Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
19-04-2014
19 april Begroeting
Wij zijn
natuurlijk niet de enigen die dagelijks gaan proeven van de wandelgeneugten in
de buurt en ook niet de enigen die elke dag de hond of honden uitlaten op ons
vast wandelparcours. Zo komen we regelmatig een dame tegen die drie hondjes bij
heeft, de ene dag zijn dat drie beagles en de andere dag drie teckels. Dat is
daar een kroostrijk gezin zou ik denken. Soms maken we een praatje en dan maakt
Phaido van de gelegenheid gebruik om zijn soortgenoten te besnuffelen. Dat
vindt ie heerlijk, te meer omdat bij beide groepen er twee teefjes zijn en daar
lijkt ie toch wel een voorkeur voor te hebben. Dat hij een stuk groter is geeft
hem waarschijnlijk ook een boost qua zelfvertrouwen. Vandaag waren de teckels
aan de beurt en de dapperste van de groep was al vooruit gelopen om Phaido te
begroeten. Om het niveauverschil een beetje te verkleinen was Phaido alvast
maar gaan liggen. Snuffel snuffel, neuze neuze en hoe gaat het er mee vandaag,
agressie . Nooit van gehoord !!!
Nauwelijks
twee weken geleden klaagde ik nog dat die fuuten altijd maar aan de overkant
van de plas bleven, net buiten het bruikbare bereik van de 300 mm en dan zul je
het meemaken dat, op een moment dat je er eigenlijk niet naar op jacht bent en
dat je ook geen telelens bij hebt, er een fuuten koppel vlak bij de oever
schijnbaar in slaap rustig over het water drijft. Buitenkanje natuurlijk, ik
had alle tijd van de wereld om rustig aan te leggen en met de 24-105 helemaal
ingezoomed kon ik ze deze keer wél voldoende close in beeld krijgen. De kopjes
knus in het verendons weggemoffeld, kennelijk een fuutenechtpaar, twee dotjes
fuut dobberend op het grote Zilvermeer, ik vond het wel een mooi beeld.
Genoeg gefuut in deze blog voorlopig toch maar, tenzij er een van de volgende
dagen een fuuten-pin-up zo brutaal zou zijn om vlak voor mijn lens me, fuuterdefuut, te
komen uitdagen uiteraard.
Ik heb
vandaag de kids terug naar hun eigen nestje gebracht in Wuustwezel. Uiteraard
maak ik dan van de gelegenheid gebruik om mijn ronde te maken tussen de
bewoners van de boerderij. Even naar de schapen en de lammetjes kijken, enkele
van de poezen op de hooizolder fotograferen, woef Kato, Mieke geit, de kleine geitjes
en de koeien groeten en uiteindelijk kom ik dan onvermijdelijk bij mijn
vriendinnen de blondjes. Boer Koen heeft enkele blonde dames in de stal, Brabander
is hun achternaam en je zou kunnen stellen dat ze een maatje meer hebben, ze
zijn een tikkeltje te zwaar om elegant genoemd te worden, maar echte schoonheid
schuilt vanbinnen he, ze zijn de vriendelijkheid zelve, en ze zijn altijd
bereid om te poseren. Sofie stond alleen op een stuk weide te grazen, die
kon niet bij deze shoot aanwezig zijn dus, ze is hoogzwanger en ze krijgt daarom
speciale aandacht. Maar Roos en Klaartje lonkten met al hun charmes naar de
camera, ogenschijnlijk om de fotograaf te verleiden
Kleine
meisjes worden groot ons Marie-Leentje kan op haar dertiende al perfect de spullen
dragen die Josee vroeger pasten
Vorige maand hadden we de gelegenheid om in de fotoclub een studioshoot te
organiseren. Twee van de meisjes uit de kleinkinderenschare waren toen te gast
in huize Pol en Josee en dat waren de ideale modellen, de derde die toen in
volle examenperiode zat kon er jammer genoeg niet bij zijn en nu die tijdens de paasvakantie
enkele dagen is komen logeren kon ik natuurlijk niet anders dan ook haar
eens uitgebreid voor de camera te plaatsen. Een fotostudio of spullen waarmee
ik zoiets kan improviseren, daar kan ik voorlopig alleen nog maar van dromen,
maar als je een beetje creatief bent vind je altijd wel een mogelijkheid om de
fotos te maken die je in gedachten had. Het moet gezegd dat het vrouwtje ook erg
veel credits verdient bij dit soort gelegenheden, niet alleen is zij met haar
ervaring in de showbizz de ideale persoon om onze gelegenheids-modelletjes te coachen
en te sturen, maar zij heeft ook nog een heleboel podiumkledij en andere accessoires
bewaard uit die tijd en die komen nu goed van pas. Dit luipaard-pak mocht na al
die jaren onverhoopt nog eens uit de kast. De inhoud is veel jonger J
Er logeert
weer jong volk in huize Pol en Josee. Met zn drieën zijn ze deze keer om ons
een tijdje te verblijden met hun jeugdig enthousiasme. Wij van onze kant doen
er alles aan om het ze naar de zin te maken en om ze bezig te houden zonder al
te vaak toe te geven aan de verlokkingen van TV en andere tablets. In de buurt
van het Zilvermeer in Mol zijn er talloze wandelmogelijkheden en vandaag hebben
we daar onze portie buitenlucht gehaald. Na afloop gingen we uiteraard ook iets
drinken. Aan de Kleppende Klipper installeerden we ons op het buitenterras maar
na een tijdje realiseerden we ons dat daar nog geen bediening was en zijn we
maar naar binnen gegaan waar we alsnog onze dorst konden lessen, de ene helft
van het gezelschap met fanta, water en cola, de andere met koffie en iets van
de firma Moortgat J. Ik had wel op het terras eerst al enkele fotos gemaakt.
Toen ik
eergisteren door de mist liep en een foto maakte op deze plek had ik me al
voorgenomen dit eens over te doen bij helder weer en met een mooie wolkenlucht.
Grappig hoe je honderden keren ergens voorbij kunt wandelen en dan een mistige
ochtend nodig hebt om je te realiseren dat dit een foto-locatie met potentie is.
Ik heb geprobeerd dezelfde positie te vinden als voor de foto van zaterdag. Facebook-vrienden
die de reeks gezien hebben kunnen proberen te vergelijken. Ik denk dat ik
vandaag een nog iets lager standpunt ( zeg maar ligpunt ) had, deze keer was
het gras niet zo nat en ging ik wél plat op de buik. Phaido dacht blijkbaar dat er iets ernstigs
aan de hand was, want hij probeerde me weer overeind te likken. Het was nog
niet zo eenvoudig om de camera stabiel te houden tijdens die bezorgde
behandeling.
Een
plechtige communie in de familie, dit jaar is Julieke aan de beurt. Om de
communiefotos te maken wordt dan beroep gedaan op pake Pol, en die vindt dat
geweldig natuurlijk. De feestelinge had zelf de locatie gekozen, dansstudio
Balance Health-Center, waar ze een van de toegewijde jonge talentjes is. Toen
we ter plekke aankwamen begreep ik al meteen dat het wel erg moeilijk zou
worden om rustige achtergronden te vinden voor de shots. Spiegels, ramen, welke
kant je ook uitkeek overal waren er wel enkele ongewenste dingen die de rust in
de achtergrond zouden verstoren. Maar goed, je gaat aan de slag en je maakt
alvast enkele proefopnamen. Ik had een klein softboxje meegenomen, maar het
enige gebruik dat ik daarvan gemaakt heb is achteraf, thuis, om op de PC de
witbalans goed te krijgen pipetje in kleurzweem verwijderen en klaar is
kees. De gordijnen die hier nog in worstformaat opgerold zijn werden
uiteindelijk onze redding. Uiteraard wil of mag ik de gekozen opnames nog niet
tonen, maar dit proefje vind ik alvast toch niet verkeerd, fier op onze frisse
prachtige kleindochter.
