans groep naartoe getrokken deze namiddag. Honderden
plekjes die geschikt zij om als achtergrond te dienen liggen daar voor het
uitkiezen. Groepsfotos, actiefotos, koppeltjes, kinderen, kleinkinderen,
achterkleinkinderen en allerhande mogelijke combinaties van familiebanden heb
ik naarstig vastgelegd.
Er was één jongetje bij, den Berre, die het steevast wat moeilijker maakte voor
de fotograaf. Kampioen gekke bekken trekken, hyperkinetisch en nauwelijks
stuurbaar als het er op aankwam een compositie op te bouwen ik heb er een
aantal shots door verknald. Anderzijds was het best een aangenaam manneke en
het is niet toevallig dat ik precies hem net iets vaker gefotografeerd heb, je
kon namelijk altijd wel iets onverwachts of grappigs verwachten. In deze boom
wilde hij absoluut klimmen bijvoorbeeld, dat vastleggen was niet eens zo
moeilijk, maar toen sprong hij er ook nog uit en daar was ik dan weer niet snel
genoeg voor