Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
09-08-2014
09 augustus Waterpret
Ieder jaar
ging het vrouwtje samen met een aantal Lommelse vriendinnen naar Rimpelrock in
Hasselt. Het evenement heeft ondertussen een andere naam voortaan heet het
Summer-Swing en ook de formule is behoorlijk veranderd. Daardoor hebben er toch
wel behoorlijk wat bezoekers afgehaakt. Van de omvangrijke oorspronkelijke
groep zijn ze nog met zijn tweeën overgebleven om het alsnog ook dit jaar weer maar
te proberen. Ik heb mijn schatje deze morgen dan maar naar Lommel gebracht van
waar ze met hartsvriendin Lieveke richting Hasselt trok. Ze zouden zich wel
weten te vermaken vertelden ze nog , dat deden Phaido en ik ook de rest van de
dag !!! We begonnen met een wandeling langs het kanaal in de Barrier, dan naar
de Lommelse Sahara, een ommetje door Noord Brabant om enkele geocachen te
plukken, vervolgens een rondje Zilvermeer en ook daar kwam de wandel-GPS van
pas. Zoekend naar de GC54YDW die we niet vonden trouwens, so what? bevonden
we ons aan de doorvaart tussen het Zilvermeer en het verbindingskanaal
Dessel-Kwaadmechelen en daar was er op deze toch wel mooie dag behoorlijk wat
waterpret-activiteit. De Zander vol feestvierders kwam voorbij gevaren,
jetskis, speedboten, een enkele zeiler en de nodige jachten konden we zien
evolueren op zeg maar een kwartiertje tijd, en dan had je natuurlijk ook de
waterskiers van de Desselse Waterskiclub die tot hier komen om te draaien. Fotomogelijkheden
zat dus, ik heb uiteindelijk iene miene mute moeten doen om er eentje uit te
kiezen
Tijdens de
vakantieperiodes ligt ook bij danscentrum de activiteit helemaal stil. Toch wordt
er voor de jeugdige danseresjes op zijn tijd nog wel een en ander georganiseerd.
Zo mochten we vandaag het resultaat van een vierdaagse dans-stage gaan
bekijken. In die korte periode knutselden ze een geweldige eigen voorstelling
van de musical Grease in elkaar. Girls versus boys tot de liefde overwint, het
verhaal is voldoende gekend, de zang was live en de dans-scenes moesten niet
onderdoen voor die van de echte professionals. De jongens allemaal vertolkt
door jonge dametjes trouwens zagen er levensecht en geloofwaardig uit maar
toch was het niet meer dan normaal dat ik voor deze groepsfoto koos voor de
vrouwelijke helft van de cast. Julieke, met de groene jurk, vertelt hier aan Sandy
dat ze nu eindelijk maar eens een blitse outfit moet aantrekken om haar John
Travolta voor zich te winnen
Macrofotografie
is vaak de reddingsboei als ik weer eens weinig tijd heb om op fotojacht te
gaan. Een onderwerp vind je altijd wel, is het geen bloemetje dan ga je maar
voor de insectjes en als de onverwachte vergrotingen van alledaagse
gebruiksvoorwerpen op zijn dan kun je nog altijd terecht bij de libellen en de
vlinders.
In de begroeiing aan de zonnekant van het paadje door het bos waarlangs we
vertrekken voor onze dagelijkse wandeling zien we regelmatig allerhande
vlindersoorten rondfladderen. Het was dan ook redelijk voor de hand liggend dat
ik vroeg of laat daar mijn oog eens op zou laten vallen om mijn dagelijkse
portie fotoplezier te plukken. Ik had niet eens de macrolens in de fototas deze
morgen maar met de tele gaat dat ook. Tussen de kleine vosjes, de gehakkelde
aurelias en de zandoogjes koos ik voor dit groot koolwitje als onderwerp. Met
420 mm kon ik wat afstand houden zodat ie ongestoord bleef zitten en als
neveneffect werd de achtergrond mooi onscherp en rustig. De contrasterende
bloemetjes horen er helemaal bij, want dat is nu eenmaal de habitat van deze
soort.
Gelukkig
begon de dag nog droog, zodat we zonder regenkledij of paraplu ons rondje
Smallebroeken konden afwerken deze morgen. Terug thuis gekomen bleef ik nog een
tijdje met de camera onder de pergola zitten en dit roodborstje dat ik al
enkele weken regelmatig kan observeren in onze tuin was ook weer present. Ik ga
er van uit dat het steeds hetzelfde vogeltje is want ze zijn erg territoriaal
naar het schijnt en ze verdedigen hun domein nogal agressief. Hij leek ook
helemaal niet bang want toen ik met de telelens op mijn toestel dichterbij kwam
bleef ie gewoon zitten. Met zijn pientere donkere oogjes bleef ie me wel in de
gaten houden, maar ik was helemaal niks slechts van plan, gewoon enkele keren
klikken
Als de
weersvoorspelling enkele dagen op voorhand een redelijke zekerheid geeft op een
mooie en zonnige dag hou je ons niet aan huis. Deze keer hadden we samen met
schoonbroer Swa, zijn vrouwtje Monique en dochter Jill weer een dagje zee
gepland. Vandaag kozen we voor Zeeland, niet alleen voor de afwisseling, maar
ook omdat daar nog ruimte is om de hondjes op het strand te laten rennen. Via
de Oesterdam, de Krammersluizen, en Bruinisse overal tussenstops en fotos
belandden we uiteindelijk in Ouddorp voor een fikse strandwandeling. Strikt
genomen is Ouddorp trouwens al niet meer Zeeland maar Zuid Holland, maar dat
detail doet er wat ons betreft nauwelijks toe.
Deze foto van Swa die met de schoenen in de hand langs de waterlijn wandelt zou
de indruk kunnen wekken dat het een behoorlijk industriele omgeving is daar,
maar niets is minder waar Door de foto met een pittige telelens te maken wordt
alles in de verte samengeperst en de vage contouren van de haven van Rotterdam
in de achtergrond komen op die manier net iets prominenter in beeld, in
wekelijkheid was het slechts een nauwelijks storend detail op meer dan 10 km
afstand in vogelvlucht.
Na een ommetje over de Zeelandbrug alweer fotos J - en een heerlijk avondmaal in een
restaurant in Colijnsplaat verliep ook de rest van de terugreis voorspoedig
zodat we alweer kunnen terugblikken op een geslaagde dag. Facebook-vrienden
weten dat ze zich binnenkort weer kunnen verwachten aan een nieuw album.
Deze
jongedame is de ontsnappingskoningin van de Smallebroeken, de miss Houdini van
het plaatselijke schapenbestand. Het was deze morgen al de tweede keer deze
week dat we haar tegenkwamen tijdens de wandeling, parmantig over de zandweg
lopend in plaats van 100 m. verderop samen met haar gezellinnen achter de
omheining rustig te grazen. Ik neem tenminste aan dat het dezelfde is als
vorige woensdag. Zelfde snuitje, zelfde grote ogen, zelfde jas, zelfde
schoeisel het zal wel Ik heb ook de foto die ik er toen van maakte vergeleken
met deze trouwens, zeer gelijkend. We hebben ook deze keer met zijn drieën, het
vrouwtje, Phaido en ikzelf, het stoute wicht weer naar veiligere oorden
gedreven en de afsluiting van de wei terloops ook nog eens goed bekeken. Maar daar
was op het eerste zicht niets verkeerd mee. Als we de boer binnenkort nog eens
zien zullen we hem vertellen dat er een zeer eigenwijze madam rondloopt in zijn
kudde, eentje die een geheime ontsnappingsroute kent.
Ik zat
rustig voor mijn computer enkel fotos te fatsoeneren toen ik een telefoontje
kreeg. Goede vrienden, collega geocachers uit Lommel, waren in de buurt enkele
dingen aan het zoeken en ze hadden daar enige problemen mee. Meer was er niet
nodig om me vijf minuten later als adviserend lid van het Limburgs team te zien
meelopen in hun zoektocht. In de omgeving van Lichtaart en Kasterlee zijn er
nauwelijks nog cachen die ik niet gevonden heb en ik vond het dan ook fijn eens
mee te wandelen met lieden die veel meer ervaring hebben dan ikzelf en die,
naar ik merkte, ook wel eens op de sukkel zijn. Meer dan enkele corrigerende
tips geven zou ik niet doen had ik me voorgenomen, dat wilden ze ook niet
trouwens, maar mijn terreinkennis kwam wel van pas om ze er o.a. terloops op te
attenderen dat er vlakbij nog een tradje ( = traditionele geocache ) verborgen
zat dat ze niet in hun planning hadden opgenomen. Ze moesten dan wel door de -
gelukkig droge - bedding van de Rulloop en dat wilde ik best fotograferen
De professionele benadering van de overtocht was een fotoshoot waard vond ik. Anne
Marie had Jackie middels enkele liefdevolle stoten onder zijn achterste
geholpen om boven te geraken waarop Jackie op zijn beurt een stevige tak bereid
vond om te fungeren als veilige grip om Anne Marie omhoog te hijsen.