Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
02-05-2015
02 mei Verjaardagsfeestje
Een
dubbelfoto vandaag en rijkelijk laat eigenlijk... daar is een goede reden voor
natuurlijk.
Mijn traditioneel verjaardagsfeestje/etentje met de goede vrienden moest deze
keer een week later, we waren op 25 april immers met de fotoclub aan de Moezel.
Het uitstel betekende in dit geval zeker niet dat het minder leuk of gezellig
werd, integendeel. Boezemvriend Jef was er weliswaar niet bij, maar dat zou
vorige week ook al zo geweest zijn want hij ligt in het ziekenhuis te
herstellen van een hartprobleem. We hebben aan hem gedacht vanavond en we
hebben meermaals op hem getoost en we hebben hem ook aan de lijn gehad, we
halen samen de schade wel ooit in Jef
Een aantal op bourgondische wijze feestvierende en van de goede dingen des
levens genietende mensen in beeld brengen was een mogelijkheid geweest om een
foto van de dag te schieten, maar dan had ik zelf even afstand moeten nemen van
het gebeuren om achter de camera te kruipen. Dat vond ik niet meteen gepast dus
werd het deze keer een dubbelfoto, namelijk hoe de feesttafel in huize Pol en
Josee er uitzag rond zes uur s avonds vóór de culinaire uitspattingen en daar
onder het slagveld na de strijd, toen de gasten allemaal naar huis waren, rond
twee uur in de ochtend.
Macroplannen
had ik al een tijdje. Op deze eerste mei was ik van plan meiklokjes te
fotograferen, dat leek me zeer toepasselijk voor deze lentemaand-bij-uitstek.
Toen ervaren mede-fotoclublid en vriend Alex me voorstelde zijn set extension
tubes eens uit te testen voor het macro-werk ging ik daar maar al te graag op
in. Ik heb eerst thuis binnen wat zitten experimenteren met die dingen en toen
ik proefondervindelijk had uitgevlooid hoe dat zat met scherptediepte,
diafragma en eventueel lichtverlies ben ik er mee het gras in gedoken.
De meiklokjes hadden evenwel afgesproken hun bloei nog even uit te stellen en
met groene exemplaren wilde ik nu ook niet op de proppen komen. Daarom ben ik
naar kleine alternatieven op zoek gegaan en het is verrassend hoeveel verborgen
schoonheid onopgemerkt in de macrowereld, zo vlak voor onze ogen, nooit gezien
wordt tot je er een geschikte lens voor op je toestel zet natuurlijk. Ik ken
de naam niet van het spul, maar het (on)kruid met vele kleine bordeaux-rood-bruine
bolletjes dat wel eens in graslanden voorkomt trok mijn aandacht. Die
bolletjes, 1 à 2 mm groot, zijn warempel mooie bloemetjes en in beeld genomen door
de Tamron 90 mm met een 36 mm plus een 12 mm ring er op ziet dat zo uit. Het
lijkt wel een volwassen rozentuin. De erg kleine scherptediepte moet je er bij
nemen als macro-fotograaf, maar dat is precies een van de charmes van dit soort
werk vind ik
Ik heb het
er moeilijk mee, de alomtegenwoordigheid van smartphones en tablets in de
samenleving lijkt onstopbaar. De vanzelfsprekendheid waarmee hele generaties de
virtuele wereld van de zogenoemde sociale media invluchten terwijl de echte
wereld naast hen gewoon verder gaat is een beetje triest eigenlijk, en tegelijk
behoorlijk tegen de borst stotend. Krijg je bezoek, zitten ze de helft van de
tijd met dat ding voor hun neus, probeer je in een kroeg een gesprek te
beginnen geen gehoor, sta je in de file in de friet- zaak, is je voorganger driftig
aan het e-mailen terwijl hij eigenlijk moet bestellen, maar voorsteken mag ook
niet, zit je in het theater en is fotograferen met flits verboden, dan
schitteren er tientallen kleurige schermpjes voor je, wil je bij een evenement
iets fotograferen dan staan er plotsklaps hele hordes smartphone-fotografen
voor je lens op het spannendste moment, ben je in een vergadering, heeft de helft van de deelnemers dat ding op tafel liggen en dan komt er weer een facebook-bericht binnen van een "vriend" die ze in het echt nog nooit hebben gezien zucht, diepe zucht Ik geloof er
stellig in dat de volgende generatie kinderen met de smartphone wordt verwekt.
Laat nu toevallig communicatie een van de themas van de fotoclub zijn deze
trimester Uit frustratie of is het tegendraadse ballorigheid heb ik geprobeerd
aan onze eettafel de smartphone-generatie te parodiëren met twee ondertussen
antieke twintigste-eeuwse telefoons. Een ouderwets sepia-tintje was precies wat
er bij hoorde vond ik. Deze plaat heb ik Geef me het zout eens aan genoemd.
Het is een
cliché van hier tot in Tokyo. Er zal wel geen enkele hobby-fotograaf
zijn die nog nooit een pluizenbol gefotografeerd heeft. Maar een pluizenbol met
bezoek decimeert het aantal collegas meteen natuurlijk.
Het was ook helemaal niet mijn bedoeling dit insect vast te leggen toen ik deze
morgen door een weide kroop in de Smallebroeken. Ik vond het
paardenbloementapijt interessant genoeg om er een beetje mee te spelen en
eventueel er enkele mooie achtergronden aan over te houden. Ik had ook de
macro-lens er niet opstaan, maar toen dat vliegbeest op de pluizenbol
neerstreek bleek de 24-105 ook voldoende macro-capaciteiten te hebben om er
deze opname uit te puren
Toevallig
zat het weer tijdens het weekend even in een dipje en zowel gisteren als
vandaag was het iets frisser dan we zouden wensen, maar de zon kwam er toch
regelmatig door. Mede door de mooie dagen waar we eerder deze maand al van
mochten genieten is de natuur nu helemaal op kruissnelheid gekomen en de lente
laat zich in alle uitbundigheid van zijn mooiste kant zien. Tijdens de
wandeling deze morgen besloot ik dan ook daar extra aandacht aan te besteden en
de sfeer proberen te vatten. Weiden met paardenbloemen en pluisjes, links en
rechts enkele blauwe druifjes en andere wilde bloempjes, jonge brandnetels in
de berm dat doet er me aan denken dat we deze week eens moeten gaan plukken
om soep te maken -, brem, Japanse kerselaars in bloei, mooie wolkenluchten,
jong groen de onderwerpen kwamen in een hoog tempo voorbij. Op een bepaald
moment zag ik er een aantal samen in één beeld: kerselaar, jong groen, blauwe
lucht, wolken en ook de vlakverdeling vond ik best geschikt klik, foto van de
dag: lente !!!
Phaido die
koeis verstaat attendeerde me op deze conversatie tussen twee jeugdige
koebeesten
- Moet je eens kijken wat daar ligt
- Das een fototoestel slimmeke
- Nee, daar achter bedoel ik
- Oei, ik denk dat die meneer ziek geworden is
- Zouden we de 112 niet moeten bellen?
- Bah nee, trouwens ik heb mijn GSM niet bij
- Hee wacht, hij beweegt enneuhhh hij staat weer recht
- Tja, dat gaat toch niet zo gemakkelijk precies
- Die is precies ook niet meer van de jongste he
- Nee, en van de magerste is ie ook nie
De rest van het gesprek heeft Phaido niet willen vertalen
Gisteren was
het een dag die qua planning vrijwel helemaal strikt geregisseerd was, vandaag daarentegen
was da laatste dag van ons clubweekend er eerder een van ieder-doet-wat-ie-wil
De enige afspraak was dat we elkaar nog eens zouden zien rond half twaalf aan
de kerk in Pünderich.
Wij kozen er voor eerst met Phaido een fikse wandeling te maken in de bossen tussen
Wittlich en Zeltingen Rachtig. Nadat we behoorlijk bezweet nog genoten hadden
van de authentieke dorpsbeelden van Pünderich en de gemeenschappelijke drink
ze hadden er warempel Duvel wilden wij nog verder naar Cochem.
Als je over de Moezel praat dan is een van de ikonische onderwerpen altijd weer
de Reichsburg in Cochem. Ik heb er ook al menige foto van gemaakt, maar meestal
zie je beelden die van onderaf genomen
laten zien hoe hij majestatisch boven de Moezel prijkt. Deze keer kozen we er
voor om m van af een hoog panoramapunt in beeld te brengen