Volgens het KMI werd het vandaag de warmste achttiende oktober ooit. Dan blijf je niet binnen zitten, dan trek je er op uit, de natuur in. Met de natte vinger hadden we vandaag de bossen van Arendonk uitgekozen om een grote wandeling te ondernemen. We hebben het ons niet beklaagd, het groengebied tussen het kanaal en de Nederlandse grens was tot nu toe onontgonnen gebied voor ons maar deze eerste kennismaking smaakte naar nog. Ook Phaido had het best naar de zin. Hoe dieper we de bossen in trokken hoe ruiger het terrein werd en de paden waren ook niet meer altijd als paden te herkennen. Gelukkig hebben we dan altijd nog de wandel-GPS om ons naar de vooropgestelde punten te brengen.
Als de grassen op het traject meer dan kniehoog zijn en daarenboven de nodige herfstkleuren beginnen te vertonen is dat voor Phaido de perfecte camouflage, keer op keer verloren we hem uit het zicht en als we hem dan riepen kwam hij vlakbij ons uit een onverwachte hoek weer uit het decor gesprongen.   

18-10-2014 om 00:00 geschreven door Kosmopol  

De Reivennen, ik had er nog nooit van gehoord… en toch is het vlakbij.
Ik zal het nog maar eens herhalen: een van de allerfijnste aspecten van geocachen is dat je op plekjes aanbelandt waar je anders nooit zou komen. Je put als het ware uit het fijne-plekjes-repertoire van duizenden en duizenden collega hobbyisten. Deze avond kon ik de kriebels weer even niet bedwingen en ik ben met Phaido naar Geel gereden. Rond een onvermoed mooi vennetje aan de rand van de Europawijk was er een korte multicache wandeling uitgestippeld. We hebben er met z’n tweeën van genoten en uiteraard heb ik geprobeerd de rust, het avondlicht, de prille herfst en de schoonheid van de locatie te vangen op mijn geheugenkaartje.

17-10-2014 om 23:56 geschreven door Kosmopol  

Niet geheel toevallig kwam ik deze namiddag bij de pas gerestaureerde windmolen van Gierle. De regelmatige volger raadt het al: daar was iets verborgen. Nadat ik redelijk snel de ene hobby met een vondst en een log tot een goed einde had gebracht was het de beurt aan die andere hobby. Die molen fotograferen was een morele verplichting natuurlijk. Dat was niet eens zo gemakkelijk want ten eerste ligt ie midden tussen de huizen en die zijn niet allemaal aangepast aan de sfeer om het maar zacht uit te drukken en ten tweede kon ik uit de kijkrichting die je logischerwijs zou verkiezen niet voldoende afstand nemen om hem er met de 24mm ( extremere groothoek had ik niet bij ) helemaal op te krijgen. Een klein compromis qua positionering verhielp aan dat probleem maar toen kreeg ik toch een merkbare perspectiefwerking. Daar zou ik in de nabewerking wel iets aan doen… Klik !!!
Door in Photoshop het perspectief weg te werken werden de horizontale wieken iets uitgerekt, de foto werd bovenin immers breder en onderin iets smaller. Dat vond ik helemaal niet erg, integendeel. Na opnieuw uitsnijden bedacht ik dat er nog iets nodig was om ‘m van de doorsnee molenfotos te onderscheiden. Ik heb er een tijdje mee zitten spelen en uiteindelijk kwam ik tot dit aquarel-achtig resultaat en dat vond ik best aardig. De precieze werkwijze van naaldje tot draadje uitleggen zou ons binnen het kader van deze blog te ver leiden, maar wie het echt wil weten moet me maar eens mailen of een reactie achterlaten. Ik zal alleszins ook de originele foto op mijn facebook-pagina zetten. Dan kan men vergelijken.

16-10-2014 om 00:00 geschreven door Kosmopol  

15-10-2014 om 23:49 geschreven door Kosmopol  

Dochterlief had aan het vrouwtje gevraagd of die de kinderen wilde van school gaan halen. Ja natuurlijk… en dan gaat deze jongen mee uiteraard. Gewapend met fototoestel en GPS is er ook in Wuustwezel altijd wel iets te beleven. Tussen het vinden van een aantal prachtige geocachen door slaagde ik er ook nog in de nodige landschapsfotos op mijn geheugenkaartje te krijgen.
Knotwilgen zijn altijd fotogeniek vind ik maar ik kan me niet van de indruk ontdoen dat je er minder ziet dan vroeger. Dat heeft misschien te maken met het feit dat economisch gezien het gebruik van de wilgentenen voor het vlechten van allerlei gebruiksvoorwerpen min of meer in onbruik is geraakt, het kan ook zijn dat men de ijver niet meer kan opbrengen om de bomen om de vier of vijf jaar te knotten, misschien beeld ik het me ook maar in. Wie zal het zeggen? Ze leven ook geen eeuwen zoals vele andere bomen trouwens, 40 à 50 jaar las ik, en dat is niet oud als je een boom bent... Deze rij solliciteerde alleszins nadrukkelijk naar een fotoshoot, die heb ik ze dan ook volgaarne gegund.      

14-10-2014 om 23:50 geschreven door Kosmopol  

Eén vliegenzwam per jaar moet kunnen… ik zou zelfs zeggen: is een verplicht nummer.
We hadden hem deze morgen al zien staan toen we met Phaido door de Smallebroeken liepen, toen was ie nog druk doende zijn hoed van de stengel los te wrikken. Deze middag kwam ik er terug langs met Alex en diens dochter Katja, ik wilde namelijk graag even meelopen toen die de Smallebroekencache gingen zoeken. Ik had toen al gemerkt dat ie er al veel beter uit zag en ik had me voorgenomen dat dit een foto-onderwerp voor morgenvroeg zou zijn. In de vooravond begon ik toch weer te twijfelen… misschien is het vannacht zulk hondenweer dat ie er onder lijdt, afbreekt of beschadigd geraakt door een vallende tak of zo… Ik ben daarom nog eens tot daar gewandeld met mijn fototoestel en inderdaad, veel mooier wordt ie niet meer dacht ik. Ik ben dus maar in de gracht er naast gaan liggen om ‘m op z’n voordeligst te pakken te krijgen.      

13-10-2014 om 23:51 geschreven door Kosmopol  

De St Hubertusviering aan de St Hubertushoeve in Lichtaart is een traditie die na een onderbreking van één jaar vandaag weer in ere hersteld werd. Of het nu folklore is of godsdienst laat ik in het midden maar als evenement was het alleszins geslaagd. De pastoor van dienst maakte er een zeer entertainende diervriendelijke misviering van, de hoornblazers toeterden zich de longen uit het lijf, de ruiters en hondenbaasjes genoten zichtbaar van het gebeuren en bijhorende viervoeters vonden het waarschijnlijk ook leuk. Natuurlijk is het vrouwtje met Phaido in de rij gaan staan om de zegen te krijgen. Het stuk gewijd Hubertusbrood dat ze meekregen was niet meteen het lekkere hapje waar Phaido op gehoopt had toen hij vol verwachting voor de pastoor zat en de zwaai in zijn richting met dat ding waar 4 druppeltjes water uit kwamen vond ie ook maar niks…. maar we hebben hem ingefluisterd dat hij vanaf nu gezegend is en beschermd tegen alle kwaad.
Ik vraag me af of ie nog braver kan worden dan ie al was…   

12-10-2014 om 00:00 geschreven door Kosmopol