Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
11-04-2015
11 april Pieter
Eerst wil ik
eerlijkheidshalve vertellen dat dit een foto is die ik vorige dinsdag maakte
tijdens de shoot die ik deed met de kleinkinderen in de studio. Maar omdat het
vandaag niet echt weer was om er op uit te trekken ben ik na de uitgeregende
ochtendwandeling met Phaido verder niet meer de deur uit geweest en heb ik wat
met fotos zitten stoeien achter de PC.
Dit is Pieter die een breakdance beweging doet terwijl hij met zijn linkerhand
( rechts boven voor de kijker ) op de grond steunt.
Toen ik de originele kleurenversie liet zien op de vergadering van de fotoclub
kreeg ik de suggestie dat ik eens moest proberen hem te kantelen om gebruik te
maken van de diagonalen en de kijker op het verkeerde been te zetten, een zwart
wit omzetting zoumogelijk ook iets
toevoegen en de spiegeling van de steunarm in het witte plexiglas op de vloer
kon ik ook maar beter wegwerken dan. Daar ben ik dus mee aan de slag gegaan
deze namiddag, 150° linksom, Nik SilverEfex Pro2 er overheen en een beetje met
de schuifjes spelen, een vierkante uitsnede en een artistiek randje er rond, klaar.
Het resultaat bevalt me uitstekend moet ik zeggen, ik vind m er op verbeterd.
Dank voor de creatieve duw in de rug vrienden fotoclubbers. Omdat de bewerking
van vandaag is en het op die manier eigenlijk een nieuwe creatie is mag ik m
met recht en rede toch als foto van de dag plaatsen vind ik.
Facebook vrienden die willen vergelijken vinden het origineel terug in het
album dat ik vorige woensdag plaatste.
Gelukkig hoef
ik bij deze foto geen bijhorende audio te laten voorbijkomen. In Lommel vindt
dit weekend het Daydream Festival plaats, een kloon van Tomorrowland zeg maar.
Het laatste waar je mij van kunt verdenken is dat ik van boenke-boenke muziek
hou, het doet me zelfs een beetje pijn als ik de term muziek er op moet plakken,
maar er is blijkbaar een hele generatie die daar anders over denkt want er
worden 30.000 toeschouwers verwacht. Telkens
we in de voorbije weken langs het nieuwe industrie gebied Kristalpark reden richting
Lommel hadden we al wel gemerkt dat er iets groots te gebeuren stond. De
verzameling kleurige giga-tenten en andere accomodaties groeide met de dag en
deze week was dat een ware plastic-nepstad geworden. Dan zoek je als
nieuwsgierige mens enige info op het internet en zo kwam ik te weten dat een
hele horde Dee-Jays zal worden losgelaten op de naar vertier zoekende liefhebbers.
En vandaag barstte het allemaal los. De eerste klanten stroomden toe terwijl we
er rond 5 uur voorbij kwamen. Ik zette de wagen langs de kant want ik wilde
toch wel enkele fotos maken. Die kleurige tenten vond ik op zich eigenlijk best
fotogeniek. Jammer dat de boenke boenke ondertussen al op volle sterkte de
buurt terroriseerde en zodoende heb ik me maar snel uit de voeten gemaakt na twee
shots. Dit is er één van.
Ze verwachten daar een warme nacht blijkbaar want zoals je ziet hebben ze de nodige grote ventilators
gezet om de boel af te koelen J
Ik
had eens ooit gelezen in een of ander artikel dat Orval, gezien zijn
samenstelling, het bier zou zijn waarbij je het minste risico liep om te
verdikken. Ik ben dan ook fanatiek Orval beginnen drinken toen en ik heb niet
nagelaten mijn geloof in Orval te pas en te onpas te verkondigen aan vrienden
en kennissen. Een van de resultaten was dat, op mijn verjaardagsfeestje, ik van
alle bezoekers een bak Orval kreeg als cadeau, dat hadden ze afgesproken. Ik
heb een jaar lang alleen maar Orval gedronken om door die berg heen te geraken.
Geen grammetje kreeg ik er af gedronken helaas...
Toen we vandaag een bijzonder fijn geocache rondje gelopen hadden in Oevel
zagen we tegen het einde van de tocht deze prachtige VW-old-timer geparkeerd staan
langs onze route. Met dit warme lenteweer en na ettelijke kilometers stappen
was het dorstniveau bij ons groepje naar grote hoogtes gestegen. En dan zie je
dit die nummerplaat die bakken op het dak ik weet niet of het als
publiciteit bedoeld was, maar het kwam wél binnen en geen café in de wijde
omtrek te bespeuren.
Een half uur later, nadat we alles succesvol afgerond hadden, inclusief bonus,
zaten we op een terrasje na te genieten. Voor mijn neus stond een Duvel. Dat
vind ik nog lekkerder. J
Ik heb
eigenlijk niet zoveel fotos waar de beide zusjes, Hannelore en Marie Leen,
samen goed op staan. We kennen allemaal wel het fenomeen dat als je een koppel,
duo, stel fotografeert er op het beslissende moment altijd wel één is die met
de ogen knippert, even wegkijkt, een zenuwtic te verwerken krijgt, plots
beweegt of om nog een andere duistere reden de foto verknalt. Bij deze twee
zusjes komt er dan nog eens bij dat de ene de oudste is van vier en de andere
de jongste, zodat er relatief gezien tussen beiden, naar hun leeftijd terug
gerekend, al bijna een generatie verschil is. Daarenboven kibbelen ze te pas en
te onpas zodat ze samen goed te pakken krijgen niet zo eenvoudig is.
Vandaag kregen ze na een niet eens zo moeilijke zoektocht naar de coördinaten
een, op het einde toch wel listig verstopte, multicache te pakken op de
Keiheuvel. Een leeggespoten en dan in het zand ingegraven brandblusser als container voor een geocache, je
moet er maar opkomen. Ze waren toevallig op hetzelfde moment dezelfde mogelijke
verstopplaats aan het inspecteren en het gemeenschappelijke succes was goed
voor een knuffel die ik gemakkelijk kon vastleggen met mijn toestel. Ik
had m immers al eerder gevonden en ik wist waar ik moest staan wachten om een
zegepraal vast te leggen.
Phaido wist dat blijkbaar ook want die lag boven op de berg te bekijken hoe de
zoektocht evolueerde en hij zag dat het goed was
Paasvakantie
en dan zijn wij maar wat content dat ze op bezoek komen. Er zijn weer een drietal
nakomelingen neergestreken in huize Pol en Josee. Omdat nichtje Julie met broertje,
papa en mama op citytrip is naar Londen had Marie Leen daarenboven gevraagd of
ze een vriendinnetje mocht meebrengen als extra speelkameraad. Uiteraard hebben wij daar helemaal geen bezwaar tegen. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd
Vandaag zijn we alvast een fikse wandeling gaan maken in de bossen van
Averbode, we hebben de likdreef bezocht, de abdij en omdat we toch in de buurt
waren zijn we dan ook maar eens bij tante Lily langs gereden in Aarschot. Nonke
Dreeke vond het niet erg dat ik de rest van de namiddag spendeerde in zijn
fotostudio met het jonge volkje en daar heb ik weer een gigantische oogst
aan kandidaten voor het album 2015 kunnen binnenhalen. Dit is Marie Leen met vriendinnetje Caroline. Ik zal morgen
nog wel een deel van de overige fotos op Facebook zetten, kwestie van de
respectievelijke ouders ook al even te laten meegenieten
Mijn
weelderig lichaam en het bijhorend gewicht komen wel eens in conflict met de
zwaartekracht. Maar toch durf ik, als de boom er stevig genoeg uitziet en de
onderste tak vanaf de grond niet te hoog zit, mezelf wel eens naar boven te
hijsen om een geocache uit een hoge verstopplaats te gaan halen.
Er zijn helaas ook klim-cachen waar je
professioneel klimgerief en een getraind atletenlijf voor nodig hebt om ze te
pakken te krijgen. In beide gevallen is dat niet het geval bij ondergetekende. Daar
pas ik dus voor en ik zet die ook zo snel mogelijk op negeren op de site
geocaching.com, zo kunnen ze me niet constant confronteren met het feit dat er
in de omgeving nog dingen zijn die ik niet op mijn palmares heb staan. Maar als
er dan iets voorbij komt waar ik van meen dat ik het nog aankan dan wil ik wel
eens de boom in tot grote ergernis van het vrouwtje die vindt dat dit
zottenwerk is. Hoe ouder hoe zotter ik heb het weer eens moeten aanhoren. Ze
wilde wel nog een laatste foto nemen voor ik naar beneden zou storten. Niet dus
J.
Ik kan het
ook niet helpen weer kwamen we vandaag in de buurt van een plas tijdens onze
wandeling en ook deze keer was het zwemweer voor hondjes en alweer had ik de
camera in aanslag om dat allemaal vast te leggen. Om niet voor de volle honderd
procent in herhaling te vervallen zal ik de gezamenlijke zwempartij van Phaido
met zijn nieuwe vriendinnetje reserveren voor het familiealbum en op deze plek
wil ik dan maar Nesta voorstellen.
Phaido had Nesta al eerder ontmoet in het bos en na enig snuffelwerk vond hij
dat ze voor een betere kennismaking in aanmerking kwam. Ze was weliswaar nog
maar 11 maanden oud en dus nog behoorlijk speels, onstuimig en energiek, iets waar
Phaido niet meer zo gek op is, maar toen we haar bij de plas weer tegen kwamen
hebben ze toch een tijd lang samen gespeeld, in en uit het water.
Nesta had alleszins energie op overschot en in het bijzonder de manier waarop
ze enkele keren bijna achterwaarts uit het ondiepe water opsprong vond ik wel
grappig. Ik heb uiteraard geprobeerd het goede moment te pakken te krijgen en
een enkele keer was het raak.