Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
23-05-2015
23 mei Het Goudblommeke in papier
De
tentoonstelling rond Henri Cartier Bresson die van 24 april tot 24 augustus
loopt in het Joods muzeum in Brussel wilden we absoluut bezoeken met onze
fotoclub. Het merendeel van de groep had er voor gekozen om met de trein naar
Brussel te sporen maar wij waren al vroeger met de wagen vertrokken met zn
vieren. We hadden dus al behoorlijk wat gewandeld, rondgekeken en gefotografeerd
voor we de anderen zouden zien rond één uur aan het Centraal station. Wij
hadden dus ook al behoorlijk grote dorst. Die kun je natuurlijk het best lessen
in een authentiek Brussels bruin café. Walter had weet van deze verborgen schat:
het Goudblommeke in papier ergens in de buurt van de Kapellekerk.
Al meteen bij binnenkomst vond ik het een prachtig etablissement, stemmig
interieur, mooi licht, kortom het fotograferen waard. Terwijl mijn gezelschap
zich doorheen de kaart aan het worstelen was ben ik meteen aan het standpunten
zoeken gegaan met mijn camera. Iso flink omhoog naar 6400, want ik wilde niet
flitsen om de sfeer te bewaren en uit de serie die ik schoot vond ik deze
opname van ons hoekje het leukste, niet toevallig omdat Walter, Rob en Ludo er
op staan natuurlijk.
En ja, het Zinnebir ( idd. zo geschreven, moest ik proeven in Brussel !!! ) smaakte
voortreffelijk
Om je
therapeut te noemen heb je volgens de Belgische wet geen enkel diploma nodig.
Gesteld dat je handelingen pleegt waarvan je beweert dat ze de fysieke of
mentale gezondheid van je patienten ten goede komen dan mag je therapeut op je
naamkaartje schrijven.
Phaido is een therapeut. Elke vrijdag, wanneer we als vrijwilliger gaan
wandelen met de bewoners van zorgtehuis Hoevezavel is hij van de partij. Hij
loopt dan braaf langs de rolstoel van de passagier die ons werd toegewezen en hij
laat zich graag aanhalen. Dat wisten we al langer natuurlijk, maar het is
aandoenlijk te merken hoe zeer de oudjes genieten van zijn gezelschap, hoe ze
verhalen vertellen en verzinnen over hun hond, hoe ze hem strelen, hoe ze
opfleuren als ie even een likje geeft of, tijdens een rustpauze, een aaitje
komt halen
En Phaido, die geniet er ook van.
Een inleiding
met als thema mooi weer en wat wij dan doen is overbodig neem ik aan. Okee
dan
Laakdal hadden we vandaag uitgekozen om onze wandel- en geocachekriebels te bevredigen.
Tegen het einde van een mooie tocht liepen we langs een prachtig oud gebouwtje
en we zagen dat men het aan het restaureren was. Uiteraard zijn wij altijd
geïnteresseerd in dat soort dingen en toen wij er wat ronddrentelden o.a. om
fotos te maken kwam de bewoner eens poolshoogte nemen. Ja dan raak je aan de
praat natuurlijk en al snel kwamen we er achter dat de man Lichtaartse roots
had. Meer nog, hij bleek een broer te zijn van de echtgenoot van een van onze
vrouwelijke fotoclubleden. Dat schept een band he en tijdens het lang
geanimeerd gesprek dat volgde legde hij ons de geschiedenis uit van het
kasteeltje en zijn bewoners iets verderop, van het koetshuis dat hij dus had
gekocht en aan het opknappen was en van de boerderij er naast, allemaal langgeleden
in dezelfde stijl gebouwd. De goede man was op zich ook wel een portret-foto
waard maar de poes die achter het raam zat vond ik nog leuker. Meteen kun je zo
ook zien dat er qua restauratie nog veel werk aan de winkel is.
Ik vind het
een beetje raar dat mensen alles en iedereen altijd in hokjes willen zetten. Je
bent landschapfotograaf of natuurfotograaf of architectuurfotograaf of
portretfotograaf of er zijn nog wel een paar dozijn richtingen waarin men je wil
vastpinnen. Wat mij betreft, ik weiger pertinent om me te beperken, ik vind
zowat alles interessant genoeg om er te zijner tijd mee aan de slag te gaan. Ik
laat me leiden door het toeval, door de seizoenen of gewoon door de inspiratie
van het moment.
Het zoemt, gonst, kronkelt, tjilpt, fluit, stuift, kruipt ten allen kanten in
de natuur dezer dagen. Samen met de explosie van de lente is onder andere ook
de libellentijd op gang geschoten. Omdat ik deze morgen op facebook enkele
mooie libellen had zien voorbijkomen, geplaatst door
vrienden-collega-fotofanaten, bedacht ik dat ik ook maar eens de waterkant
moest opzoeken. Enkel de macrolens op mijn toestel, zo moest ik me wel richten
op de kleine dingetjes. Ik ken ondertussen wel enkele vruchtbare plekken om libellenshots
te oogsten en ook deze keer waren ze op de afspraak. Deze weidebeekjuffer gunde
me alle tijd om rustig dichterbij te komen, bij elk stapje een foto, en dit was
de laatste voor ze zich uit de voeten maakte.
Na de
ochtendwandeling heb ik weer eens de ganse dag voor de PC gezeten. De weergoden
hadden ook niet voor veel leuke alternatieven gezorgd moet ik zeggen. Fotograferen
was er dus niet bij vandaag. Ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om
verder te werken aan het album van de diamanten bruiloft van vorige week. De
meeste fotos en de selectie heb ik zo ongeveer al wel voor mekaar, er restte me
nog alleen het geheugenkaartje uit de 50D, mijn tweede toestel, onder handen te
nemen.Ik had dat
toestel even aan gelegenheids-kok Stefan toevertrouwd toen wij een optreden gingen doen
voor het feestpaar, flitser er op, instellingen goed gezet en gevraagd of ie
regelmatig eens op het knopje wilde drukken.
We hebben de microfoons en de gitaren al een tijdje aan de wilgen gehangen maar
bij deze gelegenheid wilden we graag nog eens onze kunstjes tonen. Samen met neefje
Nick erbij hebben we een aardig akoestisch setje ten gehore gebracht. Naast het
talent om lekkere dingen te bereiden is Stefan ook een niet onverdienstelijk
fotograaf merkte ik. Omdat ik dit vandaag bekeek, bewerkte, cropte en
selecteerde vind ik het niet meer dan terecht dat ik deze opname als foto van
de dag mag kiezen, al dateert ie eigenlijk van tien dagen geleden. Zoals eerder
vermeld ik had ook niks anders gefotografeerd bloos, bloos
Er was
bezoek voor Phaido vandaag. Eigenlijk hadden ze gisteren al willen komen maar
toen we een telefoontje kregen met de vraag of er belet was, waren wij nog aan het geocachen
aan de Gileppe. Uitstel is geen afstel en één dag later was Guusje te gast in
huize Phaido. Hij had zijn baasjes meegebracht en niet toevallig zijn dat dan
weer goede vrienden van de baasjes van Phaido, wij dus J
Na drie dagen Clervaux was onze wandelgoesting nog niet helemaal opgebruikt en
zo kwam het dat we ondanks de regendreiging met de bende even de vrije natuur in
trokken. We wilden wel zeker zijn van een café of een andere horegelegenheid
bij start en aankomst en daarom hadden we er voor gekozen te vertrekken aan de camping Korte Hei en zo
richting achterkant van de Snepkensvijver te trekken. Ergens moet je dan
rechtsomkeer maken want er is daar maar één pad en dat loopt tot in Herentals.
We hadden het wel erg goed getimed, toen we weer bij de camping aankwamen en
ons opmaakten om een droogje en enkele natjes te nuttigen in de taverne gingen
de hemelsluizen echt open. Hehe, droog gebleven. Tussendoor had ik onderweg even
de gelegenheid gehad de woefkes en de meisjes uit ons gezelschap te vereeuwigen
op een fotogenieke plek. Deze dode arm van de Nete leende zich perfect als
achtergrond voor een fotoshoot.
Na een erg
fijn weekendje Clervaux zijn we weer thuis. Ondanks de sombere vooruitzichten
genoten we ook vandaag van prachtig weer en dat kun je hopelijk ook zien op de
foto die we maakten van op het uitzichtpunt bij de parking van de Gileppe. We
waren langs hier naar huis gereden omdat we al eerder ontdekt hadden dat je
hier erg lonende prachtige wandelingen te ondernemen zijn en dat hier op
geocache gebied nog wel een en ander te vinden was J
Wat ons betreft mogen de nationale weermannen en -vrouwen nog vaker zulk slecht
weekend voorspellen als het dan achteraf toch zulk schitterend wandelweer
wordt.