Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
03-05-2014
03 mei Colours
Vorige maand
was er in het Schaliken al de dans-voorstelling Naar de maan en terug van
Balance Health Center. Toen was ik fotograaf van dienst. Vandaag gingen we weer
naar het Schaliken, deze keer als gewone toeschouwer, maar dat wil niet zeggen
dat ik mijn toestel niet bij had. Colours heette het programma dat de dansers
en danseressen van The Sports Studio ons presenteerden, uit de bijgaande foto
moge blijken waarom Zoals meestal was flitsen niet toegelaten, terecht
natuurlijk, en dus moesten de instellingen op de camera naar extreme waarden. Ik
kwam uit bij ISO 12800 f 4 en 1/400 om dit plaatje te schieten. En heren,
geef nu toe, als zoveel, zo mooie dames op die manier voor je komen paraderen,
dan is een foto maken toch het minste wat je kunt doen
Het is vaste
prik, vrijdag is wandeldag in Lommel. We zijn al sedert jaren vrijwilliger om de
bewoners van woon- en zorgcentrum Hoevezavel wat frisse lucht te gunnen en als
het weer dan zoals vandaag eens een beetje te onbestendig of te koud is om met
de oudjes, - die stil zitten in een rolstoel -, naar buiten te gaan, dan trekken
we er toch gewoon op uit met Swa, Monique, Theo, Ellygoreth of andere partners
in de wandelliefhebberij. De Lommelse Sahara is dan vaak een geliefde
bestemming. We zijn er deze keer achter een multicache aan gegaan en laat ik
maar meteen zeggen dat we m niet gevonden hebben. Op de voetgangersbrug over
het Kempens Kanaal hebben we lang gezocht naar een aanwijzing die ons verder
zou brengen, maar helaas we waren niet scherp genoeg deze keer. Echt erg vind
ik dat niet eens, we hebben genoten van de wandeling en daar is het ons in de
eerste plaats toch om te doen.
Terwijl we op die brug aan het zoeken waren attendeerde Josee me er ineens op
dat er een toch wel erg mooie boot aangevaren kwam. Ik had de camera net op
tijd uit de tas en toen ik zag dat er ook nog een genietbare spiegeling aan
vast zat kon ik niet anders dan dit plaatje kiezen als mijn foto van de dag. Ik
heb iets met spiegelingen De zoektocht naar die multicache maken we een van de
volgende dagen wel eens af.
We hadden
eigenlijk verwacht dat deze eerste mei een rustige dag zou worden. We waren in
de ochtend wel uitgenodigd voor een ontbijt als attentie en bedankje voor het
meewerken aan de dansvoorstelling Dansen naar de maan en terug van Balance
Health Center, maar verder was de agenda maagdelijk blank. Goed, dat ontbijt
werd een luxe ontbijt en duurde van tien tot één. Vooraf was ik al een rondje
Smallebroeken gaan wandelen met Phaido want dat beestje moet toch ook zijn
natuurlijke behoeften kunnen doen. Toen we rond half twee terug thuis kwamen
was het al te laat om nog ergens naar toe te rijden om daar te gaan wandelen of
fietsen vonden we. Dus beslisten we om, vlak bij huis, de geocache Rielens
Gebroekt wandeling, die we al eens succesvol gedaan hadden, nog maar eens over
te doen, deze keer zonder GPS en zonder zoeken. Dreigende luchten dreven ons
terug naar huis rond vijf uur. Dan kregen we nog even bezoek, altijd welkom
natuurlijk en s avonds voetbal op TV wil ik ook niet missen he. Tussendoor nog
wat fotos uit de oogst van de voorbije dagen selecteren, fatsoeneren en
bewerken en zo zit een zogezegde relaxdag plots toch helemaal bomvol. Niet dat
we dat erg vonden, we konden van elk onderdeel wel genieten. Fotos tussendoor?
Ja zeker. Dit is één van de highlights van het Rielens Gebroekt, het
plankjespad over het zompige gedeelte bij het begin van de wandeling.
Bij het zien
van deze foto zou je het niet meteen denken, maar ik wil het hebben over eten
en ook een beetje over verstoppertje spelen. Het eerste is een onderwerp dat in
huize Pol en Josee zeer populair is. Wij kunnen daar erg van genieten, Josee
van het kokkerellen en ik van het consumeren. Josee lust ook wel een lekker
hapje uiteraard, maar bij haar gaat het toch meer om de finesses en bij mij ook
om de hoeveelheid. Dat vertaalt zich natuurlijk in lichaamsomvang. Door al dat
heerlijke gekook heeft Josee ondertussen zon 40 kg meer Pol dan toen ze me
leerde kennen. In plaats van daar blij om te zijn maakt ze zich zorgen om mijn
gewicht en mijn body mass index ( wat een verfoeielijke uitdrukking ) Zelf
heeft ze nog altijd hetzelfde prachtige modelletje van vroeger.
Goed, het verschil in omvang is wel duidelijk. Neem nu het spelletje verstoppertje
spelen dat wij vandaag weer eens beoefenden in het bos Er is geen boom waar
ik mij achter kan verstoppen, die dennen zijn niet gemaakt om een volwassen
manskerel achter weg te stoppen, ze zouden meer eikenbossen moeten planten in
onze regio. Josee zou het altijd wel gewonnen hebben dus, ware het niet dat ze domweg
Phaido gewoon langs haar liet zitten toen ze achter een boom ging staan, en ja,
die handen rond de boom houden, dat zou ik ook niet doen J
Het zal mijn
vrienden, foto-vrienden en facebook-vrienden zonder twijfel niet ontgaan zijn
dat ik de laatste tijd nogal fanatiek bezig ben met zwart-wit fotografie. Tot
mijn grote plezier merk ik ook dat het aanstekelijk werkt blijkbaar.
Echt origineel uit de hoek komen wordt steeds moeilijker, alles is al wel eens
gefotografeerd is een veelgehoorde uitspraak. Zelfs het gebruik van een
kleurtje in de zwart-wit fotografie is een procédé dat niet zo ongewoon is,
denk maar aan de bekende rode lippen of een rode roos. Toen ik deze namiddag langs
de spoorweg fietste , een trein zag naderen en de onbedwingbare drang voelde om
te stoppen en een foto van de voorbijrazende beweging te maken wist ik ook wel
dat dit de zoveelste zou zijn. Toen ik m thuis op het beeldscherm bekeek vond
ik het qua compositie wel meevallen met al die lijnen naar dat sterke punt in
de verte, alleen zocht ik nog naar dat tikkeltje extra. Toen kreeg ik de
ingeving om een beetje kleur over te houden in de ganse trein - lang leve
photoshop - en met het resultaat kan ik best leven. Voor een zwart-wit
wedstrijd is dit niet geschikt, daar tolereert men maximaal één kleurtje van één
detail, en in facebook-groepen rond zwart-wit fotografie is dit ook taboe, maar
aan mezelf wil ik graag de toelating geven om dit soort experimenten vaker te
ondernemen en die dan op mijn eigen blog te plaatsen J
We zijn
terug thuis na drie dagen Noord Frankrijk. Dan val je natuurlijk meteen terug
op de dagelijkse routines, de ochtendwandeling met Phaido bijvoorbeeld. Het
leek wel dat die blij was dat hij weer op bekend terrein kon gaan snuffelen,
hij deed er alleszins dubbel zo lang over voor hij alle geurtjes weer tot zich
genomen had en overal zijn spoor nagelaten. Zelf merkte ik ook wel hoe snel het
nu gaat in de natuur. Alles is weer net iets groener, en bloemen waar vorige
week nog geen sprake van was staan nu
plots in volle bloei. Ik mag dan zelf misschien geen groene vingers hebben en
onze tuin is niet meteen een voorbeeld van kleurige voorjaarsweelde, maar dat
wil niet zeggen dat ik niet kan genieten van alle moois dat de lente te bieden
heeft. In het bos vind je trouwens wilde bloemen genoeg
De macrolens had ik niet bij vandaag, maar met de 24-105 kan ik ook redelijk
dicht op mijn onderwerp kruipen, dicht genoeg om deze schoonheden in close up
te nemen.
Met de leden
van de fotoclub die zich vrij konden maken hebben we een weekend-uitstap
gemaakt naar Bollezeele in Frans-Vlaanderen. Bienvenue chez les Chtis
Twee dagen lang zijn we naar alle mogelijke kanten uitgezwermd en hebben we de
meeste bezienswaardigheden tussen Cap Griz Nez en Cassel en tussen Duinkerken
en Eperlecques gefotografeerd. Op het einde van een vruchtbare tweedaagse waren
we in Bergues aangeland en daar zou de obligate groepsfoto gemaakt worden. Met
de zelfontspanner ging eerst het ganse gezelschap op de foto, vóór het Hotel de
Ville samen met een lokale beroemdheid, daarna de mannen alleen en tenslotte
ook onze wederhelften. Die laatste shoot vond ik zelf de meest geslaagde, niet
alleen zijn de onderwerpen uiteraard een stuk mooier, maar de manier waarop
Marianne terugschiet en ook Walter die de luciditeit heeft om de voltallige
batterij fotografen in beeld te nemen in plaats van de dames, die zo
bereidwillig poseren, maken hiervan een bijzonder leuk plaatje. En dan spreken
we nog niet eens over Phaido die overal de show kwam stelen.
Benieuwd om de foto uit het toestel van Walter te zien trouwens