Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
27-09-2014
27 september Historische rondrit
Het
oorlogsverleden van onze kontreien krijgt de laatste tijd weer enorm veel
aandacht. Er zijn uiteraard de vele herdenkingen, plechtigheden en evenementen
rond 100 jaar Grote Oorlog maar het is ook 70 jaar geleden dat D-day plaatsvond
en dat wij bevrijd werden van de Duitse bezetting. Om dit te gedenken was er
vandaag een historische rondrit van een militaire colonne doorheen onze streek
en naast enkele plechtigheden op bijzondere plaatsen, zoals het Brits militair
kerkhof in Kasterlee en de gedenksteen in Geel Ten Aard, kon je aansluitend op
die plaatsen ook de voertuigen wat beter gaan bekijken.
Wij hadden natuurlijk de camera meegenomen en kwamen thuis met een karrevracht
fotos van jeeps, tanks, vrachtwagens, pantservoertuigen en uiteraard ook het erbij
horende personeel. Zowel rollend materiaal als de kledij van de militairen
waren verrassend authentiek en we hebben alle respect voor de mensen
hobbyisten die hier mee bezig zijn.
Deze luxe wagen voor een twee-sterren-generaal was een vreemde eend in de bijt
tussen alle zwaar materieel. De figuranten misstaan helemaal niet op het
plaatje. De Belgische nummerplaat vind ik dan weer wél een dissonant
Feest in
huize Pol en Josee. Het is precies één jaar geleden dat Phaido ons gezinnetje
kwam vergroten. Nogal vanzelfsprekend dat het vandaag over onze trouwe viervoeter
zou gaan.
Als wij s vrijdags binnen ons engagement als vrijwilligers gaan wandelen met
de bewoners van woon- en zorgcentrum Hoevezavel in Lommel mag Phaido mee
natuurlijk. In Hoevezavel hebben ze ook twee huishonden, een zwarte labrador Otti,
een teefje, en de gouden retriever Quinten, een reu nu ja, eigenlijk is het
bijna een witte retriever Dan merk je dat er binnen de hondensamenleving ook goede
en minder goede relaties bestaan, vriendjes en rivalen. Met Quinten kan Phaido
erg goed opschieten, maar de houding tegenover Otti is erg onderkoeld, redelijk
vijandig zelfs en dat is wederkerig. Als het vrouwtje snoepjes uitdeelt gebeurt
dat op een ogenblik dat Otti niet in de buurt is en dan komen Quinten en Phaido
zij aan zij zittend braaf om hun hapje vragen. Otti krijgt dan achteraf elders
ook wel iets, maar met zn drieën samen dan zit het er bovenarms op .
Je ziet het
goed, dit is inderdaad een paardenvijg, stront om het maar eens met enige
gevoelswaarde te zeggen. Of ik dit mooi vind? Neen, natuurlijk niet, en de foto
pretendeert ook niet naar een prijs te dingen door zijn kompositie,
kleurenrijkdom of originaliteit. Of ik dan iets tegen paarden heb? Neen, ook
niet, paarden zijn trouwe, edele, aanhankelijke dieren Ik kan me wel druk
maken over het feit dat sommige paardeneigenaars denken dat de grote hoop die
hun dier produceert en op de openbare weg deponeert daar zo maar mag blijven
liggen. Als wij met onze hond gaan wandelen worden wij geacht hondenpoepzakjes
bij te hebben en netjes de drollen op te ruimen. Niemand spreekt ooit over
paardenpoepzakken en toch is de hoop die meestal midden op de weg blijft liggen
vele malen groter dan wat onze Phaido achterlaat. De heren ruiters gaan er blijkbaar
van uit dat anderen alles wel zullen opruimen of dat de rotzooi vanzelf zal
verdwijnen zeker? Je zult er als
motorrijder maar met je voorwiel in terecht komen in een bocht
In het centrum van Lichtaart was het weer vandattume vandaag. Vlak bij de
Wannes lag er nog maar eens een uitgebreide verzameling vieze bruine overlast.
Een of andere alerte voorbijganger had er, bij wijze van grap neem ik aan,
enkele plastic friet-vorkjes ingestoken Smakelijk !!!
Toen we deze
namiddag Julieke afzetten bij Balance Health Center voor haar danslessen zagen
we dat er achteraan gefotografeerd werd. Dan is de nieuwsgierigheid van deze
jongen gewekt en gaat ie natuurlijk even kijken. Bleek dat er een fotoshoot
gaande was in het kader van de actie Make it happen for Liv.
Eerst even enige duiding. Liv is het dochtertje van Sofie en die is dan weer
een van de dansleraressen bij Balance. Liv heeft een zeer zeldzame, ernstige
vorm van leukemie en is erg ziek. Ze verblijft al een hele tijd in het AZ in
Gent. Om Liv en de familie te steunen vinden er allerhande acties plaats, op
zaterdag 4 oktober is er trouwens een groot evenement en ook daar kan iedereen
komen steunen door gesponsord mee te lopen, te wandelen of gewoon daar te zijn
en iets te doneren of te consumeren. Als je op die dag nog niks gepland heb zou
ik zeggen: allen daarheen om 18 uur, ik zal er ook zijn.
Deze namiddag stootte ik dus op een andere uiting van creativiteit rond
sponsorwerving. Ouders konden een fotoshoot van 20 minuten boeken voor hun
kinderen en de opbrengst zou integraal gaan naar Make it happen for Liv. Er
was een leuke set opgebouwd met belichting en ik vroeg beleefd of ik ook enkele
fotos mocht maken. De mama van de kids zegde meteen dat ze het niet erg vonden.
Zonder de fotografe van dienst te storen probeerde ik van in de achtergrond en over
de schouders ook enkel shots maar als snel merkte ik dat mijn collega daar niet
erg van gediend was. Ze liet dat ook al dan niet subtiel merken. Dat begrijp ik
volkomen, ik zou het waarschijnlijk ook niet leuk vinden als pottenkijkers mij
komen storen in mijn werk. Ik heb me dan ook maar zonder verdere kommentaar snel
teruggetrokken. Ik had wel al enkel mooie opnames. Ik ken noch de mama, noch de
fotografe, noch de kinderen, maar ik neem aan dat ik voor het goede doel en
voor de publiciteit er eentje in mijn blog mag gebruiken.
Er was
gisteren een nieuwe serie cachen verschenen op de site van geocaching-dot-com,
vlak bij de woonst van zoonlief Michael. Die zouden we vandaag samen eens gaan
ontdekken. In de loop van de namiddag dus naar Herentals gefietst en na
schooltijd trokken we de bossen in. Kleinzoon Jefke en zijn vriendje Flor
gingen namelijk ook mee en met zon sterk team kon het niet anders dan dat we
alles binnen een mum van tijd gevonden hadden. Hoera voor ons!
Terug naar huis fietsend gaat de route langs de Snepkensvijver en dan is de
roep om even langs de vogelkijkhut te gaan sterker dan het verlangen om zo snel
mogelijk bij moeder de vrouw te zijn en de benen onder de tafel te steken. Weinig
vogels te zien evenwel . Dan maar van het mooie avondlicht geprofiteerd om een
panorama van het landschap te maken.
Er was een
tijd dat Lichtaart Kermis een van de hoogtepunten van het jaar was, of beter
gezegd: twee van de hoogtepunten, want zowel in juli als in september was het
een lang weekend feest. De juli-kermis is ondertussen al enkele jaren geleden
afgevoerd en ook de zogezegd grote september-kermis is op sterven na dood. Ik
had donderdag vóór de vergadering van de fotoclub al wel gezien dat er een
danstent werd opgebouwd en vrijdag kwamen er nog enkele kramen, een
paardenmolen en zowaar een schuifaf bij, maar ook bij de foorkramers leek er
nog weinig animo te zijn om hier een leefbare bedoening van te maken.
Om eerlijk te zijn is het ganse kermisgebeuren me ontgaan gedurende het weekend
we hadden wel wat anders te doen en het was pas deze namiddag toen ik de
traditionele maandagse kermis-smoutebollen wilde gaan halen aan de kraam dat ik
constateerde dat er helemaal geen kraam meer was dit jaar Maar de enkele
attracties die er wel stonden waren geopend en dus vatte ik het plan op om in
de avond, tijdens het blauwe uurtje enkele sfeer-fotos te komen maken.
Half negen deze avond: er is nog één paardenmolen en één speelgoed-viskraam waar een
beetje licht brandt, werklicht. De kermis is voorbij, er zijn nog nul bezoekers
en de boel wordt afgebroken. Uit een gesprek met een mistroostige uitbater
leid ik af dat het ook voor hem de laatste keer is dit jaar.
Lichtaart Kermis einde verhaal denk ik.
De opname is uit de hand genomen met ISO 6400, 1/60 en f6,3. Helemaal ruisvrij
en gestoken scherp is ie dus niet, maar ik wilde de misschien wel laatst
mogelijke foto van een uitdovende traditie niet laten schieten
Paardenrennen,
dat situeer je als buitenstaander in Oostende, de Wellingtonrenbaan, daar hebben
we allemaal wel eens van gehoord. Waregem Koerse nog zo een link die we wel
kunnen leggen. Ascot, ergens in Engeland zou misschien ook een belletje kunnen
laten rinkelen maar Geel Ten Aard Het Langeriethof? Neen toch
We hadden het uiteraard al eerder gezien, vanaf de kanaaldijk als je er langs fietst
of aan de Langerietdijk vanaf de andere kant, er ligt daar een ovaal waar we
wel eens paarden gespot hadden, een paardenliefhebber met een privé-oefenrenbaan dachten we, dat hadden
we al eerder gezien in onze Kempen waar tegenwoordig meer paarden dan koeien
lijken te zijn
Vandaag waren we in de namiddag nog even naar de Kasseman gereden, iets verderop, om wat uit te
waaien met Phaido en toen we terug naar huis keerden leek het alsof we plots
doorheen de parking van een groot internationaal paardenconcours reden, zo druk
was het er. Onze aangeboren nieuwsgierigheid verplichtte ons om de wagen ook
maar te parkeren en gewapend met camera en telelens eens te gaan zien of daar
iets te fotograferen viel en of !!! Cijfertjes, namen, gegevens ik heb er
geen idee van, maar een keuze maken uit de vele opnames die ik maakte was niet
makkelijk. Dit is er eentje uit race nr 14, zes deelnemers aan de race, zes
paarden in draf, verbeten blikken in de bocht zo zie ik de foto-mogelijkheden
graag voorbij komen.